ตอนที่ 118 หญิงสาวร้อนแรงในร้านอินเทอร์เน็ต
รับมือถือจากมือหลินหยางมาแล้วโทรให้แม่ ผ่านไปสัพพักคืนมือถือให้หลินหยาง
“ทำไมละ?คนในบ้านของคุณไปไหน?”หลินหยางถามด้วยความสงสัย
“อย่าพูดถึงเลย พวกเขาไปบ้านย่าฉันแล้ว อีกสามวันจึงจะกลับ!”สีหน้าของหวังเถียนเถียนดูแย่
“งั้นคุณก็ไปพักโรงแรมกับพวกเราก่อนเถอะ “หลินหยางยิ้มแล้วพูด
“แบบนี้คงไม่ดีมั้ง?”สีหน้าของหวังเถียนเถียนรู้สึกทำตัวไม่ถูก ตอนแรกที่นั่งรถของหลิน หยางมาตนเองก็รู้สึกเกรงใจแล้ว
“ไม่เห็นเป็นอะไรเลย โอกาสดีๆที่ได้รับคนแบบนี้ พลาดไปก็น่าเสียดาย”จ้าวจินฟ่งกับเธอสนิทกันแล้ว ณ เวลานี้ก็ดึงมือหวังเถียนเถียนแล้วพูด
ภายใต้การเกลี้ยกล่อมของจ้าวจินฟ่ง ในที่สุดหวังเถียนเถียนก็ตัดสินใจจะไปอยู่กับหลิน หยางสักสามวัน
หลินหยางยิ้มแล้วหยิบแบงค์ห้าร้อยออกมาจากระเป๋า “คุณเอาไว้ก่อน ไว้ใช้ในสามวันนี้ รอเปิดเทอมค่อยคืนให้ผมละกัน”
กับสิ่งนี้หวังเถียนเถียนไม่ได้ปฏิเสธ ตนเองอยู่ที่นี่ ต้องการใช้เงินเหมือนกัน
ขับรถออกไปมาถึงโรงแรมแห่งหนึ่ง หลินหยางพาผู้หญิงสองคนเข้าไป “เปิดสามห้อง”
“ขอโทษค่ะคุณผู้ชาย วันนี้เหลือแค่หนึ่งห้อง เป็นห้องสามคน”พนักงานหน้าเคาน์เตอร์มองดูหลินหยางด้วยสายตารู้สึกขอโทษ
“มีแค่หนึ่งห้อง?”หลินหยางได้ยินเช่นนี้อึ้ง ถ้าตนเองเป็นผู้หญิงก็ช่างมันแล้ว สามคนนอนหนึ่งห้องยังพอว่าได้ แต่ตนเองเป็นผู้ชาย ถึงแม้เคยนอนเตียงเดียวกันกับจ้าวจินฟ่ง แต่ตอนนี้มีหัวหน้าห้องเพิ่มมาด้วย ในใจหลินหยางรู้สึกเขินอายแบบพูดไม่ถูก
“เสี่ยวหยาง ไม่ก็ลองไปหาที่อื่นดู?”จ้าวจินฟ่งถามด้วยความไม่แน่ใจ
“ฉันแนะนำว่าคุณจองห้องนอนนี้ไว้จะดีกว่า โรงแรมรอบๆก็น่าจะเต็มแล้ว “พนักงานหน้าเคาน์เตอร์แขวนรอยยิ้มไว้แล้วพูด
หลินหยางได้ยินเช่นนี้ก็จองห้องนี้ไว้ก่อน จากนั้นออกไปหาดูสักพัก จริงด้วยที่โรงแรมละแวกนี้เต็มหมดแล้ว
“ทำไมช่วงนี้คนเยอะจัง?”หลินหยางถามด้วยความถอดใจ
“ช่วงนี้เป็นไฮซีซั่น พอดีเขตเมืองเจียงหลิงอยู่ติดทะเล วิวทิวทัศน์สวย ดังนั้นคนที่มาพักอาศัยแถวนี้จึงเยอะ”พนักงานหน้าเคาน์เตอร์พูดอย่างมีมารยาท
หลินหยางจึงทำได้แค่กลับห้องไปก่อน เห็นในห้องมีเตียงสามเตียงจริงด้วย หลินหยางอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเล็กน้อย
ผู้หญิงสองคนใบหน้าแดงจ้องมองหลินหยาง เหมือนยังทำใจไม่ค่อยได้กับการที่หลิน หยางพักห้องเดียวกันกับตนเอง
“พวกคุณพักที่นี่ก่อนหนึ่งคืน ผมออกไปหาดูว่ามีที่อื่นอีกไหม หัวหน้าห้องเบอร์ของคุณคืออะไร ผมจะได้ถือโอกาสเติมเงินให้คุณด้วย พอดีผมเห็นร้านเติมเงิน”
“ขอบคุณมากนะ ถึงเวลาฉันคืนเงินให้นะ “หวังเถียนเถียนบอกเบอร์ตนเองให้หลินหยาง หลินหยางก็ได้เดินออกไป
หมุนไปหนึ่งรอบในละแวกนี้ แม้แต่โรงแรมเล็กๆก็หาไม่เจอ หลินหยางส่ายหัวและถอนหายใจเบาๆ เติมเงินให้หวังเถียนเถียนเสร็จ เขาก็เดินเข้าไปร้านเกมหนึ่งร้าน
หลินหยางคิดในใจ หาร้านเกมส์โต้รุ่งดีกว่า ดีกว่าเร่ร่อนอยู่ข้างนอก
“เปิดคอมให้ผมหนึ่งเครื่อง ถึงเช้า”หลินหยางวางบัตรประชาชนไว้หน้าเคาน์เตอร์
“สวัดีค่ะคุณผู้ชาย ไม่ทราบว่าคุณจะเล่นในร้านหรือเช่าห้องส่วนตัว?”พนักงานถาม
“มีห้องส่วนตัวด้วยเหรอ?ข้างในมีคนไหม?”หลินหยางถาม
“ห้องส่วนตัวจะมีคอมสองเครื่อง ข้างในมีเตียงสำหรับพักผ่อน คืนละร้อย ถ้าอยู่ในร้าน คืนละยี่สิบ “พนักงานบอกราคา
“งั้นก็ไปที่ห้องเช้าส่วนตัวละกัน หาที่ไม่มีคนให้ผมหน่อย”หลินหยางพูด
“ห้องเช่าเหลืออีกหนึ่งห้อง ข้างในเหมือนมีคนหนึ่งคน”พนักงานพูดด้วยความไม่รู้จะทำยังไงดี
“งั้นก็ได้ ห้องนี้ละกัน “หลินหยางพูดด้วยความถอดใจ
“นี่เป็นบัตรประชาชนของคุณ รหัสคือหนึ่งสองสาม หลังเปิดคอมให้ใส่เลขวันเดือนปีของบัตรและลงท้ายด้วยเลขนี้”พนักงานเตือน
หลินหยางพยักหน้า และซื้อน้ำเข้าไปสองขวด มาถึงห้องเช่าที่อยู่ชั้นสอง
หลังจากเปิดประตูเข้าไป หลินหยางสตั้น ตอนแรกคิดว่าในร้านอินเทอร์เน็ตจะเป็นผู้ชายที่คาบบุหรี่ไว้ คิดไม่ถึงว่าจะแตกต่างจากที่ตนเองคิดไว้สิ้นเชิง
ในห้องกลับเป็นหญิงสาวหนึ่งคน ผู้หญิงคนนี้อายุไม่มาก ประมาณยี่สิบกว่า มีผมยาวไว้หน้าม้า ถ้าไม่ใช่ผมย้อมเป็นสีม่วง หลินหยางยังคิดว่าเป็นสาวน้อยที่ใสซื่อ
ร่างกายที่ผอมบาง คอเสื้อต่ำเล็กน้อย เผยล่องหน้าอกออกมา ถึงแม้หญิงสาวจะผอม แต่ลูกบอลกลับกลมโต คำนวณดูแล้วก็น่าจะ คัพ c ภายใต้รูปร่างที่ผอมบาง ยิ่งเห็นรูปทรงได้ชัด
เห็นมีคนเข้ามา หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมาดูหลินหยางหนึ่งที
หลินหยางถือโอกาสนี้มองดูหน้าตาของหญิงสาวคนนี้ ใบหน้าแต่งหน้าเข้ม ทาครีมรองพื้น คิ้ววาดได้ยาวและเล็ก ขีดอายไลเนอร์ไว้ ขนตาที่ยาวถูกตกแต่งด้วยขนตาปลอม ริมฝีปากสองอันทาลิปไว้
สำหรับผู้หญิงที่แต่งตัวคล้ายนักเล็งหญิง หลินหยางไม่ได้รู้สึกสนใจนัก เปิดคอมขึ้น ตามคำแนะนำของพนักงาน มาถึงเพจเข้าอินเทอร์เน็ต
หน้าตาหลินหยางถือว่าดี ผิวที่สุขภาพดีทำให้เขายิ่งดูหล่อ หญิงสาวคนนี้มองดูหลินหยางสอสามที ก็เริ่มตั้งใจเล่นคอมของตนเอง
เกมที่หลินหยางเล่นทั่วไป เป็นเกมพวกลีกออฟเลเจนด์ พวกครอสไฟร์ล้วนเกี่ยวกับการต่อสู้ไล่ล่า วันนี้มาที่ร้านเกมพอดี หลินหยางก็ได้เปิดเกมลีกออฟเลเจนด์
เล่นไปสักพักก็รู้สึกปวดหัว อยากตะโกนด่า แต่ข้างๆมีคน หลินหยางก็เลยอดทนความโมโหของตนเองไว้
แอบคิดว่าแพ้แม้แต่เด็กนักเรียน ตนเองจะไปเล่นเกมอะไรอีก ถอนตัวออกมาจากเกม
โทรให้จ้าวจินฟ่งเสร็จ บอกว่าตนเองหาที่นอนได้แล้ว จากนั้นวางสายลง
คิดได้ว่าพรุ่งนี้ต้องยุ่งเรื่องร้านซักผ้าของจ้าวจินฟ่ง หลินหยางก็เลยเปิดคอมค้นหาร้านขายของต่างๆที่อยู่ละแวกมหาลัยแพทยศาสตร์
จากนั้นหลินหยางตาสว่างทันที ไม่นานก็เห็นสถานที่ไม่เลว มีป้ายโฆษณาขายร้าน
ไม่รีบที่จะโทรให้ทางร้าน จดเบอร์โทรนี้ไว้ หลินหยางก็ได้ปิดเพจ
“ไอ่สัตว์ พวกมึงกลับโรงมอเมื่อไหร่?วันนี้ก็วันที่ 15แล้ว”ตอนที่หลินหยางกำลังคุยแชท แชทหอพักเด้งขึ้นและส่งข้อความข่าวสารของพี่ใหญ่สวี่หยวนขึ้นมา
“น้องสาวในหมู่บ้านของผมจะไปรายงานตัว ผมไปเร็วหน่อย วันที่ 26ก็ไปละ พวกคุณละ?”หลินหยางก็ส่งข้อความไป อยู่ในหอหลินหยางเล็กสุด อยู่อันดับที่ห้า
ตอนแรกหอพักของมหาวิทยาลัยมีแค่แบบสี่คนและห้องสำหรับหกคน แต่หอพักที่หลิน หยางพักอยู่ไม่มีคนพักเต็มสักที จึงมีห้าคนมาตลอด
“แม่ง สัตว์ห้าตัวยังมีน้องสาวไปสอบเข้ามอแพทยศาสตร์?สวยไหม?ไม่ก็แนะนำให้พี่หน่อยสิ?”สวี่หยวนส่งสติเกอร์ที่อัปลักษณ์
“ไสหัวไปเลย!ไปตายไป!”หลินหยางด่าด้วยความรู้สึกหมดคำบรรยาย
“น้องเล็กไม่มีอำนาจ ให้น้องตอบก็ตอบสิ พี่รองถามว่าน้องสาวคุณสวยไหม?”จางเหล่ยที่เป็นพี่รองถาม
“พี่ไก่ ไม่มีสิทธิ์พูด “หลินหยางล้อเลียน เพราะว่าจางเหล่ยอยู่อันดับสอง ดังนั้นจึงได้ฉายาพี่ไก่นี้มา
“เหี้ย!”คนรองส่งสติกเกอร์ที่จะเป็นบ้ามา
พี่สามหวงฉางและพี่สี่จูซินไม่ได้ออนไว้ หลังจากหลินหยางรู้ว่าพี่ใหญ่และพี่รองไปเดือนสิงหาคมวันที่ 27 แล้ว ได้ลบข้อความในกลุ่มทิ้ง
หลินหยางดูหนังไปสักพักรู้สึกน่าเบื่อ มองดูเวลาก็สี่ทุ่มแล้ว ระยะห่างในคอมค่อนข้างใกล้กัน หลินหยางเหล่มอง ก็สามารถทำให้หลินหยางรู้สึกมีอารมณ์
เห็นหญิงสาวรีเนมไว้ว่าสามี กำลังเปิดก้องคุยกับหญิงสาวอยู่
หลังจากที่หลินหยางทะลุขั้นสุดท้ายมาได้ สายตาดีมาก กวาดมองข้อความทั้งหมด สามีของผู้หญิงคนนั้นกำลังขอรูปโป๊ด้วยความพยายาม
สามี: ที่รัก รีบเอาเสื้อขึ้นให้ผมดูหน่อย
หลีฮวา : ไม่ได้ เมื่อคืนคุณพึ่งดูดไปไม่ใช่เหรอ?
สามี: ผมยังอยากดูอีก เร็วหน่อยเร็วหน่อย เปิดมาดูซิว่าโตขึ้นหรือยัง
หลีฮวา : ฉันอายนะ
สามี: อายอะไรกัน หรือข้างๆคุณมีคน?
หลีฮวา : ไม่มีใคร แต่ว่าถ้าฉันให้คุณดูในนี้ ถ้ามีกล้องวงจรจะทำยังไง?
สามี: วางใจได้ ที่นั่เป็นห้องเช่าส่วนตัวไม่มีกล้องวงจรหรอก คุณไปล็อคประตู จากนั้นค่อยเปิดให้ผมดู
หลีฮวา : ได้ ให้ดูแค่หนึ่งครั้งนะ
ผู้หญิงสวมเสื้อเชิ้ตสีแดงไว้ เสื้อตัวน้อยๆปกปิดสภาพข้างในไม่ได้เลย ก้อนเนื้อกลิ้งไปมาเหมือนจะระเบิดออกมา ทำให้คนดูแล้วอยากจะจับ
ผู้ชายที่เปิดกล้องไว้เผยสายตาที่มีความใคร่ สายตาของหลินหยางมีความใคร่วาบผ่าน มองดูผู้หญิงคนนี้เอามือขวาวางไว้บนเสื้อ เปิดกระดุมบนสุดออก
พื้นที่ที่เดิมทีก็ขยายตั้งนานแล้ว หลังจากที่เธอเปิดกระดุมออก ความกดดันกะทันหันแบบนั้น มีอาการที่จะกระเด็นออกมาได้ตลอดเวลา
ผู้หญิงเปิดกระดุมเม็ดที่สอง ก้อนเนื้อที่ถูกกดไว้ตั้งนาน ในที่สุดก็กระเด็นออกมา เผยวิวทิวทัศน์ข้างในออกมา
สายตาของหลินหยางกวาดมองมาทางนี้สักพัก เห็นหญิงสาวใส่ยกทรงสีดำไว้ ภูเขาสองลูกที่นูนขึ้นซ่อนอยู่ด้านใน ล่องลึกหนึ่งล่องเผยออก ดึงดูดใจคนมาก
ในตอนนี้หน้าจอสั่น คนๆนั้นส่งข้อความมาอีก
สามี: รีบถอดยกทรงออก
หรืออาจเป็นเพราะไม่เคยกล้าแบบนี้มาก่อน ผู้หญิงกวาดมองหลินหยางด้วยความไม่วางใจ กลับพบว่าไอ้หมอนี่กำลังแอบดูหน้าอกของตนเอง
สัมผัสถึงสายตาที่เร่าร้อนของหลินหยาง ใบหน้าผู้หญิงแดง แต่ว่ายังไม่ได้ปิดกระดุม และเริ่มส่งข้อความกลับให้แฟนตนเอง
หลีฮวา: ไม่ให้ดูแล้ว พูดอีกเดี๋ยวฉันจะวางสายละนะ
สามี: เมียคนสวย ช่วยถอดยกทรงหน่อย เดี๋ยวพรุ่งนี้พาคุณไปกินไก่อบที่บ้านเหล่าหลิว
เหมือนไก่อบร้านนั้นจะอร่อยมาก เห็นได้ชัดว่าผู้หญิงลังเล แต่ก็ยังคงรู้สึกเขินอาย หลังจากเปิดวิดีโอคอลเสร็จ ตอบกลับหนึ่งคำ
หลีฮวา: คุณรอก่อน ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อน เดี๋ยวกลับมาค่อยๆให้คุณดู
หลังจากอีกฝั่งตอบตกลง ผู้หญิงหันหน้ามามองหลิรหนาง
เห็นผู้หญิงมีท่าทีเหมือนอยากเจรจากับตนเอง หลินหยางรู้สึกแสร้งทำต่อไปไม่ได้แล้ว หันหัวกลับไปมองดูผู้หญิง
กระดุมสองเม็ดที่ยังไม่ได้ปิดของเธอ ภายในยกทรงสีดำที่โปร่งแสง แค่สามารถปิดไข่มุกสองลูกนั้นได้เล็กน้อย ยังมีก้อนหิมะที่ใหญ่สองก้อนโผล่ออกมา ในใจหลินหยางเกิดอารมณ์ขึ้นมา
“น่าดูไหม?”ผู้หญิงถามกะทันหัน
“น่าดู”หลินหยางพยักหน้าซื่อๆ
เหมือนอึ้งกับคำตอบตรงๆของหลินหยาง สักพักผู้หญิงจึงหายใจเข้าลึกๆแล้วพูดต่อ”เดี๋ยวแฟนฉันจะดูเข้าไปอีกขั้น คุณจะออกไปก่อนหรืออยู่ที่นี่?”
“สามารถอยู่ที่นี่ล้วนดีกว่า “หลินหยางแข็งใจไว้ ตอบอย่างสั้นๆได้ใจความ
ในใจผู้หญิงตอนแรกจะบอกว่าไม่ให้อยู่ แต่ผู้ชายแปลกหน้าตรงหน้าคนนี้ บนตัวของเขาเหมือนมีของบางที่ดึงดูดใจเธอเป็นพิเศษ นี่ก็เป็นอีกเหตุผลหนึ่งว่าทำไมเธอจึงปลดกระดุมสองเม็ดภายใต้การจ้องมองของหลินหยาง
หลังจากลังเลไปสักพัก ผู้หญิงพูดช้าๆ “อยู่ต่อได้ แต่ไม่ให้ดูฟรีนะ ไปซื้อเครื่องดื่มให้ฉันหน่อย และซื้อคาราเบาแดงมาด้วย “ผู้หญิงสั่ง
สำหรับสิ่งนี้หลินหยางไม่ได้ปฏิเสธ พยักหน้าแล้วเดินออกไปซื้อเครื่องดื่มให้ผู้หญิง
