บทที่ 97 รักษาตุ่มบนตัวคุณ
เฉินเมิ่งแอบเกลียดตัวเอง เธอพูดอย่างหมดหนทาง ”เอาเถอะ งั้นฉันจัดการเอง”
พูดจบก็ทนเขิน เอื้อมมือขวาเข้าไปสำรวจป่าทึบของตน ด้านบนก็ไม่หยุดที่จะลูบคลำและขยี้
หลินหยางมองไปตลอด วิวทิวทัศน์นี้เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นมันอย่างใกล้ชิดมองหลินหยางที่จ้องตนแบบนี้ เฉินเมิ่งที่แต่แรกเขินอายเป็นอย่างมากก็พูดด้วยความโกรธเคือง ”คุณมองแบบนี้ คนที่ไหนจะไม่อายบ้าง?”
หลินหยางยิ้มยังคงไม่หยุดมองเฉินเมิ่ง ”ไม่งั้นก็คุยเรื่องนี้ก่อน แล้วค่อยเริ่มรักษา?”
“อือ” เฉินเมิ่งพยักหน้าเห็นด้วย
“คุณผ่านเรื่องแบบนี้กับผู้ชายมากี่คนแล้ว?” หลินหยางถามอย่างอยากรู้
“รวมสามีฉันก็ 5” เฉินเมิ่งพูดจบ หลินหยางก็ใจสั่น เขาประเมินผู้หญิงคนนี้ต่ำไป
“รู้จักกันได้ยังไง?” หลินหยางสงสัยนิดหน่อย
“2 คนเป็นแฟนเก่า 1 คนเป็นเพื่อนร่วมงาน คนสุดท้ายรู้จักกันในเน็ต” เฉินเมิ่งไม่มีอะไรจะปิด จึงพูดออกมาตรง ๆ
“คุณเคยใช้ปากให้พวกเขาไหม?” หลินหยางถามต่อ
“แน่นอน ทำทุกครั้ง” เฉินเมิ่งพูดอย่างภูมิใจราวกับการบริการให้ผู้ชาย เป็นเรื่องที่มีเกียรติอย่างมาก
“สามีไม่รู้เหรอว่าคุณมีชู้?”
“ไร้สาระ ไม่รู้แน่นอน ตลอดมาเขาคิดว่าฉันเป็นผู้หญิงที่อยู่ในลู่ในทางตลอด” เฉินเมิ่งพูดอย่างสบาย
หลินหยางคุยกับเฉินเมิ่งไปเรื่อย ๆ ก็ยิ่งพูดลึกขึ้น แป๊บเดียวเฉินเมิ่งก็รู้สึก สองมือคลึงภูเขาคู่ของตน มองหว่างขาที่ทำให้คนตะลึงของหลินหยาง ในตาก็เกิดความประหลาดใจ
“ร่างกายฉันถูกคุณมองหมดแล้ว ทำไมคุณถึงเอาแต่มอง?” เฉินเมิ่งพูดหน้าแดง ยื่นมือไปลูบหว่างขาของหลินหยาง เพียงแป๊บเดียวหลินหยางก็ถูกเฉินเมิ่งจับไว้
วันนี้อากาศร้อนขนาดนี้ หลินหยางจึงใส่กางเกงบางมาก รับรู้ถึงดาบยาวที่ถูกชักออกจากฝักภายในของหลินหยาง เฉินเมิ่งใจเริ่มเต้นตึกตัก หายใจเข้าออกถี่ ๆ
“สวรรค์ นี่คุณ…ยาวขนาดนี้ เหมือนของลาเลย!” เฉินเมิ่งพูดเสียงสั่น
ถูกหญิงสาวคุยโตขนาดนั้น หลินหยางในใจยินดีมาก เขาหัวเราะ ”ทำไม ใหญ่แล้วไม่ชอบ?”
“ไอบ้า ใครจะไม่ชอบใหญ่ ๆ ล่ะ?” เฉินเมิ่งด่าหลินหยางก็หน้าแดงใจเต้น เธอพูดต่อ”คุณเห็นฉันหมดแล้ว ยังไม่รีบถอดชุดคุณออกอีกเหรอ?”
หลินหยางก็ไม่คิดว่าเฉินเมิ่งจะใจกล้าขนาดนี้ สามารถพูดคำแบบนี้ออกมาได้ จึงตะลึงอยู่ชั่วครู่ หลินหยางเริ่มถอดกางเกงของตน ผู้หญิงคนนี้กล้าแบบนี้ เขาจะเขินอายได้ยังไง?
หลังจากหลินหยางถอดกางเกงนอกและในออก เฉินเมิ่งตาโตทันที ปากก็พูดแนบอ่าง ”สวรรค์ หลินหยาง แบบนี้ ผู้หญิงคนไหนจะรับได้? ฉันไม่เคยเห็นอะไรที่ใหญ่ขนาดนี้!”
พูดจบก็ให้หลินหยางเดินไปข้าง ๆ เธอ จากนั้นก็ก้มหัวอ้าปากก้มลงไปทางหว่างขาของหลินหยาง ชั่วพริบตาก็รู้สึกถึงความสบาย หลินหยางอดไม่ไหวที่จะหลับตา
ดูเหมือนเฉินเมิ่งจะชอบทำแบบนี้ และก็คงจะทำให้ผู้ชายมาแล้วไม่น้อย เทคนิคไม่เลว ลิ้นของเธอทำให้หลินหยางรู้สึกแปลกใหม่ ก้มหัวลงไปทำ 10 กว่านาทีเพิ่งจะเงยขึ้นมา มองไปยังดาบยาวที่ยังคงเดิม เธอหอบหายใจพูด ”คุณสุดยอดจริง ๆ ถ้าเป็นคนอื่นคงเสร็จไปนานแล้ว”
“หึหึ ก็แบบนี้แหละ จริงสิ ตอนนี้เริ่มได้หรือยัง?” หลินหยางมองไปยังป่าทึบของเฉินเมิ่ง พบว่าลำธารตรงนั้นไหลมาสักพักแล้ว
“ยังไม่รู้สึกเท่าไหร่ ถ้าคุณ…คลำหน้าอกฉัน” เฉินเมิ่งหน้าแดง
มองเฉินเมิ่ง แม้บนตัวจะมีตุ่มไม่น้อย แต่หุบเขาขาวที่อิ่มเอิบทั้งสองนั่นยังคงเรียบเนียน หลินหยางก็ไม่ดูแคลน มือทั้งสองข้างจู่โจมพร้อมกับกดไปยังยอดเขาทั้งสอง
ความรู้สึกอ่อนนุ่มถูกส่งมา หลินหยางใจสั่น เริ่มคลึงส่วนอ่อนนุ่มในมือ ไขมันสองก้อนดูแน่น แต่มือกลับรู้สึกดีมาก ไม่เปลี่ยนรูปแม้อยู่ในมือของหลินหยาง
บทหลงเฟิ่งเจว๋ของหลินหยางนั้นแต่เดิมก็มีผลปลุกอารมณ์ผู้หญิง การที่หลินหยางทำแบบนี้ ไม่นานเฉินเมิ่งก็เริ่มบิดขาของเธออย่างปั่นป่วน
“เร็ว กินมัน!” เฉินเมิ่งรูปร่างเปราะบางงดงาม รู้สึกคาดไม่ถึงกับคลื่นพลังเช่นนี้ สองมือกอดหัวหลินหยางให้กดลงที่หน้าอกของตน หลินหยางอ้าปากถือโอกาสอมองุ่นของเธอ มือข้างหนึ่งก็ปีนขึ้นไปบนก้อนไขมันที่เหลืออีกข้าง
ไม่กี่นาที เฉินเมิ่งก็รับไม่ไหว ครางออกมาเบา ๆ
หลินหยางก็รู้สึกร้อนไม่ต่างกัน แม้ไฟในใจจะปะทุขึ้นมา แต่เขาก็ไม่ได้กินเฉินเมิ่งต่อ ที่สุดแล้วตัวเองเป็นฝ่ายกระทำหรือถูกกระทำ ผลที่เกิดขึ้นย่อมไม่เหมือนกัน อย่างก่อนเขาคงจะถูกเรียกว่าคนเลว แต่ถ้าเป็นฝ่ายที่ถูกกระทำ เขาก็นับว่าได้ประโยชน์แล้ว
“เอาล่ะ คุณจัดการตัวเองเถอะ ผมจะทายาให้” หลินหยางพูดเสียงเบา
เฉินเมิ่งมองหลินหยางอย่างคับแค้นเป็นอย่างมาก มือของเธอสอดเข้าไปในป่าลึกของเธอ รู้สึกถึงสายน้ำที่ไหลออกมา เฉินเมิ่งหน้าแดง ไม่นานความรื่มรมย์ก็มาถึงจนทำให้เธอลืมความอับอายไปหมด นิ้วมือขยับอย่างรวดเร็ว
หลินหยางมองฉากที่ร้อนแรงเช่นนี้ บันทึกไว้ว่าเขาไม่ได้คุมตัวเอง สูดหายใจลึก จากนั้นก็โคจรบทหลงเฟิ่งเจว๋ในร่างอย่างรวดเร็ว มือหยิบยาขึ้นมาทาไปบนร่างของเฉินเมิ่ง
พลังชี่กระทบกับร่างของเฉินเมิ่ง กระตุ้นให้ยาซึมเข้าผิวของเธอ เขารับรู้ได้ว่าผลของยาถูกดูดไปอย่างรวดเร็ว หลินหยางยิ้มในใจ ดูแล้วผู้หญิงคนนี้ตงตื่นตัวจริง ๆ
สองมือไม่หยุด เพียงแป๊บเดียวก็ไปถึงบริเวณต้นขา มองสายน้ำที่ไหลไม่ขาดสายของนั่น หลินหยางอดไม่ไหวใช้นิ้วมือแตะลงไปเฉินเมิ่งส่งเสียงออกมาโดยทันที
“คุณมันเลว เลวที่สุด” เฉินเมิ่งหายใจถี่ เพราะหลินหยางยังไม่ได้สวมกางเกง สายตาของเฉินเมิ่งจึงตกไปยังหว่างขาของหลินหยาง มองดูรูปร่างที่ทำให้คนสะเทือนใจก็รู้สึกได้ว่ากระแสน้ำยิ่งไหลเชี่ยวขึ้น
รอจนหลินหยางทาด้านหลังเธอทั้งหมด เหลือแค่เพียงบริเวณหน้าอกของเธอที่ยังไม่ทา บริเวณนั้นยังมีตุ่ม ๆ เล็กไม่กี่ตุ่มอยู่
ตอนที่หลินหยางกดมือใหญ่ลงไป เฉินเมิ่งก็กอดเสี่ยวหยางไว้ทันที เธอตัวสั่นและนิ่งไปครู่ใหญ่ถึงค่อยผ่อนลมหายใจอยู่บนเตียง ถูกผู้ชายลูบไล้ตอนที่เธอกำลังจัดการตัวเอง เป็นครั้งแรกที่ได้พบเหตุการณ์แบบนี้ เฉินเมิ่ง ตื่นตัวอย่างมาก
มองเฉินเมิ่งที่หลุดไปแล้ว หลินหยางพูดเตือน ”แม้ผมจะทายาไปไม่น้อยแล้ว แต่ผลของยายังซึมสู่ผิวหนังไม่เต็มที่ คุณยังต้องตื่นตัวต่อ”
“ฉัน…ฉันไม่มีแรงแล้ว” เฉินเมิ่งพูดหอบอยู่บนเตียง
“แล้วจะทำยังไง ถึงเวลาแล้วรักษาไม่ได้ คุณก็จะบอกว่าผมหลอกเงินคุณ” หลินหยางพูดอย่างรีบร้อน
“เหลืออีกเยอะไหมถึงจะเสร็จ?” เฉินเมิ่งถาม
“อืม เดี๋ยวก็เสร็จแล้ว แต่ถ้าอยากซึบซับผลของยาอย่างเต็มที่ อย่างต่ำก็หนึ่งชั่วโมง” หลินหยางพยักหน้า
“งั้นก็ช่วยฉัน ฉันไม่มีแรงแล้ว” เฉินเมิ่งมองหว่างขาของหลินหยาง รูปร่างของดาบยาวนั่นทำให้แววตาของเธอเต็มไปด้วยความปรารถนา
“โอเค แต่เป็นผมกำลังรักษาคุณ ไม่ใช่ว่าจงใจใช้ประโยชน์จากคุณ” หลินหยางพิสูจน์ตัวเองว่าบริสุทธิ์
“ได้ ๆ ฉันรู้แล้วทำไมจะไม่ได้ เป็นพี่สาวที่ใช้ประโยชน์ตกลงไหม?” เฉินเมิ่งรีบอยากให้หลินหยางทำอะไรเธอแล้วจึงพูดอย่างรีบร้อน
สองมือของหลินหยางยังต้องทายาบริเวณหน้าอกเธอ และนั่งคร่อมเฉินเมิ่งอยู่ตลอด ใช้สิ่งที่เหมือนกับของลานั่นเล่นอยู่ด้านนอกป่าทึบของเธอ
ความรู้สึกชาพรั่งพรูออกมาจากเฉินเมิ่ง มองเฉินเมิ่งที่เริ่มหอบหายใจถี่ หลินหยางก็ยิ้ม ”ผมทาให้คุณเสร็จก่อนถึงจะใช้มือช่วยคุณ ตอนนี้ต้องทำแบบนี้ไปก่อน”
“ได้ ตามใจคุณ แต่ใช้ไอนั่นตรง ๆ เถอะ จะใช้มืออะไร?” เฉินเมิ่งพูดหอบ
“ได้ยังไง นั่นไม่ใช่ว่าผมใช้ประโยชน์จากคุณหรือไง” หลินหยางส่ายหัวรีบร้อน
“นับว่าใช้ประโยชน์จากคุณไม่ได้เหรอ? คุณทำไมชักช้าขนาดนี้” พูดอย่างกระวนกระวาย เฉินเมิ่งหาโอกาสที่แน่นอนยกสะโพกขึ้น ทันที นำสิ่งนั้นเข้าไปในป่าทึบ
หลินหยางรู้สึกสดชื่นผ่อนคลายทันที เฉินเมิ่งที่อยู่ด้านล่างขมวดคิ้ว พูดอย่างรีบร้อน ”อย่าขยับนะ ทำไมคุณใหญ่ขนาดนี้”
แม้หลินหยางจะใหญ่มาก แต่พื้นที่ป่าทึบของหญิงสาวก็น่าทึ่งเช่นกัน หลังโยกเบา ๆ ไม่กี่ทีก็บิดก้นร้องออกมา
หลังหลินหยางนำยาออกมาทั้งหมด วางถ้วยแล้วก็ใช้สองมือกดก้อนไขมันของเฉินเมิ่งแล้วยิ้ม ”ถ้าคุณไม่คิดว่าผมใช้ประโยชน์จากคุณก็จะต่อเลยนะ?”
“อืม ต่อเลย แรงอีก” เฉินเมิ่งหรี่ตาพูด พึงพอใจกับขั้นนี้เป็นอย่างมาก
หลินหยางไม่กังวลแล้ว ครางเสียงต่ำพุงเข้าไปบนร่างของเฉินเมิ่ง
ผ่านไปชั่วโมงกว่า ไม่รู้ว่าเธอถึงไปกี่ครั้งแล้ว เฉินเมิ่งก็ไร้เรี่ยวแรงอยู่บนเตียง ก้อนกลมสองก้อนแนบกับหน้าอกของหลินหยาง หอบหายใจ หลินหยางเองก็รู้สึกถึงไข่มุกสองเม็ดนั้นที่แนบอยู่กับตัวเขาได้
ผ่านไปสักพัก เฉินเมิ่งถึงค่อยมีแรงกลับคืน เหล่ตามองหลินหยาง นึกถึงความบ้าคลั่งเมื่อสักครู่ของหลินหยาง ในใจก็รู้สึกเขินอาย เปิดปากพูด ”คุณเก่งเป็นที่หนึ่งจริง ๆ อีกนิดก็เกือบทำฉันตายแล้ว”
“ฆ่าคนผิดกฎหมาย ผมจะไปกล้าทำคุณตายได้ยังไง” หลินหยางหัวเราะแหะแหะ เอื้อมมือไปลูบหน้าขาวสะอาดของเธอ
“คนเลว” เฉินเมิ่งไม่รู้จะแย้งยังไง ยกกำปั้นต่อยไปหลินหยางสองครั้งพูด ”แต่ฉันชอบมัน ไม่เคยพบคนเก่งขนาดนี้มาก่อนเลย”
หลินหยางหัวเราะ ก้มหน้ามองร่างกายของเฉินเมิ่งพร้อมรอยยิ้ม ”ชั่วโมงกว่าแล้วใช่ไหม? คุณลองดูตุ่มบนตัวคุณสิ ลดลงหน่อยแล้วใช่ไหม?”
เฉินเมิ่งได้ยินก็รีบมองบนตัวที่แต่ก่อนเป็นตุ่มเม็ดเล็กใหญ่ ตอนนี้ดีขึ้นเป็นอย่างมาก เธอมองหลินหยางอย่างแปลกใจ ”ลดไปไม่น้อยจริง ๆ หลินหยาง คุณสุดยอดจริง ๆ !”
“นี่เป็นเสน่ห์ของแพทย์แผนจีน ถ้าหาคนที่มีความเข้าใจในแพทย์แผนจีนอย่างลึกซึ้ง หลายครั้งที่สามารถใช้เงินเพียงเล็กน้อยรักษาโรคที่มีราคาแพงลิบลิ่วในโรงพยาบาลได้” หลินหยางยิ้มตอบ
เฉินเมิ่งพยักหน้า มองหลินหยางที่นอนอยู่ข้าง ๆ ชั่วขณะก็รู้สึกไม่อยากห่างจากร่างเขา เธอก้มหน้าเขินอาย ขยับร่างเข้าสู่อ้อมอกของหลินหยาง แล้วจึงพูดเสียงเบา ”คุณหมอ กอดฉันหน่อยสิ”
“คุณไม่ไปล้างตัวหรือไง?” หลินหยางถาม
“ตอนนี้เหนื่อยมาก รออีกสักพักค่อยไปล้าง” เฉินเมิ่งพูดอย่างขึ้เกียจ ”ค่อยพูดว่าจะล้างอะไรดี ฉันก็ไม่ได้รังเกียจสิ่งที่ออกมาจากคุณหรอก”
หลินหยางได้ยินก็ใจสั่น มองเฉินเมิ่งที่งดงามในอ้อมกอดแล้วถอนหายใจ เหมือนปีศาจจิ้งจอกจริง ๆ
“คุณยังต้องโทรหาที่บ้านไหม?”
“ไม่ต้อง พรุ่งนี้ฉันก็กลับไป” เพราะทั้งสองใกล้ชิดกันมาก หลินหยางรู้สึกถึงกลิ่นหอมสดชื่นจากร่างกายของ เนื้อนุ่มแสนอิ่มเอิบของเธอนั้น ตอนนี้แนบกับหน้าอกของเขา เดิมทีหลินหยางกำลังพักรบ นึกไม่ถึงว่าความอยากสงครามเกิดขึ้นอีกครั้งแล้ว
รับรู้ถึงการเปลี่ยนแปลงของหลินหยาง เฉินเมิ่งส่งเสียงอย่ารักใคร่หน้าแดง มือเล็กควานหาข้างล่างของหลินหยาง หลังกุมไว้ได้ เฉินเมิ่งอดอ้าปากกว้างไม่ได้ มองหลินหยางอย่างตะลึง ”ไม่ใช่แล้วหลินหยาง กำลังคุณดีจริง ๆ”
หลินหยางถูกมือนุ่มของเฉินเมิ่งลูบอย่างสบาย พลิกร่างกดเฉินเมิ่ง รู้สึกได้ถึงร่างของสาวสวยด้านล่าง หลินหยางก็ยิ้ม ”ดีไม่ดีอยากลองดูไหม?”
“ไม่เอา ฉันเพิ่งเกือบจะถูกคุณทรมานจนตายไปนะ” เฉินเมิ่งหน้าแดงมองหลินหยาง แม้จะต้องการมาก แต่สติบอกเธอว่าถ้าเธอบ้าคลั่งอีกครั้ง เกรงว่าพรุ่งนี้คงจะเดินลำบากแล้ว
