บทที่136 ภารกิจในรถ
เห็นหลินหยางกำลังคะเนดูตนเอง หยางหวั่นจึงรีบเอามือปิดบังลูกบอลสองลูกนั้นไว้ แต่แขนท่อนน้อยนั้นดูแทบจะปิดไม่มิด
หลังจากที่เชอรี่สีชมพูถูกปิด ลูกบอลอีกครึ่งลูกก็ไม่เหลืออะไรปิดบังไว้ ภาพแบบนี้ ทำให้หลินหยางยิ่งตัณหากลับ
แม้ว่าเผิงจิ้งจะเปิดเผย แต่อย่างไรเสียก็เป็นเด็กสาว เห็นหลินหยางจ้องแบบนี้ จึงหน้าแดงก่ำไปถึงหู ดูเย้ายวนเต็มที่
“เมื่อกี้พวกเราเห็นคุณหมดแล้ว ตอนนี้อยากดูพวกเรากลับล่ะสิ”เผิงจิ้งทำท่าผ่าเผย
“ที่ไหนกัน ผมก็แค่คุยกับพวกคุณธรรมดา ไม่ได้คิดอะไรเลย”หลินหยางทำสีหน้าจริงจัง
“ไม่ได้คิดอะไรเลยเหรอ คุณแน่ใจเหรอ”เผิงจิ้งหัวเราะคิกคักถาม ลูกบอลสองลูกเด้งไปเด้งมาตามจังหวะเสียงหัวเราะ
หลินหยางมองลูกบอลหิมะสองลูกอย่างเกิดความใคร่ เขากลืนน้ำลายแล้วพูดว่า“แน่นอนอยู่แล้วสิ ผมเป็นคนจริงจังนี่”
“เป็นคนจริงจังงั้นเหรอ คุณก็ถอดกางเกงออกสิฉันจะดูว่าคุณมีปฏิกิริยาอะไรบ้าง ถ้ามีคุณยังจะพูดว่าคุณเป็นคนจริงจังอีกไหม”เผิงจิ้งหัวเราะอย่างกล้า และจ้องมองหลินหยางอย่างท้าทาย ราวกับจะบอกเขาว่าเขาแพ้แน่นอน
“นี่เป็นปฏิกิริยาปกติโอเคป่ะ ผมเชื่อว่าผู้ชายปกติ เห็นภาพแบบนี้ก็ต้องมีปฏิกิริยาทุกคน ผมไม่ได้ฉวยโอกาสอะไรนะ พวกคุณน่าจะพอใจได้แล้ว”หลินหยางแก้ต่าง
“งั้นสาวๆอย่างเราสองคนโดนคุณจ้องอยู่แบบนี้ก็ขาดทุนน่ะสิ หันหน้าไปเลยนะ！”เผิงจิ้งจือปากเล็กน้อย
“พวกคุณหุ่นดีขนาดนี้ ถ้าผมไม่มองให้เยอะๆหน่อย ก็ผิดต่อพวกคุณน่ะสิ”หลินหยางตอบอย่างหน้าไม่อาย
เห็นหลินหยางหนังหน้าหนาขนาดนี้ เด็กสาวทั้งสองจึงรู้สึกรำคาญ แต่ก็ไม่รู้จะเถียงกลับ อย่างไร
“มีแต่คุณที่ดูพวกเรา พวกเราไม่ได้ดูคุณได้ยังไงล่ะ คุณถอดเสื้อผ้าคุณออกด้วยสิ”เผิงจิ้งยังคงตื้อ
พอได้ยินคำพูดของเผิงจิ้ง หลินหยางยังไม่ทันได้ตอบอะไร หยางหวั่นที่อยู่ด้านข้างก็ตอบขึ้นมา“คิดอะไรบ้าๆน่ะ！”
“ทำไม ไม่อยากดูเหรอ ของหลินหยางแข็งแรงยังกับวัวเลยนะเธอ ตอนนี้ดูเยอะๆ ต่อไปจะได้หาผัวที่มีใหญ่ๆแบบนี้ไง”เผิงจิ้งพร่ำสอนเพื่อนรัก
“ไปตายเถอะ！”หยางหวั่นหันหน้าหนีไม่สนใจเธอ
“ก็ได้หลินหยาง ตอนนี้ชายหญิงเท่าเทียมกัน พวกเราก็ขนาดนี้แล้วคุณยังใส่เสื้อผ้าอยู่อีก คุณไม่คิดว่าเกินไปหน่อยเหรอ”เผิงจิ้งยังคงกระตุ้นหลินหยางต่อไป
“พวกคุณไม่กลัวว่าพอผมถอดเสื้อผ้าออกแล้ว จะทำอะไรพวกคุณเหรอ”หลินหยางพูดอย่างไม่ยอมรามือ
ก่อนหน้าตอนที่หลินหยางอยู่ที่บ้านพี่หาน ก็โดนพี่หานชักจนตัวอ่อนปวกเปียกไปหมด จาก การโจมตีทั้งทางปากและมือของพี่หาน หลินหยางเองก็ยังตั้งตัวไม่ติดเลย ก็โดนพี่หานเทเสียแล้ว แล้วหานเฉิงลูกสาวของเจ้าหล่อนยังจะกลับมาอีก พอตัวเองอาบน้ำดับไฟในตัวเรียบร้อยแล้ว นางปิศาจน้อยๆสองตนนี้ก็ดันมาจุดประกายไฟในตัวเขาขึ้นอีก แล้วไฟนี้ ยังลุกโชนมากขึ้นกว่าเดิมด้วย
“ถ้าคุณกล้าทำอะไรพวกเรา พวกเราก็จะแจ้งความไง แจ้งข้อหาพรากผู้เยาว์”หยางหวั่น พูดเสียงค่อยอยู่ข้างๆ น้ำเสียงเหมือนตัดพ้อหลินหยาง
“เร็วๆเข้าเถอะ ผู้ชายอกสามศอกคิดจะเอาเปรียบผู้หญิงอย่างพวกเราหรือไง นายยังเป็นผู้ชายอยู่หรือเปล่า”เผิงจิ้งแดกดันหลินหยางต่อ
แม้จะรู้ว่าเผิงจิ้งแดกดัน แต่หลินหยางเองก็ไม่ยอม กระโดดลงรถอย่างไม่เต็มใจ เขาเปิดท้ายรถนั่งลงด้านหลังเผิงจิ้ง ร่างกายสัมผัสกัน
“ตอนนี้ยังจะให้ถอดไหม”หลินหยางแกล้งดุ
เมื่อได้กลิ่นอายชายชาตรีที่ออกมาจากกายของหลินหยาง ใจของเผิงจิ้งจึงเต้นตุ้มๆต่อมๆ แต่ก็ยังกล้าเชิดหน้าใส่หลินหยาง“กล้า ถ้าคุณกล้าถอด ก็มานั่งตรงกลางพวกเรา”
“นั่งก็นั่งสิ ไม่กลัวสักหน่อย”หลินหยางยืนกร่างข้างเผิงจิ้ง ทั้งสามคนนั่งเบียดอยู่ด้านหลัง
หลินหยางรีบถอดเสื้อผ้าออกอย่างรวดเร็ว เผยให้เห็นกล้ามเนื้อเป็นมัดๆ
เมื่อเห็นรูปร่างอันหล่อล่ำของหลินหยาง สาวๆทั้งสองก็ใจเต้นตุ้มๆต่อมๆ
“ยังจะต่ออีกไหม”หลินหยางเร่งเร้า
หลินหยางประเมินผู้หญิงสมัยนี้ผิดไปเสียแล้ว เผิงจิ้งกัดริมฝีปากพูดว่า“ก่อนหน้าตกลงกันดิบดีว่าถอดทั้งหมด คงจะไม่กลับคำนะ”
หลินหยางรู้ว่าถ้าตัวเองยังไม่รีบถอด เผิงจิ้งคงจะดูถูกเข้าให้ เพื่อศักดิ์ศรีลูกผู้ชาย จึงกัดฟันถอดกางเกงพร้อมกางเกงใน
มังกรยักษ์ที่โดนพันธนาการอยู่ จึงโบยบินออกมา
เมื่อเห็นสภาพที่แท้จริงของมังกร สองสาวจึงตาค้าง สิ่งที่เหมือนมะเขือยาวห้อยอยู่ตรง นั้น ดูเย้ายวนชวนเสน่ห์เหลือเกิน
มองดูหญิงสาวทั้งสองคน หลินหยางดูเหมือนจะควบคุมตัวไม่ได้เล็กน้อย พูดเสียงแหบแห้งว่า“เห็นแล้ว ดีใจแล้วสินะ”
“พวกเราก็ให้คุณดูแล้วนี่ คุณให้พวกเราดูบ้างเป็นไรไปเล่า”เผิงจิ้งพูดอย่างใจกล้า ก่อนหน้าตอนที่อยู่บนเรือไม่ได้ตั้งใจดูให้ดี ตอนนี้เธอโดนหลินหยางเห็นหมดแล้ว ตัวเองจะเก็บดอกเบี้ยบ้างเป็นไรไป แววตาเธอจับจ้องมังกรยักษ์ของหลินหยางไม่ปล่อย แล้วคอยเปรียบเทียบกับของแฟนเธออยู่เรื่อยไป
เปรียบไปเปรียบมาเผิงจิ้งจึงเลิกเปรียบ ถ้าเทียบของแฟนเธอกับของหลินหยางแล้ว เทียบไม่ได้สักครึ่ง ของสั้นขนาดนั้นทำให้เธอรู้สึกโหวงเหวงเป็นประจำ พอเจอของใหญ่แบบหลินหยาง เกรงว่านอกจากทำให้เธออิ่มเอมเต็มที่แล้ว ในด้านเวลาก็น่าจะยาวนานกว่าของแฟน เธออีกด้วย
เผิงจิ้งไม่เคยคิดจะเลิกกับแฟนหรอกนะ แต่แฟนของเจ้าหล่อนก็ไม่เคยจะสามารถทำให้เจ้าหล่อนพอใจได้สักที แต่ว่าเขามีเงิน เผิงจิ้งอยากจะเลิกก็ทำไม่ได้ เวลาที่เจอแฟนทำให้กลืนไม่เข้าคายไม่ออก เธอรู้สึกอึดอัดเหลือเกิน
“หลินหยาง คุณมีแฟนสาวไหม”เผิงจิ้งถามอย่างใคร่รู้
“ไม่มี”
“แหม จริงหรือเปล่าเนี่ย หล่อขนาดนี้ไม่มีแฟนได้ไง หยางหวั่นเป็นโสดพอดี พวกคุณคู่กันดีไหม”เผิงจิ้งหัวเราะคิกคัก
“พูดบ้าอะไรน่ะ！”หยางหวั่นยื่นมือไปผลักเผิงจิ้งอย่างไม่ชอบใจ จนลืมเอามือป้องอกสีชมพูไว้ กระต่ายน้อยจงกระโดดออกมาอย่างร่าเริง หลินหยางจ้องมองจนตาค้าง
“นี่ๆ โป๊หมดแล้ว”เผิงจิ้งชี้ไปที่กระต่ายน้อยของหยางหวั่น
“ว๊าย！”หยางหวั่นร้องเสียงหลง แล้วรีบเก็บมือเข้าป้อง
“คุณยังไม่มีแฟน แล้วคุณเคยมีอะไรกับผู้หญิงไหม”เผิงจิ้งกลอกตา
หลินหยางลังเลเล็กน้อย สุดท้ายก็ตัดสินใจโกหกไป“ไม่มี ไม่เคยทำอะไรกับแฟน”
ดูเหมือนจะพอใจในคำตอบของหลินหยาง ตอนนี้ผู้ชายเวอร์จิ้นมีน้อยมาก โดยเฉพาะที่หล่อๆแบบหลินหยาง
“ทำไมของคุณใหญ่จัง”
“ก็เหมือนกับหน้าอกคุณนั่นแหละ ธรรมชาติให้มา！”หลินหยางมองดูลูกบอลกลมใหญ่สองลูกของเผิงจิ้ง เผิงจิ้งแค่แกล้งๆเอามือบัง สองขาถ่างออกเล็กน้อย หลินหยางมองลอดผ่านกอหญ้า ก็เห็นติ่งเหมือนน้ำหยดไข่มุกแผ่ออกมา ดูน่าดึงดูดใจเหลือเกิน
“ถ้าของแฟนฉันใหญ่เท่าของคุณก็ดีสิ คุณทำเรื่องแบบนั้นได้นานเท่าไหร่”เผิงจิ้งมองดูมังกรยาวแล้วถาม
“อย่างน้อยครึ่งชั่วโมงมั้ง ตอนที่ผมช่วยตัวเอง บางทีก็ทำได้นานประมาณนี้ ผมอ่านหนังสือ ถ้าทำจริงๆ ก็น่าจะนานกว่าตอนที่ช่วยตัวเอง”หลินหยางพูดทีเล่นทีจริง
“ช่วยตัวเองยังได้ตั้งครึ่งชั่วโมง คุณนี่สุดยอดจริงๆเลย ถ้าแฟนฉันได้สักครึ่งของคุณก็ดีฉันก็พอใจแล้วล่ะ”พอพูดถึงแฟนตัวเอง เผิงจิ้งก็รู้สึกจิตตก ตัวเองอยากแต่งกับเขา แต่เขาก็ทำให้เธอสุขใจไม่ได้ ถ้าไม่แต่ง ก็ขาดถังข้าวสารไปใบหนึ่ง
“บ้านแฟนคุณรวยไหม”หลินหยางถาม
“พอใช้ได้ ดีกว่าครอบครัวทั่วๆไป มีไรเหรอ”
“ผมรู้จักเพื่อนคนนึงขายยาบำรุงกำลัง ขอแค่กินไปครั้งเดียวก็ชูกำลังไปได้แปดปีสิบปี ถ้าจะบำรุงผิวพรรณ พวกริ้วรอยต่างๆก็หายไปหมดเลยล่ะ แต่แพงไปหน่อย”หลินหยางพยายามโฆษณาสินค้า
“พูดจริงหรือเปล่าเนี่ย ยานั่นราคาเท่าไหร่”
“ห้าแสน！”หลินหยางบอกราคาที่ตนเองขาย
“ห้าแสนเชียวเหรอ แพงจัง ขอคิดดูก่อนนะ แต่ว่าผลลัพธ์มันอัศจรรย์ขนาดนั้นเลยเหรอ”
“ไม่ได้ผลคืนเงิน ญาติของผมทำเอง จำนวนมีจำกัดนะ ข่าวว่าขายแต่กลุ่มชายชั้นสูงเท่านั้นแหละ ไม่มีผลข้างเคียงอะไรทั้งสิ้น ตอนนี้มีของหรือเปล่าผมก็ไม่แน่ใจ อาจจะขายหมดแล้วก็ได้”หลินหยางแสร้งพูดอย่างลำบากใจ
“งั้นช่วยถามให้ฉันหน่อย คืนนี้ฉันกลับไปโทรหา”เผิงจิ้งค่อนข้างร้อนรน เรื่องเกี่ยวกับความสุขชั่วชีวิตของตัวเอง เธอจะประมาทไม่ได้
“อืม เดี๋ยวผมจะลองถามให้นะ”
“เผิงจิ้ง ตอนที่เธอมีอะไรกับแฟนเธอรู้สึกยังไงบ้าง”หยางหวั่นที่อยู่ข้างๆถามเสียงค่อย
“ทำไม เธออยากลองดูหรือไง ก็ลองกับหลินหยางก็รู้แล้วนี่นา พอดีเลยเธอสองคนยังไม่เคยทำ ลองดูสักครั้งจะได้รู้ไงว่ามันเป็นยังไง”หยางหวั่นก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงมีเพื่อนชั่วแบบเผิงจิ้งได้ มักจะคอยให้คำแนะนำแย่ๆเสมอ
“ไปตายเถอะ พูดอะไรดีๆไม่เคยได้”
“จะบอกให้ก็ได้ ตอนเข้าไปครั้งแรกเจ็บ หลังจากนั้นก็มันส์มากเลย แต่ว่าของผู้ชายต้องใหญ่หน่อยนะ แล้วเวลานานหน่อยถึงจะดี ต่อไปเวลาหาผัวนะ ต้องหาที่ล่ำสันหน่อย”
ได้ยินเผิงจิ้งให้คำเตือนกับหยางหวั่น บวกกันที่เธอถามราคาเรื่องยา หลินหยางก็รู้ได้ว่าแฟนหนุ่มของเธอนั้นไม่ได้การ แต่เขาไม่พูดให้ความแตกหรอก นั่งฟังก็พอ
“ใหญ่หน่อยถึงจะดีเหรอ แล้วอย่างของหลินหยางนี่ถือว่าใหญ่หรือเปล่า”เมื่อเห็นมังกรยักษ์ที่ใหญ่กว่าแขนตัวเอง หยางหวั่นทั้งปรารถนาทั้งหวาดกลัว
“อืม ถือว่าใหญ่ อย่างน้อยฉันไม่เคยเห็นของใครใหญ่เท่าของเขาล่ะ ถ้าทำได้นานด้วยแล้วล่ะก็ ก็ถือว่าเป็นตัวเลือกที่ไม่เลว หยางหวั่นเธอต้องถนอมนะ”
“ใหญ่ขนาดนี้ จะยัดเข้าไปได้ไงล่ะ”หยางหวั่นพูดเสียงค่อย น้ำเสียงเล็กเสียยิ่งกว่ายุงอีก
“ได้อยู่แล้ว ถ้าหลินหยางเป็นแฟนฉันนะ ฉันจะทำให้เธอดูเลย”เผิงจิ้งพูดจบ ใบหน้าก็ร้อนผ่าว แม้ว่าจะมีนิสัยที่ค่อนข้างเปิดเผย แต่ว่าก็ต้องมีขีดจำกัด
“ลองให้ฉันดูตอนนี้ก็ได้นี่นา ไม่มีใครเห็นสักหน่อย”เสียงเบาๆพูดขึ้น หยางหวั่นก้มหน้าเอียงอาย พูดต่อ“ฉันไม่บอกใครหรอกน่า”
นิ่งงันอยู่ชั่วครู่ เผิงจิ้งจึงได้สติคืน สีหน้าดูภาคภูมิ
“ยัยบ้าเอ๊ย แล้วทำไมเธอไม่ลองเองล่ะ ยังคิดจะเสียสละเพื่อนตัวเองให้ไปลิ้มลองอรรถรสของการเสพสังวาสอีกงั้นสิ”พอเผิงจิ้งโมโหก็เอามือที่บังหน้าอกออก แล้วกระโจนใส่เพื่อนตัวเอง แล้วตะกุยใส่หยางหวั่น
“นี่นี่ ปล่อยมือนะ ปล่อยฉันเถอะ ปล่อยฉันเถอะ……”หยางหวั่นกลัวจั๊กจี้ จึงรีบร้องขอ
หลินหยางผู้ซึ่งนั่งคั่นกลางสองสาวอึดอัดเกินทน ภูเขาสองลูกของเผิงจิ้งนั้น เป็นเพราะการ เคลื่อนไหวของเธอค่อนข้างสั่น ก็เลยมากระทบโดนมังกรใหญ่ของเขา
ภายในการหยอกล้อของสองสาว ก็ลืมที่จะปิดบังอย่างมิดชิด สองขาที่คอยถ่างออก ภายใต้ป่าดงดิบ หลินหยางเห็นทุกอย่างอย่างชัดเจน
ส่วนลูกบอลี่เด้งดึ๋งไปมานั้น ก็คอยแต่จะดึงดูดสายตาหลินหยางอยู่นั่น
ลูกบอลสองลูกของเผิงจิ้งที่ปราศจากเครื่องพันธนาการ หลินหยางโต้กลับอย่างค่อนข้างดุเดือด สูดลมหายใจลึกๆพูดขึ้น“เอาล่ะๆ ไม่ต้องโวยวายกันแล้ว ขืนเป็นแบบนี้ต่อไป ผมทนไม่ไหวแล้ว！”
