บทที่159 คืนนี้อยู่เป็นเพื่อนฉันเถอะนะ
ห้านาทีต่อมา ตำรวจสองสามนายเข้ามาที่ห้อง หลังจากรับรู้เหตุการณ์แล้ว ตำรวจจึงพาชายผู้สลบไสลคนนี้ออกไป
หลินหยางกับไป๋หยุนให้ปากคำเสร็จ จึงรีบออกไป หลินหยางเรียกรถคันหนึ่งส่งไป๋หยุนกลับบ้าน
หลังจากที่ลงรถ หลินหยางเดิมทีอยากขอตัว แต่ไป๋หยุนดึงมือเขาเอาไว้
มองดูไป๋หยุนผู้ที่มีสีหน้าแดงก่ำ หลินหยางหัวใจสั่นไหว ยิ้มแล้วถาม “เป็นอะไรไปหรือ”
“วันนี้ขอบคุณมากเลยนะ ถ้าไม่ได้คุณช่วยเอาไว้ ฉันอาจจะโดน……โดนผู้ชายคนนั้นเอาเปรียบไปแล้ว ไม่รู้ว่าจะขอบคุณคุณยังไงจริงๆ”ไป๋หยุนพูดขอบคุณเสียงเบาๆ กวาดมองแววตาซาบซึ้งไปทางหลินหยาง
“เดิมทีคุณจะมาหาผมนี่นา ถ้าไม่ใช่เพราะผม คงไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ขอบคุณทำไมเล่า”หลินหยางรีบโบกปัดมือ
“จริงสิ ตอนนี้คุณว่างไหมอ่ะ วันนี้ที่คุณบอกอาการของฉัน ฉันยังอยากให้คุณช่วยรักษาให้หน่อย”ไป๋หยุนพูดเสียงค่อย
หลินหยางที่จะขอตัวไปในตอนแรก พอได้ยินคำขอร้องของไป๋หยุนก็เลยเปลี่ยนความคิด
แพทย์ต้องมีใจดุจบิดามารดา ตัวเองกลับไปไม่เท่าไหร่หรอก แต่ควรจะรักษาคนไข้ให้ดีก่อน จึงพยักหน้าแล้วตอบ“งั้นก็ได้ ถ้าคุณสะดวก ผมจะรักษาให้”
“สะดวกสิ ที่บ้านมีฉันแค่คนเดียว”ไป๋หยุนตอบรับอย่างเป็นมิตร เธอดึงแขนหลินหยางให้เข้าไปในหมู่บ้าน
ไม่รู้ว่าไป๋หยุนจงใจหรือเป็นอุบัติเหตุ กระต่ายน้อยสูงชันของเธอคู่นั้นแนบสนิทลงบนแขนของหลินหยาง ทำให้หลินหยางคิดเตลิดเปิดเปิงไปไกล มังกรที่มันสงบลงไปแล้ว กลับผงาดขึ้นมาอีก
บ้านของไป๋หยุนอยู่ที่ชั้นสาม หลินหยางกับไป๋หยุนนั่งลิฟต์ขึ้นไป ไป๋หยุนเปิดประตูบ้าน
เธอล็อคประตู ไป๋หยุนกวักมือเรียกให้หลินหยางนั่งลง จากนั้นจึงหยิบน้ำอัดลมสองแก้วในตู้เย็นออกมา ส่งให้หลินหยางหนึ่งแก้ว
“หลินหยาง ตกลงอาการของฉัน รักษาง่ายไหม”ไป๋หยุนถาม
“รักษาง่ายสิ คุณแค่เหนื่อยเกินไปแค่นั้นเอง กับกินอาหารไม่ค่อยถูกสุขลักษณะ ทำงานเยอะไม่ค่อยได้ออกกำลังกาย แค่ปรับสภาพร่างกายระยะหนึ่ง ออกกำลังกายบ้าง ก็จะกลับมาดีปกติ”หลินหยางพยักหน้า
“รักษายังไง”ไป๋หยุนพิงไปทางหลินหยาง ไออุ่นพุ่งขึ้นหน้าของหลินหยาง
หลินหยางหันไปมองไป๋หยุน เวลานี้แก้มทั้งสองของไป๋หยุนเหมือนมีสายรุ้งพาดอยู่ แดงระเรื่อ ปากเล็กๆอ้าขึ้นเล็กน้อย แววตาใสดุจสายน้ำในฤดูใบไม้ร่วง ช่างสะเทือนอารมณ์
เห็นสภาพไป๋หยุนในตอนนี้ จู่ๆในใจของหลินหยาง จู่ๆก็คิดถึงคำพูดก่อนหน้านี้ ไป๋หยุนดูเหมือนจะดื่มน้ำผลไม้ที่ใส่ยาลงไป
“ตอนนี้คุณรู้สึกอย่างไรบ้าง”หลินหยางมองไป๋หยุนแล้วถาม
“รู้สึกร้อนนิดหน่อย อารมณ์รู้สึก……รู้สึกวูบวาบ”ไป๋หยุนหน้าแดงก่ำและตอบละเอียด
“ถ้าผมไม่ได้ฟังผิด น่าจะเกิดจากน้ำผลไม้ที่คุณดื่มก่อนหน้า ยาที่อยู่ข้างในออกฤทธิ์แล้ว ทำให้คุณรู้สึกอลหม่านไปหมด”หลินหยางค่อยๆอธิบาย
สำหรับสรรพคุณของยานั้น ไป๋หยุนในฐานะที่เป็นนักข่าวค่อนข้างจะรู้ดี แต่เธอแค่คิดไม่ถึงว่า ปกติเธอเคยแต่จะไปสัมภาษณ์คนที่โดนวางยา ตอนนั้นยังรู้สึกมหัศจรรย์ใจอยู่ แต่ตอนนี้มาโดนเสียเองนี่
ก่อนหน้าได้ยินมาว่าถ้าโดนยานี้เข้าแล้ว จะต้องขึ้นเตียงมีอะไรกันทั้งชายหญิงก่อนจึงจะแก้ปัญหาได้ ไม่อย่างนั้นจะอึดอัดตาย เธอจึงมองหลินหยางอย่างลังเล ไป๋หยุนเปิดปากถามขึ้น“หลินหยาง ฉันจะเป็นอะไรไหม”
“คุณดื่มน้ำผลไม้ไปน้อย ยาที่โดนยังไม่เยอะ แต่ถ้าไม่แก้ไข ก็อาจจะไม่มีอันตรายถึงชีวิต แต่มันทำลายร่างกายแน่นอน”หลินหยางจับชีพจรให้ไป๋หยุน ดูร่างกายภายในให้กับเธอ
“งั้นคุณ……คุณช่วยฉันหน่อย”ไป๋หยุนพูดเสียงค่อย
“ผมช่วยถอนพิษให้คุณได้ แต่คุณต้องให้ความร่วมมือ”หลินหยางพูดจริงจัง
“ให้ความร่วมมือยังไง”ไป๋หยุนผู้ถูกกระตุ้นด้วยยาเร้าอารมณ์ กลายเป็นคนเปิดเผยขึ้นมา ภูเขาสองลูกที่ค่อยๆใหญ่ขึ้น เริ่มกระทบไปตามตัวของหลินหยาง
“เดี๋ยวผมจะฝังเข็มให้ แต่คุณจะใส่เสื้อผ้าไม่ได้ แต่ว่าการฝังเข็มของผมในคราวนี้ ไม่เพียงแต่จะช่วยคุณถอนพิษแต่ยังช่วยให้คุณหลับดีขึ้นด้วย”หลินหยางพูดอย่างจริงจัง
“ไม่เป็นไร งั้นคุณรักษาให้ฉันหน่อย”ไป๋หยุนถอดเสื้อผ้าออก เหลือเพียงแต่ชุดชั้นใน
แม้ว่าก่อนหน้าจะได้เห็นเรือนร่างของไป๋หยุนแล้ว แต่เรือนร่างของไป๋หยุนนั้นเย้ายวนใจจริงๆ แม้ว่าหน้าอกจะไม่ได้ใหญ่อะไรมาก เทียบอะไรไม่ได้กับผู้หญิงที่ตนเคยเห็น แต่ก็ไม่ถึงขั้นราบเป็นสนามบิน ยังมีความอวบอิ่มน่ามอง
ไป๋หยุนนอนราบบนโซฟา หลินหยางหยิบเข็มออกมา ถ่ายพลังลงไป ดึงเข็มออกมา แล้วแทงไปทางไป๋หยุน
เข็มสิบแปดเล่มแทงลงบนลำตัวของไป๋หยุน หลินหยางยังคงถ่ายพลังลงเข็มต่อไป พลังงานถ่ายทอดไปตามเข็มเข้าไปในร่างกายของไป๋หยุน ไม่นานนัก ใบหน้าที่แดงก่ำของไป๋หยุน ค่อยๆกลับมาขาวดังเดิม
ไป๋หยุนผู้ที่กลับมาสงบ ไม่ได้ลืมเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่แม้แต่น้อย เมื่อนึกถึงภาพที่ตัวเองเปิดเผยขนาดนั้น ใบหน้าที่กลับมาขาวดังเดิมของไป๋หยุนก็กลับมาแดงระเรื่ออีกครั้ง
หลินหยางใช้เวลาราวครึ่งชั่วโมงในการพินิจพิเคราะห์ร่างกายของเธอ รอจนหลินหยางเก็บเข็มเข้าแล้ว ใบหน้าของไป๋หยุนก็ร้อนดั่งไฟ
“งั้นผมกลับก่อนนะ”แม้ว่าอยากจะทำอะไรไป๋หยุน แต่หลินหยางก็เป็นคนมีหลักเกณฑ์ เขาไม่ไปบังคับใจผู้หญิงแน่นอน
“คุณมีธุระต้องกลับเหรอ”จู่ไป๋หยุนถามขึ้น
“เปล่า”
“งั้นคุณ คุณอยู่เป็นเพื่อนฉันเถอะนะ พรุ่งนี้ค่อยไป”ไป๋หยุนก้มหน้าพูดคำหนึ่ง
หลินหยางรู้สึกเวียนหัวเล็กน้อย คิดว่าตัวเองหูฟาดไป ไป๋หยุนขอให้เขาอยู่เหรอ
“ถ้าไม่สะดวกก็ช่างเถอะนะ”เห็นหลินหยางไม่พูดเป็นนานสองนาน ไป๋หยุนจึงพูดขึ้นอย่างกระอักกระอ่วน
“สะดวกสิ ผมต่างหากที่กลัวว่าคุณจะไม่สะดวก”หลินหยางรีบตอบ
“งั้นคืนนี้คุณค้างกับฉันนะ นานแล้วที่ไม่มีใครคุยกับฉัน คุณไปอาบน้ำเถอะนะ”ไป๋หยุนชี้ไปที่ห้องน้ำ
มองดูเวลาเป็นสามทุ่มกว่า หลินหยางพยักหน้าเดินเข้าห้องน้ำ หลังจากที่แขวนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว จึงปรับอุณหภูมิเปิดฝักบัว
หลินหยางเพิ่งอาบน้ำเสร็จได้ไม่นาน เสียงประตูห้องน้ำก็เปิดดังแควก แล้วไป๋หยุนก็ห่อผ้าเช็ดตัวเดินเข้ามา
หลินหยางหยิบสบู่กำลังจะใช้ เห็นไป๋หยุนเดินเข้ามาก็ชะงักงัน ลืมท่าทีอาบน้ำไป ยืนงงงันอยู่ แล้วปล่อยให้น้ำฝักบัวไหลออก
ไป๋หยุนในตอนนี้เซ็กส์ซี่เหลือเกิน ผ้าเช็ดตัวสีขาวอมชมพู เพียงแค่ห่อท่อนบน ส่วนบั้นท้ายท่อนล่างก็ปิดเพียงครึ่งเดียว พงหญ้าสีดำปรากฏขึ้นในสายตา มังกรของหลินหยางจึงโดนปลุกขึ้น ผงกหัวขึ้นอย่างรวดเร็ว
เห็นหลินหยางผู้ตกตะลึง ไป๋หยุนจึงยิ้มอย่างอ่อนช้อย ในใจรู้สึกลำพอง ดูท่าเสน่ห์ของตัวเองคงจะล้นเหลือ
แต่ว่าของที่ผงกขึ้นของหลินหยางดึงดูดสายตาเธอไม่น้อย เมื่อเห็นมังกรตัวเบ้อเร่อผงกหัวขึ้น ไป๋หยุนจึงเผยอปากขึ้นเล็กน้อย หัวใจเต้นตุ้มต่อม
นับตั้งแต่สามีออกไปทำงาน เดือนสองเดือนจึงกลับมาครั้งหนึ่ง ความดีใจแบบปลากระดี่ได้น้ำของเธอจึงลดลงเรื่อยๆ ส่วนสามีของเธอนั้นไม่รู้ว่าไปมีบ้านเล็กบ้านน้อยข้างนอกแล้วกี่คน ทุกครั้งเวลาที่อยู่กับเธอ มักจะไม่ค่อยสู้ มักจะทำให้เธอขึ้นไม่ได้ลงไม่ได้อยู่เสมอ
หลังจากที่เห็นมังกรหลินหยางผงาดขึ้น ความคิดชั่วร้ายก็ปรากฏขึ้นในหัวของเธอ
“คุณเข้ามาทำอะไร”หลินหยางปากแห้งผาด หยิบผ้าเช็ดตัวมาบังช่วงด้านหน้าของตัวไว้ แต่ว่าผ้านั่นเป็นทรงกลม เขาเลยยังคงรู้สึกกระดากอาย
“ขอบคุณที่ช่วยชีวิตไว้นะคะ เพื่อที่จะตอบแทน เลยจะมาช่วยอาบน้ำให้ ทำไมคะ ไม่ชอบฉันเหรอ”ไป๋หยุนเชยคางถาม
“ที่ไหนกัน คุณอยากมาก็มาสิ”หลินหยางพูดเสียงแห้ง
เธอโยกย้ายส่ายสะโพก ไป๋หยุนเดินไปหยุดข้างหลินหยาง ใช้นิ้วชี้ไปส่วนที่ผ้าเช็ดตัวบดบัง จึงรีบดึงออก แล้วเปิดเผยให้เห็นชั้นนี้
มังกรใหญ่ส่ายไปส่ายมาอยู่ตรงหน้าไป๋หยุน
เธอจ้องมองของรักชิ้นนี้ ไป๋หยุนดวงตากระพริบปริบๆ จึงกระซิบที่ข้างหูหลินหยางถามขึ้นมาคำหนึ่ง“ปีนี้คุณอายุเท่าไหร่”
“22แล้ว”ไป๋หยุนที่กระเถิบเข้ามาใกล้ ไม่เพียงแต่ลูกบอลกลมสองลูกจะนาบลงที่ตัวเขาเท่านั้น อาวุธของเขาก็เล็งพร้อมไปที่ไป๋หยุน ภาพแบบนี้ ทำให้ทั้งคู่รู้สึกตื่นเต้นไม่เบา
มือน้อยของไป๋หยุนกำสบู่ เธอช่วยหลินหยางถือสบู่ แล้วหยุดอยู่ที่อาวุธร้ายนั้นเป็นนานสองนาน ไปๆมาๆหลายครั้ง ในที่สุดก็เปิดก๊อกน้ำอย่างเสียไม่ได้ แล้วล้างสบู่ออก
“คุณออกไปเถอะ เช็ดตัวแห้งแล้วไปที่ห้องนอนฉันเลยนะ”ไป๋หยุนหัวเราะคิกคัก
หลินหยางพยักหน้า เดินออกไปจากห้องอาบน้ำ หลังจากนั้นสิบห้านาที ไป๋หยุนก็เดินตามออกมาจากห้องน้ำ
หลินหยางผู้ที่อยู่ในห้องนอนเรียบร้อยกำลังนอนเอกเขนกดูทีวี พอเห็นไป๋หยุนเข้ามา หลินหยางจึงรีบเรียกให้เธอนั่งลง
พอเป่าผมจนแห้ง ไป๋หยุนจึงปิดโทรทัศน์ ปรับอุณหภูมิให้ต่ำสุด แล้วมุดตัวเข้าไปในผ้าห่ม ถ้าหลินหยางดูไม่ผิด ไป๋หยุนตอนนี้ไม่มีเสื้อผ้าอยู่บนตัวสักชิ้น
ทั้งคู่เงียบงันอยู่พักหนึ่ง จู่ๆไป๋หยุนก็พลิกตัว แล้วโอบหลินหยางเข้าไว้
ลูกบอลกลมนิ่มสองลูกแปะอยู่บนลำตัวของหลินหยาง หลินหยางใจเต้นลิงโลด รู้สึกว่าสาวงามในอ้อมกอดนั้นตัวนุ่มนิ่มเหลือเกิน หลินหยางอดที่จะไปกอดไป๋หยุนไม่ได้
“หลินหยาง คุณว่าฉันแย่มั้ย แต่งงานแล้ว แต่กลับให้คุณค้างที่บ้าน แล้วนอนเตียงเดียวกับคุณ แถมยังไม่ใส่เสื้อผ้าอีก”ไป๋หยุนถาม
พอฟังไป๋หยุนถาม หลินหยางก็เดาออกว่าชีวิตแต่งงานของไป๋หยุนไม่ค่อยราบรื่นนัก ส่ายหน้าแล้วพูด“ไม่แย่หรอก ทุกคนมีชีวิตและขีดจำกัดความอดทนของตัวเอง ถ้ามันเกินขอบเขต แล้วเราทำอะไรบ้าง ก็ถือว่าเจ๊าท์กัน”
“คิกๆ พูดถูกแล้วล่ะ แต่ฉันอิจฉาแฟนคุณจริงๆ”ไป๋หยุนพูดพลางหัวเราะ
“ผมยังไม่มีแฟนสักหน่อย คุณอิจฉาไปก็ไม่มีประโยชน์”หลินหยางหมดคำพูด เขาดูเหมือนมีแฟนขนาดนั้นเลยเหรอ
“อิจฉาสิ ตอนนี้ไม่มี ไม่ได้หมายความว่าต่อไปไม่มี อิจฉาที่คุณมีของรักที่ใหญ่ขนาดนั้น ต่อไปภรรยาคุณคงจะมันส์น่าดู”ไป๋หยุนชี้มือไปที่ข้างล่าง แล้วใช้มือกำมังกรตัวใหญ่
สัมผัสได้ถึงความร้อนระอุ ไป๋หยุนอดไม่ได้ที่จะหลับตาลง สีหน้าแสดงความขัดแย้ง
“มันส์ยังไง”หลินหยางแกล้งถามอย่างไม่รู้
“อย่าบอกฉันนะว่า คุณไม่เคยแตะต้องผู้หญิง”ไป๋หยุนตกใจเล็กน้อย
“ผม……”หลินหยางเหมือนถูกต้อนให้จนมุม ไม่รู้จะตอบยังไงดี
เมื่อเห็นท่าทางจนมุมของหลินหยาง ไป๋หยุนดูราวกับค้นพบแผ่นดินใหม่อย่างนั้น จึงถามขึ้นอย่างประหลาดใจ“ไม่เคยแตะต้องจริงๆ”
“เคยแตะน่ะเคยอยู่ แต่ก็คือตอนอยู่บนรถเมล์น่ะ ตอนนั่งอยู่ตามรถไฟใต้ดินอะไรแบบนี้”หลินหยางเล่นมุกแป๊กๆ
“ความหมายของคุณคือ ถ้าคืนนี้กินฉันได้ ก็ถือว่าเสียความบริสุทธิ์ให้ฉันงั้นสิ”ไป๋หยุนถามหลินหยางเชิงขำ
เมื่อเห็นไป๋หยุนผู้มีสีหน้าเย้ายวน หลินหยางในสั่นไหว อดใช้มือโอบไป๋หยุนไม่ได้“คงงั้นมั้ง”
“เชอะ ฉันไม่เชื่อ”ไป๋หยุนรีบแสดงความสงสัย“ฝีมือแพทย์คุณดีขนาดนี้ คงจะมีคนชอบเยอะสินะ คุณไม่ถือโอกาสหาผู้หญิงซะเลยล่ะ”
“หมอประหนึ่งพ่อแม่ จะซี้ซั๊วะหาผู้หญิงได้ไงเล่า”หลินหยางพูดเสียงจริงจังขึ้น
“คิกๆ งั้นก็ได้ จริงสิ คุณเป็นหมอไม่ใช่เหรอ มีวิธีเพิ่มหน้าอกได้ไหม ถ้ามันใหญ่กว่านี้อีกนิดจะเพอร์เฟคมาก”
ไป๋หยุนก้มหน้า ก้มมองกระต่ายน้อยของตัวเองแล้วพูด
สายตาของหลินหยางจับจ้องลงที่กระต่ายน้อย แม้ว่าจะไม่ใหญ่แต่ก็อวบอิ่ม กลมๆ ทำให้คนชอบ
