บทที่160 สิ่งที่ได้ในค่ำคืนหนึ่ง
หลินหยางยื่นมือออกไปวางด้านบน ค่อยๆคลึงเบาๆ ในขณะนั้นรู้สึกฟิน ทำให้ไป๋หยุนอดครางออกมาไม่ได้
“อีตาบ้า เค้าให้ตัวช่วยคิดวิธีหรอก ยังจะมาแอบหลอกกินฟรี”ไป๋หยุนพูดออดอ้อน
“แพทย์แผนจีนมีศาสตร์แขนงหนึ่งเรียกว่าทุยน่า ถ้าทำทุยน่าบ่อยๆ จะไปกระตุ้นการไหลเวียนของเลือดทำให้เกิดการเติบโต แล้วมันจะใหญ่ขึ้น”หลินหยางหัวเราะแหะๆ
“ไม่ได้หรอกเค้านะ”เธอจ้องตามองหลินหยาง ราวกับจะดูว่าหลินหยางโกหกหรือเปล่า
“คุณจะลองดูก็ได้ แต่ว่ากระต่ายน้อยของคุณทั้งใหญ่ทั้งตรง ทำทุยน่าไม่ช่วยให้เห็นชัดมากนักหรอก แต่ถ้าจ้องดีๆ อาจจะสังเกตเห็น”หลินหยางมองไปที่ภูเขาสองลูกของไป๋หยุนอย่างเผ็ดร้อน
“เห็นผลทันทีเลยเหรอ”ไป๋หยุนถามอย่างตระหนก
“ถ้าจะบอกว่าเห็นผลทันทีก็ออกจะโกหก แต่ก็เห็นผลอยู่บ้าง แต่ต้องอาศัยเวลา”
“งั้นให้ฉันลองหน่อยสิ”ไป๋หยุนตอบรวดเร็ว
“ตกลง”หลินหยางไม่ขัดใจ ยื่นมือออกไป แล้วกำก้อนกลมๆสองก้อนไว้ในมือ ถ่ายเทพลังลมปราณเข้าไป แล้วจับไปที่ชีพจรโดยรอบของลูกบอลสองลูกนั้น
วิชาหงส์มังกรดึงดูดผู้หญิงมาก ไม่นานนัก ไป๋หยุนรู้สึกว่าตัวเองร้อนผ่าวๆ แก้มแดงก่ำมองหลินหยาง ดวงตาเหมือนจะมีน้ำไหลออกมา
“หลินหยาง ตัวเองแต๊ะอั๋งเค้าหรือเปล่าเนี่ย ฉันว่าคุณไม่ได้ทำทุยน่าอยู่อ่ะ แต๊ะอั๋งชัดๆ”ไป๋หยุนหายใจหอบ
“เดี๋ยวคุณก็เชื่อเอง ถ้าไม่เกิดผลนะ ผมให้คุณลงโทษ”หลินหยางบีบเจ้ากระต่ายน้อย ความรู้สึกเหมือนถูกดูดวิญญาณแผ่ซ่านไปทั่วร่าง
“ฉันไม่เอาทุยน่า ช่วยรักฉันสักครั้งได้ไหม”ไม่รู้ว่าไป๋หยุนกระหายมานานเท่าไหร่แล้ว การกระตุ้นของหลินหยางทำให้เธออดกลั้นไว้ไม่อยู่ เธอกระโจนเข้าหาหลินหยาง
หลินหยางรู้สึกแค่ว่ามังกรยักษ์ของเขาอยู่ในอุ้งมือน้อยๆอันอ่อนนุ่ม จากนั้นจึงเข้าไปในเขตอบอุ่นอันสุดวิเศษ
เขาครางเสียงเบาๆ หลินหยางไม่ขัดใจ กวัดแกว่งอาวุธเสียบเข้าไปในร่างกายของไป๋หยุน
“โอ๊ย！เจ็บ！”ไป๋หยุนขมวดคิ้วพูดออกมาคำหนึ่ง
หลินหยางหยุดขึ้นมาทันที ถามเสียงอ่อนโยน“ดีขึ้นแล้วบอกผมนะ”
พยักหน้าเล็กน้อย ไป๋หยุนมองหลินหยางอย่างเย้ายวน พูดขึ้น“ใหญ่ขนาดนี้ อย่าให้เป็นแค่ภาพล่ะ เอาให้ได้ครึ่งชั่วโมงเลยนะ”
“ทำไม คุณอยากให้ทำนานหน่อยเหรอ”
“ก็แหงสิ ผู้หญิงคนไหนล่ะที่ไม่อยากให้ทำนานหน่อย ถ้าคุณทำได้สักสองชั่วโมงนะ ต่อไปคุณจะให้ทำอะไร ฉันตามใจคุณหมดเลย”ไป๋หยุนส่งตาหวาน
หลินหยางรู้สึกเหมือนน้ำไหลทะลักไม่หยุด เขาลองขยับสองสามที ในที่สุดก็จับจุดได้
“เจ็บไหม”
“ไม่เจ็บ มันคับ รีบทำเร็วสิ！”ไป๋หยุนร้องเสียงดัง ตามการจู่โจมเข้าออกอย่างรวดเร็วของหลินหยาง ปากเธอเดี๋ยวอ้าเดี๋ยวหุบ เสียงร้องก็ค่อยๆออกมา
เวลาผ่านไปทีละนาทีวินาที ผ่านไปอีกสิบนาที จุดสุดยอดครั้งแรกของไป๋หยุนก็มาถึง ร่างกายเธอกระตุกใหญ่ หลินหยางรู้สึกว่ามังกรใหญ่มีไออุ่นล้อมรอบ
หายใจหอบมองหลินหยาง ไป๋หยุนหัวเราะคิกคัก“แน่จริงๆด้วย เอาอีกได้ไหม”
“ลองดูเดี๋ยวก็รู้！”หลินหยางคำราม แล้วตวัดอาวุธอีกครั้ง ให้มังกรผงาด
ครั้งนี้สิบนาทีเต็ม ไป๋หยุนเอาขาหนีบหลินหยางไว้ ตัวแข็งทื่อ น้ำไหลออก
“แหม ไม่ไหวแล้วไม่ไหวแล้ว ทำต่อเลย”ไป๋หยุนตัวอ่อนพับลงบนเตียง น้ำตาเล็ด“คุณนี่สุดยอดจริงๆ”
หลินหยางหัวเราะแหะๆ กระซิบข้างหูไป๋หยุนถาม“คุณยังต้องการสองชั่วโมงอีกไหม”
“ถ้าคุณทำได้จริงๆ อย่าว่าแต่สองชั่วโมงเลย สองวันยังได้ ฉันเองก็ไม่ได้กินของใหญ่ๆมานานมากแล้ว”ไป๋หยุนหายใจหอบ
เวลาหนึ่งชั่วโมงครึ่งผ่านไปเร็วมาก ไป๋หยุนเองก็จำได้ไม่ชัดว่าตัวเองถึงจุดสุดยอดไปแปดถึงเก้าครั้ง เหมือนกับว่าสนุกขึ้นเรื่อยๆ ไป๋หยุนรู้สึกเหมือนหน้ามืดไป
พูดคลุมเครือว่าไม่เอา ในที่สุดหลินหยางก็ใช้ปืนฉีดน้ำมหัศจรรย์ทิ้งเอาไว้ ไป๋หยุนถึงได้ถอนหายใจออกมา ร่างกายเธอสั่นเทาเล็กน้อย ความตื่นเต้นก่อนหน้า ทำให้ร่างกายเธอเรียกร้องไม่หยุด
“เป็นยังไง ต่อไปเวลาผมเรียกคุณ คุณจะออกมาทุกครั้งมั้ย”หลินหยางมือกำกระต่ายสีขาวไว้
“ถึงสองชั่วโมงหรือยัง”ไป๋หยุนถามอย่างเย้ายวนแล้วมองหลินหยาง。
“เห็นร้องว่าไม่ไหวแล้ว ผมเลยหยุด”หลินหยางอธิบาย
“งั้นยังไม่ถึงสองชั่วโมง เงื่อนไขนั้นเป็นโมฆะ”ไป๋หยุนหยอกเอิน
“ถ้าอยากทำอีกจริงๆ ต่อให้อีกครึ่งชั่วโมงหนึ่งชั่วโมงก็ยังได้”หลินหยางอมไข่มุกเม็ดหนึ่งไว้ มังกรยักษ์ที่เหนื่อยพับไปในตอนแรก ค่อยๆมีแรงสู้อีกครั้ง
สัมผัสได้ถึงความตึงแข็ง ไป๋หยุนสะดุ้งตกใจ สภาพร่างกายตัวเองในตอนนี้ ให้หลินหยางปู้ยี้ปู้ยำอีกไม่ไหวแล้ว จึงรีบอ้อนวอน“ไม่เอาๆ ฉันผิดไปแล้ว ต่อไปเวลาคุณมาฉันให้คุณทุกครั้งเลยเอาไหม”
หลินหยางฟังแล้วหัวเราะแหะๆ“แบบนี้ค่อยว่าง่ายหน่อย”
“มังกรคุณน่ะ ทำขึ้นมาไม่ไว้ชีวิตเลยนะ ไม่รู้ว่าคุณเลี้ยงด้วยอะไร ถึงได้ดุขนาดนี้”ไป๋หยุนนึกถึงเรื่องกระชากวิญญาณก่อนหน้า หรี่ตาพูด
สองคนคลุกคลีกันสักพัก ในที่สุดไป๋หยุนก็รับไม่ได้ จึงหลับไปอย่างอ่อนเพลีย
หลินหยางมองไป๋หยุนผู้หลับสนิท เดิมทีคิดจะลงจากตัวเธอ แต่ว่าช่างเถอะ เขาเสียบมังกรยักษ์ไว้คารูถ้ำ ตัวเองหลับตา ถ่ายพลังหงส์มังกร แล้วหลับลึกไป
เงียบตลอดคืน
วันที่สองตื่นมา ไป๋หยุนรู้สึกว่าหลับสบายเป็นพิเศษ ในฝันรู้สึกราวกับว่าตัวเองกลับกลายเป็นสาวอีกครั้ง เหมือนกับรักครั้งแรก
ส่วนหลินหยางตื่นก่อนไป๋หยุนสองสามนาที ตอนนี้หลินหยางรู้สึกประหลาดใจมาก เขาตะลึงอยู่บนตัวไป๋หยุน
ตัวเองนอนกับไป๋หยุนมาตลอดคืน โดยไม่ได้แยกจากกัน ตัวเองก็ฝึกวิชาหงส์มังกรตลอดคืน วันนี้ตื่นเช้ามาหลินหยางค้นพบว่า พลังลมปราณตัวเองก้าวหน้าไปอีกขั้น
การก้าวหน้าแบบนี้ ไม่เคยมีมาก่อน
หลินหยางฝึกจนถึงขั้นปลายของพลังหงส์มังกร เมื่อฝึกมาถึงจุดนี้หลินหยางอย่างก้าวหน้าอีกขึ้น ก็ยากแล้ว หลินหยางเดิมทีคิดว่าตัวเองจะหยุดในขั้นตอนนี้ไว้หลายปีหน่อย แต่คืนนี้ คิดว่าแค่สองปี หรือปีเดียว ก็สามารถฝึกหงส์มังกรได้สำเร็จ！
แต่ว่าโจทย์คือ ต้องมีผู้หญิงช่วยทำเรื่องนี้ด้วย
ไป๋หยุนไม่ได้แน่นอน อีกสองวันตัวเองจะต้องจากเมืองซินไห่ไปแล้ว จะไม่ได้เจอเธออีก เลยคิดถึงผู้หญิงใกล้ตัวคือจ้าวจินฟ่ง หนานกงหยูนกับกั่วเหมิง
หลินหยางก็มีความรู้สึกนิดหน่อยกับจ้าวจินฟ่ง ทั้งชื่นชม ประหลาดใจ ทะนุถนอม รักใคร่มานาน ในใจหลินหยาง ยังชอบนิดหน่อย
หลินหยางคิดชั่วถึงขนาดจะเอาจ้าวจินฟ่งเป็นผู้หญิงของตัวเอง ส่วนอีกสองคนหน้าตาไม่เลว อาจจะพิจารณา
คิดไปๆ มังกรใหญ่ของหลินหยางก็ผงาดขึ้นอีก เมื่อสัมผัสได้ถึงการขยายตัว ไป๋หยุนตกใจ ลืมตาขึ้นถามหลินหยาง“เมื่อคืนพวกเราคงไม่ได้นอนสภาพนี้มั้ง”
“หลับไปแบบนี้แหละ”หลินหยางยืนยัน
“คุณอยู่แบบนี้ทั้งคืน ไม่ได้ชักออกเหรอ”ไป๋หยุนทำเสียงสูง
“ลืมชักออก”หลินหยางยิ้มกระดาก ในใจพยายามกระตุ้นไป๋หยุน ถ้าไม่ใช่เพราะเธอกรรโชกตลอดคืน ตัวเองก็คิดไม่ถึงเหมือนกัน ฝึกวิชาบนตัวผู้หญิง ช่วยพัฒนาวิชาหงส์มังกรได้ขนาดนี้
ไป๋หยุนคิดอยากจะถามหลินหยางอยู่ว่าทำไมถึงไม่ชักออก แต่พอนึกถึงมังกรยักษ์ระยะยี่สิบเซ็นของหลินหยาง ไป๋หยุนรู้ตัวว่าตัวเองยังไม่พร้อมรบ มันไม่สั้นแล้ว เสียบคาอยู่ปกติอย่างนั้น
ฝันหวานตลอดคืนทำให้ไป๋หยุนอารมณ์ดี เธอรู้สึกว่าของลับของตัวเองมีน้ำเมือกไหลออกมา
เธอเคยชินกับความใหญ่แล้ว ไป๋หยุนบิดบั้นท้าย ความรู้สึกตื่นตัวพุ่งขึ้น หลินหยางเองก็ตื่นตัวขึ้น
“ยังจะมาอีกเหรอ”หลินหยางถามไป๋หยุน
“ถ้าเร็วหน่อย เอาอีกรอบได้นะ”ไป๋หยุนพูดพลาง ยื่นริมฝีปากไปทางหลินหยาง
ไป๋หยุนยั่วเย้าสุดขีด แต่ก็ยังคงไว้ท่า สามารถเอาชนะผู้หญิงแบบนี้ได้ จะทำให้ผู้ชายพึงพอใจ
คันศรอยู่บนธนูก็ต้องชัก หลินหยางบุกอย่างร้อนแรงอีกครั้ง สี่สิบนาทีหลัง ไป๋หยุนอ่อนพับลงบนเตียงอีกครั้ง มองหลินหยางอย่างเย้ายวน ตวาดแหว“บอกให้เร็วหน่อยไง ทำไมนานขนาดนี้ ทรมานฉันแบบนี้ ฉันจะลุกไหวไหม”
“เมื่อกี้คุณบอกเองว่าเอา”หลินหยางยิ้มบนตัวไป๋หยุน
“ไปตายเถอะ ทำมาทั้งคืน ยังจะเสียบอยู่บนตัวฉันทำไม ยังไม่รีบลงมาอีก”ไป๋หยุนเบิ่งตาพูด
หลินหยางพลิกตัวอย่างอ่อนใจ ไป๋หยุนรู้สึกว่าตรงหว่างขารู้สึกโล่งโหวงไป
แม้ว่าผิดหวัง แต่ไป๋หยุนรู้สึกว่าถ้ายังเล่นตัวอีก ครั้งหน้าคงจะโดนจนพัง ร่างกายที่อ่อนพับราบลงบนเตียง ลมหายใจกระเพื่อมไปตามการเต้นของหน้าอก
“ผมไปทำอาหารให้ เดี๋ยวมากินนะ”หลินหยางลุกขึ้นใส่เสื้อผ้า
“ฉันเป็นขนาดนี้แล้ว ลงจากเตียงไม่ไหวแน่ คุณยกมาให้แล้วกัน”ไป๋หยุนบ่นพลางมองหลินหยาง：“อ่อนโยนหน่อยไม่ได้”
“ก่อนหน้าไม่รู้ใครครางมาตลอด เอาแรงๆอีกๆ”หลินหยางเบ้ปาก
“หาเรื่องเหรอ！”ไป๋หยุนชกหมัดเบาๆลงบนตัวหลินหยาง แต่เบาจนเหมือนจักจี้
หลินหยางจู่ๆขี่คร่อมตัวไป๋หยุน ยิ้มแล้วพูด：”ทำความสะอาดให้หน่อย เอาสะอาดๆนะ เดี๋ยวผมจะรักษาให้ จะช่วยคลายข้างล่างให้สบายขึ้น เป็นไง ตกลงไหม”
เพียงแค่จ้องมองหลินหยาง ไป๋หยุนอ้าปากเล็กน้อย แล้วอมมังกรยักษ์เข้าไป
สองนาทีหลัง ไป๋หยุนจึงคายออกอย่างอาลัย มองหลินหยางพูดขึ้น “เอาล่ะ ฉันอยากรู้ว่าคุณจะรักษาฉันยังไง”
หลินหยางยิ้มเล็กน้อย พลังหงส์มังกรในกายเคลื่อน มือทั้งสองกดลงบั้นท้ายเธอ แล้วปล่อยพลังทุยน่าเต็มที่
“สบายมาก”เดิมทีเธอผ่อนคลายภายใต้ทุยน่าของหลินหยาง ความรู้สึกเบาสบายแผ่ซ่านไปทั่วตัว ไป๋หยุนอดแค่นเสียงออกมาไม่ได้
ยี่สิบนาทีผ่านไป หลินหยางก็หยุดลง มองไป๋หยุนที่นอนเอกเขนกบนเตียงพูด“ลองลุกขึ้นสิ”
แม้จะไม่ค่อยเชื่อ แต่เธอก็มั่นใจในฝีมือการแพทย์ของหลินหยาง เธอค่อยๆลุกขึ้นอย่างระมัดระวัง รู้สึกไม่ได้เจ็บอย่างที่คิด จึงกระโดดโลดเต้น และไม่รู้สึกไม่สบาย
“หลินหยาง คุณสุดยอดมาก！”ไป๋หยุนตะโกนออกมา
“นี่แหละแพทย์แผนจีน ต่อไปช่วยผมโฆษณาหน่อยนะ”หลินหยางตบลูกบอลเบาๆพูดว่า“ผมไปทำกับข้าวละ”
“ไปเถอะๆ หิวจะตาย แต๊ะอั๋งตั้งแต่เมื่อคืนยันตอนนี้ ยังไม่พออีก”ไป๋หยุนบ่นพึมพำ
มองดูเงาหลังของหลินหยางที่เดินจากไป ไป๋หยุนกระพริบตาปริบๆ เจ้าหนุ่มนี่ ไม่เพียงแต่นำความสุขทางกายมาให้ แม้แต่ความสุขทางใจก็เกิดขึ้น
ในบ้านไป๋หยุนมีกับข้าวสำเร็จรูป หลินหยางจึงทำมื้อเช้าอันแสนโอชะออกมา ไป๋หยุนตาเป็นประกาย ชมไม่ขาดปาก“หอมจัง คิดไม่ถึงว่าจะมีฝีมือทำครัวด้วย เค้ายังไม่แต่งงาน จะแต่งกับตัวได้มั้ย”
