บทที่ 179 ความทะเยอทะยานที่โฉดชั่ว
เมื่อหลินหยางตื่นขึ้นมา หมอนด้านข้างก็ว่างเปล่าแล้ว บนโต๊ะมีโน้ตแผ่นหนึ่ง บนโน้ตเขียนไว้ว่า “ที่รัก ฉันไปทำงานแล้วนะ คุณอยู่ที่นี่อย่างว่าง่าย อาหารได้จัดเตรียมไว้ให้คุณเสร็จหมดแล้ว”
คิดไม่ถึงว่าคุณหนูใหญ่อย่างจางเยว่ ก็รู้จักดูแลคนอื่นเป็นด้วย หลินหยางเก็บกระดาษโน้ตขึ้นมา เปิดทีวีแล้วก็ดูข่าว
ผู้ประกาศข่าวสาวหน้าหวานในรายการข่าวเช้า กำลังออกอากาศข่าวล่าสุดภายในประเทศและต่างประเทศด้วยน้ำเสียงอันไพเราะ น่าเบื่อนายมาก แต่ในไม่ช้าข่าวการเมืองก็มีการพูดถึง งานแถลงข่าวของเจียงหัวประธานบริษัทเครื่องสำอางเอซีซี แถลงข่าวความร่วมมือที่เซ็นร่วมกับผิวพรรณซายู พร้อมเผยความตั้งใจที่จะซื้อกิจการเซียนเฉ่าเก๋อ
หลินหยางรีบเปิดคอมพิวเตอร์ขึ้นมา แล้วก็เริ่มค้นหาข้อมูลที่เกี่ยวกับบริษัทเครื่องสำอางเอซีซี แล้วก็เป็นอย่างที่คิด ผู้ร้ายที่อยู่เบื้องหลังกำลังออกมาทีละคนแล้ว
“ผมจะคอยดูว่าพวกคุณจะแสดงกันยังไง” หลินหยางหัวเราะเย้ย
ณ ตอนนี้เวลานี้ ไป๋เซียนเฉ่าขมวดคิ้วชนกัน นั่งเหม่อลอยอยู่ในห้องทำงาน ภาพที่น่าตกใจในหนังสือพิมพ์ในมือทำให้เธอเสียใจมาก ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ในเวลานี้?
“ท่านประธานไป๋ ประธานเจียงของบริษัทเครื่องสำอางเอซีซีมาแล้วค่ะ บอกว่าอยากคุยกับคุณ” หลินชิงพูดผ่านโทรศัพท์ภายใน
ไป๋เซียนเฉ่าพูดขึ้นอย่างโมโหว่า “ไม่พบ บอกให้เขาไปตายไกลๆ อย่าพยายามคิดที่จะซื้อบริษัทของฉัน ชาตินี้ ชาติหน้า หรือชาติต่อๆไปก็อย่าแม้แต่จะคิด”
ผู้หญิงหากโกรธขึ้นมาก็จะไม่มีเหตุผล อารมณ์โกรธของไป๋เซียนเฉ่า ได้พูดผ่านสายโทรศัพท์ให้กับเลขาแต่แรกแล้ว โทรศัพท์เป็นแบบแฮนด์ฟรี เจียงหัวจึงได้ยินแล้ว ในใจเขาพอใจมาก สาวน้อยคนนี้ คราวนี้ถึงกับตื่นตระหนกแล้วล่ะสิ
เจียงหัวนั่งไขว่ห้าง ขึ้นอย่างยิ้มแย้มว่าง “เลขาหลิน อารมณ์ของประธานไป๋ของพวกคุณยังรุนแรงขนาดนี้ สองปีนี้ถึงแม้เธอจะเงียบสงบลง แต่ก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลงเลยสักนิด”
หลินชิงกลัวเล็กน้อยกับการมาเยือนของเจ้านายคู่แข่งอย่างกะทันหันแบบนี้ เพราะเธอก็รู้ว่า ที่พึ่งพิงคนสำคัญของไป๋เซียนเฉ่า ตอนนี้เขาเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์อย่างลึกลับไปแล้ว
หลังจากพิจารณาแล้ว หลินชิงก็พูดขึ้นว่า “ท่านประธานเจียง ดิฉันว่าท่านกลับไปก่อนเถอะ ตอนนี้ท่านประธานไป๋อารมณ์ไม่ดี ท่านคุยไม่ได้ความอะไรแน่”
เจียงหัวรีบโบกมือพูดขึ้นว่า “ไม่รีบ จะรีบกลับไปทำไม กลับไปแล้วก็ไม่ได้เห็นหญิงงามอย่างคุณแบบนี้แล้วสิ ทั้งเก่งทั้งฉลาด คุณว่าถูกไหม?”
“ท่านประธานเจียง ท่านพูดเป็นเล่นไปได้ ดิฉันก็แค่เลขาทำงานทั่วไปเท่านั้น เก่งที่ไหนกัน” หลินชิงพูดเสร็จแล้วค่อยเพิ่งรู้ว่า คำพูดหยาบคายของคนบ้ากามคนนี้ช่างร้ายนัก
แต่สมัยนี้ ผู้ชายไม่เลวผู้หญิงไม่รัก เจียงหัวยักคิ้วพูดขึ้นว่า “เลขาหลิน ผมรู้คุณอยู่ในบริษัทของพวกคุณนับว่ามีความสำคัญมาก เรื่องที่น่าเสียดายที่ต้องมาทำงานทั่วไป คอยรับแขกอยู่แบบนี้ทั้งวัน ผมคิดว่าประธานไป๋ควรที่จะปรับตำแหน่งให้คุณ ครั้งนี้ผมมาด้วยความจริงใจที่จะปรึกษาหารือเกี่ยวกับการทำความร่วมมือ ร่วมกับพวกคุณ คิดว่าพวกคุณคงน่าจะเห็นข่าวเมื่อวานแล้ว คนที่ขายยาคนนั้นเหมือนจะตายไปแล้ว ไม่รู้ว่าส่งผลกระทบต่อผลิตภัณฑ์ตัวใหม่ของพวกคุณหรือเปล่า แต่ก็ไม่เป็นไร ขอเพียงพวกคุณทำความร่วมมือกับพวกเรา ตลาดเครื่องสำอางในเมืองเจียงหลิง ก็จะกลายเป็นปึกแผ่นไม่มีใครสามารถแตะต้องได้”
ในใจหลินชิงกระตุก เห็นทีประธานเจียงคนนี้รู้หมดทุกอย่างแล้ว คราวนี้การที่บริษัทจะสามารถแก้ไขสถานการณ์นี้ได้ ก็คงจะเป็นเรื่องยากแล้ว ตลาดเครื่องสำอางเจียงหัว เดิมบริษัทของพวกเขา ครอบครองครึ่งหนึ่งของประเทศ หากไม่มีเซียนเฉ่าเก๋อ เจียงหัวก็ยังคงเป็นคู่แข่งทั้งต่อหน้าและลับหลังกับหลิวจิ่น แต่ตอนนี้เหมือนพวกเขาทั้งสองคนกำลังผูกมิตรกัน เซียนเฉ่าเก๋อสูญเสียที่มาที่สำคัญของผลิตภัณฑ์ อยากที่จะฟื้นตัวขึ้นมาใหม่ก็เป็นเรื่องที่ยากแล้ว
ตอนหลินชิงดูขาดความเชื่อมั่นไป ส่วนเจียงหัวรีบคว้าโอกาสไว้ มือข้างหนึ่งยื่นไปลูบตรงขาของหลินชิง ร่างกายหลินชิงแข็งทื่อ ไม่กล้าขยับเขยื้อน เจียงหัวเห็นว่าได้ผล ในใจดีใจอย่างมาก คิดไม่ถึงว่าเลขาของไป๋เซียนเฉ่าก็มีเสน่ห์ขนาดนี้ ชุดสูทมืออาชีพนี้ดูมีเสน่ห์มาก น่องห่อด้วยถุงน่องสีดำตึงและตรง ดูเซ็กซี่มาก
หลินชิงพูดขึ้นด้วยเสียงสั่นว่า “ท่านประธานเจียง ท่านอย่าทำแบบนี้ ข้างนอกยังมีคนอยู่”
“มีคนอะไรกัน? คุณเป็นเลขาส่วนตัวของไป๋เซียนเฉ่า ตอนนี้เธอยังวางมาดคุณหนูใหญ่กำลังโกรธอยู่ มาหาผมนี่ เรามาคุยกันดีๆ” เจียงหัวพูดขึ้นอย่างเจ้าเล่ห์
หลินชิงรู้ทันความเจ้าชู้ของเจียงหัวคนนี้เสียที่ไหน มือทั้งคู่สัมผัสไปถึงโคนต้นขาของตนอย่างง่ายดาย แล้วถูไถอยู่รอบๆ
“อย่า…ท่านประธานเจียง… ให้เกียรติกันด้วย” ในใจหลินชิงตื่นเต้นขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก
เจียงหัวดูก็รู้แล้วว่าหญิงสาวคนนี้ติดกับดักแล้ว ยื่นแขนโอบกอดหลินชิงล้มทับบนร่างตนเอง คอเสื้อตัววีร่องลึก มองเห็นลูกบอลสองลูกตรงหน้าอกของหญิงสาวอย่างงดงาม ยื่นมือเข้าไปลูบ ผิวเรียบเนียนและบอบบางทำให้รู้สึกสบายจริงๆ
การกระทำที่เกินเลยขนาดนี้ทำให้หลินชิงนิ่งอึ้งไป คิดไม่ถึงว่าคนเลวคนนี้จะลามกได้ถึงขนาดนี้ หลินชิงพูดขึ้นอย่างโศกเศร้าว่า “ท่านประธานเจียง หากคุณยังทำเช่นนี้ฉันจะตะโกนแล้วนะ”
“ใช่หรือ? คุณลองดูได้นะ ขอเพียงคุณตะโกนออกมา คนด้านนอกก็จะคิดว่าคุณกับผมอะไรกัน หากรู้ไปถึงหูประธานไป๋ คุณจะแก้ตัวยังไง?” เจียงหัวเผยยิ้มอย่างหน้าไม่อาย
หลินชิงอยากจะร้องไห้แต่ไม่มีน้ำตาออกมา ในเมื่อไม่สามารถปฏิเสธ งั้นก็สนุกกับมันอย่างเงียบๆก่อน หลินชิงหลับตา ไม่พูดอะไรอีก เจียงหัวดีอกดีใจ วันนี้นับว่าได้กำไรจริงๆ เลขาส่วนตัวของไป๋เซียนเฉ่าตกอยู่ในมือของตนแล้ว เจียงหัวกอดเธอไว้แน่น แล้วก็ลงไม้ลงมือขึ้นมา
“อย่ากลั้นไว้ ส่งเสียงร้องออกมา กลัวอะไร ตอนนี้ประธานไป๋ของคุณไม่มีทางเลือกแล้ว ที่พึ่งพาของเธอตายแล้ว ส่งเสียงร้องออกมา ต่อไปคุณก็จะเป็นคนของผมแล้ว” เจียงหัวพูดขึ้นมาอย่างตื่นเต้น
หลินชิงเพิ่งรู้ว่าเจียงหัวเป็นคนที่มีความทะเยอทะยานที่โฉดชั่ว วางแผนมุ่งร้ายไม่น้อย แต่รู้ตอนนี้ก็สายไปแล้ว ประตูหลังถูกเปิดออกแล้ว จะหยุดหมาป่าที่หิวโหยได้ที่ไหน? สิ่งที่น่ากลัวไปกว่านั้นก็คือหมาป่าที่หิวโหยตัวนี้ ไม่เพียงต้องการเขมือบตัวเองเท่านั้น ยังต้องการกลืนเซียนเฉ่าเก๋อไปทั้งหมด
ผู้หญิงมาถึงจุดนี้แล้ว ได้สูญเสียความคิดในการต่อต้านไปแล้ว ทำได้เพียงทนอยู่อย่างเงียบๆเท่านั้น ช่างเป็นการปล่อยให้เจียงหัวลามกคนนี้ได้ใจจริงๆ เขาปาดเหงื่ออย่างไร้ยางอายและมีความสุขกับการพาหญิงสาวที่อยู่ภายใต้ร่างกายของเขาไปถึงจุดสูงสุดของความสุข
หลินชิงล้มนอนอยู่บนโซฟา น้ำตาที่ร่วงไหลทำให้การมองเห็นพร่ามัว ภายในใจว่างเปล่า ภาพของผู้คนมากมายกำลังล่องลอยอยู่ในความคิดของพวกเขา รอจนเจียงหัวก็ล้มนอนลงบนโซฟา เธอค่อยตื่นได้สติขึ้นมา
“เลขาหลิน คุณให้ความเร้าใจไม่มากพอ ครั้งหน้าเรามาเร้าใจกันกว่านี้อีก” ใบหน้าที่น่าขยะแขยงของเจียงหัวหันมาพูดขึ้น
หลินชิงรู้สึกเหมือนตนเองถูกข่มขืน ด้านล่างทั้งปวดทั้งร้อน ไอ้บ้ากามคนนี้ไม่ทะนุถนอมตนเองเลย แต่มันก็ทำไปแล้ว ไม่มีโอกาสให้เธอได้กลับใจแล้ว เพราะเจียงหัวส่งภาพที่ถ่ายจากโทรศัพท์ของเขามาให้
รูปที่ทั้งสองคนเปลือยกายอยู่ด้วยกัน หลินชิงมองดูอย่างหมดหนทางจนปัญญาไม่รู้จะทำอย่างไรดี ช่างเถอะ ถือเสียว่าตนเองขายให้เขาไป
“”อย่าทำหน้าเศร้าสิ ดีใจหน่อย เลขาหลิน บอกผมมาว่าประธานไป๋ของพวกคุณชอบอะไร? เจียงหัวถามขึ้นอย่างยิ้มแย้ม
หลินชิงอึ้งไปสักพัก แล้วถามว่า “คุณอยากทำอะไร?”
“ทำไม คุณตื่นเต้นอะไร แค่ถามไปงั้นๆเอง” เจียงหัวหัวเราะ
ไอ้บ้ากามคนนี้ถามไปเรื่อยตรงไหน หลินชิงรู้อยู่แล้วว่าเจียงหัวคิดอยากทำอะไร จึงหันหน้าไปไม่อยากพูดอะไร
เจียงหัวเห็นหญิงสาวคนนี้ดัดจริต จึงโอบกอดเธออย่างไม่พอใจ พร้อมพูดว่า “เลขาหลิน คุณอย่าลืมว่าตอนนี้ตนเองกำลังทำอะไร คุณเป็นคนของผมแล้ว ต้องบริการผม บอกผมมาดีๆ ประธานไป๋ของพวกคุณชอบอะไร กิจกรรมวันปกติมีอะไรบ้าง”
หลินชิงมองดูเจียงหัวที่หน้าตาแฝงไปด้วยความข่มขู่เล็กน้อย จึงก้มหน้าพูดขึ้นด้วยเสียงเบาว่า “ประธานไป๋ชอบดอกไวโอเล็ต ชอบลาเวนเดอร์ ยังชอบดื่มไวน์ผลไม้ที่คนกลั่นเอง ปกติ…เธอมักจะจัดการเรื่องงานต่างๆในบ้านหรือสำนักงาน ไม่มีเพื่อนที่ไหน”
หลังจากเจียงหัวฟังจบก็พยักหัวอย่างพอใจ เงียบไปสักพักแล้วพูดขึ้นว่า “ไวน์ผลไม้ผมมีอยู่ไม่น้อย รสชาติบริสุทธิ์มาก ผมจะเอามาให้ประธานไป๋หนึ่งขวด คุณต้องช่วยผมเอาไปวางไว้บนโต๊ะประธานไป๋ รู้ไหม?”
ในใจหลินชิงตื่นตระหนก หายใจติดขัด เธอถามขึ้นอย่างสั่นเทาว่า “หาก…ประธานไป๋ถามขึ้นมา ฉันควรพูดยังไง?”
“ยัยโง่ คุณก็บอกว่าคุณเป็นคนให้สิ คุณสามารถลองชิมเป็นเพื่อนเธอก็ได้ รสชาติดีมาก” เจียงหัวหัวเราะอย่างชั่วร้าย
รสชาติดีแน่อยู่แล้ว ไม่เพียงดี ยังจะทำให้เธอสติฟั่นเฟือน หลินชิงไม่ใช่คนโง่ แต่เวลาแบบนี้เธอไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว ในใจลึกๆ หลินชิงกลับรู้สึกตื่นเต้น ปกติที่ไป๋เซียนเฉ่าเชิดหน้าอยู่อย่างสูงส่ง หลินชิงก็จะอิจฉา แต่เธอเป็นคุณหนู เป็นประธาน ฐานะครอบครัวร่ำรวย อยากที่จะเทียบกับเธอนั้นยังห่างกันไกล หากมีโอกาสทำให้เธอลดตัวลงมาอยู่ในระดับเดียวกับตัวเอง นั่นจะเป็นสิ่งที่ทำให้เธอตื่นเต้นอย่างแน่นอน
เจียงหัวรับรู้ได้ถึงท่าทีความรู้สึกของหลินชิงอย่างแม่นยำ จึงพูดปลอบขึ้นว่า “ขอเพียงคุณทำสำเร็จ ผมรับประกันว่า หลังจากที่ผมได้เป็นเจ้าของเซียนเฉ่าเก๋อ คุณก็จะได้เป็นรองประธานของที่นี่”
คำสัญญาที่ไร้ราคาแบบนี้ หลินชิงก็ตื่นเต้นแล้ว มีโอกาสไปให้ถึงท้องฟ้าได้อย่างง่ายดาย หลินชิงจะปล่อยไปได้ยังไง
“ได้ คุณต้องรีบหน่อย ช่วงนี้ประธานไป๋อารมณ์ไม่ดี จิตใจจะฟุ้งซ่าน รอเมื่อเธอกลับมาเป็นปกติแล้ว ฉันก็จะไม่มีโอกาสแล้ว เธอจะมองฉันออกได้ในพริบ” หลินชิงพูดขึ้นอย่างตื่นเต้น
เจียงหัวรีบสวมเสื้อผ้า พร้อมพูดว่า “ดีมาก เรื่องนี้จะต้องรีบทำทันที คุณต้องเฝ้าดูเธอไว้ หลังจากประสบความสำเร็จแล้ว คุณก็จะกลายเป็นเจ้าของครึ่งหนึ่งของที่นี่”
ในแววตาของหลินชิงเต็มไปด้วยความปีติยินดี เวลานี้ผู้หญิงคนนี้งัวหัวไม่ขึ้นแล้ว
ไป๋เซียนเฉ่าที่ไม่รู้อะไรเลย ตอนนี้กำลังนอนอยู่บนโต๊ะทำงาน เล่นบิวตี้ฟูลขวดเล็ก นี่เป็นขวดใช้ใส่ยาที่หลินหยางทาให้เธอเป็นครั้งแรก เธอยังเก็บไว้อย่างดี
ก๊อกๆ ก๊อก มีคนเคาะประตู หลินชิงเลขาของเธอถือไวน์ผลไม้ขวดหนึ่งเข้ามา
หลินชิงมาตรงหน้าของไป๋เซียนเฉ่าอย่างหวั่นใจ ผู้หญิงคนนี้ตอนที่อารมณ์ไม่ดีก็ยังดูสง่างามมีเสน่ห์ ขมวดคิ้วชนกัน มุมปากยกขึ้นอย่างสวยงาม
“ประธานไป๋ อย่าเป็นกังวลเลย บริษัทเพิ่งเริ่มก่อตั้ง ผลิตภัณฑ์เพียงอย่างเดียวจะไม่ทำให้เราล้มละลายหรอก ดื่มไวน์ผ่อนคลายกันเถอะ นี่เป็นไวน์ผลไม้ที่คุณชอบที่สุดเลยนะ” พร้อมยื่นขวดไวน์ไปให้เธอ
ไป๋เซียนเฉ่าส่ายหัวถอนหายใจพูดขึ้นว่า “เอาอารมณ์ที่ไหนมาดื่มไวน์ เจียงหัวไสหัวไปแล้วหรือ?”
ในใจหลินชิงกระตุก ฉีกยิ้มพูดขึ้นว่า “ประธานเจียงไปนานแล้ว เขาเห็นว่าคุณอารมณ์ไม่ดีจึงกลับไปแต่แรกแล้ว”
ไป๋เซียนเฉ่าหัวเราะเยาะ พูดขึ้นว่า “เขายังคิดฝันว่าฉันจะยอมแพ้? เรื่องนี้เขาจะต้องอยู่เบื้องหลังทำอะไรไม่ดีแน่ คนที่เบื้องหลังยังไงก็เกี่ยวข้องกับเขาแน่นอน”
คำพูดหนึ่งประโยค ทำให้หลินชิงตกใจจนไม่กล้าส่งเสียง ไวน์ผลไม้ในมือก็ไม่รู้จะวางตรงไหนดี
ไป๋เซียนเฉ่ามองดูเลขาของตนเอง แล้วก็พูดว่า “เอาไวน์มา ฉันดูสิรสชาติเป็นยังไง”
หลินชิงรีบยื่นไวน์ผลไม้ไปให้ อย่างแทบไม่กล้าหายใจ ไป๋เซียนเฉ่าถือไวน์ผลไม้ เดินไปที่ตู้ไวน์ในห้องทำงาน แล้วหยิบแก้วออกมาสองใบ
คลายฝาเกลียวเบาๆ เทไวน์ผลไม้เต็มสองแก้ว หัวใจของหลินชิงแทบจะหลุดออกมาจากคอหอย แผนการของเจียงหัวใกล้จะสำเร็จแล้ว เธอรู้ว่าหากไป๋เซียนเฉ่าดื่มไวน์ที่มีส่วนผสมอย่างอื่นนี้ลงไป เจียงหัวที่หลบอยู่ในห้องทำงานของตนก็จะออกมาทันที แล้วก็กระทำเหมือนอย่างที่ทำกับเธอก่อนหน้านี้
