บทที่ 194 ปราบพยศ
การเยาะเย้ยและยั่วยุที่ล่อนจ้อนแบบนี้ คำพูดของ หลินหยาง เหมือนกับตบหน้าจ้าวกางเถียนโดยตรง ในเวลานี้ ความเจ็บปวดที่ส่งมาจากแขน ยังเทียบไม่ได้กับบาดแผลในใจเลย
เหลยหยุนรีบพยุงจ้าวกางเถียน ขึ้นมา ตะโกนพูดตะกุกตะกัก “นายรอไว้ นายได้เจอดีแน่!”
“ได้เลย ฉันจะรออย่างแน่นอน อย่าให้ฉันรอนานเกินไปนะ!” หลินหยางผิวปากพูดหัวเราะ
ในไม่ช้าไป๋เซียนเฉ่าก็กลับมา พร้อมกับสินค้ากองใหญ่ ที่ได้จากการช็อปปิ้งในวันนี้ เธอวิ่งเข้ามาถามอย่างกระหืดกระหอบด้วยความดีใจ “เมื่อกี้ฉันเห็นแขนของจ้าวกางเถียนบิดเป็นเกลียวเลย คุณทำใช่ไหม?”
“ไม่ใช่ฉันแล้วยังจะเป็นใครได้อีก? ไอ้หมอนี่กวนตีน เข้ามาเอะอะ ว่าจะเทคโอเวอร์บริษัทเรา! พวกเขาได้เข้าครองบริษัทของหลิวจิ่นแล้ว ตอนนี้สัญญาเทคโอเวอร์ เป็นของพวกเขาแล้ว” หลินหยางอธิบาย
ไป๋เซียนเฉ่าวิ่งไปที่ร่างของหลินหยางกะทันหัน จูบอย่างแรง แล้วพูดว่า “คุณทำได้ดีมากเลย! คนแบบนั้นขาดการสั่งสอนจริงๆ! ครั้งหน้าได้เจออีก ต่อยอย่างหนักไปเลย! เดี๋ยวนะ……คุณบอกว่าพวกเขาเทคโอเวอร์บริษัทหลิวจิ่น ?”
“ใช่! เทคโอเวอร์ครั้งใหม่มาแล้ว คุณจะทำอย่างไร?”
หลินหยางถาม
“เดิมทียังคิดว่า ตัวเองจับได้แค่ลูกเจี๊ยบ คิดไม่ถึงว่าจับไก่ได้ทั้งเล้า!” ไป๋เซียนเฉ่าพูดอย่างตื่นเต้น
คำพูดของไป๋เซียนเฉ่า ทำให้หลินหยางตื่นเต้นทันทีเขาสอบถามเพิ่ม “คุณได้รับชัยชนะจากตลาดรอง?”
“ไม่เพียงแต่ในตลาดรองเท่านั้น คืนนี้ไปพบหลิวจิ่นกับฉัน ครั้งนี้ฉันอยากจะให้ไอ้สารเลวสองตัวในตระกูลจ้าว รู้ถึงความร้ายกาจของฉัน!” ไป๋เซียนเฉ่ากำหมัดแน่นแล้วพูดยิ้ม
“พบเขา? หรือว่าไอ้หมอนี่จะกลับลำ? คุณปราบพยศ
เขาได้แล้วหรือ?” หลินหยางถามด้วยความประหลาดใจ
ไป๋เซียนเฉ่ายิ้มกริ่ม ถือว่าเป็นการยอมรับโดยปริยายแล้ว
แผนการธุรกิจของไป๋เซียนเฉ่า ไม่ใช่คนทั่วไปที่สามารถตามทันได้ หลินหยางก็ต้องเชื่ออยู่แล้วว่า ครั้งนี้ไป๋เซียนเฉ่ากำความสำเร็จอยู่ในมือแล้ว
ในกลางคืน ในร้านกาแฟชานเมืองแห่งหนึ่ง หลินหยางนั่งเงียบๆอยู่ที่หัวมุมกับไป๋เซียนเฉ่า ช้าไปยี่สิบนาทีเต็มๆ หลิวจิ่นก็ยังไม่ปรากฏตัว
“เกิดอะไรขึ้น? ไอ้หมอนี่กล้าผิดนัดฉัน!” ไป๋เซียนเฉ่าจับแก้วกาแฟไว้ พูดด้วยความโกรธเคือง
หลินหยางโบกมือแล้วพูดว่า “อย่าพึ่งรีบ ไอ้หมอนี่เป็นคนฉลาด ไม่ทำเรื่องโง่ๆหรอก มีความอดทนหน่อย!”
ตามที่คาด ผ่านไปอีกสักพัก ชายวัยกลางคนที่สวมหมวกเบสบอล มองไปรอบๆ แล้วเดินเข้ามา หน้าของเขายังติดพลาสเตอร์ยาไว้ ดูท่าทางเหมือนจะได้รับบาดเจ็บนิดหน่อย
“ประธานหลิว คุณไม่ตรงต่อเวลาแบบนี้ ไม่ใช่ทัศนคติที่ดีในการร่วมมือนะ!” ไป๋เซียนเฉ่าพูดอย่างไม่พอใจ
หลิวจิ่นพูดด้วยเสียงแหบแห้ง “ขออภัยๆ ฉันเป็นคนขี้กลัว ถูกคนของพี่ใหญ่เหลยจับจ้องไว้ เดินอ้อมไปหลายรอบจึงจะมาถึง”
หลินหยางพยักหน้า แล้วพูดว่า “ประธานหลิว ไม่ต้องกังวล ในเมื่อเรามาแล้ว ก็จะให้สัญญาในความปลอดภัยของคุณอย่างแน่นอน!”
“เข้าใจๆ ฉันประเมินตัวเองสูงเกินไป และประเมินเจียงหัวสูงเกินไปจริงๆ!” หลิวจิ่นยิ้มอย่างขมขื่น
เมื่อพูดถึงเจียงหัว ไป๋เซียนเฉ่าพูดอย่างไม่แยแส “นายอ้วนนั่น นอกจากความลุ่มหลงในกามารมณ์ นอกจากนั้นไม่ได้เรื่องสักอย่าง! ไม่ใช่คนจำพวกเดียวกันโดยสิ้นเชิง กับคนที่มาหากคุณในครั้งนี้!”
“ใช่เลย ประธานไป๋ ช่วงสองสามวันนี้ฉันหลบๆซ่อนๆ ช่างน่าสังเวชมากจริงๆ! พวกเขากำลังจะบีบฉันเข้าสู่ทางตันแล้ว คนชั่วช้าพวกนี้ โหดเหี้ยมยิ่งนัก พังทลายโกดังสองแห่งของฉัน ไม่ต้องพูดถึง ยังส่งจดหมายที่มีกระสุนปืนให้กับฉันโดยตรง!” หลิวจิ่น
ร้องเรียนทั้งน้ำตา
หลินหยางหัวเราะเยาะ “พวกเขาก็แค่เล่นเป็นแต่กลอุบายเล็กๆเหล่านี้เท่านั้น จ้าวกางเถียนนั่น ถึงกับหาคนอย่างเหลยหยุนเป็นผู้ช่วย ช่างโง่เง่าจริงๆเลย!”
“ประธานหลิว คุณไม่ต้องกังวล สำหรับเรื่องความปลอดภัย ฉันจะให้เพื่อนคนหนึ่ง ให้การช่วยเหลือกับคุณ ในช่วงเวลานี้ คุณก็อย่าปรากฏตัวแล้วกัน สำหรับบริษัทของคุณ ฉันรับรองว่าจะให้คุณได้สิทธิ์การควบคุมหุ้นคืนมาใหม่!” ไป๋เซียนเฉ่าให้เงื่อนไขยากที่จะปฏิเสธได้
หลิวจิ่นหวั่นไหวในใจ ดันแว่นตาแล้วถามว่า “ประธานไป๋ ฉันรู้ว่าไม่ว่าจะยังไงก็แล้วแต่ ในเวลานี้ฉันไม่ควรขอข้อเรียกร้องอะไร แต่คุณให้เงื่อนไขที่ดีมากขนาดนี้ ถ้าอย่างนั้นฉันก็ไม่มีอะไรจะพูดแล้ว! พวกคุณช่วยฉันเอาบริษัทคืนมา ฉันก็จะช่วยพวกคุณแก้ปัญหา ช่องทางการจัดจำหน่าย ที่บริษัทของพวกคุณต้องการในตอนนี้!”
เป็นคนฉลาดจริงๆ มุ่งสู่ประเด็นสำคัญโดยตรง ไป๋เซียนเฉ่ายิ้มแล้วพูดว่า “ตกลง เรื่องก่อนหน้านี้ เราสามารถลืมมันไปทั้งหมด! คุณเอาเบอร์นี้ไว้ เธอสามารถปกป้องความปลอดภัยของคุณได้ คุณแค่บอกว่า เป็นเพื่อนของฉันกับประธานโจวก็พอ!”
หลินหยางเหลือบมองไปที่หมายเลข คือจางเยว่จริงๆด้วย! ผู้หญิงสองคนนี้ ทำให้เขาคาดเดาไม่ได้จริงๆ ถึงกับมีความสัมพันธ์ที่ดีขนาดนี้!”
หลิวจิ่นได้เบอร์แล้ว ก็หันจากไปทันที หลินหยางรู้แล้วยังแกล้งถาม “ฝากหลิวจิ่นให้กับคนอื่นแบบนี้ คุณมั่นใจได้เหรอ?”
“เป็นคนอื่นเหรอ? ตอนเช้ายังเสพสมอารมณ์รักกับคุณเลยนะ!” ไป๋เซียนเฉ่ายิ้มอย่างมีเลศนัย
หลินหยางไอเบาๆ พูดอย่างเก้อเขิน “คือ……เธอเหรอ?”
“ดูสิ เธอมาแล้วนะเดี๋ยวจะถามหน่อยไหม ว่าเธอคือคนอื่นหรือเปล่า?” ไป๋เซียนเฉ่าจงใจถามขึ้น
หลินหยางยิ้มแห้งๆแล้วพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นก็ไม่ต้องแล้ว เป็นคนกันเองหมด!”
และแล้วในไม่ช้า จางเยว่เดินเข้ามาในชุดกระโปรงยาวสีเขียวอ่อน บุคลิกท่าทางเติมเต็มซึ่งกันและกันกับไป๋เซียนเฉ่า ทั้งสามคนนั่งลง จางเยว่ขยับนั่งด้วยกันกับไป๋เซียนเฉ่า หลินหยางจึงต้องนั่งตรงข้าม
“เรียกฉันมามีเรื่องอะไร?” จางเยว่ถามด้วยสีหน้าเป็นธรรมชาติ
“เมื่อกี้มีเพื่อนคนหนึ่ง ต้องการให้คุณปกป้อง นักวางแผน หลิวจิ่นคุณรู้ไหม?”
จางเยว่พยักหน้าพูดว่า “พัฒนาตั้งแต่รากหญ้าจนถึงทุกวันนี้ เขาเก่งสุดยอดมากจริงๆ เขาเป็นอะไรเหรอ?”
“ถูกเหลยหยุนข่มขู่บีบบังคับ ตอนนี้ได้ขายหุ้น ทั้งบริษัทให้เหลยหยุนในราคาต่ำ ตอนนี้ซ่อนตัวอย่างน่าอนาถมาก” หลินหยางพูดขึ้น
“ไม่ได้ถามคุณสักหน่อย เซียนเฉ่าคุณบอกรายละเอียดโดยคร่าวๆกับฉันหน่อย!” จางเยว่พูดพลางหันหน้าไป
หลินหยางแตะจมูกเบาๆ ไม่พูดส่งเสียงแล้ว ไป๋เซียนเฉ่าหัวเราะคริคริ แล้วพูดว่า “อันที่จริงก่อนหน้านี้เพราะเป็นคู่แข่งกัน หลิวจิ่นก็ไม่ลงรอยกับพวกเรามาโดยตลอด แต่ตอนนี้เขากำลังมีปัญหา ฉันเห็นคนตาย จะไม่ช่วยได้อย่างไร
และคนที่ทำเขา ยังเป็นคนที่ฉันเกลียด ดังนั้นจึงมาขอความช่วยเหลือจากคุณ!”
“เกรงใจกับฉันทำไม เรื่องนี้ฝากไว้ให้ฉันเถอะ! ถ้าเหลยหยุนมีความเคลื่อนไหวผิดปกติอะไร ฉันจะบอกคุณในทันที ไอ้หมอนี่ ช่วงนี้เพิ่งได้รู้จักเป็นเพื่อนกับพวกทายาทไฮโซเสเพลในยันจิง กำเริบเสิบสานยิ่งนัก!” จางเยว่พูด
เมื่อเห็นหญิงสาวทั้งสอง คุยกันอย่างเมามัน หลินหยางกำลังคิดว่า เรื่องราวได้จัดการเรียบร้อยแล้ว ไม่มีความจำเป็น ที่จะอยู่ต่อไปอีก จึงพูดว่า “เอาล่ะพวกคุณค่อยๆคุยกันต่อ ฉันกลับไปก่อนนะ”
หญิงสาวทั้งสองชะงักเล็กน้อย หลินหยางเดินตรงออกไป จางเยว่จะยืนขึ้นมาอย่างร้อนรน ไป๋เซียนเฉ่า
คว้าตัวเธอไว้ แล้วพูดว่า “ทำอะไร? ต้องปล่อยเขาไว้ ไม่สนใจสักพัก หางของผู้ชาย จะยกขึ้นมาไม่ได้นะ!”
“ฮึ่ม หางยกขึ้นมาไม่ได้ ที่อื่นยกขึ้นมาก่อนแล้ว!”หญิงสาวทั้งสอง กอดกันไว้ หัวเราะตัวโยน
ทางนี้ หลินหยางขับรถแลนด์โรเวอร์กลับมาที่บ้าน ช่วงสองสามวันนี้ ยุ่งมาจนเหมือนหมุนรอบตัวเอง ไม่ค่อยได้กลับมาดูมากนัก เมื่อเปิดประตูบ้านออก อ้างว้างว่างเปล่า ไม่มีใครสักคน ตะโกนเรียกอยู่นานหนานกงหยูนถึงได้ค่อยๆเดินลงมาจากชั้นบน
“คนอื่นล่ะ?” หลินหยางถาม
“ต่างไปยุ่งของใครของมันหมดแล้ว! คุณยังรู้จักกลับมาด้วย!” ในคำพูดของหนานกงหยูน มีความน้อยอกน้อยใจด้วย
ก็ใช่อยู่ ในช่วงเวลานี้ เขายุ่งอยู่กับการปรับแต่งยาและยุ่งบริษัท เหมือนเท้าไม่แตะพื้นเลย ให้ความสำคัญไปทางเซียนเฉ่าเก๋อทั้งหมด เรื่องในบ้านถามน้อยลงมาก หลินหยางมองหนานกงหยูนด้วยความรู้สึกผิดเล็กน้อย
“มองฉันแบบนี้ทำไหม ฉันก็ยุ่งเหมือนกัน ยุ่งกับการรักษาให้กับตัวเอง!” หนานกงหยูนหันหลังแล้วพูด
“มือของหลินหยางรีบยื่นเข้าไปทันที จับชีพจรของเธอไว้ ขมวดคิ้วพูดว่า “ช่วงนี้คุณกินอะไรไป? ทำไมถึงมีสัญญาณการรวมตัวของพิษอีกครั้ง?”
“ห๊ะ……ฉันไม่ได้กินอย่างอื่นเลยนะ แค่อาหารประจำวันเท่านั้น!” หนานกงหยูนพูดด้วยสีหน้ากังวล
หลินหยางครุ่นคิดสักพัก แล้วพูดว่า “ดื่มนมเปรี้ยวไปไม่น้อยใช่ไหม?”
“ห๊ะ? ใช่แล้ว รสชาตินี้ไม่เลว ฉันดื่มเป็นครั้งคราว!” หนานกงหยูนตอบ
“เดิมทีนมเปรี้ยวช่วยในการย่อยอาหารให้กับคุณ แต่ร่างกายของคุณมีความชื้น และมีก๊าซพิษรวมตัวด้วย นมเปรี้ยวยิ่งสามารถบังคับให้ก๊าซพิษไหลย้อนง่ายขึ้น!” หลินหยางพูดแล้วส่ายหัว
หนานกงหยูนตื่นตระหนก แล้วถามว่า “งั้นควรทำอย่างไร?”
“ยังดี ฉันฝังเข็มให้คุณก่อน โทษฉันเองที่ประมาทไป!” หลินหยางตำหนิตัวเอง
หนานกงหยูนสีหน้าดูดีขึ้นเล็กน้อย แล้วพูดว่า “รู้ว่าคุณงานยุ่ง ไม่เป็นไร!”
ดึงหนานกงหยูนเข้าไปในห้องนอน หลินหยางหยิบเข็มเงินออกมาแล้วพูดว่า “ยังนิ่งเฉยอะไรอยู่ ถอดเสื้อผ้าออกเร็ว!”
หนานกงหยูนส่งเสียงตอบเบาๆ จากนั้นก็ค่อยๆถอดเสื้อผ้าของตัวเอง นอนราบกับเตียง หลินหยางจับเข็มเงินไว้ ฝังเข้าที่จุดฝังเข็มของเธอ ฝังอยู่รอบๆท้องน้อยของเธออย่างหนาแน่น
หนานกงหยูนมองดูท่าทางที่จริงจังของหลินหยาง ความคับแค้นในใจ มลายสูญสิ้นตั้งนานแล้ว อย่างน้อยในเวลานี้ ไอ้หมอนี่ก็ยังเชื่อถือได้มาก!
“เดี๋ยวสักพักท้องจะปวดเมื่อยและคันเล็กน้อย คุณอย่าขยับนะ!” หลินหยางพูดเตือน
“ไม่ต้องกังวล ไม่สบายยังไง ก็สามารถผ่านมันไปได้!” หนานกงหยูนพูดอย่างมั่นใจ
หลินหยางพูดแสยะยิ้ม “มันก็ไม่แน่นะ!”
หนานกงหยูนอึ้งไปครู่หนึ่ง จึงได้นึกถึงในวันนั้นที่อยู่ในห้องน้ำ เธอพูดขึ้นหน้าแดง “แค่กลับมาก็ไม่เข้าท่าแล้ว!”
“ฉันไม่เข้าท่าตรงไหน เตือนคุณด้วยความหวังดีเท่านั้น!” หลินหยางพูดอย่างกลัดกลุ้ม
“ฮึ่ม คุณต้องพูดถึงเรื่องวันนั้นแน่นอน!” หนานกงหยูนพูดพลางหันหน้าหนี
เมื่อเห็นใบหน้าของเธอแดงก่ำ หลินหยางถึงได้เข้าใจขึ้นมา สาวคนนี้คิดลึกแล้วจริงๆ เขาแค่พูดพลั้งปากไปเท่านั้นเอง
หนานกงหยูนประเมินความอดทนของตัวเองสูงเกินไปจริงๆ อาการชาและปวดเมื่อยจากท้องน้อย รู้สึกอึดอัดอย่างยิ่ง นี่ไม่ใช่ความเจ็บปวด แต่เป็นการตอบสนองหลังจากกระตุ้นเส้นประสาทเท่านั้น
หลินหยางเห็นหยดเหงื่อบนหน้าผากของเธอ ถามด้วยเสียงเบา “สามารถอดทนได้ไหม ต้องการให้ฉันนวดให้คุณเพื่อบรรเทาอารมณ์หน่อยไหม?” “ได้……” หนานกงหยูนพูดอย่างอ่อนแรง
ถูฝ่ามือเบาๆ หลินหยางบริหารเจินชี่ ของพลังมังกรและหงส์ แนบที่เอวและซี่โครงของเธอไว้ แล้วเริ่มนวด ท่าการนวดชุดนี้ เป็นการผ่อนคลายอารมณ์ ทำให้ผู้ป่วยรู้สึกสบายมากขึ้น แต่หลังจากรับความกำลังภายในของพลังมังกรและหงส์ หนานกงหยูนก็รู้สึกว่า ส่วนหนึ่งของร่างกาย เริ่มมีการเปลี่ยนแปลงที่แปลกประหลาด
อาการชาและปวดเมื่อยจากการกระตุ้นทางประสาทเริ่มลดลงแล้ว แต่ร่างกายเหมือนถูกแช่ในน้ำพุร้อนระอุ ผิวพรรณกลายเป็นสีแดงก่ำ จากนั้นใบหน้าและร่างกายก็ร้อนไปด้วย
“ร้อนจังเลย!” หนานกงหยูนพูดพึมพำ
หลินหยางยิ้มอย่างมีชัย “นี่ก็คือผลลัพธ์ของมันแล้ว ขับไล่ความชื้นออกจากร่างกาย รออีกสักพัก ฉันก็สามารถดึงเข็มออกมาให้คุณได้แล้ว!”
“แต่……แต่……” หนานกงหยูนรู้สึกละอายที่จะบอกว่า ทำไมด้านล่างเริ่มจะเปียกแฉะเล็กน้อย
นี่ยังไม่ใช่สิ่งที่สำคัญที่สุด สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ ฝ่ามือของหลินหยางอยู่ใกล้ตรงไหน ตรงนี้ก็เหมือนถูกไฟช็อต ความรู้สึกแบบนี้ เมื่อนึกทบทวนก็เหมือนกับครั้งที่อยู่ในห้องน้ำ
“ไอ้คนชั่วนี่ ต้องไม่หวังดีแน่นอน! หนานกงหยูนแอบสรุปความคิดที่ไม่ดีของหลินหยาง
ครั้งนี้ปรักปรำเขาอีกแล้ว เพราะตามด้วยกำลังภายในของพลังมังกรและหงส์ของหลินหยางเพิ่มระดับขึ้น
ผลกระทบทางด้านลบที่นำมา ก็คือทุกครั้งที่ใช้กำลังภายในนี้ ร่างกายของผู้หญิง จะอ่อนไหวและมีอารมณ์ได้ง่ายขึ้น
ตอนนี้ หนานกงหยูนก็เริ่มมีอารมณ์เล็กน้อยแล้ว เธอหนีบขาไว้แน่น พยายามที่จะกำจัดอารมณ์ที่น่าอับอายนี้ออกไป แต่มือของหลินหยางนั้น นวดได้สบายมากจริงๆ แล้วเธอก็ค่อยๆเคลิบเคลิ้ม ล้มเลิกที่จะต่อต้าน
หลังจากนวดเสร็จ หลินหยางดึงเข็มออกมาทีละเล่มเขากำลังจะบอกว่าเสร็จลุล่วงแล้ว หนานกงหยูนก็
ก็พุ่งใส่ตัวเขา มองเขาด้วยแววตาความรักใคร่
