บทที่ 189 ร่วมมือ
หลินหยางกอดไป๋เซียนเฉ่าไว้ ทันทีที่ก้าวเข้าไปในเซียนเฉ่าเก๋อ ก็ได้เห็นคนยืนต้อนรับพวกเขาอยู่ที่ประตูจำนวนหลายแถว
เหลยหยุนสวมชุดสูทสีน้ำเงินกรมท่า ซึ่งเขาได้ไปสั่งตัดมาเป็นพิเศษ พอดีตัวมาก พาลูกน้องหลายสิบคนมาที่ เซียนเฉ่าเก๋อ เหลยหยุนเดินมาพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า
“คุณไป๋ คุณโจว มาโดยไม่ได้รับเชิญ พวกคุณอย่าตกใจนะ!” เหลยหยุนพูดเสียงดังมากขึ้น
ไป๋เซียนเฉ่าพูดอย่างเคร่งขรึม “คนของพี่ใหญ่เหลย ไม่ใช่ว่ามาที่เซียนเฉ่าเก๋อของเราเป็นครั้งแรกใช่ไหม คนที่พามาในครั้งนี้ เยอะกว่าครั้งที่แล้วเสียอีก!”
เหลยหยุนยิ้มอย่างละอาย “นั่นเป็นเพราะพวกลูกน้องไม่รู้มารยาท โจวจู้ไอ้สาระเลวนั่น ได้โดนคุณโจวสั่งสอนแล้ว ฉันขับไล่เขาออกไปแล้ว ตั้งแต่นี้ไป เมืองเจียงหลิงจะไม่มีคนคนนี้อีก!”
ขับไล่ออกไป? ประโยคที่สงบจิตสงบใจแบบนี้ เกรงว่าจะไม่ได้ง่ายดายอย่างนั้น หลินหยางกลับใจเย็นเป็นอย่างมาก เหลยหยุนมาหาถึงบ้านอย่างกะทันหัน ไม่ใช่มาหาเรื่องอย่างแน่นอน มิฉะนั้นตอนที่กลับมาถึง ก็พังทลายรกรุงรังตั้งนานแล้ว
“พี่ใหญ่เหลยมาหา มีเรื่องอะไรก็พูดโดยตรงเถอะ ให้
คนมากขนาดนี้มามุงดูก็ดูไม่ดี!” หลินหยางชี้ไปข้างนอกและพูดขึ้น
ที่นี้เป็นย่านใจกลางเมือง กลุ่มคนจำนวนมากมาย พลุกพล่านเข้ามาในเซียนเฉ่าเก๋อ ซึ่งดึงดูดความสนใจของผู้อื่นมานานแล้ว ยังดีที่เหลยหยุนได้สั่งไว้แล้วว่าลูกน้องที่พามานั้น ทั้งหมดสวมชุดลำลองธรรมดาไม่เช่นนั้น เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยจะต้องโทรแจ้งตำรวจแล้ว
สายตาของเหลยหยุน จ้องมองไปที่หลินหยางตลอดเวลา ราวกับว่าต้องการดูให้ออกว่า ไอ้หมอนี่ เหนือมนุษย์ มีสามหัวหกแขนหรือเปล่าชายหนุ่มที่รูปร่างหน้าตาถือว่าหล่อดูดีคนนี้ ได้พัดกระพือ คลื่นพายุที่น่าสะพรึงกลัว ในเมืองเจียงหลิงมีข่าวลือเกี่ยวกับไอ้หมอนี่มากมาย วันนี้พบกันครั้งแรก ตั้งใจพาลูกน้องเยอะขนาดนี้มาสร้างภาพ ยกเว้นตอนที่เพิ่งเข้ามา หลินหยางรู้สึกมึนงงเล็กน้อย สีหน้าในตอนนี้ สงบยิ่งนัก
เหลยหยุนได้เจอผู้คนมามากมาย คนอะไรมีความสามารถล้นฟ้า คนอะไรเพียงแค่เสแสร้งทำท่าที เขายังคงสามารถแยกแยะได้ เมื่อกี้ตอนที่หลินหยางจับมือกับเขาตามมารยาท ฝ่ามือของเขาอบอุ่น แต่แห้งไม่มีร่องรอยของเหงื่อเลย บ่งบอกได้ว่า เขาไม่ประหม่าเลย และไม่ได้ให้ความสำคัญกับพวกเขา!
ในฐานะหัวหน้ามาเฟีย ที่ชื่อเสียงโด่งดังน่าเกรงขาม
ใครก็ต้องให้ความเคารพนับถือทั้งนั้น? ในตอนนี้ ในใจของเหลยหยุน ก็ค่อนข้างมั่นใจแล้ว ไอ้หมอนี่มีความสามารถที่ดูหมิ่นพวกเขาได้จริงๆ!
เรื่องนี้เหลยหยุนดูไม่ผิด หลินหยางตั้งแต่กำลังภายในของพลังมังกรและหงส์พัฒนาขึ้นแต่ละวัน บุคลิกภาพทั้งตัวมีการปรับปรุง
สำหรับคนโหดเหี้ยมอย่างเหลยหยุน เขาไม่กลัวสักนิด แต่กลับมีความปรารถนาที่จะอยากจะต่อสู้ด้วย กลยุทธ์ไส้ศึกในครั้งที่แล้ว ฆ่าเข้าไปในรังของโจวจู้โดยลำพัง ก็คือตัวอย่าง
เมื่อทั้งสองฝ่ายพบกันในสถานที่นี้ เหลยหยุนก็ต้องมาขอความร่วมมือแน่นอน เขาหันหน้าแล้วตะโกนบอกลูกน้อง “ให้พวกนายอย่าตามมา คอยประสมโรงที่นี่อะไรกันนะ ทั้งหมดกลับไปเถอะ ฉันมาที่นี่เพื่อคุยเรื่องการร่วมมือกับคุณโจวเท่านั้น!”
พวกลูกน้องกะพริบตาถี่ๆ พึมพำในใจ คือพี่ใหญ่เอง ที่ให้พวกเรามาไม่ใช่หรือ?เมื่อเหลยหยุนเห็นว่าพวกลูกน้องยังไม่เข้าใจ คำรามอย่างโกรธเคือง “รีบไสหัวออกไป!”
หลังจากนั้น ผู้คนจำนวนมากก็หลั่งไหลออกไปอีกครั้ง และตอนนี้ เซียนเฉ่าเก๋อก็กลับมาเงียบสงบอีกครั้ง
“ในเมื่อพี่ใหญ่เหลยมาคุยเรื่องการร่วมมือ งั้นก็เชิญขึ้นไปชั้นบนเถอะ!” ไป๋เซียนเฉ่าพูดขึ้น
หลินหยางดูหมิ่นเหลยหยุนในใจเป็นล้านครั้ง ก่อนหน้านั้นที่ก่อเรื่องขึ้น ทำไมไม่ใช่กิริยาท่าทางแบบนี้? เขาจะลองดูสิว่า เจ้าพ่อมาเฟียคนนี้ จะเล่นกลอุบายอะไร
หลินชิงเสิร์ฟชาปี้หลัวชุนที่เพิ่งชงเสร็จ เหลยหยุนนายป่าเถื่อนนี่ จะเข้าใจเรื่องชาเสียที่ไหน รอมานานขนาดนี้ รู้สึกกระหายน้ำนิดหน่อยแล้ว หยิบถ้วยน้ำชาขึ้นมา ดื่มลงไปเอื๊อกๆ ไม่กลัวว่าจะร้อนเลย!
“ประธานโจว คุณไป๋ วันนี้ที่ฉันมา ก็เพื่อจะพูดคุยเกี่ยวกับครีมแผลลาย ผลิตภัณฑ์ใหม่ของ เซียนเฉ่าเก๋อพวกคุณ
ฉันรู้ว่า นี่เป็นสมบัติมีค่า พวกคุณขายในราคาที่สูงเสียดฟ้า ยังมีคนแย่ง!” เหลยหยุนพูดเข้าประเด็นโดยตรง
ไป๋เซียนเฉ่าเผยรอยยิ้มอย่างมืออาชีพ แล้วพูดว่า “วันนี้พี่ใหญ่เหลยมาคุยกับเรา ในฐานะประธานเหลยแห่ง บริษัทการค้าเฟิงเป้าหรือ?”
“ถูกต้อง คุณไป๋เป็นคนที่เฉลียวฉลาดจริงๆ! ผลิตภัณฑ์นี้ของพวกคุณเพิ่งเปิดตัว แม้ว่าจะได้รับความนิยมมากในเมืองเจียงหลิง แต่ก็ยังไม่โด่งดัง ไม่ได้เป็นที่รู้จักไปทั่วประเทศ
คุณคิดดู บริษัทธุรกิจในมือของฉัน ได้กระจายเครือข่ายค้าขายไปทั่วประเทศแล้วถ้าพวกคุณมอบสิทธิ์ในการจำหน่ายให้กับฉัน ฉันรับประกันได้ว่า สินค้าของพวกคุณ จะยิ่งขายดีมากขึ้น ขายได้แพงขึ้นทั่วประเทศ!”
เหลยหยุนพูดพลางตบหน้าอกตัวเอง
ไป๋เซียนเฉ่าเหลือบมองหลินหยาง คาดไม่ถึงว่า ไอ้หมอนี่กำลังตัดเล็บอยู่ ดูเหมือนเขาก็ดูออกแล้วว่า ไอ้เหลยหยุนนี่ คุยโวโอ้อวดมากพอสมควร
“ประธานเหลย อภัยให้ฉันด้วยที่ต้องพูดตรงๆ บริษัทการค้าเฟิงเป้าของพวกคุณ แม้ว่าจะมีผลงานที่ใช้ได้ในจังหวัดและจังหวัดใกล้เคียง แต่ดูจากทั่วประเทศแล้ว เหมือนว่าจะไม่มีผลงานที่สะดุดตาอะไรนะ!”
เหลยหยุนหน้าแดงด้วยความละอาย พูดหัวเราะเบาๆ “คุณไป๋ คุณก็เป็นคนวงในเช่นกัน ก็น่าจะรู้ว่า เรื่องของการค้าขาย เปลี่ยนแปลงแค่เพียงรูปแบบ แต่แก่นแท้หรือหลักการ ยังคงเหมือนเดิม มีช่องทางก็เป็นผู้ชนะ! แม้ว่าก่อนหน้านี้ บริษัทการค้าเฟิงเป้าของเรา จะยังไม่ได้แพร่กระจายอย่างสมบูรณ์ในสถานที่อื่น แต่ฉันสามารถบอกคุณได้ว่า เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว เราได้ตีตลาดสู่เมืองหลวงที่สำคัญกว่าสามสิบจังหวัดทั่วประเทศแล้ว! สำหรับเรื่องนี้ ฉันจะให้ข้อมูลโดยละเอียดกับคุณ ตอนนี้ฉันสามารถรับประกันได้ว่า เพียงแค่ผลิตภัณฑ์ของคุณมอบให้พวกเรา ช่องทางที่ยิ่งใหญ่มีประสิทธิภาพของเรา จะทำให้คุณมีกำไรมหาศาลแน่นอน!”
หลินหยางมองสบตากับไป๋เซียนเฉ่า วิเคราะห์คำพูดของผู้ชายคนนี้อย่างละเอียด ดูเหมือนจะไม่ใช่เรื่องเท็จ ไป๋เซียนเฉ่าสอบถามต่อ “ประธานเหลย คุณแน่ใจหรือว่า สามารถเปิดช่องทางการขายทั้งประเทศได้”
“ฉันเหลยหยุน พูดรับประกันอย่างมั่นใจ เรื่องที่ทำไม่ได้ จะไม่คุยโวโอ้อวดแน่นอน!” หน้าอกของเหลยหยุน ตบจนเสียงดังสนั่น
หลินหยางพยักหน้า และพูดว่า “ประธานเหลยสามารถมาที่บริษัทของเราอย่างสงบ เพื่อพูดคุยเกี่ยวกับความร่วมมือกับเราเช่นนี้ ฉันก็เชื่อว่าประธานเหลยมีความจริงใจและมุ่งมั่นที่จะทำเรื่องนี้แน่นอน ฉันสามารถถามเพิ่มอีกหน่อยได้ไหม คือสิ่งใดที่ทำให้ประธานเหลยมาร่วมมือกับเรา?”
เหลยหยุนกลอกตา แล้วพูดอย่างขอไปที “นี่ก็ต้องเป็นเพราะว่า ความสามารถและความนิยมในผลิตภัณฑ์ของพวกคุณไง! ฉันเหลยหยุน ตอนนี้ก็เป็นนักธุรกิจแล้ว อยู่ในวงการธุรกิจ ก็ต้องพูดถึงธุรกิจสิ!”
“งั้นก็ดี อยากจะให้ประธานเหลยให้เอกสารเกี่ยวกับช่องทางการขายล่าสุดของพวกคุณ แล้วเราค่อยหาโอกาสในการหารือรายละเอียดเกี่ยวกับสิทธิ์ของตัวแทนจำหน่าย!” ไป๋เซียนเฉ่าลุกขึ้นพูด
เหลยหยุนตบที่ต้นขา หัวเราะชอบใจ “ได้ ให้ลูกน้องของฉันส่งข้อมูลให้พวกคุณทันที! งั้นก็อวยพรล่วงหน้า ให้เราได้ร่วมงานด้วยกันอย่างมีความสุข!”
หลังจากที่ส่งเหลยหยุนกลับไป หลินหยางก็โทรหาจางเยว่ จากนั้นก็เข้าไปในห้องทำงานของไป๋เซียนเฉ่า ในขณะนี้ไป๋เซียนเฉ่าฟุบอยู่บนโต๊ะทำงาน ท่าทางดูเหนื่อยมาก
“เป็นอะไรเหรอ?” หลินหยางถาม
“คุณยังถามอีก เมื่อคืนทรมานซ้ำซากจนถึงทุกวันนี้เมื่อไหร่!” ไป๋เซียนเฉ่ามองเขาตาขวาง
หลินหยางยิ้มแก้เก้อ แล้วพูดว่า “ทางโน้นมีเตียงไม่ใช่หรือ? ใหญ่ขนาดนั้น ไปนอนพักผ่อนเถอะ!”
“ไม่ได้ กำลังดูเอกสารที่เหลยหยุนเพิ่งส่งมา!” ไป๋เซียนเฉ่าพูดพร้อมกับมือเท้าคาง
“เป็นยังไงบ้าง ไอ้หมอนี่พูดอย่างเป็นจริงเป็นจัง ตัวเขาซึ่งเป็นเจ้าพ่อมาเฟีย ที่เพิ่งจะล้างประวัติได้ไม่นาน มีความสามารถในการตีตลาดทุกช่องทางทั่วประเทศหรือ?” หลินหยางถาม
ไป๋เซียนเฉ่าส่ายหัวแล้วพูดว่า “เราประเมินไอ้หมอนี่
ที่อยู่ในวงการมาเฟียคนนี้ต่ำไปจริงๆ ดูผลรายงานการบริหารธุรกิจของพวกเขา ในช่วงก่อนหน้านี้ พวกเขาได้ครอบคลุมพื้นที่ยี่สิบกว่าจังหวัดในครั้งเดียว ได้สร้างระบบการขายทั่วประเทศจริงๆ! แต่ว่า……เขาแยกบริษัทออกไปแล้ว ระบบการขาย ได้ก่อตั้งขึ้นโดยร่วมมือกับหุ้นส่วนลึกลับอีกคนหนึ่ง!”
“ไอ้หมอนี่ ได้พบกับผู้อุปถัมภ์หรือ?” หลินหยางพูดคาดเดา
“เป็นผู้อุปถัมภ์หรือเปล่าไม่แน่ใจ แต่ไม่ใช่เพราะเขาอย่างแน่นอน เขาไม่มีความสามารถนี้! ระบบเครือข่ายการขายขนาดใหญ่แบบนี้ ดำเนินงานขึ้นมา ไม่มีเงินทุนและเส้นสายคนรู้จัก ก็เป็นเพียงละเมอเพ้อฝันเท่านั้น!” ไป๋เซียนเฉ่าคาดเดาความจริง
หลินหยางขมวดคิ้วมุ่น สักพักถึงได้พูดว่า “ฉันคิดว่านี่อาจเป็นหลุมพราง!”
“คุณกำลังกังวลเหรอ?”
“ใช่ คนป่าเถื่อนอย่างเหลยหยุน ไม่มีความสามารถนี้ ที่จะมาขอความร่วมมือกับเรา! และผู้ร่วมมือลึกลับที่ปรากฏตัวขึ้นมากะทันหันคนนี้ สาเหตุอะไรเราก็ไม่รู้เรื่อง!” หลินหยางพูดขึ้น
ไป๋เซียนเฉ่าบิดขี้เกียจ เมื่อคืนทรมานซ้ำซากจนเธอปวดเมื่อยไปทั้งตัวในตอนนี้ พูดอย่างหงุดหงิด “เนื้อที่อยู่ใกล้ปากนี้ ถูกส่งมาที่ริมฝีปากของเรา เห็นได้ชัดว่า รอให้พวกเรากิน!”
“งั้นก็กิน! เราทำสินค้าของเราให้ดี ยังกลัวว่าเขาจะมาแอบเรียนวิชาฉันไปหรือไง? สำหรับผู้ร่วมมือลึกลับนี้ เราก็ไม่สามารถยุ่งเกี่ยวกับธุรกิจของคนอื่นได้ ไม่สามารถควบคุมมันได้!” หลินหยางพูดตัดสินใจในที่สุด
ไป๋เซียนเฉ่ามองเขาด้วยรอยยิ้ม เธอชอบท่าทีที่มั่นใจในตัวเองโดยไม่ลังเลของหลินหยางมาก แม้ว่าร่วมมือกับเจ้าพ่อมาเฟียอย่างนี้ จะเต็มไปด้วยความไม่แน่นอน แต่ก็เป็นความจริงที่ว่า ในฐานะฝ่ายมอบอำนาจ เซียนเฉ่าเก๋อ จะไม่ได้รับความเสียหายอย่างอื่น และไม่มีอะไรที่ให้อีกฝ่ายเอาเปรียบ
“ฉันดูเปลือกตาของคุณกำลังจะต่อสู้กันได้แล้ว ฉันอุ้มคุณไปนอนหน่อยเถอะ!” หลินหยางอุ้มเธอขึ้นมาในทันที
ส่งเสียงอุทาน ไป๋เซียนเฉ่ามองเขาอย่างโกรธเคือง “นี่มันกลางวันแสกๆ”
วางไป๋เซียนเฉ่าลงบนเตียง หลินหยางถามอย่างสงสัย “ใช่ กลางวันแสกๆ มีอะไรหรือ?”
“คุณ……หรือว่าคุณจะเอาอีก?” ไป๋เซียนเฉ่าหน้าแดงระเรื่อ
“อืม เอาแน่นอน การรักษาวันละครั้ง จะลืมได้อย่างไร!” หลินหยางดีดนิ้ว แล้วพูดขึ้น
ไป๋เซียนเฉ่าเห็นว่าเขาพูดถึงการรักษา ก็พูดตามเขา “ก็ได้ ห้ามลงมือช่วยโอกาสเหมือนเมื่อวาน!”
เมื่อวานทั้งๆที่คุณ……” หลินหยางโต้กลับ
“ห้ามพูดถึงเมื่อวาน!” คุณหนูไป๋พูดอย่างเอาแต่ใจ
ปลดบราเซียร์ออกอย่างเบา ไป๋เซียนเฉ่าถูกแกะออกจนกลายเป็นแกะขาวตัวน้อยอย่างรวดเร็ว
ผิวพรรณที่ขาวผุดผ่อง ไม่เห็นรอยแผลในอดีตเลยสักนิด ประสิทธิภาพของครีมแผลลายนี้ ช่างน่าทึ่งมากจริงๆ ไป๋เซียนเฉ่าปกปิดตำแหน่งสำคัญ แล้วพูดว่า “นวดวันนี้ ไม่นวดด้านล่างได้ไหม?”
“ถ้าอย่างนั้น……ผลของการรักษาจะลดลงอย่างมาก!” หลินหยางพูดด้วยความลำบากใจ
“ถ้าอย่างนั้นก็นวดเพิ่มขึ้นอีกหลายครั้ง! ได้หรือเปล่า?” ไป๋เซียนเฉ่าพูดด้วยเสียงออดอ้อน
หลินหยางจะคัดค้านได้อย่างไร พยักหน้าแล้วใช้ผ้าห่มคลุมร่างกายส่วนล่าง เรียกพลังมังกรและหงส์และเริ่มนวด มือของหลินหยาง เริ่มลูบสัมผัสจากท้องน้อย นี่คือจุดที่ผู้หญิงมักจะได้รับความชื้นในร่างกายมากที่สุด ขับไล่ความชื้นออกไป ถึงสามารถทำให้เลือดไหลเวียนได้ดีขึ้น ให้เส้นทางไหลเวียนของเลือด ไม่เกาะตัวและติดขัดอีกต่อไป
การนวดในวันนี้ จะนุ่มนวลกว่าเมื่อวานเล็กน้อย แต่ความรู้สึกเสียวซ่าที่มหัศจรรย์นี้ ไม่ได้ลดลงเลยสักนิด กลับยิ่งรุนแรงเพิ่มขึ้นอีกเล็กน้อย เสมือนถูกมดกัด ไป๋เซียนเฉ่าก็ร้องครางอีกครั้ง แล้วเธอก็ปิดปากทันที
“ไม่ต้องปิดแล้ว หายใจเป็นจังหวะปกติ มิฉะนั้นฉันก็เสียแรงเปล่าประโยชน์แล้ว!” หลินหยางรีบพูดขึ้น
ชำเลืองดูหลินหยาง ไป๋เซียนเฉ่าโมโหในใจ ก็ไม่รู้ว่า ไอ้หมอนี่จงใจหรือเปล่า!
ไม่ปิดปากไว้ รสชาติที่สยิวใจนี้ จะต้านทานไหวได้อย่างไร?
ในไม่ช้า ไป๋เซียนเฉ่าก็รู้สึกถึงได้ว่า ด้านล่างเปียกแฉะแล้ว แต่โชคดีที่คราวนี้ ใช้ผ้าห่มคลุมไว้ หลินหยางมองไม่เห็น แต่ท่อนบนสะท้อนสั่นไหว ในใจของไป๋เซียนเฉ่า ได้มีปฏิกิริยาอย่างซื่อตรงแล้ว เนินเนื้อสองลูกของเธอ ลูกเกดสองลูกได้ตั้งชูชัน
ในเวลานี้ หลินหยางสองมือจับเนินเนื้อไว้แน่น สำหรับการนวดที่หน้าอก ได้ขยับขยายทีละน้อย เนื้อนุ่มทั้งสองลูก ได้เปลี่ยนแปลงรูปร่างอย่างต่อเนื่อง ภายในมือของหลินหยาง ร่างกายของไป๋เซียนเฉ่า ก็เริ่มสั่นกระตุก
สองขาหนีบไว้แน่น แต่ก็ยังไม่สามารถป้องกันคลื่นน้ำอุ่นไหลออกมาจากด้านล่างได้ ไป๋เซียนเฉ่ารู้สึกอับอายยิ่งนัก
ไม่คาดคิดว่า ประตูถูกเปิดออก ในเวลานี้!
