บทที่ 192 ฟางช่วยชีวิต
บาร์ชั้นดาดฟ้าไม่ได้วุ่นวายมากนัก ที่นี่มีไว้สำหรับให้สมาชิกสุพรีมได้ผ่อนคลาย ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้านี้ ไม่ใช่ใครอื่น ก็คือจางเยว่เอง
หลินหยางไม่คาดคิดว่าเธอก็มาด้วย ดูเหมือนดาวตำรวจคนนี้ มีความสามารถกว้างขวางจริงๆ!
หลินหยางรีบแนะนำอย่างใจเย็น “ผู้กำกับจางท่านนี้ ก็คือเพื่อนในสถานีตำรวจของฉัน ประธานไป๋ท่านนี้ เจ้าของเซียนเฉ่าเก๋อ!”
“จางเยว่ได้รับข่าวจากสายสืบก่อนหน้านี้แล้ว หลินหยางเอาบัตรของเธอพาสาวสวยมาด้วย กลางคืนจางเยว่ตั้งใจแต่งตัวเป็นพิเศษ เพื่อมาทำความรู้จักกับไป๋เซียนเฉ่าคนนี้หน่อย
จางเยว่มีคำพูดเป็นล้านคำในใจ เธออยากจะถามจริงๆว่า ตกลงผู้หญิงคนนี้เกี่ยวข้องอะไรกับคุณ
คุณเอาบัตรของฉัน ก็เพราะมาเอาใจเธอหรือ? เธออยากจะถามจริงๆว่า คุณเป็นถึงคุณหนูในเขตทหาร มาที่นี่ทำไม? มีผู้ชายมากมายในโลก ทำไมถึงต้องมาเกี่ยวพันกับเขา!
แต่เธอระงับไว้ได้ วิบากกรรมระหว่างตัวเองและชายตรงหน้านี้ เกินคำบรรยายจริงๆ
ผู้หญิงสองคนมองหน้ากัน ในระยะครึ่งก้าว เหมือนเกิดประกายไฟในทันที ไป๋เซียนเฉ่าโน้มตัวไปพิงหลินหยางเล็กน้อย ยิ้มพูดว่า “ผู้กำกับจาง หลินหยางเคยพูดถึงคุณกับฉัน ขอบคุณที่ช่วยเหลือหลายครั้ง! คืนนี้มีเวลาว่างออกมาเที่ยวเล่นพอดีเหรอ? ยากนักที่จะได้พบเจอกัน คืนนี้ฉันเลี้ยงเอง พวกเราไม่เมาไม่กลับ!”
เมื่อเห็นไป๋เซียนเฉ่าน้ำใจสุภาพเรียบร้อยแบบนี้
อดไม่ได้ที่จะตะลึง ผู้หญิงคนนี้ข่มอารมณ์ได้ดีจริงๆ มองไม่เห็นการเปลี่ยนแปลงของสีหน้าเลยสักนิด
“ประธานไป๋ เจอกันครั้งแรก ไม่ต้องเกรงใจขนาดนี้ ฉันว่าต่อไปเราจะมีโอกาสได้พบกันบ่อยแน่นอน! มา
เรามาดื่มกันเถอะ!” จางเยว่เหลือบมองไปที่หลินหยางอย่างมีความหมายลึกซึ้ง
ที่ไหนมีผู้หญิงเยอะที่นั่นก็วุ่นวาย หลินหยางเดินตามหลังแล้วเข้าไปนั่ง ด้วยสีหน้าเรียบเฉย ไป๋เซียนเฉ่าสั่งเครื่องดื่มคริสตัลบอมบ์ เพียงเพราะเห็นชื่อน่าสนใจ ทันทีที่เข้าปากแทบจะพ่นออกมา รสชาติเครื่องดื่มอัดลมรสเข้มข้นผสมกับเหล้าขาว ในปากยังมีความรู้สึกถึงการระเบิดของเม็ดเล็กๆด้วย
“ประธานไป๋มาครั้งแรกใช่ไหม ค่อยเป็นค่อยไปนะ ถ้าดื่มไม่ไหวก็อย่าฝืน!” จางเยว่พูดด้วยรอยยิ้ม
หลินหยางพูดเสียงเบา “อย่าฝืนตัวเอง ดื่มเหล้าไม่เอื้อต่อการรักษา!”
“การรักษา? ประธานไป๋ไม่สบายเหรอ?” ความขุ่นเคืองในใจของจางเยว่ เหมือนจะลดลงเล็กน้อย
“ใช่ เธอก็เป็นคนไข้ของฉันเหมือนกัน!” หลินหยางพูดโดยไม่หน้าแดงเลยสักนิด
ไป๋เซียนเฉ่าไม่เห็นค่าความหวังดี ขมวดคิ้วมุ่นดื่มเอื๊อกๆ
ลงไปอย่างระรัว จากนั้นใบหน้าก็ขมวดมุ่น ปากยังร้องเอะอะ “ไม่เลว คุณจะลองดูไหม?”
ในเวลานี้จางเยว่ถึงตระหนักได้ว่า ก่อนหน้านี้เห็นเธอข่มอารมณ์ไว้ได้ คิดว่าเธอมีชั้นเชิงสูง คิดไม่ถึงว่ายังคงเป็นแค่ผู้หญิงที่ใช้อารมณ์ เธอหันไปมองหลินหยาง ในดวงตาที่เต็มไปด้วยความท้าทาย
แน่นอนว่าหลินหยางเข้าใจสายตาของจางเยว่เป็นอย่างดี เห็นได้ชัดว่ามาเพื่อหาเรื่อง ความหึงหวงของเธอไม่เบาจริงๆ
จางเยว่ดีดนิ้ว ไม่ช้าก็มีพนักงานบริกรยกไวน์แดงมาขวดหนึ่ง จางเยว่พูดขึ้น “เหล้าขวดนี้ คือของที่ฉันได้ฝากเก็บไว้ที่นี่ รสชาติกลมกล่อมมาก เรามาดื่มอันนี้กันเถอะ!”
“ได้สิ ฉันชอบไวน์แดงมากที่สุดเลย” ไป๋เซียนเฉ่าเงยหน้าแล้วพูด
ผู้หญิงสองคนก็ได้ปะทะคารมกันอย่างนี้เลย สู้กันแก้วต่อแก้ว เห็นได้ชัดว่าจางเยว่นั้นจะคอแข็งกว่าไป๋เซียนเฉ่านิดหน่อย แต่วันนี้ไป๋เซียนเฉ่าอารมณ์ไม่ดี ยืนหยัดที่จะสู้ให้รู้แพ้รู้ชนะกับเธอ
หลินหยางก็ไม่สะดวกที่จะขัดขวาง ในสถานการณ์แบบนี้ พูดมากเกินไป ก็คือการราดน้ำมันบนกองไฟ ปล่อยให้พวกเธอทั้งสองดื่มเถอะ! เมาแล้วก็จบกัน!
ตอนที่หญิงสาวทั้งสองดื่มเหล้าจนแววตาล่องลอย หลินหยางก็ลากพวกเธอเข้าไปในรถ คาดไม่ถึงว่า ไป๋เซียนเฉ่า อาเจียนใส่ร่างของจางเยว่อย่างเฉียบพลัน
จางเยว่ยังหัวเราะขบขัน แล้วพูดว่า “คุณอ้วกแล้ว คุณแพ้แล้ว!”
“เจ๊ทั้งหลาย นี่รถที่เพิ่งซื้อใหม่นะ พวกคุณนี่ช่างเล่นดีจริงนัก!” หลินหยางหงุดหงิดอย่างยิ่ง
เมื่อเห็นหญิงขี้เมาสองคน ที่เมามายอย่างหมดสติ คิดไปคิดมา ก็ขับรถกลับไปที่ เซียนเฉ่าเก๋อดีกว่า ไหล่ข้างหนึ่งแบกคนหนึ่ง หามผู้หญิงสองคนขึ้น รีบพุ่งไปที่ห้องทำงานของไป๋เซียนเฉ่า
วางสองสาวลง บนตัวของพวกเธอเลอะเทอะหมดสภาพแล้ว หลินหยางบีบจมูกไว้ กำลังลูบคลำบนตัวไป๋เซียนเฉ่า
“น่าเกลียด อย่าจับไปเรื่อย!” ไป๋เซียนเฉ่าบ่นพึมพำ
“เชื่อฟังหน่อย อย่าขยับ ฉันจะเอากุญแจ!” หลินหยางคำรามเสียงต่ำ
จางเยว่กอดต้นขาของหลินหยางกะทันหัน แล้วพูดว่า “ไม่ได้ ห้ามคุณทิ้งฉันไว้ คุณมันคนเลว ได้คืบจะเอาศอก!”
หลินหยางจึงต้องยืนเขย่งเท้าไปเปิดประตู แล้วแบกพวกเธอขึ้น โยนเข้าไปในห้องน้ำ
“ไอ้คนชั่ว คุณจะทำอะไร? ที่นี่ร้อนมากเลยนะ!” ไป๋เซียนเฉ่าพูดยิ้มแหะๆ
จางเยว่พูดตามอย่างสนุก “เขาอยากจะฉวยโอกาสจับเนื้อต้องตัวพวกเรา!”
“ไอ้คนชั่ว อย่าจับหน้าอกฉัน อย่าถอดเสื้อผ้าฉัน!” ไป๋เซียนเฉ่าพูดดิ้นรน
หลินหยางพูดอย่างหงุดหงิด “คุณคิดว่าฉันอยากจะถอดเหรอ พวกคุณทั้งสอง หญิงขี้เมา อ้วนเต็มไปหมดทุกที่! ฉันควรจะเอากล้องมาถ่ายรูปที่ทุลักทุเลหมดสภาพของพวกคุณจริงๆ!”
ถอดเสื้อคลุมของหญิงสาวทั้งสองออก โยนทิ้ง ไปด้านข้าง ในขณะนี้ บนตัวของจางเยว่ สวมบราเซียร์ ไซส์ 3/4 สีม่วงอ่อน ร่องลึกนั้นมีเสน่ห์ยิ่งนัก หลินหยางเลียริมฝีปากเบาๆ หันหน้าไปมองไป๋เซียนเฉ่า บราเซียร์ของเธอ วันนี้ได้เปลี่ยนแล้ว เป็นบราเซียร์ขนาดเล็ก ไซส์ 1/2 แต่ก็ดูน่ารักไม่น้อยเช่นกัน
ผู้หญิงสองคนที่สไตล์แตกต่างกัน ให้ความรู้สึกกระทบกระเทือนอารมณ์ ที่แตกต่างกันกับหลินหยาง ล้วนเป็นสาวงามที่น่าทึ่ง ต่างก็มีส่วนเกี่ยวข้องที่ไม่ธรรมดากับเขา
ในตอนนี้ ต่างก็ถูกเขาถอดจนกลายเป็นลูกแกะน้อย แล้วหญิงสาวทั้งสองก็ได้กอดกันไว้ หัวเราะคิกคัก
เปิดก๊อกน้ำออก หลินหยางตะโกน “คุณทั้งสองรีบอาบน้ำเร็วเข้า เหมือนกับว่าถูกลากออกมาถังเหล้า
จริงๆเลย!”
“อย่าไปนะ! อาบกับพวกเราพร้อมกัน ฮิๆ!” ไป๋เซียนเฉ่าหัวเราะคิกคัก
หลินหยางชะงักไว้ การยั่วยวนนี้ ใหญ่มากเกินไปแล้ว อาบน้ำสุขสำราญพร้อมกับสาวงามทั้งสอง!
ในขณะที่ลังเล จางเยว่ก็เข้ามาพัวพันเขาไว้ เหมือนอย่างกับงู ในปากพ่นกลิ่นแอลกอฮอล์แล้วพูดว่า “อยู่กับเรานะ เดี๋ยวดื่มเพิ่มอีกหน่อย!”
เอาล่ะ หญิงสาวสองคนนี้ ยังคิดว่าตัวเองอยู่ในบาร์! หลินหยางเกิดความโกรธเคืองในใจ ความคิดชั่วร้ายปรากฏขึ้น สองมือกอดทั้งสองไว้ แล้วเข้าไปในอ่างที่กว้างใหญ่
น้ำอุ่นสาดลงมา เปียกปอนสบายตัวยิ่งนัก หลินหยาง วางหญิงสาวทั้งสองไว้ในแนวเดียวกัน จ้านั้นก็ทาเจลอาบน้ำให้พวกเธอ ผิวเนียนที่นุ่มลื่นนี้ ความสัมผัสไม่ต้องพูดถึง!
“คนชั่ว จับเนื้อต้องตัวฉันอีกแล้ว!” น้ำเสียงของไป๋เซียนเฉ่าง่วงนอนเล็กน้อย
จางเยว่ก็ไม่ได้ดีไปกว่าไหน คราวนี้ทำให้หลินหยางได้กำไรมากจริงๆ! โอกาสอันดีที่สว่างแจ้งแบบนี้ ฉวยโอกาสจับเนื้อต้องตัวอย่างเปิดเผย
ค่อยๆปลดบราเซียร์ของทั้งสองออก ใช้น้ำอุ่นคนเช็ดร่างกายของพวกเธอ หลินหยางยุ่งอย่างเต็มประดาด้วยความสุข บางครั้งก็บีบเนินเนื้อของจางเยว่ บางครั้งก็นวดของไป๋เซียนเฉ่า
เอาเปรียบสาวงามทั้งสองอย่างหมดจด แล้วค่อยอุ้มพวกเธอขึ้นมาเช็ดให้แห้ง โยนลงบนเตียงที่กว้างใหญ่นั้นพร้อมกัน
ในตอนนี้ หญิงสาวทั้งสองรู้สึกเหมือนครึ่งหลับครึ่งตื่น แล้วกอดกันอีกครั้ง ภาพที่สวยงามเช่นนี้ หลินหยาง ไม่อยากจะหันหน้าออกไปเลย!
แต่เมื่อจำได้ว่า ในห้องน้ำยังมีเสื้อผ้าสกปรกกองหนึ่งรอให้เขาไปจัดการ หลินหยางใช้ความพยายามอย่างสูง เดินกลับไปที่ห้องน้ำ โยนเสื้อผ้าลงในเครื่องซักผ้า แล้วตัวเองก็แช่อาบน้ำอย่างเต็มที่
ทรมานซ้ำซากมาทั้งวัน หลินหยางรู้สึกเหนื่อยล้ามา หลังจากออกมาจากในน้ำ หลินหยางก็กลุ้มใจเล็กน้อย คืนนี้จะนอนที่ไหนดี? มองดูสาวงามทั้งสองบนเตียงใหญ่ ที่ต่างมีจุดเด่นของตัวเอง ตัดสินใจเด็ดเดี่ยว เพิ่งที่ใหญ่ขนาดนี้ ฉันก็สามารถครอบครองที่หนึ่งเหมือนกัน!
มุดขึ้นไปบนเตียงใหญ่ หลินหยางหลับตาไว้ กำลังจะเข้านอน ก็ได้พบว่ามือเล็กข้างหนึ่ง แอบเลื้อยมาจับร่างกายตัวเอง!
หันกลับไปดู คือไป๋เซียนเฉ่า! เธอกัดริมฝีปากไว้ มองตัวเองอย่างใสซื่อ หลินหยางสะดุ้งในใจ เพราะมือน้อยๆของเธอ ได้เลื่อนจากหน้าอกลงไปบีบอาวุธใหญ่ด้านล่างของตัวเองแล้ว
สาวคนนี้จะทำอะไร! มือที่อ่อนนุ่มไร้กระดูก ลูบคลำเบาๆ จังหวะผ่อนคลายมาก และแน่นอนว่าสบายมากด้วย
“คนชั่ว วันนี้คุณจับเนื้อต้องตัวฉันไปตั้งเยอะ!” ไป๋เซียนเฉ่าหัวเราะคริๆ
เสียงนั้นนุ่มนวลมาก แต่กระแทกโดนใจของหลินหยาง ในสองวันนี้ เป็นช่วงที่ทั้งสองข้าวใหม่ปลามัน หลินหยางอดใจไม่ค่อยไหวแล้ว
“อย่าคลำแล้ว ข้างๆยังมีคนนะ!” หลินหยางเตือนสติ
แต่ว่า ไม่พูดอย่างดีหน่อย ทันทีที่พูด ไป๋เซียนเฉ่าที่ยังมีอาการเมาเล็กน้อย สร่างเมาในทันที เธอทำแก้มป่อง ใบหน้าเล็กๆ กลายเป็นหน้าซาลาเปา
ไป๋เซียนเฉ่าพูดด้วยความโกรธเล็กน้อย “เรื่องดีงามที่ควรทำ พาเธอเข้ามาด้วยทำไมกัน?”
“คุณอ้วกบนตัวเธอจนเป็นสภาพนั้น ฉันไม่พากลับมาด้วย หรือจะโยนทิ้งข้างถนน!” หลินหยางพูดอย่างจนปัญญา
ไป๋เซียนเฉ่ากะพริบตาปริบๆ พยายามนึกทบทวน ราวกับว่าภาพฉากนี้ ไม่มีอยู่ในสมองของตัวเองเลย เธอถามด้วยเสียงต่ำ “จริงเหรอ?”
“ก็ต้องเป็นเรื่องจริงแน่นอน ตอนนี้ในรถของฉัน ยังสกปรกเละเทะอยู่เลย คุณสองคนขี้เมาตัวน้อย!” หลินหยางพูดดูหมิ่น
ไป๋เซียนเฉ่าหน้าแดงระเรื่อ แอบชำเลืองมองจางเยว่ที่กำลังนอนหลับอยู่ข้างๆ ทันใดนั้นก็เกิดความคิดที่บ้าบิ่น! ไป๋เซียนเฉ่าขยับตัวเล็กน้อย ใช้หน้าอกดันหลินหยาง พูดพึมพำ “การนวดในวันนี้ ยังทำไม่เสร็จเลยนะ!”
จนถึงเวลานี้แล้ว ยังคิดถึงการนวดอยู่เหรอ! หลินหยางจะรู้ที่ไหนว่า หลังจากที่ไป๋เซียนเฉ่าเล็งเห็นขนาดที่น่าทึ่งของจางเยว่ ก็ยิ่งรู้สึกไม่พอใจ เร่งรัดให้นวดในเวลานี้
ดูท่าทางของไป๋เซียนเฉ่า ถ้าคืนนี้ไม่นวดให้ ก็อย่าคิดที่จะได้นอนหลับอย่างสงบ! หลินหยางลุกขึ้น ปิดโคมไฟติดผนัง ยืดเส้นยืดสายครู่หนึ่ง ก็เริ่มนวดขึ้น
การนวดครั้งนี้ ปฏิกิริยาที่ตอบสนองของไป๋เซียนเฉ่า แตกต่างจากที่ผ่านมาอย่างเห็นได้ชัด ไม่ได้กลั้นเสียงครางของตัวเองเลย แต่ยังมีการเคลื่อนไหวเล็กน้อยโดยเจตนา
หลินหยางก็ไม่สามารถจะพูดอะไรได้ เพราะต้องการเธอให้นวด แต่นี่กลับทำให้จางเยว่ซึ่งนอนอยู่ด้านข้างตลอด เงียบหูฟัง เธอตื่นตั้งนานแล้ว!
แอบชำเลืองมองด้วยหางตา ในแสงสลัว ได้เห็นหลินหยางกำลังนวดหน้าอกของไป๋เซียนเฉ่า ไป๋เซียนเฉ่าจงใจครางเสียงดัง จางเยว่กัดฟันไว้ไม่ส่งเสียง
ไป๋เซียนเฉ่าเห็นว่าจางเยว่ที่อยู่ด้านข้าง เหมือนไม่มีการเคลื่อนไหวอะไร ในใจรู้สึกแปลกเล็กน้อย เธอตัดสินใจที่จะเสี่ยงด้วยตัวเอง
จับอาวุธใหญ่ของหลินหยางไว้ หลินหยางแทบจะร้องออกมา ดวงตาเบิกกว้างจ้องมองเธอ ไป๋เซียนเฉ่า
กลับถอดกางเกงในของเขาออกอย่างชำนาญ
หลินหยางเข้าใจทันที ว่าไป๋เซียนเฉ่ากำลังจะทำอะไร แต่นี่มันใจกล้าเกินไปแล้ว ไม่ถือเลยสักนิด ที่ข้างๆมีคนอยู่!
แม้ว่าหลินหยางจะมีความเต็มใจร้อยยี่สิบเปอร์เซ็นต์ กับเรื่องนี้ แต่ก็ต้องคำนึงถึงผลที่ตามมานะ ไป๋เซียนเฉ่าไม่สนใจผลที่ตามมาอะไรทั้งนั้น พูดข้างๆหูของเขา “เอาฉันเถอะนะ!”
นี่เป็นยาพิษที่กลืนกินกระดูก แต่หลินหยางก็กลืนเข้าไปโดยไม่ลังเลเลย เหลือบมองจางเยว่ที่อยู่ข้างๆ เหมือนว่าจะหลับลึกมาก ลมหายใจสม่ำเสมอ
หลินหยางดันขาของเธอแยกออก แล้วขยับเข้ามา ไม่คาดคิดว่า เยิ้มแฉะไม่แห้งเลย ดูเหมือนว่าสาวคนนี้ ก็หิวกระหายอดใจไม่ไหวเหมือนกัน!
ทั้งสองเริ่มขยับเคลื่อนไหวอย่างช้าๆแบบนี้ แม้ว่าหลินหยางจะพยายามยับยั้งไว้ แต่เมื่ออารมณ์ถึงขีดสุด เป็นไปได้อย่างไรที่ตัวเองจะสามารถควบคุมได้!
ราวกับเป็นชู้กัน ไป๋เซียนเฉ่ารู้สึกตื่นเต้นมากเป็นพิเศษ ความสุขที่ออกมาจากหางตา หลินหยางสามารถสัมผัสได้ ในสภาพแวดล้อมเช่นนี้ ยิ่งทำให้ร่างกายพุ่งถึงปลายทางได้ง่าย ตามที่คาด ไป๋เซียนเฉ่า
รู้สึกว่าร่างกายเริ่มล่องลอย และมีแนวโน้มที่จะไล่ตามไปอีก จากนั้นก็ชักกระตุกโดยควบคุมไม่ได้
ในวินาทีนี้ ไป๋เซียนเฉ่าอยากจะคว้าฟางช่วยชีวิตยิ่งนัก เพื่อให้ร่างกายของตัวเอง ลอยขึ้นมาอีกครั้ง ทันทีที่ยื่นมือออกไป จับมือข้างหนึ่งได้จริงๆ หลังจากสั่นกระตุกไปสักพัก ถึงได้พบว่า นี่เป็นมือของจางเยว่ ไป๋เซียนเฉ่าหันหน้ากลับไปดู จางเยว่กำลังเบิกตากว้าง! มองพวกเขาสองคน!”
