บทที่246 ความหลงใหล
“พี่ใหญ่ กอดฉันหน่อยได้ไหม?” น้ำเสียงที่สำออยทำให้คนขนลุก
หน้าอกของหลินหยางชนกับหัวนมของเธอ สามารถรู้สึกถึงความตื่นเต้นของหญิงสาว เขาไม่รู้ว่าทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงช่างกล้าขนาดนี้
“คุณมันบ้าไปแล้ว คุณรู้ไหมว่าคุณกำลังทำอะไร?” หลินหยางพูดอย่างขาดหายใจ
“ฉันรู้ ฉันรู้แน่นอน ฉันไม่ได้บ้า ฉันแค่อยากให้ใครสักคนกอดฉัน รักฉันเป็นห่วงฉัน!” เทียนเสี่ยวเสี่ยวพูดแบบพึมพำ
หลินหยางใจอ่อนทันที เมื่อเผชิญหน้ากับหญิงสาวผู้โดดเดี่ยว เขาไม่รู้จะพูดยังไง
“คุณมาช่วยฉัน ฉันก็จะช่วยคุณดีหรือไม่!” หญิงสาวพูดอย่างยั่วยวน
หลินหยางรู้สึกใจแน่น ต่อไปก็จะตกอยู่ในมือของหญิงสาว
ทำไมพวกผู้หญิงถึงชอบถือจับที่นี้ หลินหยางคร่ำครวญในใจ
เถียนเสี่ยวเสี่ยวยิ้มแล้วพูด:”พอเห็นในตอนกลางวัน ในใจลุกลี้ลุกลนมาก ไม่เคยเห็นอะไรที่น่ากลัวขนาดนี้! แอบบอกให้คุณ ฉันเคยดูหนังแบบXXX! ของคุณใหญ่กว่าพวกนั้น!”
ไม่คิดว่าเด็กผู้หญิงจะสารภาพเรื่องแบบนี้กับเขา หลินหยางพูดอย่างอึดอัด:”ถ้าไม่มาไปเรื่อย พวกเรายังเป็นเพื่อนกันได้ แต่ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆแม้กระทั่งเพื่อนก็ไม่ได้เป็นแล้ว!”
“ไม่เอาเพื่อน ฉันอยากเป็นเหมือนตำรวจคนนั้น เป็นผู้หญิงของคุณ!” เด็กผู้หญิงสบถอย่างภาคภูมิใจ
นี่คือความคิดอะไร หลินหยางพูดอย่างทำอะไรไม่ถูก:”คุณยังเด็ก ยังมีเรื่องราวดีๆอีกมากมายรอคุณไปสัมผัส ตอนนี้ทำเรื่องแบบนี้กับฉันไม่มีอะไรดีต่อคุณ!”
ไม่ใช่เรื่องทุกอย่างจะมีแต่ประโยชน์ ฉันก็ไม่ใช่อารมณ์ชั่ววูบ ฉันคิดอย่างรอบคอบเกี่ยวกับทุกอย่างที่ฉันทำ ฉันชอบคุณ เมื่อตอนที่คุณเดินเข้าไปในล็อบบี้ของธนาคารฉันก็รู้แล้วว่าคุณต้องช่วยฉันไว้ได้แน่! คุณทำได้แล้ว ฉันดีใจมาก ฉันก็คิดว่าผู้ชายอย่างคุณถ้าสามารถปกป้องฉันดูแลฉันตลอดคงจะดี! ฉะนั้น ฉันอยากเป็นผู้หญิงของคุณ! ฉันรู้ว่าคุณต้องมีผู้หญิงหลายคน แต่ยังไงพวกเขาก็ต้องแพ้ให้ฉัน!” สาวคนนี้กล่าวอย่างมั่นใจ
หลินหยางยิ้มเยาะแล้วพูด:”สาวน้อยไม่รู้ว่าคุณมีความมั่นใจมาจากไหน ตอนนี้คุณก็เป็นแค่เด็กผู้หญิงที่ไม่เข้าอะไรเลย!”
ประโยคนี้กระตุ้นโดนเถียนเสี่ยวเสี่ยว มือของเธอมีแรงเพิ่มขึ้น สีหน้าของหลินหยางมีความน่าสนใจขึ้นมาทันที
“ยังไงฉันก็จะเป็นผู้หญิงของคุณ วันนี้คุณหนีไปไหนไม่พ้นหรอก!” เด็กผู้หญิงพูดอย่างดื้อรั้น
แม้ว่าหลินหยางจะเฉยชา แต่เขาก็แค่ต้องการให้เถียนเสี่ยวเสี่ยวเลิกครอบงำจิตใจ มิฉะนั้นเขามักรู้สึกว่าเขากำลังทำร้ายสาวน้อยนี้
ผ่านจากเสื้อผ้า มือขวาของเถียนเสี่ยวเสี่ยวจับอาวุธที่บวมขึ้นมาของหลินหยาง ในขณะที่เล่นไปมา ก็สังเกตอาการแสดงออกของหลินหยางด้วย เห็นแค่เขาหลับตาอย่างสนิท ท่าทางขมวดคิ้ว เธอถามอย่างอ่อนแรง:”พี่ใหญ่ ฉันทำอะไรผิดตรงไหนใช่หรือไม่? แต่ว่า ฉันเห็นในหนังก็ทำแบบนี้นา!”
หลินหยางได้ยินคำพูดนี้ ก็ด่าในใจประโยคหนึ่ง สาวน้อยคนนี้ยังเด็กจริงๆ ลงมือก็ไม่รู้จักเบาหนัก เมื่อกี้มีหลายครั้งที่ทำเธอเจ็บจริงๆ มือทั้งสองข้างของหลินหยางปกคลุมที่บนมือของเถียนเสี่ยวเสี่ยว กดไว้แน่นๆ และพูดอย่างตั้งใจ:”พอแล้ว เสี่ยวเสี่ยว พี่ใหญ่ทำแบบนี้ไม่ได้ ก็ไม่เล่นกับคุณแล้วนะ”
เมื่อพูด หลินหยางก็ดึงมือของเธอ หันหลังเตรียมตัวจากไป แต่ว่า ยังรอไม่ถึงเขาก้าวขาออก ข้างหลังก็มีแรงเข้ามา วัตถุนุ่มๆสองชิ้นติดอยู่ที่หลังของเขา แขนทั้งสองข้างก็โอบรอบเอวของเขาไว้อย่างแน่น
“ไม่ ฉันไม่ให้คุณไป ฉันไม่อยากอยู่คนเดียวในบ้านที่เหมือนกรงทุกวัน ฉันต้องการให้คุณอยู่กับฉัน! ไม่เคยมีใครทำดีกับฉันเหมือนคุณ พวกเขาทั้งหมดเห็นแก่เงินของฉัน คุณไม่ต้องกังวล ฉันรู้ว่าฉันกำลังทำอะไร และฉันก็รู้ด้วยว่าคุณคือคนที่ฉันตามหา ฉัน…ฉันก็จะไม่ให้คุณรับผิดชอบด้วย”
เถียนเสี่ยวเสี่ยวพูดจบก็ปล่อยมือ เวลาที่หลินหยางกำลังสงสัย เมื่อหันหลังไปก็เห็นเธอถอดกางเกงชั้นในออกแล้ว ใบหน้าของเธอสะท้อนด้วยสีชมพูบางๆ ตัดกับสีแดงบนหน้าอกของเธอได้เป็นอย่างดี สายตาของหลินหยางมองไปที่หอคอยสูงของเถียนเสี่ยวเสี่ยวโดยไม่รู้ตัว ถึงแม้จะเป็นเพียงเนินเขาเล็กๆ แต่เต็มไปด้วยกลิ่นที่อ่อนเยาว์และสดใส ราวดอกไม้ที่กำลังผลิตดอกแล้วเรียกเขาไปเด็ด
เถียนเสี่ยวเสี่ยวเห็นหลินหยางยืนอยู่ตรงนั้นอย่างตัวแข็ง ใบหน้าแดงขึ้น แต่ก็ยังรวบรวมความกล้า ค่อยค่อยเดินเข้าใกล้เขา
“พี่ใหญ่ หุ่นของฉันไม่ใช่หรือไม่ คุณถึงไม่สนใจ?”
ฟังเถียนเสี่ยวเสี่ยวถามแบบนี้ หลินหยางก็เกาหัว คำถามนี้ตอบยากจริงๆ ขนาดของเธอไม่ควรถือว่าเล็กในวัยนี้ใช่ไหม
“ไม่ใช่ หุ่นของเสี่ยวเสี่ยวดีมาก!”
“จริงเหรอ? คุณไม่ได้โกหกฉัน? เพื่อนของฉันพูดเสมอว่าของฉันยังไม่ใหญ่พอ สนับสนุนให้ฉันทำศัลยกรรม ฉันรู้ว่าพวกเขาโกหกฉันเพื่อหลอกเงินของฉัน คุณเป็นคนแรกที่บอกว่าฉันหุ่นดี”
เมื่อพูด เถียนเสี่ยวเสี่ยวก็ดึงมือของหลินหยางวางไว้ที่หน้าอกตัวเอง และยังเอาของตัวเองช่วยเขาปิดไว้ที่ข้างบน ทำเป็นวงกลมอย่างเบาๆ
เถียนเสี่ยวเสี่ยวพูดไปด้วย ยกขาซ้ายไปด้วย หัวเข่าถูไปมาบนความใหญ่โตของหลินหยาง หลินหยางมองการแสดงที่กล้าหาญของเธอเช่นนี้ สงสัยจริงๆว่าเธอจะเป็นสาวบริสุทธิ์ แต่ว่า ทั้งๆที่เธอขี้อายกลับแสร้งเป็นผู้หญิงที่เป็นผู้ใหญ่ ดูเหมือนว่าจะมีรสชาติที่แตกต่างออกไป
“เสี่ยวเสี่ยว คุณแน่ใจเหรอว่าต้องการจริงๆ?”
“พี่ใหญ่ คุณมายืนยันด้วยตัวเองไม่ดีกว่าเหรอ?”
เถียนเสี่ยวเสี่ยวจับมืออีกข้างของหลินหยางไปตลอดทางถึงบนกางเกงชั้นในที่มีสายใยสีชมพู ห่างจากผ้าวัสดุบางๆนั้น หลินหยางสัมผัสถึงมีรอยพื้นที่หนึ่งที่เปียกๆ ท่าทางหญิงสาวคนนี้หยุดควบคุมไม่ได้! แต่ก็ใช่ ในทางกลับกันเด็กที่ไม่เคยลิ้มรสอะไรกลับนึกไม่ออกว่าร่างกายจะพัวพันกันอย่างวิเศษขนาดนี้เชียวหรือ? และยังเป็นเด็กผู้หญิงขี้เหงาที่ติดในวิลล่าหลังใหญ่นี้ตลอดทุกๆวัน!”
เหนือจากผ้าชั้นนั้น ในสมองของหลินหยางได้คิดจินตนาการว่าส่วนลับที่ไม่เคยมีใครรู้มาก่อนควรจะเหมือนสีหน้าแก้มชมพูอ่อนๆของเถียนเสี่ยวเสี่ยวในตอนนี้ หลินหยางมีอาการหายใจเร็วขึ้น ฝ่ามือที่จับนมเปรียบเสมือนกระต่ายสีขาวตัวน้อยของเถียนเสี่ยวเสี่ยวแน่นขึ้นเรื่อยๆ เปลี่ยนจากเฉยๆเป็นเสนอขึ้นและนวดอย่างช้าๆ
เถียนเสี่ยวเสี่ยวอดไม่ได้ที่จะครางออกมา สองมือเล็กๆรอไม่ไหวที่จะถอดเสื้อผ้าทั้งหมดของหลินหยาง
“พี่ใหญ่ ฉันคันมาก!”
“คันก็ถูกแล้ว!”
มือของหลินหยางได้เอื้อมไปที่ด้านหลังของเถียนเสี่ยวเสี่ยว ด้วยจังหวะที่เบา ลูกไม้สีชมพูก็หลุดออก สิ่งที่เห็นคือกระต่ายขาวตัวน้อยสองตัวกำลังตีกัน ทั้งสองดูเหมือนจะถูกยับยั้งไว้กระโดดขึ้นอย่างง่ายดายราวกับถูกไล่
หลินหยางที่กำลังตั้งใจตรวจสอบ มุมปากของเถียนเสี่ยวเสี่ยวก็เกิดรอยยิ้ม เธอใช้แรงอย่เต็มที่ก็เอาหลินหยางลากลงอ่างอาบน้ำทันที ได้ยินเพียงเสียงดัง”พูทง” ทั้งสองจึงตกลงไป ทันใดนั้น
น้ำกระเซ็นในอ่างอาบน้ำ พร้อมกับเสียงกรีดร้องอย่างมีความสุขของเถียงเสี่ยวเสี่ยว
“พี่ใหญ่ ฉันล้มแล้ว อีกสักครู่คุณต้องดูแลฉันดีๆนะ!”
เถียนเสี่ยวเสี่ยวมองหลินหยางที่ล้มลงอยู่บนร่างกายของเธอ ความคิดในสมองก็ปรากฏขึ้นเป็นฉากที่เขาช่วยเธอ แล้วเธอรู้สึกว่าเธอต้องการหาผู้ชายแบบนี้มาโดยตลอด มือทั้งสองของเธอไปเกี่ยวคอเขาไว้ ดึงเขามาที่หน้าตัวเองอย่างแรง ปากเล็กๆที่เหมือนเชอร์รี่ประกบขึ้นไป ดูดขึ้นอย่างสดใส
หลินหยางรู้สึกส่วนล่างมีอาการบวมที่รุนแรงขึ้น ความปรารถนาที่ถูกยั่วยวนไม่สามารถสงบลงได้อีก เขาเอามือจับหลังศีรษะของเถียนเสี่ยวเสี่ยว จูบให้ลึกซึ้งขึ้นอย่างที่เธอเริ่มเมื่อกี้ จนกระทั่งทั้งสองจะหายใจไม่ออก แล้วแยกกันอย่างไม่เต็มใจ
“พี่ใหญ่ น้องชายของคุณใหญ่มากร้อนมาก”
เถียนเสี่ยวหอบขณะที่มองไปที่ท่อนเหล็กของหลินหยางกับหน้าท้องของเธอ หลินหยางก็มองลงไปตามสายตาของเถียนเสี่ยวเสี่ยว
“เสี่ยวเสี่ยว คุณช่างเป็นผู้หญิงที่มีเสน่ห์ยั่วยวน พี่ใหญ่รับไม่ได้แล้ว น้องชายก็ทนไม่ไหวแล้ว”
เถียนเสี่ยวเสี่ยวถูกหลินหยางแซวจนหัวเราะ เธอเอื้อมมือจับแท่งเหล็กร้อนๆนั้นไว้อีกครั้ง ค่อยๆเคลื่อนตัวไปที่ทางเข้าของเธอ
“ความร้ายกาจของพี่ใหญ่ฉันได้เห็นมันแล้ว ต่อไป ก็ให้ฉันดูความร้ายกาจของน้องชายเถอะ!”
พูดแล้ว ร่างกายของเถียนเสี่ยวเสี่ยวก็ค่อยๆโน้มตัวไปข้างหน้า จนกว่าจะรู้สึกว่ามีแรงต้านที่ด้านหน้า เธอถึงหยุดลงมา มองไปที่หลินหยางอย่างทำอะไรไม่ถูก
หลินหยางมองไปที่สายตานั้นมีความอายเล็กน้อย รู้ว่าเวลานี้เธอก็ยังมีความกลัว เขาก้มหัวแล้วจูบที่ริมฝีปากของเธอ มือขวาก็ไปที่ตาของเธอหยอกล้อไปมา ริมฝีปากกดที่ระหว่างคอของเธอ แทะติ่งหูของเธออย่างไม่หยุด
“พี่ใหญ่ คุณร้ายมาก ตรงนั้นของฉันกลัวคันที่สุด”
ความสนใจของเถียนเสี่ยวเสี่ยวถูกหลินหยางดึงดูดไปที่อื่นอย่างสำเร็จ เธอหลีกเลี่ยงโดย
สัญชาตญาณ หลินหยางใช้ประโยชน์จากเวลาที่เธอกำลังพัก ใช้แรงอย่างรุนแรงทีหนึ่ง ฝังอย่างละเอียดในช่องว่างที่แน่นหนา
“อ๊าก…..เจ็บมาก…..คุณกล้าถือโอกาสที่ฉันไม่ได้เตรียมอะไรเลย!”
เถียนเสี่ยวเสี่ยวจับมือของหลินหยางหดลงอย่างไม่สมัครใจ เล็บฝังเข้าไปในผิวหนังเขาหมด ยังไงเธอก็ยังเป็นลูกสาวคุณหนู พูดไปพูดมาก็ร้องไห้อย่างน้อยใจ
“เสร็จแล้ว เสี่ยวเสี่ยว ก็แค่ครั้งนี้ พี่ใหญ่สัญญาเดี๋ยวก็ไม่เจ็บแล้ว!”
หลินหยางก้มหัวและจูบซับน้ำตาบนใบหน้าจองเธอ ร่างกายข้างล่างของเขาเริ่มเคลื่อนไหวอย่างช้าๆ ในขณะที่เขายื่นกระตุกไปมา มีการนำน้ำอุ่นบางส่วนในอ่างอาบน้ำเข้ามาวิเคราะห์ หลังจากนั้น เถียนเสี่ยวเสี่ยวก็รู้สึกมีความเจ็บปวดที่ฉีกขาดหายไปในนั้น ไปแทนที่ด้วยความรู้สึกที่เสียวซ่าน
หลินหยางเห็นคิ้วของเถียนเสี่ยวเสี่ยวค่อยๆผ่อนคลาย มุมปากของเขายังคงเอ่อล้นไปด้วยเสียงครางเป็นครั้งๆ การเคลื่อนไหวภายใต้เขาก็เร็วขึ้นยิ่งเร็วขึ้น น้ำในอ่างกระเซ็นเริ่มใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ
ร่างกายของเถียนเสี่ยวเสี่ยวร้อนลุกเหมือนไฟ ราวกับว่าเธอไม่สามารถทนได้ ทันทีนั้นหลินหยางใช้บทหลงเฟิ่งเจว๋ มีสายพลังได้แทรกซึมเข้าไปในร่างกายของเธอ เถียนเสี่ยวเสี่ยวคลายคิ้วของเธอ พูดด้วยรอยยิ้ม: “พี่ใหญ่ฉันสบายมากเลยอ่ะ!”
“เรียกชื่อของฉัน หลินหยาง!” เขาพูดอย่างมีรอยยิ้ม
“ไม่ ฉันจะเรียกคุณพี่ใหญ่ มีพี่ใหญ่ที่ห่วงฉันรักฉันขนาดนี้!” สาวน้อยกล่าวอย่างดื้อรั้น
งั้นก็พี่ใหญ่เถอะ ไหนๆเขาก็ทำผิดแล้ว งั้นก็ทำไปจนสุดเถอะ!
คลื่นความร้อนพัดไปยังพวกเขาสองคน ในที่สุดหลินหยางตะโกน เทพลังงานทั้งหมดออกมา ทั้งสองนอนอยู่ในอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่ สายตามองปะทะแล้วยิ้มให้กัน
