บทที่247 แก้พิษ
หลินหยางออกจากบ้านเถียนเสี่ยวเสี่ยวด้วยความเหนื่อยล้า นอกจากนี้ได้เซ็นสัญญาที่ไม่เท่าเทียมหลายฉบับ
สาวน้อยขี้เหงาแบบนี้ไม่ใช่จะรับมือได้ง่ายๆ โชคดีที่ความต้องการของเธอไม่สูงนัก ขอแค่ติดตามอยู่เป็นเพื่อนเธอให้มากขึ้น
คนที่ยากที่จะรับมือคือจ้าวหย่าจิ้ง กลางดึกเธอโทรเรียกไป๋เซียนเฉ่าตื่นจากเตียงหลินหยาง
คนเปิดประตูคือจ้าวชิวเยว่ เธอพูดด้วยความตึงเครียด:”คุณป้าเจ็บหน้าอกกะทันหัน ร่างกายอ่อนแรง”
หลินหยางรีบไปตรวจชีพจร สถานการณ์ไม่ค่อยดี ครั้งสุดท้ายที่ฝังเข็มผู้หญิงคนนี้ไม่มีปัญหาอะไร อย่างไรก็ตามเธอใช้วิธีรุนแรงบางอย่างเพื่อรักษาร่างกายของเธอตลอดทั้งปีซึ่งทำให้เกิดผลสืบเนื่องบางอย่าง
“บอกคุณแล้วไม่ใช่เหรอว่าห้ามใช้สารที่มีส่วนผสมของสารฆ่าหนู?” หลินหยางพูดด้วยความโกรธว่า
“ฉัน…..ไม่ได้ใช้!” จ้าวหย่าจิ้งพูดด้วยรูปลักษณ์ที่น่าสงสารในเวลานี้
หลินหยางพูดกับชิวเยว่ว่า:”นำเครื่องสำอางและผลิตภัณฑ์ดูแลผิวที่เธอใช้ปกติมา!”
สาวน้อยรีบเก็บของในกระเป๋าใบใหญ่แล้วโยนมันไป หลินหยางดูอย่างระมัดระวังและพบขวดสีแดงเล็กๆสองขวด
เปิดฝาขวด ลมพัดเล็กน้อยแล้วสูดดม หลินหยางกล่าวอย่างมั่นใจ”‘ก็คือสองขวดนี้ ข้างในมีส่วนประกอบของสารฆ่าหนู! ต่อไปคุณใช้แต่โคลนบิวตี้ก็ได้แล้วแหละ!”
“หึ แพงขนาดนั้น ฉันใช้มากเกินไปฉันกลัวคนอื่นจะบอกว่าฉันติดสินบน!” จ้าวหย่าจิ้งไม่พอใจที่หลินหยางชี้หน้าตักเตือน!”
ทำตากว้างมองด้วยความโกรธ หลินหยางพูดด้วยความโมโห:”คุณไม่ต้องการชีวิตของคุณแล้วหรือ? ยังกล้าใช้ของที่ยุ่งเหยิงเหล่านี้! เชื่อฉันเถอะ เอาของอะไรทั้งหมดทิ้งไป! ของของฉันคุณก็รับหมดแล้ว ใครจะมาพูดนินทา!”
แม้ว่าในใจของจ้าวหย่าจิ้งมีความสุขมากๆ แต่ปากกลับบอกว่า:”คุณไม่กลัวว่าไป๋เซียนเฉ่าจะเอาขวดน้ำส้มสายชูพลิกกลับมาอีกครั้งหรือ?”
“อย่างไรก็ตามฉันก็เป็นเจ้าของเซียนเฉ่าเก๋อเช่นกัน ของอันนี้เขาขายให้ฉันฉันก็ซื้อแพงมากแล้ว แต่มันฟรีสำหรับคุณ!” หลินหยางกล่าวด้วยรอยยิ้มซิๆ
“ก็ได้ แต่หน้าอกของฉันมีอาการเจ็บนิดหนึ่ง!” รูปลักษณ์ที่ละเอียดอ่อนของจ้าวหย่าจิ้งทำให้หัวใจของผู้คนละลาย
จ้าวเยว่หลบหนีอย่างเชื่อฟัง เหลือเพียงแค่เขาสองคนจ้องมองซึ่งกันและกัน
“แย่แล้ว ดึกขนาดนี้แล้วฉันไม่ได้พกอะไรมาเลย แต่ฉันมีวิธีรักษาหนึ่ง!” หลินหยางพูดด้วยรอยยิ้ม
“พูดซิ แค่ได้รักษาก็พอแล้ว!” จ้าวหย่าจิ้งมุ่ยปากพูด หลินหยางโน้มตัวลงไปกระซิบข้างหูเธอสองสามคำ ใบหน้าของจ้าวหย่าจิ้งแดงระเรื่อและพูดว่า:”คุณนี้มันนักเลงใหญ่ นี่คือการรักษาหรือทำให้คุณสบาย?”
“เชื่อไม่เชื่อแล้วแต่คุณ ทักษะสูตรพิเศษ!” หลินหยางกล่าวอย่างจริงจัง
จ้าวหย่าจิ้งไม่ค่อยเชื่อ เล็งไปที่ส่วนล่างของเขา ดูเหมือนจะไม่มีวี่แววว่าจะแข็งแรง เป็นไปได้ไหมว่าสิ่งที่ผู้ชายคนนี้พูดจะเป็นความจริง?
“คุณหยิบออกมา ให้ฉันดู!” จ้าวหย่าจิ้งพูดอย่างลังเล
หลินหยางปิดประตูเสร็จ ถอดกางเกง หยิบปืนกระสุนเล็กออกมา จ้าวหย่าจิ้งนวดอย่างมีพิรุธและพูดว่า”กลืนสิ่งนี้ได้ผลจริงเหรอ?”
“ฉันจะบอกคุณตรงๆนะ การฝึกฝนของฉันนั้นไม่เหมือนกับคนทั่วไป พลังที่สดใสบริสุทธิ์แทรกซึมเข้าสู่ร่างกายของคุณ สามารถช่วยคุณถ่ายเทพิษ! มีนักเลงชื่อดังในสายมืดนามสกุลมู่ ลูกสาวของเขาถูกฉันรักษาหายด้วยวิธีนี้!” หลินหยางกล่าวตามความเป็นจริง
จ้าวหย่าจิ้งเคยได้ยินชื่อนี้ คราวนี้เธอเชื่อแล้วแปดส่วนสิบ แต่ว่าเธอยังไม่เคยลองทำเรื่องแบบนี้ ถึงขั้นนี้หญิงที่แข็งแกร่งขนาดไหนก็ไม่มีทางเลือกแล้ว เธอหลับตาแล้วกัดลงไป
“ฉันจะบอกคุณ คุณต้องเบาๆนะ อย่าทำไปเรื่อย!” หลินหยางมีความกังวลเล็กน้อยแล้วพูด
ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่คนธรรมดา ใช้อารมณ์ขึ้นมาไม่คำนึงถึงความรอบคอบเลย จ้าวหย่าจิ้งลืมตาขึ้นและเงยหน้าขึ้นมองเขา ใช้สายตาแลมองหลินหยาง มีผู้หญิงที่แข็งแกร่งรับใช้ตัวเองอย่างนี้ ในใจของหลินหยางมีความพึงพอใจอย่างพิเศษ
แต่นี่เป็นวิธีการรักษา คนสองคนต้องร่วมมือกันหากต้องการผลการรักษา
หลินหยางรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าจ้าวหย่าจิ้งไม่เข้าใจทางนี้ ไม่เป็นเลยสักนิด! เกาเกาหัว เขาพึมพำว่า:”ฉันว่า…คุณอย่าขยับแต่ปาก มือก็ควรร่วมด้วย อย่างน้อยก็ทำให้ฉันเปิดยิงเร็วขึ้น!”
จ้าวหย่าจิ้งถืออาวุธหนัก พูดอย่างเหนื่อยว่า:”ไอ้ชั่ว เจตนาทำหรือเปล่า? ถึงแม้ฉันจะไม่เข้าใจ แต่อันนี้ใช้งานได้จริงเหรอ?”
“ต่อต้านกับพิษที่เหลืออยู่ในร่างกายของคุณยังเหลือเฟือเลย หากคุณไม่เชื่อรอคืนนี้คุณจะลำบากทั้งคืน!” หลินหยางพูดตามความจริง
จ้าวหย่าจิ้งพยายามที่จะร่วมมือ แต่สิ่งนี้เริ่มใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ เธอยังไม่สามารถควบคุมได้
“สิ่งของที่ใหญ่ขนาดนี้ มันทำร้ายคน! คุณบอกฉันว่าต้องทำอย่างไร!” ราชินีก็มีปัญหาเช่นกัน
หลินหยางหัวเราะเยาะเย้ยว่า:”ใช้ทั้งมือและปากพร้อมกันสิ คุณก็คิดว่ากำลังกินไม้ไอติม! แต่ต้องจำไว้ ใช้ฟันไม่ได้ ใช้แรงไม่ได้ แค่สัมผัสเบาๆก็พอแล้ว!”
จ้าวหย่าจิ้งยังคงเริ่มทดลองของตัวเองต่อ ใช้มือเล็กๆสองข้างกำของใหญ่เข้ากันและกัน แล้วลิ้นเล็กๆที่กระฉับกระเฉงหมุนไปมาบนหัวน้อยของเขา
คราวนี้หลินหยางถึงกับหลับตาแล้วพูด:”ไม่เลวไม่เลว มีความคือหน้า! การเคลื่อนไหวนุ่มนวลนิดหนึ่งและช้าลงนิดหนึ่งก็ดีแล้ว!”
จ้าวหย่าจิ้งรู้สึกหดหู่ แล้วเธอไม่ฟังคำพูดของเขา มือเธอเคลื่อนไหวรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ปากของเธอดูดหลินหยางเหมือนน้ำวน ตอนนี้หลินหยางโชคร้ายแล้ว ทั้งตัวอยู่ในสองโลก โลกแห่งน้ำแข็งและไฟ นำพาความเจ็บปวดของความสุขเป็นเรื่องที่น่าตื่นเต้น นี่ก็ทำให้คนหน้าแตกมาก
“ปล่อยมือ ปล่อยมือ คุณนึกว่านี่เป็นขนมม้วนหรือ!” หลินหยางรีบพูด
จ้าวหย่าจิ้งพูดอย่างเย็นชา:”ทำให้คุณสบายทรมานคุณจนสุด!”
“คุณไม่อยากดีก็แล้วแต่ ฉันเหนื่อยมาที่ยืนไว้ ฉันต้องการนอน!” หลินหยางพูดอย่างไม่ร่วมมือ
จ้าวหย่าจิ้งตะลึงสักพัก ผู้ชายคนนี้นอนตรงบนเตียงใหญ่ของเธอ สภาพเหมือนกับหมูนอนตาย
“ไอ้สารเลว คุณจะทำให้ฉันโมโหตายเลยใช่ไหม!” จ้าวหย่าจิ้งจ้องที่เขาแล้วพูด
หลินหยางไม่สนใจเขา ผู้หญิงคนแข็งแกร่งนี้ก็ทำไรไม่ได้ ก้มศีรษะลงหนึ่งครั้ง ครั้งนี้ก็ยังต้องก้มหน้าให้เขา จ้าวหย่าจิ้งขึ้นคร่อมเขา ลูบผมยาวรอบใบหู ทำหน้าทำตาแล้วพันปืนกระสุนเล็ก
ครั้งนี้จ้าวหย่าจิ้งร่วมมืออย่างเต็มที่ การเคลื่อนไหวของลิ้นและมืออ่อนโยนอย่างเพียงพอ คลื่นความร้อนอันยอดเยี่ยมพัดลอยเข้าหาหลินหยางเป็นช่วงๆ
“อย่างนี้ก็ถูกแล้ว ถ้าทำแต่เช้า พิษของคุณคงได้รับทำความสะอาดแล้ว!” หลินหยางกล่าวอย่างพึงพอใจ
เก็บความโกรธไว้ในใจ จ้าวหย่าจิ้งพูดยังคลุมเครืออย่างมีน่ารัก ความคืบหน้าของเธอรวดเร็วมาก หลังจากค่อยๆครอบครองสิ่งจำเป็น นอกจากนี้ยังใช้ความร่วมมือระหว่างลิ้นกับปากเพื่อทำให้หลินหยางเหมือนจะเข้าไปในช่องทางที่คับแคบ
รสชาติแบบนี้เกิดขึ้นเมื่อทั้งสองคนมีเซ็กส์ ทั้งร่างกายผู้หญิงคนนี้เต็มไปด้วยสมบัติ ในใจของหลินหยางมีความสุขเหมือนดอกไม้บาน
หลังจากที่พยายามมาสักพัก เมื่อมือของจ้าวหย่าจิ้งเมื่อยจนชาหลินหยางถึงพุ่งออกมา จ้าวหย่าจิ้งราวกับว่าได้สมบัติมา รีบซึกซับทั้งหมดอย่างรวดเร็ว
“เกือบสำลักฉันตายแล้ว คุณมันช่างร้ายกาจนัก!” จ้าวจิ้งอย่าเช็ดปากแล้วบ่นว่า
“คุณนอนไว้ ฉันจะร่วมมือการนวดเพื่อให้คุณกำจัดพิษที่ตกค้างได้ดีขึ้นอีกครั้ง!” หลินหยางกล่าวว่า
ณ เวลานี้จ้าวหย่าจิ้งกลับมาเป็นสภาพราชินีที่แท้จริง ยื่นมือออกมาและพูดว่า:”คุณอุ้มฉัน ทำให้ฉันนอนราบไว้!”
หลินหยางโค้งคำนับตามพูดว่า:”รับทราบครับ ราชินีของผม!” ทั้งสองหัวเราะ บรรเทาบรรยากาศที่น่าอึดอัดในตอนนั้น หลินหยางหยุนยกศิลปะบทหลงเฟิ่งเจว๋ แล้วออกกำลังที่หน้าท้องของเธอ หลังจากกำลังไปตามร่างกายของจ้าวหย่าจิ้ง พิษตกค้างที่สะสมก็ถูกรวบรวม พลังงานก็เหมือนไฟต่ำที่กำลังต้มอย่างช้าๆ ควบคุมพิษตกค้างแล้วค่อยๆสลายให้หมด
ความอบอุ่นและความสบายทำให้จ้าวหย่าจิ้งรู้สึกสบายมาก แต่พลังบทหลงเฟิ่งเจว๋กำลังต่อสู้กับพิษตกค้าง มีอาการปวดนิดๆตามร่างกาย
“เจ็บนิดหน่อย!” จ้าวหย่าจิ้งขมวดคิ้วและพูด
“ทนไว้ อีกสักครู่ก็เสร็จแล้ว!” หลินหยางปลอบใจ
“คุณพูดทนไว้ก็ทนไว้ได้เหรอ! ฉันก็คือเจ็บ!” หญิงสาวงอน
หลินหยางไม่สนใจที่เธอแสดงความไม่พอใจ กระตุ้นทักษะของเธออย่างต่อเนื่อง กลยุทธ์บทหลงเฟิ่งเจว๋ชั้นสามที่ทรงพลังนั้นมีพลังมาก ระยะเวลาไม่กี่นาทีจ้าวหย่าจิ้งรู้สึกมีความเจ็บปวดบรรเทาลงเล็กน้อย ส่วนล่างค่อยๆสูงขึ้นแล้วดูเหมือนว่าจะถ่ายปัสสาวะ
“เมื่อไหร่จะเสร็จ?” จ้าวหย่าจิ้งขมวดคิ้วแล้วพูด
“ใกล้แล้ว ทนอีกนิดหน่อย!” เหงื่อไหลออกมาจากหน้าผากของหลินหยาง
“อยากฉี่?” หลินหยางถาม
“คุณรู้ได้ยังไง!” เธอหน้าแดงและถาม
หลินหยางหัวเราะเบาๆและกล่าวว่า”ฉันเป็นหมอ ฉันรู้แน่นอน! พิษส่วนเกินของคุณถูกปล่อยออกมาด้านนอกผ่านด้านล่าง ทนอีกสักครู่ ฉันจะอุ้มคุณไปแก้!”
จ้าวหย่าจิ้งอยากปฏิเสธ แต่การปัสสาวะที่น่าอายนี้ทำให้เธอพูดไม่ออก หลินหยางกระตุ้นพลังงานอย่างกะทันหัน กำจัดพิษที่เหลือโดยสิ้นเชิง จากนั้นเธอก็อุ้มจ้าวหย่าจิ้งที่อ่อนแอแล้ววิ่งเข้าไปในห้องน้ำ
ถอดกางเกงเธออย่างรวดเร็ว เหมือนอุ้มเด็ก ปากยังเป่านกหวีด
จ้าวหย่าจิ้งทนต่อไปไม่ไหว ฮูลาลาพ่นออกมา
พอฉี่เสร็จ ร่างกายจ้าวหย่าจิ้งเต็มไปด้วยเหงื่อ หลินหยางถาม:”ช่วยคุณล้างก่อน ไม่งั้นจะเป็นหวัดได้!”
จ้าวหย่าจิ้งไม่มีแรงปฏิเสธ ปล่อยให้เขากอดตัวเอง น้ำร้อนจากฝักบัวรดทั้งคู่จนเปียก น้ำอุ่นพัดพาความเหนื่อยล้า ในที่สุดจ้าวหย่าจิ้งก็ฟื้นตัวขึ้นมาได้
“ไอ้สารเลว ฉันจะเกลียดคุณตลอดชีวิต!” จ้าวหย่าจิ้งโกรธและพูด
“ฉันทำไมเหรอ? ช่วยคุณรักษาอาการ คุณยังทิ้งความคับข้องใจและความเกลียดชัง!” หลินหยางกล่าวเมื่อโดนปรักปรำ
จ้าวหย่าจิ้งกัดไปคำหนึ่ง ไอ้คนนี้ก็ปฏิบัติกับเธอเหมือนเด็กฉี่ สิ่งนี้เป็นเรื่องที่ทนไม่ได้
ไม่ได้อีกต่อไปและไม่สามารถแก้ไขอะไรได้เพราะหลินหยางทำเรื่องนี้แบบนี้ออกมาแล้ว จ้าวหย่าจิ้งใช้ร่างกายของเขาเพื่อระบาย หลังจากกัดกันสักพัก ทั้งสองค่อยๆเปลี่ยนเป้าหมายหันไปทางอื่น
เพราะว่าจ้าวหย่าจิ้งรู้สึกถึงปืนกระสุนที่ล้มลงนอนนั้นแข็งขึ้นมาอีกแล้ว คราวนี้เธอจะแก้แค้น!
ผลักหลินหยางไปที่มุมกำแพง จ้าวหย่าจิ้งจ้องมองเขาและพูดว่า:”ไอ้เลว คราวนี้ฉันจะล้างแค้นให้หมด! ตอนนี้ฉันคือราชินี คุณเป็นคนรับใช้ของฉัน!”
“ไม่มีคนรับใช้ไหนที่จะละเมิดราชินี!” หลินหยางพูดแล้วยิ้ม
“นั่นคือสนมชาย!” จ้าวหย่าจิ้งกล่าวอย่างโกรธๆ
หลินหยางกลั้นหัวเราะ กอดเธอแล้วพูดว่า:”อย่างนั้นมันไม่ได้ ราชินีอย่างคุณจะถูกฉันผลักล้ม!”
“คุณก็ลองดูสิ ใครจะถูกผลักล้มโดยใคร!” จ้าวหย่าจิ้งกล่าวอย่างกล้าหาญ
แม้ว่าหลินหยางจะอยู่ในด้านทางเฉยเมย แต่ตอนนี้เขาเต็มไปด้วยพลังความแข็งแกร่ง จ้าวหย่าจิ้งมีความอ่อนแอเล็กน้อย การต่อสู้ที่ไม่ได้ก้ำกึ่งกำลังจะเริ่มขึ้น!
