โรคของเสี่ยวชัยหงนั้น ทางการแพทย์นั้นถือว่าเป็นการบาดเจ็บทางระบบประสาท
ถ้าสมองของคนเรานั้นเปรียบเสมือนระบบคอมพิวเตอร์เครื่องหนึ่ง อย่างนั้นโรคของเสี่ยวชัยหงนั้น เหมือนกับระบบเกิดการชำรุดเสียหาย ทำให้สติปัญญาความสามารถในการอ่านทั้งหมดของเสี่ยวชัยหง หยุดอยู่ที่ระดับใกล้กับเด็กเจ็ดขวบเท่านั้น
ถ้าจะให้เปลี่ยนคำพูดก็คือ สติปัญญาของเสี่ยวชัยหงหลังจากอายุสิบปี ไม่ใช่ว่าหายไปเลย แต่เป็นถูกตัดระงับเอาไว้ ระบบการเชื่อมต่อไม่สามารถเรียกใช้ออกมาได้เท่านั้นเอง
การรักษาแบบตะวันตกนั้น โรคแบบนี้เป็นตัวอย่างที่พบได้ยากมาก วิธีการรักษาหลักนั้นเหมือนว่าจะไม่มี ทำได้เพียงแค่กระตุ้นโดยการใช้ยาเท่านั้น และขุดเปิดทางของจิตใจ ค่อยๆให้เสี่ยวชัยหงฟื้นคืนได้ด้วยตัวเอง ผลลัพธ์ค่อนข้างช้า และยังไม่รับประกันอีกด้วย
แต่ว่าในสายตาของหลินหยางนั้น โรคนี้ไม่ได้ซับซ้อนอะไรขนาดนั้น เพียงแต่ในสมองของเสี่ยวชัยหง ความทรงจำเส้นหลักนั้นเป็นส่วนหนึ่งของเส้นประสาทและเซลล์ ถูกปิดกั้นการเชื่อมต่อกับสมองเท่านั้นเอง เพียงแค่ต้องเพิ่มการนำพาเข้าไป ทั่วไปก็จะฟื้นคืนเป็นปกติได้
อย่างที่พูดเอาไว้ แต่ถ้าหลินหยางนั้นไม่ได้ทะลุพลังมังกรและหงส์เข้าสู่ชั้นต้นระดับสอง คงจะไม่มีพละกำลังเพียงพอที่จะเข้าไปทำการรักษาเสี่ยวชัยหงได้ เพราะว่าสมองเป็นตำแหน่งที่มีความซับซ้อนและละเอียดที่สุดของร่างกาย หลินหยางจำเป็นต้องใช้เจินชี่นำเข้าไป ทั้งหมดจำเป็นต้องใช้เจินชี่เป็นจำนวนมหาศาล ในเวลาเดียวกัน เงื่อนไขในการควบคุมเจินชี่เองก็สูงมาก
และตอนนี้ หลินหยางได้เพิ่มความมั่นใจขึ้นมามาก
เสี่ยวชัยหงนอนเปลือยกาย ร่างกายขาวหิมะไม่มีรอยใดๆเลย เหมือนกับสติปัญญาตอนนี้ของเธอที่ว่างเปล่าไม่มีผิด การแพร่กระจายความบริสุทธิ์ออกมานั้นทำให้คนอดไม่ได้ที่จะอยากจะดูหมิ่นเกียรติ
หลินหยางเอาก็เอาความคิดว่อกแว่กทั้งหมดออกจากในสมอง ท่าทีเอาจริงเอาจังขึ้นมาเล็กน้อย
“ไอ้บ้ากาม จะเจ็บไหม?”
หลินหยางหยิบเข็มเงินสำหรับใช้ในการฝังเข็มออกมา เสี่ยวชัยหงเห็นเข็มเงินที่แหลมคมและยาวเล็กนั้น ก็เกิดการกลัวขึ้นมาในทันที
หลินหยางยิ้มน้อยๆพูด “ไม่ต้องกลัว ไม่เจ็บเลยแม้แต่นิดเดียว คุณนอนหลับไปก่อนนะ พอตื่นขึ้นมาก็ไม่มีเรื่องอะไรแล้ว”
“จริงเหรอ?”
หลินหยางตอบ “โกหกคุณขอให้ฉันเป็นไอ้ลูกหมา”
เสี่ยวชัยหงหัวเราะดีใจพูดว่า “คุณไม่ใช่ลูกหมาน้อย คุณเป็นไอ้บ้ากาม”
ระหว่างการสนทนา อารมณ์ของเสี่ยวชัยหงนั้นก็ผ่อนคลายลงไปไม่น้อย ไม่ได้มีความกังวลเหมือนตอนแรกอีก
หลินหยางเองก็ไม่พูดอะไรมากไปกว่านี้ เข้าไปใกล้ด้านหน้าของเธอ หยิบเข็มเงินขึ้นมา คลำเบาๆไปที่คอของเธอ
เข็มเงินถูกหลินหยางใช้เทคนิคที่ว่องไวและซ่อนเร้น แทงเข้าไปตรงตำแหน่งช่องว่างบริเวณต้นคอ เสี่ยวชัยหงเหมือนว่าจะไม่มีความรู้สึกอะไร แต่ว่าสายตาเริ่มไม่มีสติ สะลึมสะลือ ไม่กี่วินาทีผ่านไป ดวงตาก็ปิดลง และหลับไป
วิธีการฝังเข็มและการสะกดจิตแบบนี้นั้น ไม่ถือว่าเป็นส่วนหนึ่งของการรักษา หลินหยางทำแบบนี้ เพียงเพื่อลดอาการเจ็บปวดของเสี่ยวชัยหงเท่านั้นเอง เพราะว่าพอเข้าสู่การรักษาแล้ว จะต้องเจ็บปวดอย่างมาก
เห็นเสี่ยวชัยหงหลับไปแล้ว หลินหยางก็ค่อยๆปรับเจินชี่ภายในร่างกาย จากนั้นใช้มือทั้งสองข้างแปะเบาๆไปบนร่างกายของเสี่ยวชัยหง
หลินหยางเริ่มแรกสัมผัสไปที่ฝ่าเท้าของเสี่ยวชัยหง ตามไปด้วยการสัมผัสที่ผิวของเสี่ยวชัยหง หลินหยางเองก็ใช้เจินชี่ จากฝ่ามือทั้งคู่ออกมา เหมือนกระแสน้ำที่ยังคงไหลซึม ค่อยๆซึมเข้ามาจากรูขุมขนถึงภายในร่างกายของเสี่ยวชัยหง
หลินหยางทำเหมือนควบคุมเครื่องจักร ทำการควบคุมเจินชี่ ให้หมุนรอบลมปราณของเสี่ยวชัยหง เคลื่อนตัวจากล่างขึ้นบน
หลังจากฝ่าเท้า ก็จะเป็นข้อเท้า น่อง ต้นขา หลังจากนั้น มือทั้งคู่ของหลินหยางนั้นวาดผ่านโดยไม่มีการหยุดตรงส่วนที่ซ่อนเร้นบนร่างกายของเสี่ยวชัยหง ไปหยุดอยู่สักครู่ที่หน้าท้องแบนราบของเธอ และขยับขึ้นไปด้านบน ปิดอยู่บนส่วนหน้าอกของเธอ จากนั้น ก็ขึ้นด้านบนภายในอึดใจเดียว ลูบสัมผัสหน้าผากของเธอ มาถึงส่วนสุดท้าย นั่นก็คือกลางกะโหลกศีรษะ
หลินหยางทำแบบนี้ เพื่อที่จะใช้เจินชี่ ในการเจาะนำทางการไหลเวียนของเส้นลมปราณภายในทั่วทั้งร่างกายของเสี่ยวชัยหง ซึ่งเป็นเรื่องที่สำคัญเป็นอย่างมาก
เส้นลมปราณนั้นในทางการแพทย์แผนจีนถือว่าเป็นทฤษฎีที่มีความสำคัญเป็นอย่างมาก ถึงแม้ว่าเส้นลมปราณนั้นมองก็ไม่เห็นจับก็ไม่ได้ แต่ว่าในทางการแพทย์แผนจีนนั้นเชื่อว่า ภายในร่างกายของคนเรานั้นมีเส้นลมปราณทั้งหมดสามสิบหกเส้น และนำพาไปสู่ตำแหน่งช่องว่างของหน้าที่การทำงานต่างๆทั่วทั้งร่างกาย ทุกส่วนของร่างกายจะมีเส้นลมปราณอยู่ด้านใน
ร่างกายสุขภาพหรือไม่ จริงๆแล้วสามารถดูได้จากเส้นลมปราณ พูดจากวิธีการใช้เข็มกดจุดนั้น วิธีการรักษานั่นก็คือการใช้เข็มเข้าไปตอบสนองตรงตำแหน่งช่องว่างต่างๆ
อย่างที่เคยกล่าวไว้ใช้ยาให้ถูกโรค จี้ถูกจุดสำคัญอย่างได้ผล จริงๆแล้วทั้งหมดนั้นสามารถสะท้อนให้เห็นถึงความเกี่ยวเนื่องและประสิทธิภาพของวิธีการกดจุดโดยใช้เข็มออกมาได้จากระดับพวกนั้น
นำพาเจินชี่เข้าไปในการหมุนเวียนในร่างกายของเสี่ยวชัยหงอย่างต่อเนื่อง กินพลังงานและเจินชี่ของหลินหยางเข้าไปเป็นจำนวนมหาศาล แต่นี่เป็นเพียงแค่จุดเริ่มต้นเท่านั้น
จากฝ่าเท้ามาที่กลางกะโหลกศีรษะ การหมุนรอบของเจินชี่ ยังเข้ามาเพียงแค่ครึ่งเดียวเท่านั้น หลังจากนี้ไป หลินหยางเส้นทางการไหลเวียนเดิม จะถูกเจินชี่หมุนกลับเข้ามา ฝ่ามือทั้งสองข้างกลับเข้ามาที่ฝ่าเท้าของเสี่ยวชัยหงอีกครั้ง นี่ถึงจะถือว่าไหลเวียนครบหนึ่งรอบ
นี่เพียงแค่ครบรอบหนึ่งเท่านั้น กระบวยเหงื่อนั้นเริ่มหยดไหลลงมาจากร่างกายของหลินหยาง รอบตัวเขาปล่อยอากาศไหลเวียนซึ่งสามารถมองเห็นด้วยตาเปล่าออกมาได้อย่างน่ามหัศจรรย์
หลินหยางรู้สึกเหนื่อยมาก แต่ว่าก็ไม่ได้หยุดแม้แต่ครึ่งวินาทีเดียว ยังคงหยิบเข็มเงินขึ้นมา การเคลื่อนไหวรวดเร็ว จิ้มเข็มเข้าไปทีละเข็มๆบนช่องขนาดใหญ่บนร่างกายของเสี่ยวชัยหง
ชั่วพริบตาเดียว บนร่างกายของเสี่ยวชัยหง เต็มไปด้วยเข็มเงินสามสิบหกเข็ม!
ตอนนี้ ฉากแปลกประหลาด ปรากฏขึ้นบนร่างกายของเสี่ยวชัยหง
ร่างกายของเสี่ยวชัยหง อยู่ดีๆที่สั่นขึ้นมา และผิวหนังทั้งหมด มีแสงสีแดงทะลุออกมาจากด้านในมาสู่ด้านนอก เหมือนกับถูกเอาไปอบไว้ในเตาอบ
“อืม ร้อน……”
เสี่ยวชัยหงขมวดคิ้ว บ่นออกมาตามสัญชาตญาณ แต่ไม่ได้มีการขยับเขยื้อน เพราะว่าตำแหน่งช่องทางของเธอนั้นไม่ถูกหลินหยางสกัดกั้นเอาไว้แล้ว อยากจะขยับก็ขยับไม่ได้
หลินหยางไม่ได้สนใจการตอบสนองของเสี่ยวชัยหง สองเท้าคร่อมลงไป นั่งคร่อมลงไปบนหน้าอกของเสี่ยวชัยหง
โชคดีที่ตอนนี้ไม่มีคนอยู่ใกล้ๆ เสี่ยวชัยหงเองก็ยังหลับไม่ตื่น ไม่อย่างนั้นละก็ การกระทำของหลินหยาง จะต้องทำให้คนจินตนาการสิ่งนั้นไปไกลแน่ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ท่าทางที่คลุมเครืออยู่อย่างมาก ยิ่งไปกว่านั้น หลินหยางยังพันไว้แค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวเท่านั้น
ฝ่ามือทั้งคู่ของหลินหยางนั้น เข้ามาประกบปิดอยู่ที่หน้าผากของเสี่ยวชัยหง
ทันใดนั้นเอง เสี่ยวชัยหงเหมือนว่าจะได้รับการกระตุ้นอย่างรุนแรงในทันที กล้ามเนื้อบนใบหน้าเกร็งกระตุก ปรากฏให้เห็นถึงความเจ็บปวดทรมาน
ขณะเดียวกัน คลื่นความร้อนก็แผ่ออกมาจากกลางกะโหลกศีรษะของเสี่ยวชัยหง เหมือนกับสถานการณ์ของหลินหยางที่ออกมาเช่นกัน เพียงแต่ว่า เธอมีการเปลี่ยนแปลงมากมาย จนร่างกายทั้งร่างนั้นเปลี่ยนเป็นสีแดง น่าสะพรึงกลัวตื่นตกใจ
สีหน้าของหลินหยางไม่เปลี่ยน เพียงแค่วางมือลงไปบนหน้าผากของเสี่ยวชัยหง ส่งเจินชี่เข้าไปอย่างต่อเนื่องในส่วนของสมองของเสี่ยวชัยหง
“อ่า! ร้อน! เจ็บ!”
“ฮือฮือ! อย่า ฉันเจ็บ!”
เสี่ยวชัยหงอยู่ดีๆก็กรีดร้องขึ้นมา ถึงจะร้องไห้ฟูมฟายออกมา คนก็ยังหลับอยู่ มีการตอบสนองแบบนี้ คงจะเจ็บปวดเป็นอย่างมากแน่นอน
ในสายตาของหลินหยางแสดงความรู้สึกทนไม่ได้อยู่ ในใจของเขา เคยชินไปแล้วกับเสี่ยวชัยหงที่เป็นเด็กน้อยอายุเจ็ดขวบ ไม่ใช่ผู้ใหญ่ที่สติปัญญาถดถอย
แต่ว่าการรักษาประจำเดือนนั้นไม่สามารถหยุดกลางคันได้ หลินหยางทำได้เพียงกัดฟัน ทำต่อไปไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
ผ่านไปครึ่งชั่วโมงเต็มๆ เสียงกรีดร้องและเสียงร้องไห้ของเสี่ยวชัยหงก็เริ่มที่จะเบาบางลง สถานะเปลี่ยนมาดีขึ้น แต่ว่าสีหน้าของหลินหยางนั้นกลับซีดเผือด ถอนหายใจ เทียบกับศึกหนักกับผู้หญิงสิบคนนี่ยังเหนื่อยกว่า
“เฮ้อ……”
ในขณะนี้ หลินหยางดึงเข็มเงินบนร่างกายของเสี่ยวชัยหงออกมาอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็หายใจเข้าไปยาวๆ ร่างกายผ่อนคลาย ตรงไปนอนแผ่อยู่ข้างกายของเสี่ยวชัยหง
คนทั่วไปนั้นจะมองไม่เข้าใจว่าหลินหยางนั้นครึ่งชั่วโมงนี้ ทำอะไรลงไปกันแน่ และยากที่จะจินตนาการได้ แต่หลินหยางเองนั้นเข้าใจดี ว่าการรักษานั้นได้เสร็จสิ้นแล้ว และยังราบรื่นอีกด้วย
“การหมุนเวียนของเจินชี่ครบหนึ่งรอบ ช่วยให้เสี่ยวชัยหงถ่ายโอนเลือดภายในร่างกาย เพิ่มการหมุนเวียรเลือดภายในลมปราณ เข็มเงินที่ปิดผนึกช่องทางไว้ ทางด้านหนึ่งเพื่อที่จะทำให้ร่างกายของเธอนั้นคงที่แข็งแรงมากยิ่งขึ้น อีกทางด้านหนึ่ง เข้าไปกระตุ้นช่องทางใหญ่ของเธอ เพื่อช่วยในการขับเคลื่อนระบบเลือด”
“จากนั้น ขั้นตอนที่สำคัญที่สุดก้าวหนึ่งก็คือ การใช้เจินชี่ของตัวเอง ให้เข้าไปหมุนเวียนในเลือดภายในร่างกายของเสี่ยวชัยหง เพื่อนำทางให้เธอเข้าไปทำลายลมปราณที่ถูกปิดกั้นเอาไว้ด้วยตนเอง สุดท้ายผลลัพธ์ก็คือสติปัญญาจะกลับมาเป็นปกติ”
“อืม…….ทุกขั้นตอนไม่มีอะไรผิดพลาด จะต้องสำเร็จแน่นอน”
หลินหยางหายใจพักผ่อน พร้อมกับบ่นพึมพำกับตัวเองตลอดเวลา นึกถึงขั้นตอนการรักษาที่เพิ่งผ่านไป
กล่าวได้ว่า นับตั้งแต่หลินหยางตัวเองนั้นได้ติดตามคุณปู่เรียนแพทย์แผนจีน ตามนักบวชเฒ่าไปเรียนกำลังภายใน นี่เป็นการรักษาที่ซับซ้อนและยากที่สุดที่เคยรักษามาอีกครั้งหนึ่ง
ถ้าไม่ใช่ว่าเจินชี่นั้นได้รับการฝึกจนกระทั่งตอนนี้ถึงขั้นต้นระดับสองเป็นที่เรียบร้อยแล้ว หลินหยางเองคงไม่มีพละกำลังเพียงพอ และไม่มีความมั่นใจที่จะลงมือ
“หลังจากเจ้าเด็กนี่สติปัญญากลับคืนมาแล้ว จะเป็นยังไงต่อไปนะ? ยังจะตามจีบฉันว่าอยากจะเป็นแฟนของฉันหรือเปล่านะ?ฮิฮิ!”
หลินหยางหันศีรษะไปชื่นชมใบหน้าที่สงบนิ่งที่ฟื้นตัวเรียบร้อยแล้วของเสี่ยวชัยหง เริ่มที่จะคิดจินตนาการอนาจารขึ้นมา
“ไอ้คนหน้าด้านหลินหยางคนนั้น? ถึงขนาดทิ้งพวกเราสองคนไว้ในอ่างอาบน้ำอย่างไม่ไยดี?”
“ไม่รู้สิ! แต่ว่าเหมือนเมื่อกี้จะเป็นเสียงของเสี่ยวชัยหง”
“ฉันก็เหมือนว่าจะได้ยินเหมือนกัน หรือว่า ไอ้หมอนั่นอยู่ที่ห้องของเสี่ยวชัยหง?”
“ไอ้เหี้ยนั่น คงไม่ใช่ว่าเขายังไม่สมใจ เลยไปทำร้ายเสี่ยวชัยหงหรอกนะ?”
ภายในห้องของหลินหยาง ฉีเยนเอ๋อร์และซินเสี่ยวลื่อในที่สุดก็ตื่นขึ้นมาจากความเคลิบเคลิ้ม และพบว่าหลินหยางไม่ได้อยู่ข้างกาย ตกใจในทันที
“ไปดูกันไหม?”
“ตกลง! ถ้าหากว่าเขาไม่ละเว้นแม้กระทั่งเด็กน้อย ฉันจะต้องตอนเขาไม่ให้สืบพันธุ์ได้อีก!”
“ฮึฮึ! คุณจะยอมได้เหรอ?”
ขณะที่ผู้หญิงสองคนกำลังสนทนาอยู่นั้น ก็มาถึงประตูห้องของเสี่ยวชัยหง
“ประตูไม่ได้ล็อก?”
ฉีเยนเอ๋อร์ผลักประตู ค่อยๆย่องเข้าไปข้างในกับซินเสี่ยวลื่อ
“อ่า! ไอ้เจ้าหน้าด้านนั่น ที่แท้คุณก็ทำร้ายเสี่ยวชัยหงแล้ว!”
บนเตียง หลินหยางที่พันด้วยผ้าเช็ดตัว ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่มันกางออกมา และหล่นไปอยู่บนต้นขา ปิดบังอำพรางอะไรไม่ได้เลยสักนิดเดียว และเสี่ยวชัยหงเอง ยังคงนอนอยู่ข้างๆหลินหยาง ไม่มีผ้าอะไรเลยสักชิ้นเดียว
ภาพของทั้งสองคนนี้ ไม่ว่าจะเป็นใครที่เห็น ก็คงจะคิดไปได้เพียงเรื่องนั้นเรื่องเดียว
“เอะ จะเสร็จเร็วอะไรขนาดนี้? หลินหยางก็ไม่ได้ดูว่าอ่อนแอขนาดนั้นนี่น่า!”คำถามแบบนี้นั้นเป็นปฏิกิริยาตอบสนองครั้งแรกของซินเสี่ยวลื่อ ช่างน่าแปลกประหลาด
หลินหยางฟังคำพูดเหล่านั้นก็รู้แล้วว่าผู้หญิงสองคนนี้มองตัวเองเป็นสัตว์ดุร้ายเรียบร้อยแล้ว แต่ก็ขี้เกียจที่จะอธิบาย พูดอย่างไม่มีแรง “เดี๋ยวฉันค่อยไปจัดการพวกคุณอีกที ปิดประตู ฉันขอนอนหน่อย”
ฉีเยนเอ๋อร์และซินเสี่ยวลื่อโกรธขึ้นมาทันที จ้องเขม็งมาที่หลินหยาง มองมาทางเขาอย่างกับสัตว์ร้าย และตอนนี้เอง…….
“อืม……ฉันอยู่ที่ไหน?”
ข้างกายของหลินหยาง เสี่ยวชัยหงอยู่ดีๆก็ร้องเสียงต่ำ ลืมตาทั้งคู่ขึ้นมาอย่างสบายๆ หันหัวมามองหลินหยางที่นอนอยู่ด้านข้าง
ตื่นขึ้นมาก็ไม่มีอะไรแล้ว!
หลินหยางดีใจมาก หมุนหัวกลับไป หันไปยิ้มและพูดกับเสี่ยวชัยหงอย่างเป็นกันเอง “เด็กดี หลับดีไหม?”
บรรยากาศภายในห้อง เหมือนว่าจะกลายเป็นน้ำแข็งขึ้นมาทันที
เสี่ยวชัยหง หรือจะพูดว่าส้งซูยี่นั้นดวงตาเบิกกว้างทันที จากนั้นกะพริบตาแรงๆ สุดท้าย ถีบหลินหยางอย่างแรง “อ่า! ไอ้บ้ากาม!”
