ตอนที่32น้อยกว่าหนึ่งล้านไม่รักษา
“หนึ่งล้านนี่เธอเป็นหมอเทวดาจริงๆหรอ”ชายวัยกลางคนมองหลินหยางด้วยความตื่นเต้น
“น้อยกว่าหนึ่งล้านไม่รักษา”หลินหยางตอบอย่างแน่วแน่
“อะไรนะ!หนึ่งล้านนี่มันปล้นกันชัดๆ”ชายวัยกลางคนกระโดเหย่งขึ้นมาเหมือนถูกเหยียบเข้าไปที่หางมองไปที่เสื้อผ้าเด็กหนุ่มที่ใส่อยู่รวมกันไม่น่าจะถึงหนึ่งพันบาทกล้ามาเรียกราคาค่ารักษาแพงหูฉี่ขนาดนี้ได้อย่างไง
“ถ้าคุณไม่รักษาถึงเวลานั้นคุณก็แค่ผ่าตัดเปลี่ยนไตทั้งสองข้างก็ไม่ใช่แค่ราคานี้แล้วแล้วก็ไหนจะเรื่องความเสี่ยงเปรียบเทียบกันแล้วของผมเนี่ยราคาถูกกว่ามาก”หลินหยางเริ่มพูดโน้มน้าวคุณลุง
“ตกลงถ้างั้นก็ต้องพึ่งเธอแล้วแหละแต่ว่าฉันให้เธอแค่หนึ่งล้านบาทนะต้องรักษาฉันให้หาย”ชายวัยกลางคนพูดกัดฟันและดูเหมือนจะมีเลือดออกมานิดๆด้วย
“แน่นอนครับถ้ารักษาไม่หายผมคืนเงินทุกบาททุกสตางค์”หลินหยางตอบแบบไม่สนใจว่าจะรักษาให้หายได้หรือไม่
“ถ้างั้นเราจะเริ่มรักษากันเมื่อไหร่”ชายวัยกลางคนถามเมื่อได้ยินคำตอบรับปากของหลินหยางในใจก็รู้สึกโล่งอก
“วันนี้ผมต้องกลับบ้านถ้าคุณสะดวกตอนนี้ผมจะเริ่มทำการฝังเข็มสักสองสามเข็มครับ”หลินหยางตอบ
“ตอนนี้เลยหรอ”ชายวัยกลางคนตอบอย่างตกใจ
“ครับ”หลินหยางยืนยัน
เมื่อมองเห็นท่าทางที่แน่วแน่ของหลินหยางชายวัยกลางคนพยักหน้าอย่างสงสัย“ตกลงเธอจะรักษาฉันอย่างไร?”
“คุณถอดเสื้อออกก่อนแล้วนั่งตรงนี้”หลินหยางตอบแบบยิ้มๆ
ชายวัยกลางคนได้ยินเช่นนั้นก็ไม่รอช้าเพื่อรักษาชีวิตของตนไว้รีบนั่งลงอย่างเขินอายแล้วถอดเสื้อออก
ผู้คนรอบๆที่ยังอยู่ในร้านเมื่อมองเห็นเด็กหนุ่มที่คุยโฆษณาด้านการแพทย์แผนจีนไว้กำลังจะทำการรักษาคนไข้จริงๆก็เริ่มมามุงดูกันอีก
และในขณะนั้นหันเทียนอวี๋นที่ไปโทรศัพท์ก็กลับเข้ามาหลินหยางมองเห็นโค้งมือคำนับ“คุณอาครับขอยืมใช้สถานที่หน่อยนะครับไม่ทราบว่าจะสะดวกไหม?”
“แน่นอนๆสะดวกสิน้องชาย”หันเทียนอวี๋นถึงความต้องการของหลินหยางเพื่อที่ต้องการจะรักษาคนไข้แล้วเขาองก็ยืนดูอยู่ข้างๆเพื่อที่จะดูหลินหยางทำการฝังเข็มและอยากรู้ว่าหลินหยางนั้นจะมีความสามารถมากขนาดไหน
เขาหยิบกล่องเข็มออกมาจากกระเป๋าเป้สะพายหลังหยิบเข็มเงินออกมาสูดหายใจเข้าแล้วก็ปักเข็มลงไปที่ร่างกายของชายวัยกลางคนแต่ไม่ได้ปักลงไปบริเวณที่อยู่ของไต
