ตอนที่ 87 แผนการ(ตอนกลาง)
ตอนนี้ท้องฟ้ามืดลง ภายในเมืองฉือเฉียวกลับมีเสียงดังเอิกเกิรก
พวกมันกำลังจะเริ่มงานฉลอง!
“พวกแกพี่เฉียวให้มาตาม” มียามคนนึงมาเรียกหลินหยางและพวกที่แออัดกันอยู่ในห้องพักเล็กเท่ารูหนูแห่งนี้
หลินหยางเดินตามมันไปพร้อมกับคนกว่าห้าสิบคน
พวกมันตอนนี้มองหลินหยางและพวกเป็นกลุ่มที่ไม่มีพิษภัยใดๆเนื่องจากพวกมันริบอาวุธพวกเขาไปจนหมดแล้วนั่นเอง ตอนนี้มันเลยมองพวกเขาคล้ายกับหนูตัวน้อยๆที่สั่นกลัวจนเพิ่มสุราเป็นของกำนัล
เมื่อมาถึง ณ ลานกลางเมืองฉือเฉียว ตอนนี้มีผู้คนเดินพลุกพล่านพวกมันย่างเนื้อบางอย่างอยู่
“มานี่สิไอหนุ่ม” ฉือเฉียวเรียกตัวหลินหยาง ข้างๆตัวของมันมีหญิงสาวนั่งปรนนิบัติพัดวีให้แก่มันอยู่ ราวกับมันเป็นพระราชาก็มิปาน
“มีอะไรหรอครับ” หลินหยางกล่าวอย่างนอบน้อม
“มาดื่มด้วยกันพวกข้าเลี้ยงเอง” เมื่อฉือเฉียวพูดจบก็มีเสียงหัวเราะดังไปทั่วบริเวณจากคนของมัน มันหน้าด้านถึงขนาดเลี้ยงสุราที่ได้มาจากพวกเขาเอง
หลินหยางมิปฏิเสธหยิบแก้วไม้ที่วางอยู่เดินไปที่ถังสุราทั้งยี่สิบถังและเปิดถังใบนึง พร้อมกับตักสุราภายในขึ้นมาดื่มลงไปอึกใหญ่ มองไปที่สุราถังอื่นยังมิได้เปิดเพื่อดื่มกินเขาจึงยิ้มออกมา
ฉือเฉียวมันใจเย็นไม่น้อยเขาคิดว่าพอพวกมันได้สุราแล้วจะดื่มกินกันเลยเสียอีก แท้จริงพวกมันกำลังรอเมืองพันธมิตรของมันมาให้ครบจำนวน เพราะตอนนี้ภายในเมืองยังมีผู้คนเข้ามาเพิ่มขึ้นเรื่อยๆส่วนใหญ่เป็นชายฉกรรจ์ ผู้หญิงและเด็กเป็นส่วนน้อย
พักพวกของหลินหยางเมื่อเห็นเช่นนั้นพวกมันตกใจจนหน้าซีด
“ผมขอเอาเหล้าถังนี้ดื่มกับพวกได้ไหมครับ” หลินหยางกล่าว
“ฮ่าๆ เอาไปสิ” ฉือเฉียวหัวเราะ
หลินหยางยกสุราถังนั้นเดินออกมา
‘ถังนี้ไม่ได้ใส่อะไร ทำตัวให้เป็นปกติ’ หลินหยางกระซิบแก่คนของเขา เนื่องจากนี่เป็นสุราถังเดียวที่เขาไม่ได้ใส่สิ่งแปลกปลอมลงไปเขาจึงทำสัญลักษณ์เล็กๆไว้บนฝา
เมื่อพวกเขาได้ยินเช่นนั้นจึงโล่งอก และดื่มตวงสุราดื่มกันอย่างเกร็งเล็กน้อย
“เอาล่ะ! วันนี้เป็นวันดีเนื่องจากได้ของกำนัลจากน้องหยางเป็นสุรากว่ายี่สิบถัง จงดื่มกินกันให้เต็มคราบไม่เมาไม่เลิก” ดูเหมือนว่าพันธมิตรของมันจะมากันครบแล้ว ฉือเฉียวก็ตะโกนขึ้นมา
ทันทีโดยจ้องมองมาที่หลินหยางและพวกพลางแสยะยิ้ม
หลินหยางเมื่อเห็นเช่นนั้นจึงยิ้มตอบกลับเป็นพิธี
“เฮฮ” เสียงชายชาตรีโห่ร้อง
พวกมันรีบต่อแถวยาวเหยียดเพื่อรับสุราทันที
ภายในเมืองตอนนี้มีคนเกือบสองร้อยคน
หลินหยางเห็นดังนั้นเขาก็หัวเราะกันเบาๆ เนื่องจากในสุราที่เอามาทั้งยี่สิบถังมีสิบเก้าถังที่พวกมันกำลังแจกจ่ายกันอยู่พวกเขาได้เทเลือดผสมกลมกลืนในสุราพวกนั้น และมิใช่เลือดธรรมดามันคือเลือดของกบพิษ!!
“ดื่ม!” เมื่อผู้คนได้สุรากับครบถ้วนแล้ว ฉือเฉียวก็ประกาศกร่าวเพื่อเริ่มงานเลี้ยง
หลินหยางและพวกจดจ่อรอบๆตัวๆ หัวใจพวกเขาเต้นรัวเสียยิ่งกว่ากลองรบ ไม่ทราบจะได้ผลหรือไม่เพราะยังมิเคยได้ทดลอง หากผิดพลาดพวกเขาคงต้องตีฝ่าเพื่อถอยกลับเมืองเป็นแน่
เมื่อเห็นพวกมันดื่มกินกันอย่างสนุกสนาน หัวใจของหลินหยางยิ่งเต้นแรงขึ้นไปอีก
‘ทำไมพวกมันไม่เป็นอะไร?’ หลินหยางคิดพลางขมวดคิ้ว นี่ก็เริ่มมาได้กว่าห้านาทีแล้วพวกมันยังดื่มกินกันอย่างปกติ
“อั๊ก”
ไม่นานก็มีชายคนนึงล้มฟุบตรงหน้าของเขา
“ฮ่าๆ”
เมื่อคนของฉือเฉียวเห็นดังนั้นพวกมันหัวเราะชอบใจเสียงดัง พวกมันคิดว่าเจ้านั่นคงเมาพับล้มทั้งยืน
หลินหยางที่เห็นดังนั้นก็หัวเราะขึ้นเช่นกัน เพราะชายที่ล้มตรงหน้าตามันค้างจ้องเขม่งไร้การเคลื่อนไหว
มันตายแล้ว!!
ตอนที่ 88 แผนการ(ตอนปลาย)
คนของหลินหยางเมื่อเห็นชายตรงหน้าล้มลงโดยที่ยังตาค้างจ้องมาทางพวกเขาไม่กระพริบ
“เตรียมตัว” หลินหยางกล่าวเบาๆ
พวกเขาจ้องมองไปยังคนรอบๆหวังจะฉกชิงอาวุธ
อั่ก
ไม่นาน ก็มีรายที่สองฟุบลงตามผู้เคาะห์ร้ายรายแรก เสียงหัวเราะยังคงดังตามมาเช่นเคยแต่ไม่นานเสียงเริ่มเบาลงและหยุดไป เพราะตอนนี้มีคนเริ่มทยอยล้มลงทีละคน ทีละคน
“เห้ย นี่มันผิดปกติ” ฉือเฉียวตะโกนขึ้น
“ลุย!” หลินหยางตะโกนเมื่อเห็นพวกมันเริ่มรู้สึกตัวแล้ว เขาพุ่งไปหาชายที่ล้มลงเป็นคนแรกหยิบดาบที่เอวของมันออกมาอย่างรวดเร็ว คนของเขาเมื่อได้ยินสัญญาณก็เร่งเข้าไปหาคนที่อยู่ใกล้ที่สุดเพื่อแย่งชิงอาวุธจากพวกมัน
ภายในเมืองที่แออัดไปด้วยผู้คนตอนนี้ตกอยู่ในความโกลาหล
“ฆ่าคนที่ยังยืนอยู่” หลินหยางตะโกนอีกคราพลางวิ่งเข้าใส่ชายคนนึงแทงดาบในมือเข้าใส่หน้าอกของมัน
เฮฮ~~
เมื่อเห็นหลินหยางคร่าชายคนนั้น คนของเขาส่งเสียงเฮอย่างฮึกเหิมและพุ่งเข้าใส่คนที่ยังยืนอยู่หวังคร่าชีวิตพวกมัน
“ฆ่าพวกมันให้หมด” หลินหยางเมื่อเห็นเช่นนั้นจึงปลุกเร้าอารมณ์ผู้คนไล่ฆ่าฟันพวกมันอย่างต่อเนื่อง
“มัวทำอะไรกันอยู่ฆ่ามันซะ” ฉือเฉียวที่หลุดออกจากภวังค์ตะโกนเรียกสติของฝูงชนพลางลุกขึ้นหยิบอาวุธคู่กายหวังจะเข้าร่วมการสู้รบตรงหน้า
“ฆ่าพวกกบฏให้หมด” เมื่อพวกมันได้สติจึงหยิบอาวุธตามเข้าไปสมทบล้อมกรอบหลินหยางและพวก
หลินหยางเมื่อเห็นว่าสุราพิษของตนมิได้ออกฤทธิ์ทันที ตอนนี้บริเวณรอบๆมีร่างของผู้เสียชีวิตกว่าห้าสิบคนซึ่งเป็นคนของฉือเฉียวทั้งสิ้น กลุ่มหลินหยางเมื่อเห็นพวกมันตั้งตัวได้พวกเขาจึงรวมตัวเป็นกลุ่มอยู่กลางวงล้อม
“ฮึ่ม พวกแกทำแสบนักนะ” ฉือเฉียวกล่าว ตอนนี้มันทราบสาเหตุของผู้ที่ล้มลงแล้ว เนื่องจากเนื้อกระรอกตากแห้งมันมิใช่เนื้อพวกมันจึงเก็บไว้เป็นอาหารสำรองเท่านั้น แสดงว่าสาเหตุมาจากสุราที่พวกมันดื่มกินกันนั่นเองมันอยู่ที่แห่งนี้มากว่าหนึ่งปีแล้วแต่มิเคยพบการลอบสังหารโดยใช้ยาพิษเช่นนี้มาก่อน จึงมิได้ให้ความระมัดระวังเท่าใดนัก เมื่อมันยึดอาวุธพวกเขาตอนเข้าเมืองมันคิดว่าหลินหยางและพวกคงไม่ต่างจากลูกไก่ในกำมือที่ยอมสวามิภักดิ์จำยอมในอำนาจของมัน
ตัวมันเองเมื่อประกาศเริ่มงานเลี้ยงได้จิบสุราไปเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
ตอนนี้มันเริ่มรู้สึกท้องใส้ปั่นป่วนเช่นกันแต่มิได้รุนแรงถึงขั้นบาดเจ็บ
“ยื้อเวลาไว้ อย่าให้มันใช้ธนูได้” หลินหยางกล่าวแก่คนของเขา เพื่อรอเวลาให้สุราพิษออกฤทธิ์ หากฉือเฉียวใช้อาวุธระยะไกลและล้อมกรอบพวกเขาเช่นนี้ก็ไม่ต่างจากลูกไก่ในกำมือของมันจริงๆเป็นแน่
เมื่อเหตุการณ์เป็นเช่นนี้แล้วทั้งสองฝ่ายคงไม่สามารถปรองดองกันได้อีก หลินหยางและพวกที่เกาะกลุ่มกันและคนของฉือเฉียวที่ล้อมรอบพวกเขามิได้ห่ำหั่นกันเพียงแต่คุมพื้นที่ของตนเอาไว้เท่านั้น
เมื่อเป็นเช่นนี้ย่อมได้เปรียบกับหลินหยาง เพราะคนของฉือเฉียวได้ดื่มสุราพิษกันเข้าไปไม่มากก็น้อยตอนนี้ใบหน้าพวกมันเริ่มซีดลงเรื่อยๆ บางคนมีเลือดไหลออกจากมุมปาก แม้จะไม่เสียชีวิตแต่กำลังรบย่อมตกลงไปมากโข มีเพียงส่วนน้อยเท่านั้นที่มิได้ดื่ม
ฉือเฉียวที่เห็นดังนั้นมันก็ขมวดคิ้ว
“ใช้ธนูฆ่าพวกมัน” ฉือเฉียวออกคำสั่งอย่างกระวนกระวาย เนื่องจากในวันนี้พวกเขารวมตัวกันเพื่อสังสรรค์จึงมิได้มีใครนำอาวุธที่ลำบากในการพกพาดังเช่นธนูหรือหอกเข้ามา พวกเขานำมาแค่เพียงดาบและดาบสั้นเท่านั้น
“ตีฝ่าออกไป” หลินหยางเมื่อได้ยินฉือเฉียวกล่าวเขาจึงสั่งการเพื่อตีฝ่าออกไปหากตกอยู่ในวงล้อมโดยที่มีธนูเล็งอยู่พวกเขาก็เพียงแค่รอเวลาตายเท่านั้น เป้าหมายของเขาคือ ฉือเฉียว!!
