ตอนที่ 215 คู่หู
เนื่องจากไม่ทราบว่าด้านหลังของปากถ้ำที่มืดสนิทนี้จะต้องพบเจอกับสิ่งใด หลินหยางจึงกังวลอยู่เช่นกัน
เวลาผ่านล่วงเลยไป ช่วงเย็น
“ไปเรียกทุกคนมารวมตัวกัน” หลินหยางกล่าวกับจิ่นเหอ
เมื่อได้รับมอบหมายจิ่นเหอตะโกนเสียงดัง ไม่นานเหล่าชายชาตรีที่พึ่งเล่นสนุกและพักผ่อนหย่อนใจพวกเขามารวมตัวตั้งขบวนแถวอย่างเป็นระเบียบ แตกต่างจากเมื่อครู่ยิ่งนัก
ตอนนี้พวกเขาเหมือนกันคนละคนกันเลยทีเดียวใบหน้าพวกเขาจริงจังพร้อมต่อสู้ดูท่ากาลเวลาที่ใช้ชีวิตรอดจากสถานที่อันตรายบนสวรรค์แห่งนี้จะเปลี่ยนแปลงพวกเขาให้เข้มงวดกับตัวเองและเตรียมพร้อมอยู่เสมอทุกสถานการณ์
หลินหยางอยู่หน้าแถวตรวจความพร้อมของแต่ละคน
“ทุกคนพร้อมแล้วใช่ไหม” หลินหยางตะโกน
“พร้อมครับ!” เสียงตอบรับอย่างพร้อมเพรียงดังกระหึ่ม
“ดี”
“เจียวซิ่นไปกับผม” หลินหยางกล่าวพลางเดินนำไปยังหน้าปากถ้ำ เขาตั้งจะใจเข้าไปตรวจดูภายในเสียก่อนเพื่อจะสามารถตระเตรียมแผนการตอบโต้ได้
หากมันเป็นดังถ้ำโครงกระดูก พวกเขาก็มิต้องจัดการวางแผนอันใดมากมายนัก แต่หากเป็นดังถ้ำมดไฟพวกเขาต้องตั้งขบวนทัพป้องกันให้แน่นหนาเพียงพอที่จะสามารถต้านทานศัตรูได้
เจียวซิ่นมนุษย์หมาป่าหนุ่มเดินตามหลินหยางมาอย่างว่าง่าย เขาเป็นมนุษย์หมาป่าที่มีระดับสูงสุดในเผ่าพันธุ์มนุษย์หมาป่าเรามีถึงระดับสิบสามและความรวดเร็วของเขานั้นมีมากถึง 2.2 ซึ่งมากกว่าหลินหยางถึง 0.1 เลยทีเดียว
ตอนนี้นับว่าเขาเป็นบุคคลที่มีความเร็วสูงที่สุดภายในเมืองของหลินหยางเลยก็ว่าได้ ด้วยความที่เป็นเผ่าพันธุ์มนุษย์หมาป่าแม้หลินหยางจะมีค่าสถานะความเร็วเทียบเท่ากัน แต่ความคล่องตัวของเจียวซิ่นก็ยังมากกว่าหลินหยางหนึ่งขั้น
หลินหยางถอดอาวุธที่มีน้ำหนักทิ้งจนหมดพกติดตัวไปเพียงแต่ดาบประจำกายเท่านั้น เพราะพวกเขามิได้เข้าไปจัดการสู้รบเพียงแค่ไปสำรวจสภาพแวดล้อมและจำนวนมอนสเตอร์เท่านั้น เจียวซิ่นทำตามหลินหยางทุกประการ
เมื่อปลดอาวุธทั้งหมดที่มีน้ำหนักทำให้ร่างกายของพวกเขาตอนนี้เบาหวิวพร้อมจะเร่งสปีดเต็มที่
หลินหยางพยักหน้าให้แก่เจียวซิ่นและเดินเข้าไปในถ้ำทันที
วูบบบ~
ราวกับว่าร่างกายของพวกเขาทั้งสองถูกดูดเข้าไปภายในหลุมดำ
ณ ปากถ้ำปริศนา
เหล่าทหารชายฉกรรจ์มองหลินหยางและเจียวซิ่นเดินเข้าไปภายในถ้ำ พวกเขารู้สึกอิจฉาเจียวซิ่นไม่น้อย สำหรับผู้คนดั่งเดิมของเมืองหลินหยางนั้นพวกเขาเข้าร่วมต่อสู้กับหลินหยางมาทุกสถานการณ์เลยทีเดียว
แต่เจียวซิ่นนั้นเดิมทีพวกเขาได้พ่ายแพ้ในการต่อสู้กับเขาและเข้าร่วมกับเมืองหลินหยางต่อจากนั้น แต่ตอนนี้เจียวซิ่นคือผู้ที่มีระดับสูงเป็นอันดับสองร่วมกับหลิวไห่และจิ่นเหอผู้ที่เป็นสมาชิกดั้งเดิมของเมืองหลินหยางเลยทีเดียว
สำหรับหลินหยางและเจียวซิ่นนั้นพวกเขานับว่าจับคู่กันได้อย่างลงตัวเลยทีเดียว เพราะทั้งสองนี้โดดเด่นยิ่งนักในเรื่องระดับความเร็วและมีทักษะโดดเด่นที่สามารถทดแทนพละกำลังที่ขาดหายไปด้วยเช่นกัน
สำหรับหลินหยางนั้นมิต้องพูดถึงทักษะที่เขามีเพราะเป็นทักษะระดับสูงถึงสองทักษะ
ส่วนเจียวซิ่นนั้นเขาก็มีทักษะหลอมไฟที่ได้รับจากหลินหยาง ตอนที่ได้รับทักษะหลอมไฟนี้มันมีเพียงระดับสองเท่านั้น แต่ด้วยค่าทักษะที่เว้นว่างไว้ถึง 12 หน่วย เจียวซิ่นจึงลงค่าทักษะทั้งหมดไปที่ทักษะหลอมไฟบัดนี้มันจึงมีระดับสาม ขั้นที่ 2!
ตอนที่ 216 แปลกใจ
ภายในถ้ำปริศนา
“อ๊ะ!” มีเสียงอุทานขึ้นมานั่นคือเจียวซิ่นนั่นเอง
หลินหยางเมื่อถูกดูดจากปากถ้ำเข้ามาภายในถ้ำปริศนาแห่งนี้
ภายในนั้นเหมือนดังถ้ำที่เขาเคยพบเจออย่างมิผิดเพี้ยนนั่นคือความมืดมิดนั่นเองตอนนี้ดวงตาของเขากำลังอยู่ในช่วงการปรับสายตาเพื่อให้คุ้นชินกับความมืดหลินหยางสามารถมองเห็นได้เพียงลางๆเท่านั้น
จู่ๆก็ได้ยินเสียงอุทานของเจียวซิ่นทำให้หลินหยางสะดุ้งตกใจเล็กน้อยและหัวเราะออกมาเบาๆ
หลินหยางยืดแขนทั้งสองข้างพยายามแตะต้องไปที่ผนังถ้ำเพื่อวัดระยะไม่นานก็ได้ข้อสรุป
ผนังถ้ำทั้งสองฟากฝั่งนี้ห่างกันประมาณสองเมตรเท่ากับขนาดของปากถ้ำซึ่งเหมือนกันอย่างไม่ผิดเพี้ยนกับถ้ำอื่นๆ ไม่นานดวงตาของเขาก็สามารถมองเห็นได้ในระยะรอบๆตัว
หลินหยางจึงจุดไฟบนคบเพลิงที่ตนนำมาเพื่อสอดส่องเส้นทาง
“พวกเราไปกันเถอะ” หลินหยางกล่าวพลางเดินนำทางไป
“ครับ” เจียวซิ่นตอบกลับพลางเดินตามหลินหยางไปอย่างช้าๆ
ภายในนี้มันอับชื้นและหนาวเหน็บยิ่งนัก แตกต่างจากถ้ำมดไฟที่อากาศร้อนลุ่ม หากเปรียบถ้ำมดคือไฟ ถ้ำปริศนาแห่งนี้ก็คือน้ำ
แหมะ~~
บรรยากาศช่างวังเวงเสียงน้ำจากเพดานถ้ำหยดลงบนพื้นผิวจนเกินเสียงน่าขยะแขยง
เจียวซิ่นเมื่อได้ยินมันแทบจะโดดกอดแผ่นหลังของหลินหยางเลยทีเดียว มันจับชายเสื้อของหลินหยางเดินตามเขาต้อยๆมิทิ้งห่างเว้นช่องว่างแม้แต่น้อย
หลินหยางที่ทราบเช่นนั้นจึงอดขำไม่ได้ ตามปกติแล้วเจียวซิ่นนับว่าเป็นมนุษย์หมาป่าที่กล้าหาญชาญชัยไม่น้อย ไม่ว่าจะเป็นการต่อสู้ในศึกไหนๆเขาจะทำงานที่ได้รับมอบหมายได้สำเร็จรุล่วงไปด้วยดี ไม่เคยมีความผิดพลาดเลย แต่ตอนนี้เขากลับตัวสั่นเป็นเจ้าเข้าตัวติดแนบชิดแผ่นหลังของเขาราวกับอิสตรี..
คู่หูแห่งความเร็วทั้งสองยังคงเดินหน้ามุ่งตรงเข้าไปต่อภายในถ้ำมิได้หยุดฝีเท้าลงแต่อย่างใด แต่ทว่าพวกเขาเดินทางเข้าลึกนานเพียงใดแล้วมิทราบได้แต่เวลาในการเดินนี้สมควรต้องพบเจอกับสิ่งใดบ้างแล้ว
หากเทียบกับถ้ำมดพวกเขาสมควรเดินจนเกือบจะถึงรังของนางพญามดไฟแล้วเป็นแน่ แต่กระนั้นตอนนี้พวกเขายังมิพบสิ่งใดเลยแม้แต่น้อย
มันช่างผิดปกติยิ่งนัก เขาหวนนึกถึงถ้ำโครงกระดูกเขาที่เดินลึกเข้าไปเพียงไม่ไกลจากปากถ้ำก็เจอกับมอนสเตอร์โครงกระดูกตัวแรกเข้าให้
ส่วนถ้ำมดนั้นเดินเข้าลึกกว่าเดิมไม่มากก็เจอกับมดไฟลาดตระเวนแล้ว เขารีบปัดความคิดไร้สาระและสนใจแต่เส้นทางข้างหน้าเดินทางเข้าไปต่อ
จนกระทั่ง
เจอทางโค้งแห่งหนึ่งคล้ายคลึงกับรังของนางพญามดไฟยิ่งนัก หลินหยางจึงเพิ่มความระมัดระวังขึ้นและแอบชะเง้อเข้าไปมองภายในแต่ทว่า
พวกเขาเจอทางตัน!
หลินหยางที่เดินทางเข้ามาจนสุดเส้นทางนั้นกลับพบกับทางตันที่ไร้หนทางไม่สามารถไปต่อได้ ตอนนี้หลินหยางและเจียวซิ่นอยู่ส่วนลึกที่สุดของถ้ำปริศนาแห่งนี้แล้ว
โครงสร้างภายในถ้ำนี้เหมือนกับถ้ำมดไฟอย่างไม่ผิดเพี้ยนยิ่งเข้าลึกเท่าใดผนังถ้ำยิ่งกว้างใหญ่ขึ้นมาเท่านั้นจนถึงส่วนที่ลึกที่สุดมันกว้างใหญ่โตพอๆกับรังของนางพญามดไฟ แต่ทว่าพวกเขากลับไม่เจอมอนสเตอร์ใดๆเลยแม้แต่ตัวเดียว!
“เฮ้อ” หลินหยางถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ ดูท่าถ้ำแห่งนี้จะไม่มีสิ่งใดอยู่เลยแม้แต่น้อยแต่มันก็น่าสงสัยเช่นกันเหตุใดจึงมีถ้ำที่มิมีสัตว์ประหลาดอยู่ เพราะตามปกติแล้วหากพวกเขาสามารถพิชิตถ้ำใดลงแล้วถ้ำแห่งนั้นก็จะถล่มลงไปไม่นานหลังจากสามารถกวาดล้างไปได้
แคว๊กก~~
จู่ๆก็มีเสียงบางอย่างดังขึ้นมา!
