ตอนที่ 227 จัดขบวน
ตอนนี้โล่เหล็กกว่าสามสิบอันกำลังตั้งขบวนทัพกันอย่างทุลักทุเลเนื่องจากความมืด
การมองเห็นของพวกเขาไม่ชัดแจ้งดังเช่นปกติ ซึ่งตอนนี้มีเพียงแสงสว่างเพียงจุดเดียวเท่านั้นนั่นคบไฟที่หลินหยางถืออยู่แต่มันก็เป็นเพียงจุดเล็กๆมิได้สว่างมากเท่าใด จึงทำให้สามารถมองเห็นได้ในระยะเพียงหนึ่งเมตรเท่านั้น
เวลาผ่านไปกว่าห้านาทีจนกระทั่งสามารถตั้งขบวนรบได้เรียบร้อยตามแผน
หลินหยางที่มองดูพวกเขาเหล่านี้พลางขมวดคิ้ว
ความมืดภายในถ้ำนี้เป็นอุปสรรคใหญ่หลวงจริงๆ แม้จะมีแสงไฟริบหรี่มาจากคบไฟในมือของเขาช่วยเพิ่มการมองเห็นเล็กน้อยก็ตาม แต่เมื่อการต่อสู้เริ่มขึ้นเจ้าค้างคาวพวกนี้รู้สึกตัวพวกมันจะสยายกางปีกเหล็กที่เป็นจุดเด่นของตนเองออกมา
ถึงเวลานั้นเขาก็ต้องดับคบไฟในมือของตนลงเพื่อมิให้เกิดการสะท้อนแสงไฟแสบตาบดบังการมองเห็น เมื่อเป็นเช่นนั้นระยะการมองเห็นของพวกเขาย่อมลดลงมากกว่าเดิม..
ตอนนี้ภายในถ้ำค้างคาวปีกเหล็กมีขบวนทัพหนึ่ง หากพวกเขาอยู่ภายนอกถ้ำที่สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจนแล้วละก็พวกเขามิต่างจากกองกำลังที่มีการจัดวางรูปแบบขบวนอย่างสวยงามเลยทีเดียว
เพราะตอนนี้แนวด้านบนขบวนมีโล่เหล็กมากกว่ายี่สิบอันปิดช่องว่างบนศรีษะของพวกเขาอยู่ ส่วนด้านหน้าและหลังนั้นมีโล่เหล็กกว่าห้าอันวางแนวป้องกัน ตอนนี้พวกเขาช่างคล้ายกับป้อมปราการเคลื่อนที่ก็มิปาน
อาวุธที่ใช้ส่วนใหญ่เป็นหอกเหล็กแหลมคมเมื่อบวกกับพละกำลังและความรวดเร็วของเหล่าชายฉกรรจ์ นับว่าเพียงพอจะเจาะทะลุปีกเหล็กที่บางเฉียบคมกริบของเหล่าค้างคาวที่นอนห้อยหัวพวกนี้
ตามปกติแล้วหลินหยางมักจะใช้หอกไม้ในการสู้ศึกทุกครั้งเนื่องจากหอกไม้สามารถผลิตขึ้นมาใหม่ได้เรื่อยๆหากมีไม้ที่เพียงพอ แต่ทว่าหอกเหล็กนั้นเมื่อเสียหายไม่มากก็ยังสามารถนำไปให้คนแคระซ่อมแซมพวกมันได้อยู่
แต่เมื่อเสียหายมากเกินไปพวกเขาก็ต้องทิ้งหอกเล่มนั้นเสีย เขาจึงใช้พวกมันอย่างถนุถนอมนำออกมาใช้เพียงจำเป็นเท่านั้น แต่ตอนนี้หากเขาใช้หอกไม้เพื่อบุกโจมตีถ้ำค้างคาวพวกเขาก็คงทำอะไรค้างคาวพวกนี้มิได้เป็นแน่ เนื่องจากหอกไม้ที่สร้างขึ้นมานั้นเป็นเพียงท่อนไม้เรียวแหลมคงไม่สามารถทะลุทะลวงเจาะเกาะป้องกันปีกเหล็กของค้างคาวพวกนี้ได้
หลินหยางมิได้สั่งเคลื่อนทัพโจมตีอันใด เขากำลังจัดขบวนทัพให้เข้าที่เข้าทางอยู่ เพราะเมื่อการต่อสู้เริ่มขึ้นพวกเขาคงไม่มีเวลามาสนใจอีกต่อไป
หากขบวนทัพมีช่องโหว่นั่นก็คือจุดอ่อนที่เจ้าค้างคาวพวกนี้จะสามารถบุกโจมตีเข้ามาได้ เขาจึงแทรกตัวเข้าไปภายในแถวเพื่อจัดแนวป้องกันปกปิดช่องว่างให้มิดชิด เขาต้องทำทุกอย่างให้มั่นใจว่าปลอดภัยสำหรับคนของเขา
ถ้ำที่มีมอนสเตอร์อาศัยอยู่นั้นมีมากมายนับไม่ถ้วน ถ้ำพวกนี้สำหรับหลินหยางนั้นคือแหล่งเพิ่มพูนระดับอย่างดี
แต่กระนั้นมอนสเตอร์ภายในถ้ำนั้นก็มิใช่สัตว์โง่งมที่รอให้เขาเข้าไปปลิดชีวิตพวกมัน พวกมันก็สามารถปลิดชีวิตผู้บุกรุกได้เช่นกัน
หากสามารถพิชิตถ้ำใดถ้ำหนึ่งได้พวกเขาก็จะได้สิ่งของตอบแทนที่มีมูลค่ามหาศาลมิสามารถหาสิ่งมาเทียบเคียงได้นั่นคือระดับ แต่หากพ่ายแพ้พวกเขาก็ต้องสูญเสียสิ่งมีค่ามหาศาลที่สุดของตนไปเช่นกันนั่นคือ ชีวิต!
ตอนที่ 228 แตกตื่น
เมื่อทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยหลินหยางจึงขึ้นมาอยู่แนวหน้าดังเดิม หยิบหอกแหลมยาวเล่มหนึ่งขึ้นมา ในมืออีกข้างหนึ่งของเขาถือโล่เหล็กขนาดครึ่งลำตัวของตนเอง เขายกมันขึ้นปิดช่องว่างด้านบนศรีษะของตนเอง
เขาหันไปมองทหารของตนที่ตอนนี้อยู่ประจำตำแหน่งเตรียมพร้อมรอรับคำสั่งจากเขาอยู่ เมื่อเห็นเช่นนั้นจึงเพ่งสติทำจิตใจให้เงียบสงบมิตื่นกลัว
เขาสูดลมหายใจเข้าลึกเติมเต็มปอดของตนจนพองโต
“โจมตี!” หลินหยางตะโกนออกคำสั่งเสียงดังพร้อมกันนั้นใช้หอกเหล็กภายในมือทิ่มแทงขึ้นไปยังช่องว่างเว้นของโล่ป้องกัน แทงเข้าใส่ร่างกายของค้างคาวปีกเหล็กตัวหนึ่งที่กำลังหลับลึกมิรับรู้สิ่งใด
ฉึกก~
แคว๊กก!
ค้างคาวปีกเหล็กตัวนั้นมันส่งเสียงร้องเฮือกสุดท้ายอย่างเจ็บปวด
ตุบบ~
ร่างกายของมันที่ใหญ่โตกว่าค้างคาวปกติ มันมีขนาดตัวเท่ากับแมวขนาดโตเต็มวัยเลยทีเดียว
เมื่อถูกปลายหอกแทงเข้าใส่ร่างกายจนทะลุไปอีกฟาก ส่งผลให้ร่างกายของมันเสียสมดุลตกลงในแนวดิ่งกระทบเข้ากับโล่โลหะด้านล่าง
เมื่อได้รับคำสั่งพวกเขาโจมตีตามกันไปมิรีรออันใดอีก
แคว๊.. ฉึก!
เหล่าค้างคาวในบริเวณนี้เริ่มตื่นขึ้นเนื่องจากถูกรบกวนจากเสียงที่ส่งออกมาจากพวกพ้องของตนและของกลุ่มผู้บุกรุกทำให้มันตื่นขึ้นมาจากการหลับไหล
แต่ทว่ามิทันได้สยายปีกโบยบินแต่อย่างใดมันก็ถูกปลายหอกเล่มหนึ่งแทงร่างจนขาดวิ่นเสียงที่ส่งออกมาขาดหายมิประติดประต่อ
ขบวนผู้บุกรุกใช้หอกโจมตีรอดผ่านช่องว่างของโล่โลหะที่มีช่องว่างรอยต่อเพียงน้อยนิดขนาดฝ่ามือเท่านั้น แต่เพียงแค่นี้ก็เพียงพอสำหรับหอกเหล็กอันแหลมคมที่สามารถพุ่งโจมตีศัตรูด้านบนได้อย่างง่ายดาย
ส่วนฝ่ายของค้างคาวปีกเหล็กนั้นพวกมันยังมิได้ตื่นตัวเต็มที่เมื่อถูกโจมตีอย่างมิทันตั้งตัวส่งผลให้พวกมันตกอยู่ในความแตกตื่นลนลาน
แคล้งง~
เกิดเสียงโลหะกระทบกันเสียงดัง
บางตัวเมื่อตื่นเต็มที่พวกมันกางปีกเหล็กของตนกว้างพลางบินพุ่งเข้าชนใส่ป้อมปราการมนุษย์เคลื่อนที่แห่งนี้ แต่ทว่ากลับเป็นการพุ่งเข้าหาความตายเสียนี่
ร่างกายของมันเมื่อบินโฉบเฉี่ยวเพิ่มความเร็วพุ่งเข้าชนกับโล่เหล็กหมายจะใช้ปีกที่คมกริบของตนฝากรอยแผลให้กับสิ่งแปลกปลอมตรงหน้า กลับเป็นมันเสียเองที่บาดเจ็บจากแรงกระแทก
ร่างกายของมันแทบจะแบนติดโล่เหล็กตรงหน้า มันค่อยๆไถลตกลงสู่พื้นดิน แต่กระนั้นมันมิได้ตกตายลงไปแต่อย่างใด ทว่าดูเหมือนมันจะหมดสติจากแรงกระแทกไปเสียแล้ว และแล้วมันก็ถูกปลิดชีวิตลงด้วยปลายหอกเล่มหนึ่งที่แทงทะลุร่างกายดับชีวิตน้อยๆของมันไป..
บางตัวเมื่อถูกปลุกขึ้นมามันมีอาการแตกตื่นบินว่อนไปทั่ว บ้างก็พุ่งชนเข้าใส่ผนังถ้ำ บ้างก็บินชนกันเสียเอง บางตัวก็บินหนีหายเข้าไปส่วนลึกภายในถ้ำ
แคว๊กกก~
บัดนี้ภายในถ้ำเกิดเสียงดังระงมจากการร้องประสานเสียงของเหล่าค้างคาวปีกเหล็กที่ถูกปลุกขึ้นมาโดยผู้บุกรุมผู้โหดเหี้ยมเหล่านี้ ค้างคาวปีกเหล็กหลายร้อยตัวที่นอนห้อยหัวกันเหล่านี้ระดมโจมตีเข้าใส่ป้อมปราการมนุษย์แห่งนี้มิหยุดหย่อน
