เทพอสูรสยบโลกา – ตอนที่ 301-302

ตอนที่ 301 หนอนดิน(ตอนหก)

หนอนดินตัวหนึ่งมันพึ่งได้รับบาดเจ็บจากลูกธนูที่โจมตีปักเข้าใส่ร่างจึงหลบหลีกหนีมุดลงไปในดินเคลื่อนที่ไปมาไม่หยุดนิ่ง มันเว้นระยะห่างออกไปไกลและวกกลับมาเร่งความเร็วมาขึ้นเรื่อยๆ

จนกระทั้งเข้าใกล้แนวป้องกันมากพอที่จะอยู่ในระยะโจมตีของมัน มันไม่รอช้าแหวกแผ่นดินทะลุขึ้นมาแสดงตัวตนที่ใหญ่โตให้ศัตรูของตนเห็น

คล้ายกับว่ามันกระโดดขึ้นมาส่งร่างกายของมันยังพุ่งลอยอยู่ในอากาศจากความเร็วที่เคลื่อนที่ไม่ช้าไปกว่าการที่มันอยู่ใต้ผืนดินเลย

ตู้ม~

มันสบัดหางด้วยความรุนแรงฟาดเข้าใส่แนวโล่ป้องกันศัตรูของตนหมายจะแหกแหวกด่านแห่งนี้กัดกินชีวิตมนุษย์ทั้งหลายให้สิ้น

ค๊ากก~

แต่ทว่าก่อนที่มันจะได้รับรู้อะ ความเจ็บปวดจากหางที่ได้กระแทกฟาดเข้าใส่แนวป้องกันของมันกลับเจ็บปวดเสียเอง มันแหกปากร้องอย่างเจ็บปวดดังทุ้มน่าสงสาร

พรืดด~

มันรีบดึงหางของตนกลับทันที

แต่ทว่าการกระชากดึงหางของตนเองกลับนั้นกลับทำให้มันเจ็บปวดมากกว่าเดิม

เพราะผิวหนังของมันที่ประกบติดกับโล่โลหะใบนั้นกลับถูกความร้อนเผาไหม้จนผิวหนังแห้งกรังส่งกลิ่นเหม็น ชิ้นเนื้อของมันไหม้เกรียมหลุดติดอยู่กับโล่โลหะ!

ส่งผลให้มันมีบาดแผลฉกรรจ์เกิดขึ้นที่ส่วนหางกลายเป็นแผลเหวอะหวะผิวหนังหายไปเผยให้เห็นเนื้อและของเหลวสีเหลืองปนแดงไหลย้อยอาบพื้นดิน

ฉึก~

ฉึกก!

และแล้วมันก็ตกตายลงด้วยห่าฝนธนูราวเจ็ดถึงแปดดอกที่ปักเข้าใส่หนอนดินที่น่าสงสารทำให้มันมิทรมานอีกต่อไป

หนอนดินที่รุมโจมตีขบวนป้องกันเริ่มเยอะยั้วเยี้ยมากขึ้นจนเริ่มไร้ที่ว่างให้ตัวอื่นๆ เมื่อมันมิสามารถแทรกตัวเข้ามาโจมตีมนุษย์กลุ่มนี้ได้ ด้วยความดุร้ายและความต้องการตามธรรมชาติทำให้ส่วนที่เหลือนั้นมุดดินมุ่งหน้าเข้าเพื่อหวังประชิดกำแพงเมือง

ฟุ่บบ~

ฉึก!

มีหอกเล่มหนึ่งพุ่งปักเข้าใส่พื้นดินจุดนึง

ค๊ากก~

จู่ๆพื้นดินตรงจุดนั้นกลับแหวกแยกออกพร้อมกับหนอนดินตัวหนึ่งแทรกขึ้นมากรีดร้องอย่างเจ็บปวด กลางลำตัวของมันมีหอกเล่มหนึ่งปักลึกเข้าไปเกือบครึ่งด้าม!

ฉึกก!

มันมิทันได้ร้องเจ็บปวดนานนัก ก็มีหอกอีกเล่มพุ่งปักเข้าใส่ร่างกายของมันอย่างรวดเร็วปักคาร่างกายส่งปลายหอกโผล่ออกไปอีกฟากของลำตัว ส่งหนอนดินตัวดังกล่าวตกตายลงไปตามพักพวกของมัน

นี่คือการโจมตีจากทีมจู่โจมมนุษย์หมาป่าที่ประจำการอยู่บนกำแพงนั่นเอง

เพื่อมิให้หนอนดินเหล่านี้เข้าประชิดกำแพงเมืองพวกเขาจึงจำใจต้องกำจัดมันเสีย

แม้พวกมันจะเคลื่อนที่อยู่ใต้ดินแต่กระนั้นด้วยระยะใกล้บวกกับภาพวงกว้างในมุมสูงทำให้สามารถระบุตำแหน่งของพวกมันได้อย่างไม่ยากเย็นนัก ตอนนี้พวกเขาคุ้นชินกับวิธีเคลื่อนที่ของหนอนดินเหล่านี้แล้ว

หอกเพียงเล่มเดียวก็สามารถปลิดชีวิตหนอนดินระดับเจ็ดไปได้อย่างง่ายดาย แต่หอกเล่มที่สองนั้นเพื่อเร่งเวลาตายของพวกมันให้รวดเร็วทันใจมากขึ้นนั่นเอง

การขว้างปาหอกด้วยพละกำลังนั้นรุนแรงยิ่งนักต่างกับธนูหรือหน้าไม้ที่ต้องระดมโจมตีนับสิบดอกเพื่อจะปลิดชีวิตหนอนดินหนึ่งตัว

ตอนที่ 302 หนอนดิน(ตอนเจ็ด)

คึดด~

หนอนดินเหล่านี้เคลื่อนที่ไปมาใต้พื้นดินด้วยความรวดเร็วยิ่งนัก การโจมตีของพวกมันอย่างการสะบัดหางนั้นไม่ต่างจากการที่มนุษย์ใช้เชือกแส้เส้นเล็กๆฟาดเข้าใส่กันเลยทีเดียว ความรวดเร็วบวกเสริมเข้ากับขนาดตัวที่ใหญ่โตสร้างแรงปะทะอย่างรุนแรง

“ใช้ธนูพิษ” หลินหยางออกคำสั่งเสียงดัง

เมื่อเห็นว่าหนอนดินบางส่วนแบ่งแยกออกจากกลุ่มแนวป้องกันที่ตั้งใจดึงดูดความสนใจของพวกมันเริ่มหมดประสิทธิภาพลงแล้ว

หากปล่อยให้พวกมันกรูกันเข้าประชิดกำแพงเมืองแม้จะไม่สามารถบุกรุกผ่านประตูเมืองขนาดใหญ่ไปได้แต่ก็ต้องตกตายลงด้วยฝีมือของทีมจู่โจมอยู่ดี

เป้าหมายหลักในการเพิ่มระดับทีมก่อสร้างและทีมระยะไกลอาจจะได้ผลกระทบ เขาจึงออกคำสั่งใหม่ปรับเปลี่ยนแผนการโจมตีโดยใช้ลูกธนูพิษที่ได้ตระเตรียมเอาไว้นั่นเอง

เมื่อได้รับคำสั่งจากหลินหยาง มีชายฉกรรจ์สามคนช่วยกันแบกหามถังใบหนึ่งพวกเขาคือหน่วยเวรยามนั่นเอง ทั้งหมดช่วยกันแบกอย่างระมัดระวังส่งให้แก่ทีมระยะไกล

ภายในถังใบนั้นมีลูกศรวางเรียงกันอยู่อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยกว่าห้าสิบดอก

ลูกธนูพิษทั้งหมดนั้นวางแยกอยู่คนละที่กับลูกธนูปกติ เพื่อความปลอดภัยมิให้ใครเผลอแตะต้องและถูกพิษเข้านั่นเอง เหล่าเวรยามนำถังใบนั้นมาวางใกล้เคียงกับทีมระยะไกลเพื่อสะดวกในการหยิบจับ

ลูกธนูที่ถูกอาบไปด้วยเลือดของกบพิษหลายสิบดอกนี้ ส่วนหัวลูกศรเหล็กเหล่านั้นล้วนผุกร่อนจากฤทธิ์ของเลือดกบพิษ

บางอันเสียหายจนมิสามารถใช้งานได้จนต้องทิ้งขว้างเสียหายไปเนื่องจากฤทธิ์กัดกร่อนของเลือดกบพิษนั้นช่างรุนแรงยิ่งนัก การผลิตธนูพิษนั้นจะมีลูกธนูสามในสิบดอกจะเสียหายไปไม่สามารถนำกลับมาใช้ได้อีก

ด้วยเหตุนี้หลินหยางจึงมิอยากใช้ลูกธนูที่อาบยาพิษพวกนี้เท่าไหร่นัก เพราะมันสิ้นเปลืองมากเกินไป

ลูกธนูที่พวกเขาผลิตขึ้นมาใช้กันเองนั่นจะเป็นลูกธนูที่มีส่วนหัวเป็นไม้เหลาแหลมคมธรรมดา แน่นอนว่าอนุภาพของมันย่อมด้อยกว่าลูกธนูที่มีปลายศรเป็นเหล็กแหลมคมเป็นแน่ ยิ่งกว่านั้นพวกเขาไม่สามารถผลิตลูกธนูปลายเหล็กได้เนื่องจากไม่มีวัตถุดิบนั่นเอง

รวมถึงเลือดกบพิษที่หาได้ยากยิ่งจนถึงบัดนี้พวกเขายังพบเจอกบพิษเพียงสองตัวเท่านั้น หนึ่งคือคลองน้ำแหล่งอาหารและแหล่งน้ำที่สำคัญของพวกเขานั่นเอง อีกหนึ่งคือจากคลองน้ำอีกแห่งที่พึ่งค้นพบโดยเหล่าเอลฟ์

ตอนนี้พวกเขาจึงมีถุงเลือดกบพิษอยู่เพียงสองถุงเท่านั้น และการจะเก็บรักษานั้นยากยิ่งกว่าการหาใหม่เสียอีก เพราะเลือดกบพิษที่มีฤทธิ์กัดกร่อนสูงแม้พวกเขาจะห่อหุ้มด้วยผิวหนังของตัวมันเองแต่ยิ่งปล่อยเอาไว้มันก็ระเหยแห้งกรังตามกาลเวลาไปเรื่อยๆ

สรุปคือเลือดกบพิษมีแต่นั้นลดลงเรื่อยๆไม่สามารถเพิ่มขึ้นได้อีกหากพวกเขาไม่พบเจอกบพิษตัวใหม่นั่นเอง

เหมยเหมยหญิงสาวตัวน้อยผู้นำการฝึกทีมระยะไกล

เธอหยิบธนูดอกหนึ่งภายในถังขึ้นมาด้วยความระมัดระวังอย่างยิ่ง พร้อมกับวางพาดบนคันธนูเตรียมตั้งท่ารั้งสายธนูจนสุดกำลังปลดปล่อยปลายนิ้วส่งลูกธนูดอกนั้นออกไปพุ่งผ่านอากาศ

ฟิ้วว~

ฉึก!