ตอนที่ 333 แบ่งปัน(ตอนต้น)
“เรียกทุกคนมารวมกัน” หลินหยางกล่าว
ใช้เวลาเพียงชั่วครู่ทุกคนภายในเมืองหลินหยางก็มารวมกันจนสิ้น โดยทีมต่างๆยืนเรียงแถวกันตามหัวหน้าทีมของตน ส่วนผู้มิมีส่วนเกี่ยวข้องยืนล้อมรอบอยู่ภายนอก
“ทุกคนคงทราบอยู่แล้วว่าการสังหารมอนสเตอร์แต่ละตัวนั้นมีโอกาศที่จะได้ทักษะของมอนสเตอร์ตัวดังกล่าวมาครอบครอง ตรงหน้าของพวกคุณคือหนังสือทักษะที่ได้มาจากหยดเหงื่อแรงกายของพวกคุณ ผมจะมอบมันให้กับหัวหน้าทีมของพวกคุณเพื่อนำไปแจกจ่ายให้แก่สมาชิก” หลินหยางกล่าว
สมาชิกทีมทั้งห้าทีมส่งเสียงพูดคุยตื่นเต้น หวังจะได้ทักษะดังกล่าวมาครอบครอง
ตอนนี้มีทีมที่เป็นกำลังหลักให้แก่เมืองของเขาทั้งหมดสี่ทีมด้วยกันและทีมเสริมอีกหนึ่งทีมที่มีหน้าที่สอดส่องให้ความสำคัญกับการป้องกัน นั่นคือทีมเวรยามนั่นเองพวกเขาก็ยืนเรียงแถวอยู่หลังผู้นำของตน หวงฮั่น
“ก่อนอื่น หลิวเจี่ย” หลินหยางกล่าวพลางหยิบทักษะเล่มหนึ่งขึ้นมาไว้ในมือ
“ครับ” หลิวเจี่ยผู้นำทีมก่อสร้างรีบตอบกลับพลางเดินนำออกมาข้างหน้า ใบหน้ามันตื่นเต้นยินดีที่ถูกเรียกชื่อขึ้นมาเป็นคนแรก
“นี่คือทักษะที่ได้รับจากหนอนดินระดับเจ็ด มันเป็นทักษะที่มีระดับสูงที่สุดในกองหนังสือทั้งมวลนั่นคือทักษะระดับ 3 แต่ทว่าจากคำอธิบายของทักษะนั้นดูเหมือนมันจะมิใช่ทักษะสายต่อสู้ ตอนนี้ผมจะให้นายใช้ทักษะดังกล่าวนายยินดีไหม?” หลินหยางกล่าว
“ยินดีครับ” หลิวเจี่ยตอบกลับฉีกยิ้มกว้าง
มันรับหนังสือทักษะระดับสามจากหลินหยางอย่างตื่นเต้นใบหน้าแดงก่ำ
ไม่รอช้ามันรีบเปิดหน้าหนังสือทักษะดังกล่าวอย่างรวดเร็ว ส่งผลให้หนังสือภายในมือค่อยๆลุกไหม้จนมิเหลือเศษซาก พร้อมกับตัวอักษรประหลาดไหลเข้าไปในหัวของมัน
“เรียบร้อยแล้วใช้ไหม? ลองใช้ทักษะเมื่อครู่สิ” หลินหยางกล่าวเขาอยากจะเห็นผลของทักษะระดับสูงเล่มนั้น
“ครับ!” หลิวเจี่ยตอบรับเสียงหลง มันหยิบดาบสั้นของตนเองออกมาตั้งท่าพลางหลับตาเพ่งสมาธิไม่นานดาบสั้นภายในมือของมันก็สั่นอย่างรุนแรงถี่ยิบ
“ลองใช้กับพื้นดินดู” หลินหยางกล่าว เขาเห็นเพียงดาบของมันที่สั่นไปมาเท่านั้น
ได้ยินเช่นนั้นหลิวเจี่ยนำดาบของตนชี้ลงพื้นพลางใช้ทักษะดังกล่าวส่งผลให้ดาบของมันสั่นเป็นเจ้าเข้า เห็นเช่นนั้นมันยิ้มแย้มแก้มปริปากฉีกจนเกือบถึงหูที่เห็นทักษะใหม่ทำงานได้อย่างใจนึก มันฟันดาบลงบนพื้นทันที
ฉึก!
ดาบของมันฟันลงบนพื้นส่งปลายดาบจมหายลงไปราวหนึ่งคืบ และแล้วทักษะของมันก็แสดงผลใบดาบที่สั่นไปมานั้นสร้างช่องว่างออกเป็นรอยแยกเล็กๆ ทำให้มันสามารถกดดาบลงลึกเข้าไปได้อีกอย่างต่อเนื่อง
ครืดด~
บนพื้นตรงหน้าถูกดาบของหลิวเจี่ยปักลึกลงไปเรื่อยๆใบดาบเองยังคงสั่นอยู่ไม่หยุด รอยนั้นมันซิกแซกไปมาไม่เหมือนกันการใช้ดาบฟันเป็นเส้นตรงเท่าใดนัก
ดาบของมันแม้จะจมลึกอยู่บนพื้นดินแต่ทว่าใบดาบยังคงสั่นอยู่บางเบามิได้ถูกพื้นดินยึดเหนี่ยวแต่อย่างใดคล้ายกับว่ามิมีสิ่งใดหยุดการทะลวงของมันได้ การสั่นสะเทือนของมันค่อยๆสร้างช่องว่างขึ้นเล็กน้อยแม้จะปักลงมากกว่าครึ่งเล่ม!
ตอนที่ 334 แบ่งปัน(ตอนกลาง)
หลิวเจี่ยดึงดาบของตนขึ้นมาจากพื้นด้วยมุมปากที่ฉีกยิ้มกว้างมันพึงพอใจในทักษะระดับสูงที่ตนเองมียิ่งนัก ตอนนี้ตัวมันเป็นผู้ครอบครองทักษะถึงสองทักษะแล้ว หนึ่งคือทักษะราชสีห์คำรามระดับสองที่ได้รับการเลื่อนขั้นเป็น 8/10 อีกเพียงสองขั้นเท่านั้นก็จะสามารถเลื่อนเป็นระดับสามไปได้
แต่ทว่าทักษะราชสีห์คำรามนั้นมันแทบมิได้ใช้ออกเลยเพียงนิด เนื่องจากตัวมันเป็นผู้ควบคุมการโจมตีจากระยะไกล ช่องว่างระหว่างมันและศัตรูจึงห่างเกินไปที่จะทำให้ทักษะราชสีห์คำรามมีผล
ตอนนี้มันได้ทักษะระดับสามมาครอบครองแล้ว แม้จะไม่ใช่ทักษะต่อสู้ก็ตามที
หลิวเจี่ยใช้ทักษะเคลื่อนธรณีอย่างต่อเนื่อง ควบคู่ไปกับอาวุธที่หลากหลาย โชว์ศักยภาพของทักษะให้แก่หลินหยางดูจนหมดเปลือก
ทักษะนี้มิใช่เพียงใช้ได้กับพื้นดินเท่านั้น มันสามารถเจาะทะลุได้แม้แต่ผิวไม้เลยทีเดียว แต่มิสามารถเจาะผ่านผิวไม้ที่หนาเกินไปได้ หากใช้ร่วมกับค้อนเหล็กเมื่อฟาดเข้าใส่โล่โลหะทำให้ความรุนแรงของมันเพิ่มขึ้นเกือบเท่าตัว
“โอเค ขอบคุณมาก” หลินหยางยิ้มกล่าวหลังจากที่ได้รับชมดูมันใช้ทักษะดังกล่าวจนเรี่ยวแรงแทบจะหมดสิ้น แม้ใบหน้าจะซีดเซียวเพราะความเหนื่อยแต่
“มีทักษะเคลื่อนธรณีอีกหนึ่งเล่ม ให้นายนำไปมอบให้แก่สมาชิกทีมก่อสร้างหนึ่งคน” หลินหยางยื่นทักษะเคลื่อนธรณีระดับสามให้แก่หลิวเจี่ย
ทักษะนี้มิได้ส่งเสริมในเรื่องการต่อสู้มากนัก เขาตั้งใจจะมอบให้แก่ผู้ที่สามารถใช้มันสร้างประโยชน์ได้อย่างแท้จริงมิใช่ครอบครองไว้เพื่อโอ้อวด จากทีมทั้งหมดคงมีเพียงแต่ทีมก่อสร้างเท่านั้นที่จะนำทักษะนี้ไปใช้ประโยชน์ในภายภาคหน้า
พรึ่บ~
“ครับ!” หลิวเจี่ยตอบรับพร้อมกับใช้ขาของตนตบเข้ากับขาอีกข้างหนึ่งแผ่นหลังยืดตรงและยกแขนหนึ่งข้างขึ้นมาทำวันทยาหัตถ์ให้แก่หลินหยางเสียอย่างนั้น ไม่นานมันก็หันตัวกลับไปยืนหน้าทีมก่อสร้างดังเดิม ใบหน้าของมันยังคงยิ้มแย้มมิหายไป
“ยินดีด้วยพี่หลิว”
“สุดยอดเลยพี่หลิว”
“ข้าอิจฉาพี่หลิวจริงๆ” สมาชิกทีมก่อสร้างเริ่มส่งเสียงพูดคุยกล่าวความยินดีแก่ผู้นำทีมของพวกมัน ส่งผลให้ใบหน้าของหลิวเจี่ยเบิกบานยิ่งนัก
“…” หลินหยางสะดุ้งตกใจกับปฏิกิริยาของหลิวเจี่ย คนอื่นๆก็มิต่างกันเท่าไรนัก..
หลังจากยืนนิ่งชั่วครู่กว่าจะสามารถดึงสติของตนกลับคืนมาได้ มองไปยังหลิวเจี่ยมันยิ้มรื่นแก้มปริรับฟังคำยินดีจากผู้คนรอบข้างมิได้รับรู้ถึงความผิดปกติจากการกระทำของมันเลยแม้แต่น้อย..
“เอ่อ..นี่คือทักษะระดับหนึ่ง พิษผึ้ง ทักษะนี้ทำให้ผู้ใช้สามารถใช้พิษหลอนประสาทในการโจมตีได้ มันมีทั้งหมดยี่สิบเจ็ดเล่ม ผู้นำแต่ละทีมเดินขึ้นมาข้างหน้า” หลินหยางกล่าว
พรึ่บบ~
ยังไม่ทันสิ้นเสียงหลินหยาง ผู้นำแต่ละทีมตบเท้าก้าวออกมาข้างหน้าทันทีราวกับว่ารอคอยอยู่ก็มิปาน หลินหยางเดินเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับหยิบมอบหนังสือทักษะดังกล่าวให้แก่ผู้นำแต่ละคนโดยมีเทียนหนิงเจี้ยนคอยส่งหนังสือทักษะให้ไม่ขาดมือ
