ตอนที่ 417 ความสิ้นหวัง(ตอนกลาง)
ฟุ่บ~
ตุบ~
ตอนนี้ราวกับกาลเวลาถูกบิดเบือนหยุดนิ่งไม่เดินต่อ
ค้างคาวระดับหกกว่าร้อยตัวเดิมทีพวกมันกางปีกโบยบินเข้าแถวเรียงคิวหมายจะโจมตีเข้าใส่ผู้บุกรุก
บัดนี้ค้างคาวระดับหกเหล่านี้หยุดกระพือปีก พวกมันหยุดนิ่งมิขยับแม้เพียงนิด เพียงเสี้ยววิร่างของพวกมันทั้งหมดดิ่งลงปักพื้นตามทางแนวการบินของพวกมัน
แถวหน้าสุดของพวกมันซึ่งอยู่ห่างจากหลินหยางมิถึงหนึ่งเมตรเมื่อบินมาด้วยความเร็วและหยุดกระพือปีกไร้การทรงตัวกระทันหันเช่นนี้ ร่างกายจึงพุ่งไปข้างหน้าตามแรงเฉื่อยดิ่งตรงเข้าหาร่างที่หยุดนิ่งของหลินหยาง
นำส่วนหัวของมันปักลงบนพื้นถ้ำอย่างแรง มีร่างของค้างคาวสามตัวพุ่งชนร่างของหลินหยางเต็มเปาทำให้ร่างของเขาที่แข็งค้างคุกเข่าอยู่นั้นล้มพับไปด้านหลังโดยไร้การต่อต้าน
ยังดีที่เขามิถูกปีกของค้างคาวที่พุ่งชนเข้าใส่นี้บาดสร้างแผลเข้า เพราะทักษะที่ค้างคาวเหล่านี้ถือครองมันเป็นทักษะติดตัวที่จะใช้ออกเองอัตโนมัติแม้จะไม่ได้สติก็ตาม
หากถูกมันสร้างบาดแผลให้เขาสักเล็กน้อยแผลนั้นคงไม่มีทางสมานเองตามธรรมชาติหากเป็นแบบนั้นเขาคงไม่มีโอกาศฟื้นขึ้นมาลืมตาดูโลกอีกเป็นตลอดไป
ค้างคาวแถวหลังเองก็มีสภาพไม่ต่างกันมากนักพวกมันทิ้งร่างดิ่งลงบนพื้นถ้ำ
ฝูงค้างคาวหลายร้อยตัวทยอยโหม่งพื้นถ้ำเรียงแถวเป็นระเบียบตั้งแต่หน้าสุดของแถวที่เป็นค้างคาวระดับหก
จนถึงช่วงกลางของค้างคาวระดับสี่พวกมันล้วนแข็งค้างมิกระพือปีกใดๆทั้งสิ้นหยุดอยู่บนอากาศท้ายสุดก็จบลงที่ร่างของมันตกลงสู่พื้นถ้ำ
หากมีใครมองดูฝูงค้างคาวอยู่ตอนนี้คงอดชื่นชมความสวยงามนี้มิได้ พวกมันคล้ายกับคลื่นทะเลไหลไปสู่พื้นถ้ำอย่างต่อเนื่อง
….
ภายในถ้ำเงียบกริบไร้เสียง ไม่มีแสง ไม่มีการเคลื่อนไหว
เบื้องหน้าหลินหยางมิเหลือค้างคาวที่โบยบินอยู่บนอากาศเลยแม้แต่ตัวเดียว แต่บนพื้นถ้ำมีกองร่างค้างคาวทับถมกันทอดยาวไปไกลลับสายตา
บางจุดยังมีการเคลื่อนไหวขยุกขยิกไปมา บางตัวตะเกียกตะกายแหวกร่างของพวกพ้องพ้นขึ้นมาบนเนินเขาค้างคาวนี้
หลินหยางนอนแน่นิ่งอยู่บนพื้นคล้ายเขากำลังหลับลึกอยู่ ไม่มีทีท่าว่าจะลุกขึ้นมาได้แต่อย่างใด ดูจากสภาพของเขาแล้วไม่ใกล้เคียงกับคำว่าปกติเลยแม้แต่น้อย
สถานการณ์ภายในถ้ำตอนนี้มิทราบผลลัพธ์จากการใช้ทักษะราชสีห์คำรามนั้นทำให้ค้างคาวทุกตัวถูกโจมตีจนหมดหรือไม่
แต่ตรงจุดนี้ยังมิมีค้างคาวตัวใดที่ยังมีสภาพร่างกายปกติเลยแม้แต่ตัวเดียว รวมถึงตัวผู้ใช้เองก็เช่นกัน
เดิมทีชายหนุ่มมิได้ตั้งใจจะใช้ทักษะดังกล่าวเพราะมันกินพละกำลังมากเกินไป
เขาคอยรอตรวจสอบเจ้าค้างคาวลึกลับที่มีพลังโจมตีมหาศาลอยู่ตลอดเวลาเพื่อต้องการทราบสถานะของมันจึงค่อยตัดสินใจว่าจะใช้ทักษะใดในการกำหราบ
แต่ทว่าความตั้งใจของเขาก็พังทลายลงเมื่อมิสามารถตรวจสอบมันได้ดังที่ใจนึก จนถึงช่วงเวลาวิกฤตจำต้องใช้ออกด้วยทักษะระดับสูงสุดที่ตนมีอย่างหลีกเลี่ยงมิได้
ตอนที่ 418 ความสิ้นหวัง(ตอนปลาย)
ครืด~
แคว๊ก~
ภายในถ้ำมืดมิดมีเสียงขยับตัวไปมาของค้างคาวเป็นบางช่วงสลับกับเสียงร้องของพวกมันที่ฟังดูแล้วช่างอ่อนล้ายิ่งนัก
เสียงส่วนใหญ่ดังมาจากระยะห่างออกไปในความมืด พวกมันคือเหล่าค้างคาวระดับสี่ที่อยู่นอกระยะอันตรายจึงได้รับผลกระทบไม่มากเท่าฝูงค้างคาวระดับหกที่อยู่ใกล้ผู้ใช้ทักษะ
แม้จะได้รับผลของทักษะน้อยกว่าก็ตามพวกมันก็ยังดิ่งลงโหม่งพื้นถ้ำอยู่ดี เพราะทักษะราชสีห์คำรามของผู้บุกรุกมีอานุภาพร้ายแรงเกินกว่าที่พวกมันจะรับไหว แถมพวกมันยังมิมีพลังวิญญาณแม้แต่ 0.1 เสียด้วยซ้ำ จึงถูกผลของทักษะไปเต็มๆไร้หนทางต่อต้าน
นับตั้งมนุษย์หมาป่าทั้งหมดถอยทัพกลับไปเวลาผ่านพ้นมาเพียงสองถึสามนาทีเท่านั้น
แต่กลับเป็นสามนาทีที่ยาวนานเหลือเกินและการต่อสู้ทั้งหมดก็จบลงไปในช่วงเศษนาทีโดยที่ไม่มีใครคาดคิด
เมื่อดูจากฝ่ายค้างคาวปีกเหล็กนับว่าพวกมันเสียหายหนักหนาเอาการพวกมันต้องสังเวยชีวิตพวกพ้องไปเกือบครึ่ง แต่ฝ่ายผู้บุกรุกมิมีใครพลาดท่าเสียทีให้แก่มันเลยแม้แต่ชีวิตเดียว นอกเสียจากผู้นำของศัตรูที่กำลังนอนสลบไสลไม่รับรู้สิ่งใด
พึ่บ~
จู่ๆก็มีเสียงกระพือปีกบางเบาแว่วเสียงมาเล็กน้อย
หากฟังจากเสียงแล้วต้นตอของปีกคู่นี้มิคล้ายคลึงกับการกระพือปีกของสัตว์ประหลาดตัวใหญ่อย่างค้างคาวระดับสี่ ทั้งยังมิใกล้เคียงกับเสียงของค้างคาวระดับหกที่มีขนาดตัวใหญ่กว่า
เสียงของมันเริ่มใกล้ผู้บุกรุกเข้ามาเรื่อยๆ
ทว่าความดังของเสียงการตีปีกสร้างแรงลมพยุงตัวให้โบยบินอยู่นั้นกลับมิดังขึ้นมากมายเท่าใดคล้ายกับเสียงที่ส่งออกมาถูกดูดหายไปอย่างไงอย่างงั้น
มิทราบว่าสิ่งนี้เป็นเอกลักษณ์ในการเคลื่อนที่ของมันหรือเป็นเพราะมันมีทักษะบางอย่างที่ทำให้การเคลื่อนที่ของมันเบาบางราวกับไร้ตัวตนกันแน่
ใช่แล้วมันคือค้างคาวลึกลับตัวจิ๋วที่ทั้งสถานะและทักษะของมันยังคงเป็นปริศนามาจนถึงบัดนี้
แม้การต่อสู้จะหยุดลงไปแล้วทั้งหลินหยางยังสิ้นสติพลาดท่าเสียทีจนสุดท้ายเขาก็ยังไม่สามารถมองเห็นเจ้าค้างคาวตัวจิ๋วได้อย่างชัดเจน
ค้างคาวลึกลับตัวจ้อยนี้มันบินอยู่ห่างหลินหยางมิถึงสองเมตร ตอนนี้มันมิต้องต่อคิวรอเข้าโจมตีหรือแอบแฝงร่างกายหลบซ่อนการมองเห็นของผู้บุกรุกอีกต่อไป เพราะผู้บุกรุกเพียงรายเดียวที่มันจ้องเล่นงานอยู่บัดนี้นอนแน่นิ่งสิ้นสติอยู่บนพื้น!
ช่างน่าแปลกยิ่งนักที่มันยังคงสั่งการร่างกายขยับปีกโบยบินอยู่ได้ราวกับว่าทักษะระดับสูงสุดที่หลินหยางภาคภูมิใจไม่ได้ระแคะระคายผิวหนังของมันเลยเช่นนี้
ในคราก่อนยามที่พวกเขาบุกรุกถ้ำค้างคาวและถูกกองกำลังพันธมิตรสามเผ่าพันธุ์เข้ารุกราน
หลินหยางได้ใช้ทักษะนี้ไปหนึ่งคราเพื่อหยุดฝูงค้างคาวที่กำลังไล่ต้อนคนของตนในขณะที่กำลังจะถอยออกจากถ้ำ ครานั้นพวกมันถูกผลของทักษะและใช้เวลากว่าหลายนาทีเพื่อจะฟื้นคืนร่างกายจนออกมาตามไล่ล่าพวกเขาภายนอกถ้ำ
