ตอนที่ 439 เริ่มต้น
เทียนหนิงเจี้ยนเมื่อมันส่งเสียงสั่งการเป็นที่เรียบร้อยมิรอช้ามันรีบปีนขึ้นไปอยู่บนหอสังเกตุการณ์ทันที เนื่องจากบนนี้มันสามารถมองเห็นทั้งสมรภูมิได้ทุกซอกทุกมุมทั้งยังเป็นสถานที่ปลอดภัยที่สุดในปัจจุบัน
ส่วนที่พักพิงชั่วคราวที่มีผู้บาดเจ็บอย่างเจียวซิ่นและผู้หมดสติจากการใช้ทักษะมากเกินไปอย่างหรงเถียนเหยานอนพักอาศัยอยู่ พวกเขามิน่าเป็นห่วงความปลอดภัยเนื่องจากมีมนุษย์หมาป่ากว่าห้าตนคอยอารักขาอยู่
ปากถ้ำมีค้างคาวปีกเหล็กกรูกันออกมามิหยุดหย่อนทีละตัว สามตัวบ้าง บางครามันออกมาพร้อมเพรียงกันมากถึงสิบตัว
ตอนนี้ทีมก่อสร้างที่ได้รับหน้าที่คุ้มครองทีมต่อสู้ พวกเขาคอยปลิดชีวิตค้างคาวปีกเหล็กที่ออกมาจากถ้ำ
แต่ด้วยฝีมืออันต่ำต้อยมิสามารถคร่าฟันพวกมันได้หมดทุกตัว จึงมีค้างคาวส่วนใหญ่ที่หลุดรอดพ้นออกมากางปีกบินเป็นอิสระบนฟากฟ้า
แคว๊ก~
แคว๊กก~
เหล่าค้างคาวส่งเสียงดังระงมมิทราบมาจากตัวไหนทิศทางใด มันเป็นการประสานเสียงที่สามารถทำให้ศัตรูของพวกมันอกสั่นขวัญแขวนเลยทีเดียว
ผลลัพธ์จากพลังเสียงของมันดูจะได้ผลดีเกินคาดเพราะเหล่าทีมก่อสร้างที่มิสันทัดกับการต่อสู้ พวกเขาล้วนหน้านิ่วคิ้วขมวดหวาดกลัวเคร่งเครียด
ยิ่งมองไปยังปากถ้ำเห็นฝูงค้างคาวกรูกันออกมาไม่สิ้นสุด ยิ่งสร้างความสิ้นหวังให้แก่พวกมัน แต่มิใช่สำหรับทีมระยะใกล้และทีมจู่โจมพวกเขาล้วนมองมันเป็นแหล่งเพิ่มพูนระดับชั้นดี ยิ่งออกมาเยอะมากเท่าใดยิ่งสุขใจมากเท่านั้น
“รออะไรอยู่ รีบเริ่มได้แล้ว!” เทียนหนิงเจี้ยนตะโกนมาจากหอสังเกตุการณ์ด้วยใบหน้าบูดบึ้ง
มันก็มิต่างจากทีมก่อสร้างที่หวาดกลัวฝูงสัตว์ปีกที่ออกมาเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ มันอดมิได้จึงเร่งเล้าให้พวกเขารีบจัดการเสียที
ตอนนี้สถานการณ์เริ่มเป็นจัยให้แก่ค้างคาวปีกเหล็ก สร้างความเสียเปรียบให้แก่เหล่าผู้บุกรุก
ยิ่งมันออกมามากเท่าใดพวกมันยิ่งมีกำลังรบมากขึ้นเท่านั้น
ส่วนฝ่ายผู้บุกรุกจำนวนของพวกเขามิมีเพิ่มขึ้นเพราะผู้ที่สามารถต่อสู้ได้จากเมืองหลินหยางบัดนี้อยู่ที่นี้หมดแล้ว พวกเขาจึงมิมีกำเสริมอีกต่อไป
“หลิวไห่นายเริ่มก่อน เดียวพวกเราจะคอยสนับสนุน” จิ่นเหอกล่าวพลางชักดาบสั้นที่คาดเอวขึ้นมาจับไว้ในมือข้างหนึ่งพร้อมกับส่งต่อตาข่ายในมือให้แก่คู่หูจากทีมก่อสร้างของมันให้ถือจับแทนชั่วคราว
มันปลีกตัวออกจากตำแหน่งของตนยืนอยู่ระหว่างเส้นทางกึ่งกลางตั้งท่าเตรียมพร้อม
“พร้อมหรือยัง?” หลิวไห่กล่าวถามสมาชิกกลุ่มของตน
พวกมันทั้งสี่สูดหายใจลึกเตรียมรับศึก
หลังจากไถ่ถามความพร้อมของสมาชิกเรียบร้อย หลิวไห่พยักหน้าเป็นสัญญาณให้แก่จิ่นเหอ
“ลุย!!” จิ่นเหอตะโกนเสียงดังจับดาบวิ่งเข้าใส่ค้างคาวที่กรูกันออกมา
มันเพียงคนเดียวต่อสู้กับค้างคาวที่ออกมาจากถ้ำอย่างบ้าคลั่ง
มันกวัดแกว่งอาวุธฟันซ้ายขวาแทรกกลางฝ่าเข้าไปจนบัดนี้แนบชิดกับปากถ้ำเป็นที่เรียบร้อย
ยิ่งใกล้เท่าใดมันต้องลับคมประสาทสัมผัสให้มากขึ้นเกือบเท่าตัว
เมื่อค้างคาวปีกเหล็กถูกผลักออกมาจากปากถ้ำยังมิทันได้ตั้งตัวเต็มที่ก็ถูกจิ่นเหอฟันผ่าร่างของมันออกเป็นสองซีกเสียก่อนแล้ว
ตอนที่ 440 ฝ่าทะลวง
ตอนนี้เหล่าทีมก่อสร้างที่ถูกจับคู่เข้ากับกลุ่มของจิ่นเหอและหลิว พวกมันมิได้ให้ความสนใจตรงปากถ้ำอีกต่อไป
คอยระแวดระวังด้านหลังและด้านบนทั้งหมด
นั่นเพราะว่าส่วนของปากถ้ำเป็นหน้าที่ของจิ่นเหอเป็นผู้จัดการตรงส่วนนั้นเพียงผู้เดียวเพื่อมิให้เกะกะขวางเส้นทางของหลิวไห่และกลุ่มมัน
ยังมีค้างคาวที่สามารถหลุดรอดคมดาบของจิ่นเหอไปได้บ้างบางส่วน เนื่องจากมันอยู่นอกระยะโจมตีของเขาหรือบางทีเป็นเพราะค้างคาวปีกเหล็กมันออกมาครานึงมากเกินกว่าสามตัวขึ้นไปจิ่นเหอก็มิสามารถฆ่าพวกมันได้หมด
เพราะเขามิมีความรวดเร็วมากถึงขั้นที่จะฟาดฟันอาวุธโจมตีมากกว่าสองจุดในคราเดียวได้
ค้างคาวที่รอดมาได้มันรีบบินขึ้นบนฟากฟ้าทันทีเพื่อมิให้ตกตายลงไปอย่างเสียเปล่า
ถึงแม้จิ่นเหอจะไม่สามารถฆ่าค้างคาวได้ทั้งหมดแต่เขาก็สามารถทำให้เส้นทางตรงกลางของปากถ้ำเปิดโล่งออก
เป้าหมายของเขามิใช่เข่นฆ่าปลิดชีพค้างคาวเหล่านี้ด้วยกำลังตนเพียงคนเดียว แต่เขาทำเพื่อเปิดเส้นทางส่งไม้ต่อให้แก่หลิวไห่และกลุ่มของมัน!
จากการกระทำของจิ่นเหอเขาจัดการแหวกทะเลค้างคาวทำให้เส้นทางตรงกลางเปิดโล่งออก
“ไปๆ” หลิวไห่มิรอช้านำทีมวิ่งฝ่าดงค้างคาวเข้าไปภายในถ้ำทันที
วูบบ~
มนุษย์และมนุษย์หมาป่าอย่างละสองคนถูกดูดเข้ามาด้วยปากถ้ำทันที
แคว๊กก~
เมื่อเข้ามาแล้วเสียงที่พวกเขาได้ยินเป็นเสียงของค้างคาวปีกเหล็กและมันอยู่ใกล้พวกเขาเพียงแค่เอื้อมเท่านั้น
เมื่อได้ยินเสียงสัตว์ประหลาดร้องดัง มันพลันนึกขึ้นถึงหลินหยางที่หายตัวไปมิรู้ข่าวคราว หลิวไห่มีใบหน้าเศร้าหมองลงอย่างเห็นได้ชัด
หากมีค้างคาวอยู่ในส่วนหน้าสุดของถ้ำเช่นนี้ นั่นเท่ากับว่าหลินหยางนั้นต้องอยู่ส่วนหลัง หรือกลางฝูงของค้างคาวเหล่านี้เป็นแน่
‘มิใช่ว่าพี่หยาง…’ มันมีความคิดแปลกประหลาดขึ้นมา เมื่อมองจากค้างคาวปีศาจสัตว์เดรัจฉานมีสัญชาติญาณสัตว์ที่ดุร้ายเช่นนี้มันคงไม่ปล่อยให้ผู้บุกรุกที่อยู่อาศัยของมันรอดชีวิตอย่างปลอดภัยได้เป็นแน่
มิช้ามันก็รีบปัดความคิดนั้นทิ้งเสียเพราะมันยังไม่ปักใจเชื่อนอกจากจะได้เห็นร่างไร้วิญญาณของหลินหยางด้วยตาของมันเอง มันเลิกคิดฟุ้งซ่านรีบดำเนินทำตามแผนการทันที
ฮึ่ม~
หลิวไห่เค่นเสียงมิปล่อยให้เวลาล่วงผ่านเลย
มันชิดตัวกับผนังถ้ำด้านซ้ายทันที
มนุษย์อีกหนึ่งภายในกลุ่มเองก็มิรอช้าขนาบกับผนังถ้ำด้านขวา พวกมันทั้งสองกางตาข่ายทั้งผืนแผ่ครอบคลุมเส้นทางภายในถ้ำจนมิดชิด
โดยพวกมันทั้งสี่ใช้ตาข่ายทั้งผืนบดบังร่างกายคล้ายกับเป็นโล่ตาข่ายขนาดยักษ์ ทั้งสองฝ่ายถูกแยกออกจากกันโดยตาข่ายที่อยู่กึ่งกลางระหว่างพวกมันทั้งสี่และฝูงค้างคาว
ฟุ่บบ~
และแล้วตาข่ายผืนนี้ก็ได้ลิ้มรสการจับเหยื่อเป็นครั้งแรกโดยเหยื่อของมันคือค้างคาวปีกเหล็กตัวหนึ่งที่หมายจะพุ่งออกไปจากถ้ำแห่งนี้
แต่ทว่ามันมิทันได้ทำตามความต้องการของตน กลับกลายเป็นว่ามันส่งร่างของตนบินเข้าใส่ตาข่ายผืนใหญ่พันธนาการร่างมิสามารถเคลื่อนไหวกางปีกได้อีกเป็นครั้งที่สอง