ตอนที่ 553 ตัวปัญหา
หลินหยางเห็นเพียงใบหน้าครึ่งซีกของมันทางด้านหลังจากมุมท้ายทอยของมัน
เส้นผมที่ยาวสลวยดั่งอิสตรีปกคลุมใบหน้ากว่าครึ่งของมันปกปิดดวงตายาวลงมาถึงจมูก ผู้อื่นจึงเห็นเพียงแค่ช่วงปากของมันลงไปเท่านั้น บนแขนของมันมีขนสีน้ำตาลอ่อนปกคลุมอยู่ แน่นอนมันมิใช่เผ่าพันธ์มนุษย์เป็นแน่
สภาพร่างกายของมันก็ดูปกติสุขดีทุกอย่างไม่มีร่องรอยของการอดอาหาร รวมถึงไม่มีมัดกล้ามด้วยเช่นกัน กระนั้นมันก็มิใช่เพศหญิงเนื่องจากบนริมฝีปากของมันนั้นมีหนวดเคราขึ้นเล็กน้อยและผิวกายที่หยาบกร้าน
องค์ประกอบภายนอกของมันเสมือนดั่งคนปกติธธรรมดาทั่วไป แต่ที่น่าแปลกก็คือหลินหยางไม่สามารถจดจำชายผู้นี้ได้?
ความทรงจำของเขาแม้ไม่สามารถจดจำได้ทุกรายระเอียดกระเบียดนิ้ว แต่ใบหน้าของมวลมนุษย์ทั้งกลุ่มที่มีถึงห้าสิบคนนี้แน่นอนพวกมันต้องผ่านสายตาหลินหยางมากันแล้วทุกผู้คน
ฉะนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะไม่เคยเห็นชายคนนี้ที่มีทรงผมสะดุดตาเพราะความยาวของเส้นผมมันนั่นเอง
ภายในกลุ่มนี้มีเพศชายที่มีผมยาวไม่กี่คนนักหากไม่นับอิสตรีแล้วก็มีเพียงสองถึงสามคนเห็นจะได้แต่ไม่มีใครผมยาวเท่ามัน ฉะนั้นหากมันเข้าร่วมกลุ่มนี้อยู่ด้วย หลินหยางต้องสังเกตุเห็นมันก่อนแล้วอย่างแน่นอน
แต่ไม่ว่าอย่างไรเขาก็ไม่สามารถนึกภาพของชายคนนี้ออกจากใบหน้าของคนกว่าห้าสิบคนของกลุ่ม เวลาที่พึ่งผ่านมายังไม่ถึงครึ่งชั่วโมงความทรงจำของเขาย่อมไม่เลือนหายอย่างแน่นอน นั่นแสดงว่าชายคนนี้เป็นคนแปลกหน้า? หรือมันพึ่งเข้ามารวมกลุ่ม? บางทีมันอาจจะอยู่ที่เส้นทางเดินภายในถ้ำอยู่แล้ว? หรือไม่มันอาจจะเป็นผู้รอดชีวิตที่เข้าร่วมในภายหลังยามที่พวกเขาเริ่มดำเนินการตามแผนตรงส่วนลึกของถ้ำ?
มีแต่คำถามเต็มไปหมด
แต่คิดไปก็ไร้ประโยชน์เพราะมันไม่สามารถเปลี่ยนแปรงสถานการณ์ที่เกิดขึ้นอยู่นี้ได้
“นี่นาย! ได้ยินไหม!!” หลินหยางตะโกนเสียงดัง
ชายหนุ่มแทบจะเหลืออดเต็มที ไม่ว่าจะตะโกนเรียกมันเท่าไหร่ชายผู้นี้ก็ไม่ให้ความสนใจแก่เขาเลย
อ๊ากก~
ทำอะไรว่ะะ~
ผู้คนที่อยู่ฝั่งขวาของหลินหยางส่งเสียงร้องอย่างเจ็บปวด พวกมันตะโกนระบายอาการเสียงดังกรอกหูหลินหยางจนแก้วหูแทบแตก
“เอ็งจะดันมาทำไมวะ” ชายผู้อยู่แถวถัดไปส่งเสียงแสดงออกถึงความไม่พอใจ
“พวกมืงทำบ้าอะไรกัน” ชายอีกรายที่อยู่ด้านหลังของหลินหยางซึ่งเป็นแถวที่เขาพึ่งก้าวข้ามผ่านมาตะโกนเสียงดังด้วยอารมณ์ที่เดือดพล่าน
ตอนนี้บริเวณจุดเกิดเหตุมีเสียงตะโกนโหวกเหวกโวยวายของคนนับสิบ ขยายอาณาเขตกว้างขวางมากขึ้นทั้งยังลุกลามไปเรื่อยๆไม่สิ้นสุด
ตอนนี้มันมิใช่แค่ว่าชายทางด้านซ้ายมิให้ความสนใจ แต่มันยังสร้างความลำบากให้แก่พวกเขาด้วยการโน้มตัวเบียดเพิ่มแรงกดทับมากขึ้นเรื่อยๆ
ผู้ที่ได้รับผลกระทบมากที่สุดก็คือหลินหยางนั่นแล ช่วงเอวค่อนแผงซี่โครงของเขาถูกชายคนนี้กดทับโดยตรง ส่วนผู้คนทางด้านขวานั้นเป็นผลพวงสืบเนื่องจากตัวเขาที่ถูกดันไปอีกที
ตอนที่ 554 พลังมหาศาล
ใบหน้าหลินหยางมืดครื้มตอนนี้เขาเจ็บปวดอย่างมากกับการเบียดกันเป็นปลากระป๋องเช่น ต้นเหตุทั้งหมดก็มาจากชายทางด้านซ้ายนี่เพียงคนเดียว
อนึ่งหลินหยางพยายามพูดอย่างนุ่มนวลกับผู้คนเพื่อขอทางผ่านเพราะผู้อื่นนั้นต้องเบียดเสียดกันไปอีกฝั่งเพื่อสร้างเส้นทางให้แก่เขา
ถึงทุกคนที่ให้ความร่วมมือโดยการเบี่ยงตัวหลบเปิดทางเดินให้แก่หลินหยางด้วยความไม่เต็มใจ แต่พวกมันเหล่านั้นก็มิได้สร้างความลำบากให้แก่เขาอย่างเช่นชายคนนี้กระทำอยู่ หากมันไม่ยินดีช่วยก็มิควรกีดกันและสร้างภาระเช่นนี้
อั่ก~
หลินหยางร้องอุทาน ตอนนี้เขาเจ็บปวดอย่างสุดแสนราวกับกำลังถูกของมีน้ำหนักหลายร้อยกิโลกำลังร่วงหล่นทับ
มิผิดมันมิได้เกินเลย ฝั่งขวาของเขามีคนอยู่กว่าสามชีวิตซึ่งพวกมันทั้งสามคนล้วนเป็นชายฉกรรจ์ร่างกายแตกต่างกันทั้งสมส่วน อ้วนท้วมและกำยำ แม้จะอดอาหารตั้งแต่ถูกจับมาเรี่ยวแรงของพวกมันก็มิได้สูญสลายหายไปหมด
ทั้งสามคนนั้นล้วนถูกร่างหลินหยางดันอัดเข้าติดกับผนังถ้ำทางด้านขวา แน่นอนพวกมันย่อมไม่ยอมถูกรังแกอยู่ฝ่ายเดียวพวกมันทั้งสามทั้งออกแรงดันกระแทกกระทั้นไปอีกฟากฝั่งอย่างหนักหน่วง
ตอนนี้แม้แต่แถวด้านหน้าและหลังเองก็เริ่มได้รับผลกระทบจากการกระทำของแถวแห่งปัญหานี้แล้ว
แรกเริ่มพวกมันก็ด่ากราดเป็นเสียงเดียวกันอยู่ได้สักพัก ไม่ช้าเป้าหมายของคำด่าจากลมปากคนทั้งสามแถวตกไปอยู่กับชายทางด้านซ้ายหลินหยางแต่เพียงผู้เดียว พวกมันทั้งสามแถวบัดนี้ร่วมแรงรวมกำลังบีบอัดชายคนนั้นอย่างบ้าระห่ำ
แต่ทว่าไม่ว่าพวกเขาจะออกแรงดันไปมากเท่าใด กลับไม่สามารถมีชัยเหนือไปกว่ากำลังของชายเพียงคนเดียวได้ มันมีแรงมากเกินมหาศาลเหนือคณานับ ตอนนี้หลินหยางใบหน้าซีดเซียวอันเนื่องมาจากตนเองนั้นตกเป็นศูนย์กลางของกำลังทั้งหมดรอบกายที่ส่งผ่าน
ทางด้านซ้ายของแถวซึ่งอยู่ถัดไปจากชายผู้มีกำลังมหาศาลนี้ยังคนอยู่อีกสองคน ซึ่งพวกมันเองก็ตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเช่นกัน แต่พวกมันก็ช่วยใช้มือจับแขนโอบลำตัวของชายผู้มีกำลังเหลือล้นคนนี้พร้อมกับออกแรงดึงช่วยอีกแรง
แต่ไม่ว่าอย่างไรร่างกายของมันแทบไม่ขยับออกจากจุดเดิมเลยแม้เพียงก้าวเดียว ยังคงกดทับหลินหยางด้วยร่างกายของมันเช่นเดิม
สถานะค่าป้องกันที่มีมากถึง 1.6 แทบจะไร้ความหมายไปทันทีเมื่อสู้กับแรงคนนับสิบที่ออกแรงอัดดันกระแทกตัวเป็นเกลียว
ยิ่งมายิ่งโกรธเกรี้ยว นานเข้าความโกรธเปลี่ยนแปลงเป็นความแปลกใจ หลินหยางที่ตัวติดกับมันในระยะเผาขน เขายิ่งแปลกใจกว่าผู้อื่นนับสิบเท่า เพราะชายคนนี้มันยังคงหน้าตั้งคอตรงมองไปข้างหน้าอย่างเฉยเมย ราวกับว่าเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นอันส่งผลลัพธ์กับชายฉกรรจ์กว่ายี่สิบคนนี้ ไม่ได้มีผลกระทบอันใดกับตัวมันเลย
คนทั้งยี่สิบที่รวมพละกำลังกันบีบอัดเบียดส่งมาที่มันเป็นทางเดียว กลับไม่มีสามารถสร้างความผลกระทบแก่มันเพียงผู้เดียวได้ แถมยังดูเหมือนจะไม่ระแคะระคายผิวของมันเลยด้วยซ้ำ!!
