เทพอสูรสยบโลกา – ตอนที่ 569-570

ตอนที่ 569 ปีศาจแวมไพร์(ตอนสิบสาม)

“หัวใจ?” สหายของชายขี้ขลาดซึ่งกำลังอยู่ในอารมณ์โศกเศร้าแทรกความโกรธแค้นถึงขีดสุดกำลังมองดูร่างไร้วิญญาณของสหายรักในอ้อมกอด และได้ยินคำอุทานของหลินหยาง

“หัวใจอะไ-” ชายผู้นี้กล่าวถามหลินหยางก่อนที่คำพูดของมันจะขาดช่วงไป มันควานมือไปบนบาดแผลบนหน้าอกของสหายรัก

แหมะ~

ตอนนั้นเองก็มีหยดเลือดหยดหนึ่งหยดลงบนแขนของมัน มันเงื้อศรีษะขึ้นมองหาต้นตอของหยดเลือดดังกล่าวทันทีและก็พบเข้ากับมือของชายผมยาวที่อยู่เหนือร่างสหายรักของตนทันที

ตุบ~ตุบ~ต~

ภาพในสายตาของมันก็คือก้อนเนื้อก้อนนึงซึ่งกำลังกระตุกขยับเป็นจังหวะพร้อมเสียงจางๆ และมันค่อยๆเบาบางลงเรื่อยๆจนกระทั่งหยุดนิ่งไปในที่สุด

จากผู้คนกว่าครึ่งร้อยซึ่งรวมกลุ่มกันมาเพื่อเป้าหมายเดียวกันนี้ นอกจากแนวหน้าที่ซึ่งกำลังปะทะกับศัตรูอยู่ ส่วนอื่นกลับไม่มีใครส่งเสียงใดๆเลย ทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบสงัดบรรยากาศน่าอึดอัดยิ่งนัก

แม้เสียงการปะทะจากแนวหน้าจะดังขึ้นมาเป็นระยะซึ่งดูเหมือนการปะทะกันระหว่างแนวหน้าและค้างคาวปีกเหล็กกำลังคุกรุ่น แต่ตอนนี้กลุ่มคนที่กำลังร่วมเป็นสักขีพยานกับเหตุการณ์อันน่าขนลุกมิได้สนใจเสียงอื้ออึงเหล่านั้นไม่

ตอนนี้มิใช่เพียงหลินหยางและสหายรักของชายขี้ขลาดที่เห็นสิ่งที่อยู่ในมือของชายผมยาวแค่สองคนแล้ว

ตั้งแต่พวกมันได้ยินคำว่า’หัวใจ’ตอนนี้แม้แต่คนที่มิได้อยู่ในระยะการมองเห็นหรือแม้แต่คนโง่ก็พอจะเดาออกว่าสิ่งที่อยู่ในมือของชายผู้นี้เป็นสิ่งใด

‘หัวใจ’ดวงนั้นที่อยู่ในกำมือของมันมิได้มีปฏิกิริยาตอบสนองอะไรอีกต่อไปแล้ว มันไม่เต้นเป็นจังหวะเสมือนตอนที่อยู่ในอกของชายขี้ขลาดอีกต่อไป มันกลายเป็นก้อนเนื้อที่ไร้เลือดเนื้อหล่อเลี้ยงดับสูญลงไปเป็นที่เรียบร้อย

ทั้งที่ก่อนนี้มันคืออวัยวะอันสำคัญยิ่งของมนุษย์ผู้หนึ่ง แต่ตอนนี้มันกลับกลายเป็นเพียงก้อนเนื้อไร้ราคาไม่มีค่าอีกต่อไป แม้จะนำมันกลับเข้าไปใส่ในร่างของชายขี้ขลาดอีกครามันก็ไม่สามารถทำให้ชายผู้นั้นกลับมามีชีวิตได้อีก

คึดด~

มีเสียงแปลกๆมาจากสหายของชายขี้ขลาด เมื่อมองไปยังต้นเสียงจะพบว่าฟันกรามของมันกำลังขยับซ้ายทีขวาที มันเป็นเสียงของฟันทั้งบนล่างของมันที่กำลังเสียดสีกันไปมา

ใบหน้าของมันบัดนี้ไม่น่าดูชมยิ่งนัก ใบหน้าของมันแดงก่ำ เส้นเลือดตั้งแต่ลำคอขึ้นไปจรดศรีษะล้วนปูดโปนเผยให้เห็นเด่นชัด มันหายใจเข้าออกแต่ละทีล้วนมีเสียงฟืดฟาด

ดวงตาที่เคยเปรอะเปื้อนคราบน้ำตานอง บัดนี้จ้องเขม็งไปยังชายผมยาวเบื้องหน้าด้วยดวงตาแดงดุจปีศาจจากขุมนรก ภายในดวงตาของมันมีเส้นเลือดนับสิบนับร้อยเส้นที่แสดงปฏิกิริยาต่ออารมณ์จากเจ้าของดวงตาคู่นั้น

เพียงแค่เห็นสภาพของมันตอนนี้ก็สามารถบอกได้เลยว่าในเวลานี้มันไม่มีเศษเสี้ยวของความเป็นมิตรเลยแม้แต่น้อย บัดนี้มันกำลังจะคลั่งเต็มที่

ตอนที่ 570 ปีศาจแวมไพร์(ตอนสิบสี่)

“นายเป็นคนฆ่าเขา?” สหายของชายขี้ขลาดกล่าวด้วยวาจาแหบแห้ง เมื่อรวมน้ำเสียงของมันเข้ากับใบหน้าที่ไม่รับแขกนี้จึงส่งผลให้ผู้คนที่ยืนมุงดูเหตุการณ์นี้อยู่ขนลุกหวั่นกลัวเมื่อยามได้ฟัง

คิก คิ~

มีเสียงตอบกลับมาจากชายตรงหน้าแต่มันหาใช่คำพูดอธิบายไม่ ในสายตาทุกคู่ที่กำลังจดจ้องมันอยู่ล้วนเห็นการเปลี่ยนแปรบนใบหน้าของชายผมยาวเป็นเฉกเช่นเดียวกัน มุมปากทั้งสองข้างของมันกำลังยกสูงขึ้นพร้อมกับส่งเสียงที่น่าขนลุกคล้ายกำลังหัวเราะอยู่!

วืด~

ยังมิทันสิ้นเสียงหัวร่อที่น่าสยดสยอง มือข้างขวาที่ถือดวงใจอยู่นั้นมันค่อยๆเคลื่อนขยับขึ้นอย่างช้าๆ จนอยู่ในระดับความสูงเทียบใบหน้าของมัน

แคร๊ก~

ทันใดนั้นเองริมฝีปากทั้งบนร่างของมันเผยออ้าออกจากกัน เผยให้เห็นซี่ฟันสกปรกน่าสะอิดสะเอียน รอบมุมปากของมันค่อยๆขยายอ้ากว้างออก แต่ทว่า…

ฟึด~

จู่ๆผิวหนังตรงส่วนมุมปากของมันข้างหนึ่งก็ฉีกขาดออกจากกัน!

แคว๊ก~

ตามมาด้วยมุมปากอีกด้านที่ถูกฉีกออก ขากรรไกรล่างของมันยังอ้ากว้างขึ้นไปอีก ส่งผลให้รอยฉีกจากมุมปากทั้งสองข้างของมันขยายลุกลามไปจนถึงกระพุ้งแก้ม ตอนนี้แม้จะมองมันจากด้านข้างพวกมันก็สามารถเห็นซี่ฟันส่วนในสุดของมันพวกเขาเห็นแม้กระทั่งฟันกราม!

ตอนนี้ปากของมันฉีกกว้างออกจากกันอย่างน่าสยดสยองยิ่งนัก มันกว้างกว่าฝ่ามือมนุษย์ที่กางออกจุดสุดเสียอีก

ทั้งที่หนังหน้าของมันฉีกขาดลึกจนเกือบจะยาวถึงช่วงคอแล้ว แต่ทว่า…กลับไม่มีเลือดสักหยด!!

มิผิด มันไม่มีเลือดไหลออกมาแม้แต่หยดเดียวทั้งทีผิวหน้าของมันฉีกจากการอ้าปากจนกว้างเกินกว่ามนุษย์มนานี้ ซึ่งดูจากบาดแผลของมันมิใช่การถูกกรีดตัดเอาไว้แต่แรกแต่อย่างใดและคงไม่ปกตินักหากใครคนใดจะกรีดใบหน้าตนเองจนขาดออกจากกันเป็นบาดแผลยาวเช่นนี้ หากไม่วิกลจริตเข้าขั้น…

เมื่อเพ่งมองอย่างถี่ถ้วนจะพบว่า รอบรอยฉีกขาดตั้งแต่มุมปากจนยาวไปถึงฟันกรามด้านในสุดของมันมีของเหลวบางอย่างคล้ายกับยางไม้หรือกาวที่ยังมิแห้งดีแต่หากดูไปมันก็คล้ายน้ำลายเหนียวหนืดเช่นกัน คล้ายกับสิ่งนี้เปรียบเสมือนเลือดของมันก็มิปานเพราะมันเกิดขึ้นหลังจากชายผมยาวรายนี้ฉีกปากของตนเอง

มันเชื่อมต่อกันระหว่างบาดแผลส่วนบนและบาดแผลส่วนล่าง และเมื่อชายผมยาวรายนี้ฉีกปากตนเองกว้างมากขึ้น ยางที่เชื่อมกันอยู่นั้นค่อยๆฉีกไปทีละจุด ทีละจุด มันน่าขยะแขยงยิ่งนัก

กึก~

มีเสียงบางอย่างส่งออกมาจากชายผมยาว คล้ายกับเสียงกระดูกเคลื่อนเป็นสัญญาณที่บ่งบอกว่าปากของมันอ้ากว้างจนสุดกำลังความสามารถของมันแล้ว บัดนี้หน้าของชายผมยาวราวกับถูกตัดแบ่งครึ่งก็มิปาน ใบหน้าส่วนบนของมันตั้งแต่ช่วงจมูกขึ้นไปเชิดขึ้นสูงไปยังด้านบนแหงนมองเพดานถ้ำ

ส่วนใบหน้าครึ่งล่างตั้งแต่ริมฝีปากล่างของมันห้อยอยู่ตามแรงโน้มถ่วง

ควับ~

ทันใดนั้นเอง มือของมันที่ยกขึ้นมาอยู่ในระดับเดียวกับใบหน้าก็ขยับอย่างที่ไม่มีใครคาดคิด มือของมันขยับเคลื่อนเข้าหาปากของตนพร้อมกับส่ง’หัวใจ’มนุษย์ทั้งดวงเข้าสู่ปากของตนเอง!