เทพอสูรสยบโลกา – ตอนที่ 571-572

ตอนที่ 571 ปีศาจแวมไพร์(ตอนสิบห้า)

หัวใจทั้งดวงสามารถยัดเข้าไปในปากของมันได้ทั้งลูกอย่างไม่น่าเชื่อ

เมื่อหัวใจดวงนั้นถูดยัดเข้าไปจนสุดแล้ว ขากรรไกรล่างของมันค่อยๆขยับคลุมปิดทางเข้าทันที แต่หัวใจดวงนั้นยังมีขนาดใหญ่เกินไปจึงทำให้ปากของมันไม่สามารถกลับมาประกบติดกันได้อย่างเดิม

แต่นั่นดูเหมือนจะไม่ใช่ปัญหาสำหรับมัน เมื่อมันออกแรงเพิ่มขึ้นอีกเล็กน้อย ฟันด้านบนและล่างค่อยๆเข้าประกบกันอย่างช้าๆ การกระทำดังกล่าวส่งผลให้หัวใจที่อยู่ระหว่างกลางฟันทั้งบนล่างถูกแรงบีบอัดจนยุบลงตามแรงกด

แพละ~

ท้ายสุดแล้วหัวใจดวงนั้นก็มิสามารถทนแรงกดทับของฟันบนและล่างของมันได้ จนสุดท้ายก็เกิดรอยปริแตกส่งเลือดและเศษชิ้นส่วนกระเด็นออกจากช่องว่างด้านข้างที่ไม่มีเนื้อหนังหน้าห่อหุ้มจากการถูกฉีกกระชากของการแหวกปากตนเองจนกว้างของมันนั่นเอง

งวบ~

จนกระทั่งฟันซี่บนและร่างของมันประกบติดกันในที่สุด จากนั้นมันจึงอ้าปากขึ้นอีกคราแต่ครั้งนี้มิได้ห่างกันมากมายถึงดังเก่า มันอ้าออกจากกันมิถึงนิ้วก็ออกแรงควบคุมฟันทั้งสองให้กลับมาประกบติดกันอีกครั้ง

มันทำเช่นนี้ซ้ำไปมา การกระทำของมันส่งเสียงน่าสะอิดสะเอียดเกิดขึ้นเนื่องๆ

ใบหน้าด้านข้างของมันทั้งซ้ายขวายังมีเศษชิ้นส่วนของหัวใจมนุษย์ไหลเล็ดลอดออกมาจากรอยฉีกขาดของใบหน้า ทั้งเลือดและเนื้อเลอะย้อยเปรอะเปื้อนร่างกายส่วนบนของมันเอง

ตั้งแต่ง้างปากและส่งหัวใจทั้งดวงยัดเข้าไปขบเคี้ยวการกระทำเหล่านี้ใช้เวลาเพียงไม่กี่อึดใจเท่านั้น แต่ช่วงเวลาที่เหล่าสายตาหลายสิบคู่จ้องมองอยู่นี้ราวกับผ่านไปนานหลายนาทีที่ต้องทนทุกข์มองดูเหตุการณ์ที่ไม่เคยคิดฝันว่าชาตินี้จะเคยได้พบเห็น

คนหลายสิบที่จ้องมองชายผมยาวกำลังเคี้ยวหัวใจทั้งดวงจนแตกกระจายเป็นเศษเล็กเศษน้อย ล้วนแล้วแต่ไม่มีใครส่งเสียงขัดจังหวะมันเลยแม้แต่คนเดียว มิใช่เพราะความประสงค์ของพวกมัน แต่เป็นเพราะกำลังตกใจกับภาพที่เห็นและจดจ่อทุกวินาทีทุกเสี้ยวรายละเอียดที่ชายผู้วิปริตรายนี้กำลังทำอยู่ต่างหาก

“ไอ้บัดซบ! มืงตาย!!” สหายของชายขี้ขลาดบัดนี้มันเลือดขึ้นหน้าความโกรธคลั่งเต็มที่ มันหาได้สนใจภาพพจน์อันน่าหวาดกลัวของชายผมยาวไม่ นัยตาของมันเห็นเพียงศัตรูผู้หนึ่งที่ลงมือสังหารสหายรักของตน นับเป็นศัตรูที่มิสามารถอยู่ร่วมโลกต่อกันได้อีก

ด้วยความคุ้มคลั่งมันมิสนใจภาพลักษณ์ที่ชายตรงหน้าแสดงออกถึงความวิปริต

มันตะโกนลั่นด้วยความคับแค้น วางร่างไร้วิญญาณของสหายรักไว้บนพื้นถ้ำเมื่อไรมิทราบ บัดนี้ในมือของมันมีอาวุธกระดูกหนึ่งชิ้นซึ่งทำมาจากกระดูกต้นขาของมนุษย์

มันเป็นอาวุธกระดูกที่มีขนาดใหญ่และมีพลังการโจมตีรุนแรงที่สุดในหมู่อาวุธกระดูกด้วยกันเอง ซึ่งจะมอบให้กับผู้ที่มีค่าสถานะพละกำลังสูงกว่าปกติเท่านั้น นั่นแสดงว่าชายคนนี้เป็นผู้ที่มีประสบการณ์ต่อสู้และเลื่อนระดับการฝึกตนมาแล้ว

ตอนที่ 572 ปีศาจแวมไพร์(ตอนสิบหก)

มันตั้งท่าเตรียมลุกทว่ายังมิได้ยืนขึ้น มันใช้สองมือจับอาวุธกระดูกของตนไว้ในจุดกึ่งกลางลำตัวหันปลายแหลมไปในทางชายผมยาวเบื้องหน้า

เกร็งขาทั้งสองข้างของตนฉับพลันนั้นเองมันออกแรงถีบดันตัวโน้มไปข้างหน้าด้วยกำลังขาของตน

มือทั้งสองข้างบีบเกร็งสุดกำลัง ยึดกุมอาวุธกระดูกฝนแหลมมุ่งตรงเข้าช่วงหน้าอกของชายผมยาว มันดีดตัวจากมุมต่ำดิ่งตรงเข้าหาเป้าหมายด้วยความเร็วสูง มันหมายจะใช้อาวุธในมือแทงใส่จุดตายของชายผู้นี้ตรงบริเวณหัวใจเพื่อแก้แค้นให้กับสหายรัก

ฟุ่บ~

แต่ก่อนที่กระดูกปลายแหลมจะได้แทงทะลุเนื้อฝ่ายตรงข้าม จู่ๆแขนของมันที่เหยียดยาวเตรียมจ้วงแทงศัตรูนั้นก็ถูกแรงกระแทกบางอย่างกระทบเข้าใส่ส่งผลให้มันเสียหลักการทรงตัวถลาไปด้านข้าง

ตึงงง~

ร่างของมันกระแทกเข้ากับผู้คนที่ยืนมุงดูมันอยู่ ซึ่งทางที่มันกระเด็นไปนั้นมีคนรออยู่กว่าสามคน แรงปะทะที่ได้รับมีมากเกินกว่าพวกมันที่ยังไม่ทันตั้งตัวจะสามารถรับไว้ได้

ทำให้คนทั้งสามและสหายของชายขี้ขลาดล้มกระแทกอัดกันเข้าผนังถ้ำ

มันรีบพยุงตัวลุกขึ้นทันทีพร้อมกับมองหาต้นตอของผู้ที่โจมตีมันจากมุมอับสายตานี้ด้วย ใบหน้ามันยิ่งโกรธเกรี้ยวมากขึ้นจนตอนนี้ผิวหน้ามันแดงสดแสดงถึงอารมณ์ของเจ้าตัว

เนื่องจากอีกเพียงแค่ไม่ถึงหนึ่งคืบมันก็จะสามารถเสียบกระดูกปลายแหลมแท่งนี้ปักเข้าสู่ทรวงอกของศัตรูได้แล้ว แต่ดันมาถูกขัดขวางโดยไม่คาดคิด ทำให้เป้าหมายที่มันหมายแก้แค้นยังคงมีชีวิตรอดอยู่

เพียงแค่มองปราดเดียวมันก็พบตัวของผู้ลอบโจมตีขัดขวางการแก้แค้นของมันได้โดยไม่ต้องเสียเวลาสืบเสาะหาเลยแม้แต่น้อย มันพบชายหนุ่มคนหนึ่งซึ่งยืนอยู่กลางลงล้อมเฉกเช่นเดียวกับมันแลกชายผมยาว ซึ่งชายหนุ่มผู้นี้ก็คือตัวต้นเรื่องทั้งหมดตั้งแต่เริ่ม หลินหยางนั่นเอง

“เชี่ยไรวะเนี้ย” หนึ่งในสามชายผู้โชคร้ายถูกลูกหลงจากแรงกระแทกถูกอัดติดกำแพง แม้จะไม่ได้รับบาดเจ็บแต่แน่นอนคงไม่มีใครอยากโดนเช่นพวกมัน

“ทำบ้าอะไรของมืงวะ!!” สหายของชายขี้ขลาดตะโกนเลื่อนลั่นด้วยความโกรธ มันลุกขึ้นขยับตัวเบี่ยงออกห่างจากชายผมยาวและหลินหยาง หนึ่งคือชายที่มันต้องจัดการปลิดชีพล้างแค้นส่งวิญญาณมันไปเซ่นไหว้สหายรัก อีกหนึ่งคือชายแปลกหน้าที่พึ่งจู่โจมขัดขวางการแก้แค้นนั้น มันมิทราบว่าชายคนนี้เป็นฝ่ายใดกันแน่

ตอนนี้ทั้งสามคนยืนอยู่ตรงข้ามกันทั้งสามมุม โดยมีกลุ่มคนมุงดูพวกเขารอบวงกลม

“ถ-” หลินหยางเปิดปากกล่าววาจา

“เขาพึ่งช่วยเอ็งจากความตายหนะสิวะ” ก่อนที่หลินหยางจะได้กล่าวสิ่งใดนั้น กลับถูกแทรกด้วยเสียงชายคนนึงซึ่งอยู่ด้านหลังของเขา

“พูดอะไรของมืงวะ” สหายของชายขี้ขลาดตวาดเสียงถามด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว ตอนนี้สติของมันถูกความโกรธเข้าครอบงำจึงมิสนใครหน้าไหน

“ถอยออกมา!” หลินหยางมิได้ตอบคำถามของมัน เขากล่าววาจาด้วยเสียงทุ้ม ใบหน้าแสดงออกถึงความเคร่งเครียดจริงจัง