เทพอสูรสยบโลกา ตอนที่ 681 ชะตากรรมของหน่วยสอดแนม(ตอนต้น)
จากการโจมตีของหมาป่าขนเงินส่งผลให้หน่วยสอดแนมทั้งสิบรายถูกแบ่งออกเป็นสองฝั่งซ้ายและขวาฝ่ายละห้ารายอย่างเท่าเทียมกัน เมื่อย้อนกลับไปดูการโจมตีของมันอีกครั้งมันช่างน่าแปลกใจชวนสงสัยอย่างยิ่ง เพราะมันเพียงแค่พุ่งตัวมาข้างหน้าเท่านั้นมันไม่ได้แสดงถึงการโจมตีอื่นอีกเลย หรือมันจะพุ่งใช้ศรีษะชนศัตรูงั้นหรือ? เกรงว่าหัวของมันคงก็แหลกไปเสียก่อนหนะสิ
เมื่อวิเคาะห์การโจมตีของมันแล้วดูเหมือนว่านี่จะมิใช่การโจมตีเพื่อหวังผลลัพธ์สร้างบาดแผลให้แก่คู่ต่อสู้ แต่คล้ายกับว่ามันต้องการแยกศัตรูที่เกาะกลุ่มให้แบ่งออกเป็นสองฝั่งอย่างไรอย่างนั้น
หมาป่าขนเงินที่อยู่ระหว่างกลางหันตัวไปทางด้านซ้ายซึ่งมีหัวหน้าหน่วยสอดแนมและสมาชิกหน่วยอีกสี่ราย มันตั้งท่าเตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้โดยกางเท้าทั้งสี่ออกกว้างลดระดับความสูงของตนเตรียมประจัญหน้ากับหน่วยสอดแนมที่เหลือเพียงครึ่งเดียว ทว่า…เมื่อมันหันเหความสนใจไปฝั่งเดียวเช่นนี้ ด้านหลังของมันก็เปิดโล่งมีช่องว่างขนานใหญ่สำหรับหน่วยสอดแนมอีกห้ารายที่อยู่ฝั่งขวา!
สมาชิกทั้งห้ามองหน้ากัน พวกมันแม้จะไม่มีประสบการณ์นับเป็นเด็กใหม่สำหรับกำลังรบของเมืองปีศาจ แต่กว่าพวกมันจะได้เข้าร่วมหน่วยสอดแนมจำต้องฝึกฝนอยู่กินนอนด้วยกันมานานหลายปีจนมีอายุครบตามเกณฑ์จึงได้บรรจุเข้าหน่วยสอดแนมหน่วยนี้ พวกมันจึงรู้ไส้รู้พุงรู้ความคิดสหายของตนทะลุปรุโปร่ง
เพียงแค่สบสายตาโดยมิใช้คำพูดพวกมันก็รู้จุดประสงค์ที่สหายของมันต้องการ ชั่วครู่พวกมันผงกศรีษะเป็นสัญญาณ สามในห้าพุ่งไปด้านหน้าอย่างฉับพลันมุ่งเข้าหาหมาป่าสามหัว สมาชิกหนึ่งรายที่มิได้กระโจนตัวเข้าหาตามพรรคพวกควักมีดสั้นปาออกไปโจมตีบริเวณขาซีกขวาของศัตรู อีกหนึ่งคนที่เหลือปามีดคู่ใจโจมตีขาซ้ายของมัน
หมาป่าขนเงินบัดนี้โดนล้อมหน้าล้อมหลัง ด้านข้างซ้ายขวาก็ถูกเล็งเป้าด้วยผู้โจมตีสนับสนุนทั้งสองราย เป็นการโจมตีผสานที่สมบูรณ์แบบปิดช่องว่างยึดหนทางหนีของคู่ต่อสู้
ฝั่งที่ประจัญหน้ากับเจ้าหมาสามหัวซึ่งมีหัวหน้าหน่วยสอดแนมอยู่ในกลุ่ม พวกมันชะงักไปเพียงเล็กน้อยก่อนจะทราบถึงจุดประสงค์ของลูกสมุนตน พวกมันจึงตระเตรียมตั้งท่าพร้อมรับมือกับคู่ต่อสู้เข้าร่วมการรุมสะกรัมหมาสามหัวโดยอัตโนมัติ
มองดูปฏิกิริยาของสัตว์อสูรตนนี้มันเลิกลักทำตัวไม่ถูก ศรีษะด้านซ้ายและขวาหันกลับมามองด้วยแววตาแห่งความสับสน เห็นได้ชัดว่ามันก็จนมุมไม่มีทางหลบได้เช่นกัน จากสถานการณ์นี้เหลือตัวเลือกให้มันเลือกแค่การปะทะประจัญบานกับด้านหน้าหรือหลังเท่านั้น
หากมันเลือกด้านหน้า ด้านหลังของมันก็จะถูกโจมตีด้วยกรงเล็บของสามสมาชิกหน่วยสอดแนม
แต่หากมันเลือกไหวตัวกลับมาเผชิญกับสามหนุ่มหน่วยสอดแนมแล้วละก็ แน่นอนด้านหลังของมันก็จะเปิดโล่งเชิญชวนให้หน่วยสอดแนมทั้งห้าที่นำโดยหัวหน้าหน่วยเข้าตลบหลังโจมตีอย่างง่ายดาย
ส่วนด้านซ้ายและขวานั้นถูกล็อคเป้าด้วยสองสมาชิกโจมตีสนับสนุน หากมันเลือกกระโจนตัวออกไปในทิศใดทิศหนึ่งและโชคร้ายถูกโจมตีด้วยมีดสั้นเข้าที่จุดสำคัญของอวัยวะภายในหรือขาข้างใดข้างหนึ่ง เมื่อถึงตอนนั้นหน่วยสอดแนมทั้งหน้าและหลังคงไม่ปล่อยให้โอกาศนั้นหลุดมือเข้าตะลุมบอนรุมโจมตีมันทั้งสองทิศทางอย่างพร้อมเพรียงกัน
ไม่ว่ามันจะเลือกเส้นทางใดล้วนต้องได้รับการปะทะและสูญเสียทั้งสิ้น
ในเมื่อมันไม่มีทางที่ปลอดภัยจำต้องเลือกทางไปสักแห่ง การแก้สถานการณ์ที่กำลังเผชิญอยู่นี้เห็นทีคงต้องออกจากวงล้อมก่อนเป็นอันดับแรก เส้นทางที่ดีที่สุดสำหรับสนองต่อเป้าหมายดังกล่าวเห็นทีคงจะเป็นตีฝ่าสามสมาชิกด้านหลังออกไป สำหรับคนปกติทั่วไปคงใช้วิธีนี้เพื่อออกจากสถานการณ์ปัจจุบัน
ทว่ากลับมิใช่กับเจ้าหมาป่าสามหัวที่คาดเดาความนึกคิดได้ยากยิ่ง มันมีความสับสนจากการบุกจู่โจมของหน่วยสอดแนมทางด้านหลังเพียงแค่ตอนแรกเริ่มชั่วครู่เดียวเท่านั้น ตอนนี้ศรีษะทั้งสามของมันตั้งตรงหันไปในทิศทางเดียวกันนั่นก็คือเบื้องหน้าเผชิญกับสมาชิกหน่วยสอดแนมทั้งห้าราย
การกระทำของมันช่างน่าแปลกใจอย่างยิ่งโดยเฉพาะผู้เป็นฝ่ายโจมตีอย่างสามสมาชิกหน่วยเจ้าหมาสามหัวตนนี้มันไม่แม้จะปรายตามองเสียด้วยซ้ำราวกับว่าพวกมันทั้งสามที่จวนเจียนจะเข้าจู่โจมมันทางด้านหลังอยู่รอมร่อไม่มีตัวตน? นี่มันไม่เกรงกลัวเลยงั้นหรือ?
แต่ใครเล่าจะสนใจ ทั้งสามอีกมุมปากยกยิ้มเกร็งมือจับอาวุธตระเตรียมโจมตีอย่างบรรจงใส่ร่างกายที่ไร้การป้องกันของศัตรู!!
ตามรูปการณ์แล้ว ฝั่งหัวหน้าหน่วยสอดแนมที่ตกเป็นเป้าหมายจักต้องตั้งรับขัดขวางการโจมตีของศัตรูยึดพื้นที่เพื่อมิให้เจ้าหมาสามหัวมีพื้นให้ใช้สอยและบีบให้มันติดอยู่ระหว่างกลาง
ทว่าหน่วยสอดแนมทั้งห้าที่ประจัญหน้ากับหมาป่าสามหัวกลับมิได้เป็นไปอย่างที่คิดเมื่อพวกมันทั้งห้ายืนแข็งค้างดวงตาเบิกโพลง มองเข้าไปในสายตาของพวกมันคล้ายมิได้จับจ้องอยู่เจ้าหมาป่าที่ควรเป็นจุดศูนย์กลางของสายตา เหมือนกับพวกมันกำลังมองผ่านร่างของศัตรูและสหายไปยังด้านหลังสุดของหน่วยโจมตีสนับสนุนทั้งสองนาย
มันเกิดอะไรขึ้น? ตามปกติแล้วพวกมันมิควรละสายตาจากคู่ต่อสู้ที่อยู่ในขอบเขตโจมตีระยะอันตรายเช่นนี้ แต่จู่ๆผู้ที่เป็นหัวหน้าหน่วยก็ได้ให้คำตอบแก่พวกมันโดยที่มิต้องใช้คำพูดแต่เป็นการกระทำ เมื่อหัวหน้าหน่วยสอดแนมถีบพื้นกระโดดถอยหลังเว้นระยะห่างจากหมาป่าสามหัวพร้อมกับควักเอามีดสั้นอาวุธลับปาออกเป็นเส้นตรง
สมาชิกสามรายผู้กำลังจะโจมตีอยู่รอมร่อล้วนถูกมีดเล่มจิ๋วดึงดูดความสนใจโดยถ้วนหน้า ศรีษะของพวกมันหันตามการเคลื่อนไหวของมีดบินที่ลอยผ่านร่างของหมาป่าสามหัว เลยผ่านพวกมันทั้งสามจนไม่สามารถหันศรีษะตามได้อีกเมื่อมีดเล่มนั้นเลยผ่านไปด้านหลังของพวกมัน
ผู้โจมตีสนับสนุนผู้รับตำแหน่งสกัดการเคลื่อนไหวซีกซ้าย ดวงตาของมันเบิกกว้างแทบถลนเมื่อมองเห็นมีดเล่มน้อยพุ่งตรงปรี่เข้าหาตนด้วยความเร็วสูง จิตใจกระวนกระวายใบหน้าซีดขาวอย่างฉับพลันมองคมมีดเคลื่อนที่เข้ามาทีละนิดอย่างต่อเนื่องจนห่างจากใบหน้าของมันมิถึงคืบ หลบงั้นหรือ? ตอนนี้คงช้าเกินไปเสียแล้ว มันไม่คิดว่าหัวหน้าของตนจะปาอาวุธลับเข้าโจมตีสมาชิกของตนมาก่อนจึงไม่มีความคิดเผื่อถึงสถานการณ์ดังกล่าวเอาไว้แต่ต้น จนถึงตอนนี้ปฏิกิริยาตอบสนองของร่างกายทำงานโดยอัตโนมัติมันหลับตาปีน้อมรับอย่างจนใจ
ฟุ่บ~
เสี้ยววินาทีต่อมามีเสียงกรีดลมผ่าอากาศเฉียดใบหูของมันในระยะเผาขน
แกร๊ง~
แทบจะในเวลาเดียวกันใกล้ใบหูของมันมีเสียงคล้ายกับโลหะกระทบกันดังก้องในโสทประสาทส่งผลให้มันลืมตาตื่นด้วยความสะดุ้งสุดตัวหันศรีษะมองตามตำแหน่งเสียงทันที ก่อนจะพบกับบางสิ่งที่คล้ายกับอาวุธกรงเล็บที่เป็นอาวุธประจำกายของหน่วยสอดแนมอยู่ห่างจากท้ายทอยของมันเพียงแค่เอื้อม
กรงเล็บปริศนามีความหนากว่าอาวุธที่มันสวมใส่เล็กน้อย ทั้งยังไม่แหลมคมเทียบเท่า มองไปยังกรงเล็บปริศนามีมีดสั้นเล่มหนึ่งถูกคีบอยู่ มีดสั้นเล่มนี้คืออาวุธลับของหัวหน้าหน่วยที่ถูกปาออกมานั่นเอง
“1?” เพียงพริบตาต่อมาหัวใจของมันบีบรัดแตกตื่นถึงขีดสุดเมื่อพบว่ากรงเล็บปริศนาที่ใกล้จะถึงท้ายทอยของมันนี้กำลังเคลื่อนที่เข้าหาหลังศรีษะของมันอย่างต่อเนื่อง!!
ความคิดอ่านของมันโลดแล่นนึกวิธีการเอาตัวรอดโดยเร่งด่วน ขาสองข้างถูกดึงเรี่ยวแรงกลับส่งผลให้ร่างของมันลดระดับความสูงคุกเข่าลงกับพื้นอย่างฉับพลัน
ฟวับ!
ณ ตำแหน่งเดิมที่ศรีษะของมันอยู่เกิดเสียงเฉือนลมเชื่อดอากาศสร้างความหวาดเสียวให้ผู้รับฟัง มิต้องกล่าวถึงผู้ตกเป็นเป้าหมายของกรงเล็บปริศนารายนี้เลย หัวใจของมันแทบจะหยุดเต้นจากความกดดันที่ได้รับเพียงเสี้ยววิเลยทีเดียว
ครืด~
เมื่อสามารถหลบการโจมตีได้อย่างหวุดหวิด ตัวมันเคลื่อนไหวอย่างต่อเนื่องหมุนกายไปข้างหน้ากลิ้งไปบนพื้นก่อนจะดีดผึ้งกระโดดตัวกลับขึ้นมายืนอย่างมั่นคงอีกครั้ง ซึ่งตอนนี้มันหนีออกจากตำแหน่งเดิมมารวมกลุ่มกับสมาชิกทั้งสามนายที่กำลังจะโจมตีตลบหลังหมาป่าสามหัว
แฮก~
สมาชิกผู้โชคดีที่พึ่งรอดจากการโจมตีปริศนามาได้หวุดหวิดหายเข้าใจเข้าออกอย่างเหนื่อยหอบ ผิวหน้าและผิวกายซีดขาวเป็นไก่ต้มราวกับไม่มีเลือดไหลเวียน หากเมื่อครู่การตอบสนองของมันช้ากว่านี้เพียงเสี้ยววิบัดนี้กระโหลกของมันคงถูกเฉาะด้วยกรงเล็บพิศดารอันนี้ไปแล้ว!!
