ตอนที่ 339 การแก้แค้นของคุณชายฟัง / ตอนที่ 340 นายแตะต้องเธอ ฉันจะเอาคืนนาย
ตอนที่ 339 การแก้แค้นของคุณชายฟัง
อาจงเห็นสีหน้าไม่ดีนักของเจียงไป๋อันก็รีบร้อนเอ่ย “ผมจะรีบให้คนไปสืบครับ”
เขาหันหลังจะเดินออกไปแต่ถูกเจียงไป๋อันเรียกเอาไว้ “เดี๋ยวก่อน”
เห็นสีหน้าอดกลั้นของเจียงไป๋อัน อาจงจึงเอ่ยถาม “ไม่ต้องสืบแล้วเหรอครับ”
เจียงไป๋อันขบเขี้ยวเคี้ยวฟันเอ่ย “สืบ! จะต้องสืบอย่างแน่นอน! ฉันจะไม่มีทางปล่อยคนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ไปอย่างเด็ดขาด แต่ว่าตอนนี้สิ่งที่สำคัญยิ่งกว่าก็คือการปกป้องชื่อเสียงของบริษัทเพื่อสุขภาพอันเหอ”
อาจงเอ่ยถาม “คุณชายอัน งั้นเราจะทำยังไงดีครับ”
ทำยังไงดี เจียงไป๋อันเองก็คิดไม่ออก จะจัดการกับวิกฤตบริษัทในครั้งนี้อย่างไรดี
เขาคิดอยู่นานหลังจากนั้นจึงเอ่ยปาก “ก่อนที่คนพวกนั้นจะมาประเมิน เราก็หาคนมาประเมินก่อน และประกาศผลการประเมินก่อนพวกเขาไปหนึ่งก้าว บอกพวกเขาว่าผลิตภัณฑ์เพื่อสุขภาพของบริษัทเราไม่มีปัญหาอะไร เรื่องพวกนั้นเป็นเรื่องเท็จ เป็นการล่อลวง ถ้าผลิตภัณฑ์ในมือของพวกเขามีปัญหา งั้นจะต้องเกิดปัญหาจากช่องทางการขายอย่างแน่นอน จะต้องมีพนักงานขายโลภมากใช้ของไม่ได้มาตรฐานมาใส่ร้ายบริษัทของเราแน่”
อาจงมองเจียงไป๋อันรู้สึกว่าวิธีการแก้ปัญหาเช่นนี้ไม่ดี
ชาวเน็ตกับผู้บริโภคในตอนนี้ต่างก็ฉลาดกันหมด แหล่งผลิตผลิตภัณฑ์ผลักความรับผิดชอบ ให้ความไม่น่าเชื่อถือไปตกที่ตัวแทนจำหน่าย เรียกว่าไม่ต่างกับให้ลูกค้าทิ้งสินค้าชิ้นนี้ไปอย่างสิ้นเชิง
เขาเม้มริมฝีปาก อยากจะขอร้องเจียงไป๋อันแต่ว่าเจียงไป๋อันก็โบกมือไล่ด้วยความหงุดหงิดเสียแล้ว “ยังงงอะไรอีก รีบไปสิ!”
อาจงจึงไม่พูดอะไรอีก พยักหน้าแล้วหันหลังเดินออกมา
ตอนที่ในห้องทำงานเหลือแค่เจียงไป๋อันคนเดียว เขาตบโต๊ะอย่างแรงไปทีหนึ่งทันที
ใครมันกล้ารนหาที่ตายมาเป็นปรปักษ์กับเขา เขาจะทำให้มันนึกเสียใจภายหลังอย่างแน่นอน
ในหัวของเจียงไป๋อันปรากฏใบหน้าของฟังจือหันขึ้นมา
วันนั้นที่บ้านเจียง คำพูดเหล่านั้นที่ฟังจือหันเอ่ย เห็นได้ชัดว่ารู้แล้วว่าเขาเกี่ยวข้องกับบริษัทอันเหอเพื่อสุขภาพ
เรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นในวันนี้จะใช่เขาหรือไม่
น่าจะไม่ใช่
ในเมื่อฟังจือหันรู้แล้วว่าเขาเกี่ยวข้องกับบริษัทเพื่อสุขภาพอันเหอ งั้นก็ไม่มีทางที่จะไม่รู้ว่าถ้าแตะต้องบริษัทอันเหอก็สามารถเกี่ยวโยงถึงสกุลเจียงได้
งั้นจะเป็นใครกัน
บริษัทเพื่อสุขภาพอันเหอเป็นบริษัทมาหาชนจำกัดแห่งหนึ่ง แม้เจียงไป๋อันจะคิดช่วยบริษัทอันเหออย่างสุดความสามารถ แต่ตลาดหุ้นของบริษัทก็ยังคงตกอย่างต่อเนื่อง
เจียงไป๋อันโพสต์หนังสือมอบอำนาจ เนื้อความว่าทั้งหมดเป็นการถูกใส่ความทั้งสิ้น เขาจะฟ้องคนสร้างข่าวลือ
อีกทั้งให้คนเชิญผู้เชี่ยวชาญมาหลายคน โดยใช้เงินอุดปากพวกเขา ให้พวกเขาโพสต์เวยป๋อ ถ่ายคลิปลงทีวี ยกยอสารพัดวิธีไม่ธรรมดาให้เกิดผลกับบริษัทอันเหอ
แต่กลับไม่เกิดผลใดสักนิด เสียงโต้แย้งบริษัทเพื่อสุขภาพอันเหอไม่เคยหยุดลงเลย
ถึงขั้นที่ด้านหลังใครช่วยบริษัทอันเหอแล้วบ้าง ชาวเน็ตโจมตีจุดที่พวกเขาอยู่
เจียงไป๋อันมองหลากหลายวิธีที่ตนเองใช้ต่างไม่สามารถช่วยบริษัทอันเหอเพื่อสุขภาพได้เลย ถึงขั้นทำให้กลุ่มตรวจสอบเข้ามาวุ่นวาย บริษัทถูกตรวจสอบ นิติบุคคลถูกจับ บริษัทเพื่อสุขภาพอันเหอกำลังจะเหลือแต่ชื่อ
ขณะที่หมดสิ้นหนทาง เจียงไป๋อันให้คนไปปล่อยข่าวในอินเทอร์เน็ตว่าบริษัทเพื่อสุขภาพอันเหอความจริงแล้วเป็นบริษัทลูกภายใต้ชื่อของสกุลเจียง
บริษัทเพื่อสุขภาพอันเหอใช้ชื่อเสียงของสกุลเจียงเพื่อสร้างความเชื่อมั่นในบริษัท
ตอนที่ปู่เจียงเห็นก็โมโหจนเป็นลมไปในทันที
ทำให้เจียงฉี่ตกอกตกใจจนร้องไห้ ปู่เจียงถูกพามาส่งที่โรงพยาบาล แม้จะถูกช่วยไว้ได้อย่างเร่งด่วนและไม่มีอาการน่าเป็นห่วง แต่ร่างกายเพิ่งจะฟื้นตัวก็ล้มลงไปอีก
การผลักสกุลเจียงออกมา ทำให้การมีอยู่ของบริษัทเพื่อสุขภาพอันเหอแย่ไปมาก ความโกรธเคืองจากทุกคนกับความรู้สึกไม่ยุติธรรมหันเหไปที่ตัวสกุลเจียง
ตอนที่ 340 นายแตะต้องเธอ ฉันจะเอาคืนนาย
ตอนบ่าย บัญชีผู้ใช้ทางการของสกุลเจียงกรุ๊ปได้โพสต์แถลงการณ์
กล่าวว่าสกุลเจียงกับบริษัทเพื่อสุขภาพอันเหอไม่มีความเกี่ยวข้องกันแม้แต่นิด พร้อมกางหลักฐานที่เกี่ยวข้องและแนบด้วยหนังสือมอบอำนาจ หากมีคนสร้างข่าวลืออีก บริษัทต้องการฟ้องเนื่องจากทำลายชื่อเสียง จะไม่มีการยอมความให้เด็ดขาด!
เจียงไป๋อันโกรธจัด หอบเอาไฟแห่งความโกรธอย่างรุนแรงผลักประตูห้องทำงานของฟังจือหันแล้วตวาดเสียงดัง “ฟังจือหัน นี่มันเกินไปแล้ว ต้องทำขนาดนั้นไหม”
เลขาของฟังจือหันตามหลังเขามา
ใบหน้าของเลขามีเหงื่อกาฬผุด ยืนขวางเจียงไป๋อันแต่ก็ขวางได้ไม่นาน เขาจึงเอ่ยขอโทษฟังจือหัน “คุณฟัง ขอโทษด้วยครับ ผมห้ามเขาไม่ได้”
ฟังจือหันยกมือเป็นนัยให้เขาออกไปก่อน หลังจากนั้นจึงเลื่อนสายตามาที่ตัวเจียงไป๋อัน เขานั่งพิงพนักเก้าอี้เหมือนกับราชันที่ปกครองดินแดนพร้อมกับมองเขาด้วยสายตาหยิ่งยโส
เจียงไป๋อันกำหมัดแล้วเอ่ยถาม “นายมีสิทธิอะไรใช้บัญชีทางการของบริษัทโพสต์แถลงการณ์แบบนั้น”
ฟังจือหันเอ่ยด้วยเสียงนิ่งเรียบ “สิทธิที่ฉันเป็นทายาทในอนาคตของสกุลเจียง”
คำพูดนี้เหมือนกับมีดคมเย็นเฉียบแทงลึกลงในใจของเจียงไป๋อันอย่างแรง
เจียงไป๋อันโกรธเสียจนแทบจะกระอักเลือดออกมาแล้ว
เส้นเลือดบนหน้าผากของเขาปูด มือกำหมัด ข้อกระดูกเกิดเสียงดังกรอบแกรบ “คุณปู่ไม่มีทางเห็นด้วยที่นายทำแบบนี้”
ฟังจือหันยืนยันอย่างหนักแน่น “สกุลเจียง ตอนนี้ฉันเป็นคนรับผิดชอบ”
เจียงไป๋อันข่มขู่อย่างน่ากลัว “ถ้าบริษัทอันเหอมีปัญหา นายนึกว่าสกุลเจียงก็จะไม่เป็นไรเหรอ ฟังจือหัน นายมันเลือดเย็น อย่ามาโทษว่าฉันว่าเลว ฉันจะดึงสกุลเจียงจมน้ำไปด้วยแน่”
จะตายทุกคนก็ตายด้วยกัน!
ดวงตาเยียบเย็นลึกของฟังจือหันหยุดอยู่ที่ตัวคนอย่างเยือกเย็นและยังฉายรังสีสังหารอย่างบ้าเลือด
ยกยิ้มมุมปากขึ้นอย่างเย็นชา เขาว่า “ฉันสามารถทำให้บริษัทอันเหอเดินมาถึงจุดในวันนี้ได้ ก็ต้องมีความมั่นใจอยู่แล้ว ไม่มีทางที่บริษัทอันเหอจะโยงไปถึงสกุลเจียง”
เขาไม่ได้ทำร้ายใครและไม่ได้ด่าใคร ถึงขั้นข่มขู่ก็ไม่ได้พูด เขาเพียงแค่กำลังบอกเล่าเรื่องเราที่เขาทำทั้งหมด แต่กลับทำให้เจียงไป๋อันตกตะลึง หวาดกลัวเข้าไปถึงกระดูก
ความหวาดกลัวนี้เหมือนกับที่เขามีต่อปู่เจียงตั้งแต่เล็กจนโต
เจียงไป๋อันเบิกตามองฟังจือหันอย่างเหลือเชื่อ “นายว่าอะไรนะ ที่แท้เรื่องทั้งหมดนี้คือนายเองที่เป็นคนทำ เบื้องหลังแผนการทั้งหมด แฉบริษัทเพื่อสุขภาพอันเหอ คนที่ทำร้ายฉัน เป็นนายจริงเนี่ยนะ นายทำมัน ทำมันได้ยังไง…”
เขาลืมนึกถึงเหตุผลไปโดยสิ้นเชิง สาวเท้ายาวไปด้านหน้าแล้วใช้มือทั้งสองข้างตบโต๊ะอย่างแรง
เขาตวาดเสียงดัง ถามอย่างโกรธเคือง “ฟังจือหัน ตำแหน่งทายาทก็เป็นของนายไปแล้ว เพราะอะไรนายยังต้องกำจัดฉันให้พ้นทางอีก เพราะอะไรถึงยังต้องทำลายบริษัทอันเหอของฉันจนเป็นแบบนี้”
ดวงตาของฟังจือหันเหลือบไปมองเขาปรากฏแรงอาฆาตน่าหวาดกลัว “นายแตะต้องเธอ ฉันต้องจัดการนาย!”
เสียงเย็นชาปราศจากความอบอุ่นใด แต่ทุกถ้อยคำน่ากลัวจนขนหัวลุก
เจียงไป๋อันซึ่งโกรธเดือดดาลนิ่งงันไปครู่หนึ่งถึงได้เข้าใจความหมายในคำพูดของเขา
เขา หรือว่าเธอ เจียงไป๋อันนึกออกในทันทีเลย หมอคนนั้นที่ชื่อว่าอวี๋กานกาน ยัยคนน่าเกลียดที่ไม่รู้ว่าคบกับฟังจือหันตั้งแต่เมื่อไหร่
วันนั้นที่บ้านเจียง เขาผลักเจียงฉี่ ผลคืออวี๋กานกานชนไป
เพียงเพราะเรื่องนั้นกลับทำให้บริษัทอันเหอของเขาต้องมาชดใช้ทั้งหมด
ไร้สาระเกินไปแล้ว
“บ้า นายมันบ้าไปแล้ว”
เขาถลึงตาแดงก่ำมองฟังจือหันพลางตะโกนด้วยเสียงสั่น
