ตอนที่ 519 ไม่มี คุณคนเดียว
ข้างกายเขายังมีผู้หญิงคนหนึ่งตามมา เป็นหญิงสาวสวยวัยรุ่นคนหนึ่ง!!
อวี๋กานกานจ้องมอง เป็นโจวโจว เธอค่อนข้างไม่คาดคิด โจวโจวไม่ใช่ว่าเป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจอยู่เมืองหลวงเหรอ ทำไมถึงมาเมืองไป๋หยางกัน
เธอมาหาฟังจือหันเหรอ
ฟังจือหันเห็นอวี๋กานกานกับซย่าเฉิงโจว ดวงตาของเขาหรี่ลงเล็กน้อย เร่งความเร็วก้าวไป
โจวโจวเห็นอวี๋กานกานก็หยักยิ้มทักทายทันที คุณอวี๋ เจอกันอีกแล้ว
อวี๋กานกานโบกมือให้เธอ สวัสดีค่ะ เจ้าหน้าที่โจว ทำไมคุณถึงมาไป๋หยางได้
ฉันมาแน่นอนว่าเป็นเพราะงานราชการ… โจวโจวมองฟังจือหันพลางยิ้ม คุณฟัง ไม่ต้องไปส่งแล้วค่ะ แยกกันตรงนี้
เธอโบกมือให้อวี๋กานกานอีกครั้งแล้วก็รีบแยกตัวไป
ฟังจือหันเดินไปข้างกายอวี๋กานกาน ยื่นแขนวางไปบนไหล่ของเธอ ประกาศความเป็นเจ้าของของตนเองด้วยอย่างเอาแต่ใจยิ่งใหญ่
เขาไม่ได้พูดอะไรสักคำ สายตาราบเรียบจับไปที่ซย่าเฉิงโจวราวกลับพูดทุกอย่างที่อยากพูดไปหมดแล้ว
ซย่าเฉิงโจวมองทั้งสองคนพร้อมกับยิ้ม บอกลากับอวี๋กานกานและหมุนตัวเดินจากมา ถึงอย่างไรที่เขาอยากจะบอกก็บอกไปหมดแล้ว มีแค่ประโยคสุดท้าย ถ้าฟังจือหันไม่ดีกับเธอ เช่นนั้นก็มาหาเขาได้ทุกเมื่อ
แต่ว่าเขาเชื่อ ต่อให้เขาไม่พูด อวี๋กานกานก็คงเข้าใจความหมายของเขา
ฟังจือหันจูงมืออวี๋กานกานกลับโรงแรมอย่างระมัดระวัง หลังจากนั่งลงที่โซฟา เขาก็จับจ้องอวี๋กานกาน
สีหน้าราบเรียบ แต่แววตาลึกซึ้งประหลาด
อวี๋กานกานถูกเขามองจนทำตัวไม่ถูก ขยับเข้าใกล้ตรงหน้าเขาแล้วเอ่ยถาม คุณทำอะไรน่ะ ไม่ใช่ว่าฉันรายงานคุณไปแล้วเหรอ ฉันไปหาผู้อำนวยการเฉินที่โรงพยาบาล เพราะว่าเรื่องห้องแลป ตอนนี้หมอซย่าก็ถือว่าเป็นหัวหน้าฉันครึ่งหนึ่ง ฉันว่าตามเหตุผลก็น่าจะเจอหน้าเขาสักหน่อย
ฟังจือหันพ่นลมหายใจ นี่คุณไม่ใช่แค่เจอหน้าแล้ว?
อวี๋กานกาน …
กลายเป็นจอมอิจฉาจริงด้วย เธออธิบาย ก็นี่ไม่ใช่ว่าฝนตกแล้วเรียกรถได้ยากเหรอ พอดีหมอซย่าเลิกงาน ฉันก็ถือโอกาสติดรถเขามาด้วย
ฟังจือหันตอบ เรียกรถไม่ได้ คุณโทรหาผมไม่ได้เหรอ ให้ผมไปรับคุณ
อวี๋กานกานตัดสินใจใช้พิษสู้พิษ ใช้หึงสู้หึง จะเป็นอย่างนั้นไปได้ยังไง ฉันโทรหาคุณก็ไม่ใช่ว่ารบกวนคุณเจอกับสาวสวย ทำลายนัดอันงดงามของคุณเหรอ
หือ? ฟังจือหันเห็นได้ชัดว่าตกใจ เขาหรี่ตาลงเล็กน้อย กดตัวโน้มลงมาข้างหน้านิดหน่อย เธอเป็นใครคุณไม่รู้เหรอ อยากจะชิงลงมือก่อนก็ช้าไปแล้ว
อวี๋กานกานหัวเราะเหอะๆ ชิงลงมือก่อน? อ๋อ ที่แท้นี่ก็เป็นความคิดในใจคุณ คุณร้อนตัว กลัวว่าฉันจะถามคุณ ว่าคุณกับโจวโจวเป็นยังไงกัน ทำไมเขาต้องมาถึงไป๋หยางตั้งไกลเพื่อมาหาคุณ เพราะอย่างนั้นคุณจึงได้ซักไซ้ฉันก่อน
ฟังจือหันหรี่ตาลงสองข้างเหมือนกับเห็นไปถึงก้นบึ้งหัวใจเธอ คุณอยากหาเรื่องไม่มีเหตุผลเหรอ
ฉันหาเรื่องไม่มีเหตุผล ฉันเป็นคนที่ชอบหาเรื่องไม่มีเหตุผลเหรอ อวี๋กานกานมีสีหน้าไร้เดียงสา แววตาดุร้ายจ้องมองฟังจือหัน แก้มขาวนวลพองเหมือนซาลาเปา หลังจากที่ฉันคบกับคุณ ฉันไม่แม้จะถามประสบการณ์ความรักของคุณเลยสักนิด แฟนกี่คนและทำอะไรบ้าง ตอนนี้ยังติดต่อกันอยู่ไหม
เรื่องนี้คุณไม่จำเป็นต้องถาม
เพราะอะไรถึงไม่จำเป็นต้องถาม หรือว่าตัวคุณเองก็ยังจำไม่ได้ว่าตัวเองเคยคบกับแฟนมาแล้วกี่คน
ไม่มี
ฟังจือหันพลันพูดออกมาสองคำเรียบร้อย
อวี๋กานกานอึ้งไปครู่หนึ่งถึงได้เข้าใจความหมายทั้งสองคำนี้ของเขา อดหัวเราะออกมาไม่ได้
ตอนที่ 520 เอาแต่ใจ คุณสำคัญที่สุด
อวี๋กานกานอึ้งไปครู่หนึ่งถึงได้เข้าใจความหมายทั้งสองคำนี้ของเขาก็อดหัวเราะออกมาไม่ได้
ในความทรงจำของเธอ เธอเหมือนจะตั้งใจแต่ก็ไม่ตั้งใจแอบถามเขาไป เขาตอบว่ายังไงนั้นเธอก็จำไม่ได้แล้ว ไม่ไปจำคำตอบน่าจะไม่เชื่อเขา
เธอยื่นมือไปกอดแขนเขา น้ำเสียงอ่อนยวบเจือแววออดอ้อน พอคุณพูดแบบนี้ขึ้นมา เหมือนฉันจะหาเรื่องแบบไม่มีเหตุผลอยู่ชัดๆ เลย ใช่ไหม? ใช่แล้ว คุณกินข้าวรึยัง เราออกไปกินข้าวกันไหม
อวี๋กานกานรู้สึกว่าตนเองเปลี่ยนเรื่องได้เป็นธรรมชาติมาก ไม่มีแววไม่พอใจเลยสักนิด
เธอยังขยับเข้าไปใกล้ กดริมฝีปากนุ่มลงไปบนแก้มของเขา
แต่ฟังจือหันกลับไม่ได้ไหวหวั่นมากขนาดนั้น
ดวงตาของเขาเย็นชา ไม่เห็นระลอกคลื่นเลย ผมก็ไม่ถึงกับเอาแต่ใจจนไม่ให้คุณเจอเขา ถึงอย่างไรงานของพวกคุณก็มีการติดต่อกัน แต่ว่าต่อไปนี้อย่ามีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับเขามากจนเกินไป
อวี๋กานกาน …
บอกว่าเธอหาเรื่องอย่างไม่มีเหตุผล เธอรู้สึกว่าเขาต่างหากที่เป็นต้นแบบของการหาเรื่องอย่างไม่มีเหตุผลน่ะ
เธอกระซิบ ฉันก็ไม่ได้สนิทกันไปนี่ เพียงแค่แฟนสาวของคุณสวย หน้าเด็กทั้งฉลาดน่ารัก มีผู้ชายชอบฉัน ตามจีบฉันไม่ใช่ว่าเป็นเรื่องปกติเหรอ คุณต้องดีกับฉันหน่อย ถ้าวันไหนฉันโดนคุณหึงเกิน แล้วเลิกกับ…
คำพูดของเธอยังไม่ทันจบ กลีบปากก็ถูกฟังจือหันจูบเข้า
อวี๋กานกานกระพริบตา ส่งเสียงอื้ออึงพลางถูกฟังจือหันกดลงบนโซฟา
จูบของชายหนุ่มเจือรสชาติแห่งการลงโทษ รุกล้ำหยอกล้อกับลิ้นของเธออย่างแข็งกร้าว เอาแต่ใจอีกทั้งหยาบคาย
อวี๋กานกานโดนจูบเสียจนสับสนมึนงง
ตอนที่มือของเขาสอดเข้ามาในเสื้อของเธอ เธอก็เบิกตากว้างในชั่วพริบตาพร้อมกับจับมือเขาเอาไว้ มือคุณเย็นมากเลย
ริมฝีปากบางของฟังจือหันหยุดอยู่ที่ใบหูของเธอ เสียงหอบหายใจแสนเย้ายวน งั้นคุณก็ช่วยให้ผมอุ่นขึ้นหน่อย
และก็ไม่ยอมเอามือออกไป อีกทั้งยังขบเม้มที่หูของเธอเบาๆ ครู่หนึ่ง
อวี๋กานกานหดตัว คุณกัดฉันอีก งั้นฉันก็จะไม่เกรงใจแล้ว
มุมปากของฟังจือหันโค้งขึ้นเล็กน้อย อืม งั้นคุณมากัดผมเลย
ลมหายใจร้อนผ่าวรดไปตามข้างหู ทำให้เนื้อตัวของเธออดสั่นเล็กน้อยเสียไม่ได้ อวี๋กานกานกลืนน้ำลายลงแล้วเอ่ย ฉันกล้ากัดแน่
อ๋อ
อวี๋กานกานเข้าใจความหมายของเขาขึ้นมาในฉับพลัน
ชายหนุ่มร้ายเกินไปแล้ว ไม่คล้ายกับรูปลักษณ์ที่เย็นชาของเขาเลยสักนิด
อวี๋กานกานผลักเขาเสียหน่อย
เพิ่งจะเว้นระยะห่าง ฟังจือหันก็กักเธอไว้ในอ้อมแขน เสียงแหบพร่าทุ้มต่ำ ไม่ว่าจะมีผู้ชายกี่คนชอบคุณ ในสายตาในใจของคุณอนุญาตให้มีแค่ผม
อวี๋กานกานหยักริมฝีปาก เอาแต่ใจ
เธออธิบาย หึงซย่าเฉิงโจวคุณไม่ต้องหึงเลยสักนิด เพราะว่าฉันไม่ได้สนใจเขาเลยแม้แต่นิดเดียว และในบรรดาเพื่อนผู้ชายที่สนิทกัน แม้แต่ร้อยอันดับแรกเขายังไม่อยู่ในนั้นเลย
หน้าหล่อเหลาของชายหนุ่มนิ่งเรียบในพริบตา ชายหนุ่มเอ่ยถามอย่างเย็นชา งั้นคุณลองพูดมาว่าหนึ่งร้อยอันดับแรกของคุณมีใครบ้าง
อวี๋กานกานหลุดหัวเราะ …ความหมายของฉันคือเขาไม่สำคัญ ไม่ได้มีการจัดอันดับจริงๆ เสียหน่อย
เธอโถมตัวไปจูบฟังจือหันเบาๆ คุณสำคัญที่สุด
ผู้ชายคนนี้ชอบหาเรื่องไม่มีเหตุผลเหมือนกับเด็ก แต่ว่าก็ไม่ได้น่ารำคาญเลยสักนิด กลับกันรู้สึกว่าหวานดี
ความเย็นชาในแววตาดำของฟังจือหันค่อยๆ สลายไป
เขามองเธออย่างอ่อนโยน จูบลงบนริมฝีปากของเธออีกครั้ง จูบครั้งนี้ รสจูบแปรเปลี่ยน จู่ๆ เขาก็ปล่อยเธอเล็กน้อย มือปลดกระดุมบนเสื้อเชิ้ตของเธอพลางเอ่ยด้วยน้ำเสียงทั้งแหบพร่าทั้งทุ้ม หิวมากจริงๆ
