“มีอะไรหรือ”
เมื่อสัมผัสได้ว่าอารมณ์อวี้เฟยเยียนสลดลง
ซย่าโหวฉิงเทียนส่งปลาย่างให้นางหนึ่งตัว
“ลองชิมฝีมือพี่สิ!”
“หอมจัง!”
เมื่ออาหารรสเลิศมาอยู่ตรงหน้า อวี้เฟยเยียนทิ้งเรื่องไม่สบายใจไว้เบื้องหลัง แล้วกัดตรงท้องปลาก่อนเป็นคำแรก
ใครจะรู้เพราะนางใจร้อนเกินไป จึงลวกลิ้นเข้าให้
ซย่าโหวฉิงเทียนเห็นอวี้เฟยเยียนบาดเจ็บ แน่นอนว่าย่อมเป็นห่วง เขารีบกล่าวถามว่า
“แมวน้อย เจ้ามียาทาแผลน้ำร้อนลวกหรือไม่”
“มี!”
อวี้เฟยเยียนหยิบขวดยาสีแดงเล็กๆออกมา แล้วเทยาออกมาหนึ่งเม็ด ขณะที่เตรียมจะกินเข้าไปนั่นเองใครจะคิดว่าจะถูกซย่าโหวฉิงเทียนงับเอาไป
“ท่าน…”
อวี้เฟยเยียนกล่าวยังมิทันจบ ซย่าโหวฉิงเทียนก็โน้มศีรษะลงมา ใช้ปากของเขาดึงริมฝีปากอวี้เฟยเยียนให้เผยอออกแล้วป้อนยาเข้าไป
ยาเย็นๆ ทั้งหวานล้ำ วินาทีนั้นแผลบนลิ้นก็ถูกเคลือบไว้ด้วยยา ความเจ็บปวดถูกบรรเทาลงไป แต่กลับทำให้อวี้เฟยเยียนลำบากใจ
“ซย่าโหวฉิงเทียน ท่านอย่าเอาเปรียบข้านะ!”
อวี้เฟยเยียนมือถือปลาย่าง ก้าวถอยไปด้านหลัง ตาที่งดงามของนางจ้องมองชายรูปงามตรงหน้าไม่วางตา
“ถ้าทำยังทำรุ่มร่ามเช่นนี้ ข้าจะโกรธแล้วนะ!”
ขณะที่อวี้เฟยเยียนเขินอาย แก้มทั้งสองข้างของนางแดงปลั่ง ดวงตางามยิ่งกว่าอัญมณีคู่นั้นมีเปลวไฟลุกโชนอยู่ มองดูราวกับมีชีวิตทีเดียว
อวี้เฟยเยียนรีบถอยห่างจากตนเองเช่นนี้ ซย่าโหวฉิงเทียนรู้สึกผิดหวังอยู่ในที
ดูแล้ว เขาคงจะใจร้อนเกินไปหน่อย!
เรื่องแบบนี้ต้องค่อยเป็นค่อยไป อย่าทำให้นางตกใจ!
นางยังเด็ก เพิ่งบรรลุนิติภาวะ ยังเป็นเด็กน้อยอยู่เลย!
ซย่าโหวฉิงเทียนปลอบใจตนเอง ขณะเดียวกันก็ขอโทษอวี้เฟยเยียน
“พี่ผิดไปแล้ว ก็พี่ร้อนใจที่เห็นเจ้าบาดเจ็บนี่นา!”
เมื่อเห็นว่าซย่าโหวฉิงเทียนมีท่าทีสำนึกผิดจริง อวี้เฟยเยียนก็เชิดหน้าขึ้น
“วันนี้เป็นวันเกิดของข้า แผ่นดินยิ่งใหญ่แผ่นฟ้ายิ่งใหญ่ ดาวเกิดยิ่งใหญ่ที่สุด! ซย่าโหวฉิงเทียน ท่านอย่าทำให้ข้าโมโห!”
“ใช่ เจ้าใหญ่ที่สุด ฟังเจ้า!”
ฮันจื่อที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จเดินเข้ามาอย่างสบายอารมณ์ ก็ทันได้ยินคำพูดชวนขนลุกเมื่อครู่ ทำเอามันตกใจเสียจนเกือบจะก้าวเท้าพลาดหน้าคะมำเลยทีเดียว
เจ้านาย ท่านใช่เจ้านายที่เผด็จการเกรียงไกรของข้าจริงๆใช่หรือไม่
เหตุใดเจ้านายถึงเปลี่ยนไปถึงขนาดนี้!
เจ้านาย ท่านมิใช่ถูกมารร้ายสิงร่างใช่หรือไม่
ฮันจื่อนั่งอยู่ด้านข้างอย่างแสนรู้ โดยไม่ไปแทรกแซงโลกของคนทั้งสอง
มันรู้ดีว่า หากปรากฏตัวตอนนี้จะเป็นการทำลายจังหวะเรื่องดีๆ ของเจ้านาย ผลที่ตามมามันจะไม่ใช่แค่ถีบก้นลงโทษง่ายๆ น่ะสิ!
ถึงแม้ว่าปลาย่างจะสำคัญ แต่ความปลอดภัยของก้นก็สำคัญเช่นกัน!
ซย่าโหวฉิงเทียนแกะก้างออกทั้งหมด แล้วหยิบเนื้อปลาป้อนให้กับอวี้เฟยเยียน
“อ้าปาก!”
ถึงแม้ว่าก่อนหน้านี้ซย่าโหวฉิงเทียนจะขอโทษไปแล้ว ครั้งนี้ก็เริ่มเผด็จการขึ้นมาอีก บังคับให้อวี้เฟยเยียนกินเนื้อปลาที่เขาแกะก้างแล้วให้หมด อีกทั้งต้องเป็นเขาป้อนอีกด้วย
‘อำนาจมืด’ ของซย่าโหวฉิงเทียน บวกกับการที่เขาลำบากลำบนย่างปลาเพื่อฉลองวันเกิดให้กับนาง อวี้เฟยเยียนจึงกลืนเนื้อปลาลงไปอย่างว่าง่าย
เพียงแต่ว่า ผู้ชายคนนี้ ร้ายเกินไปแล้ว!
เขามักจะใช้มือสัมผัสหรือไม่ก็เช็ดถูริมฝีปากของนางโดยมิตั้งใจ
ความรู้สึกขนลุกซู่แปลกๆ มักแปลกประหลาดจริงๆ
นี่ใช้การป้อนนาง มาลวนลามนางต่อหน้าต่อตาใช่หรือไม่
“ข้ากินเอง!”
ในที่สุด อวี้เฟยเยียนหน้าแดงขณะแย่งปลาย่างมา แล้วนั่งแอบมุมกินอย่างเงียบๆ
หากมิใช่เพราะรสชาติปลาย่างทั้งสดและหวานล่ะก็ ข้าก็คงไม่ใจกว้างเช่นนี้หรอก! อวี้เฟยเยียนคิดในใจ
อวี้เฟยเยียนกินไปกินมาก็ลืมเรื่องที่ซย่าโหวฉิงเทียนแอบเอาเปรียบนางไป ใบหน้าเอร็ดอร่อยราวนักกินที่พึงพอใจเป็นอย่างมาก ภาพนั้นล้วนอยู่ในสายตาซย่าฉิงเทียน หัวใจเขาพองโตอิ่มเอม
ดูแล้วท่านป้าสามกล่าวเอาไว้ไม่มีผิด!
ต้องการจะกุมหัวใจของหญิงสาว จะต้องกุมปากท้องนางให้อยู่หมัด!
ความสงสัยของซย่าโหวฉิงเทียนที่มีต่อคำพูดมู่เหนี่ยนซีก่อนหน้านี้ ยามนี้เขาได้พิสูจน์ด้วยตัวเองแล้ว เขาเข้าใจในที่สุด ทั้งยังได้ผลกับอวี้เฟยเยียนยิ่งนัก
ตอนนี้เองซย่าโหวฉิงเทียนตัดสินใจครั้งใหญ่
ต่อไปจะเลี้ยงแมวน้อยแบบตามใจ!
มอบเพชรนิลจินดาที่มีค่าที่สุด อาภรณ์ที่สวยงามที่สุด อาหารรสเลิศที่สุดให้กับนาง รักนางโอ๋นาง ดูแลนางริ้นไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอม ไม่ให้นางต้องได้รับความทุกข์ใดๆ แม้แต่น้อย เช่นนี้แล้วคนอื่นจะได้ดูแลนางไม่ไหว รับไม่ได้ นางจะได้อยู่เคียงข้างเขาเพียงผู้เดียว!
ในฐานะลูกหลานตระกูลแห่งนักรบ ทำให้ความสามารถไตร่ตรองและวางแผนของซย่าโหวฉิงเทียนแข็งแกร่งยิ่งนัก
เพียงเรื่องดูแลอาหารการกินของนาง ก็ทำให้เขาคิดไปถึงความเป็นอยู่และด้านอื่นๆ ขึ้นมาได้อีกด้วย
ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกว่าวิธีการนี้ของตนนั้นถูกต้อง ต่อไปก็ทำเช่นนี้แหละ!
เห็นซย่าโหวฉิงเทียนเอาแต่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่คนเดียว อวี้เฟยเยียนก็งงงวยเป็นอย่างมาก
เจ้าทึ่ม! ไม่มีอะไรยิ้มหวานเช่นนั้นทำไม ทำให้คนอื่นเขาน้ำลายไหลหยดย้อยหมดแล้ว!
ตั้งแต่มีซย่าโหวฉิงเทียนมา เหลี่ยนจิ่น เชียนเยี่ยเสวี่ยมาอยู่ข้างกาย คนรูปงามจนฟ้าดินต้องพิโรธมาอยู่ข้างกาย ทำให้ความสามารถต้านทานคนงามแข็งแกร่งขึ้นมาก
ทว่ายิ่งมองดูรอยยิ้มงดงามไร้ที่ติของซย่าโหวฉิงเทียน นางก็ยิ่งถลำลึกมากยิ่งขึ้น
หมอนี่รูปร่างหน้าตามิจำเป็นต้องเสริมเติมแต่งอันใดเลย!
รูปร่างหน้าตาไร้ที่ติเช่นนี้ได้มาแต่ใดกันะ หากพาซย่าโหวฉิงเทียนไปที่จีนละก็ จะต้องถูกเลือกให้เป็นหนุ่มอันดับหนึ่งแน่นอน เหล่าโฆษณาทั้งหลาย ธนบัตรแห่จับจอง เงินทั้งนั้นเลยนี่นา!
หนุ่มๆ ทั้งหลายที่จีนของอวี้เฟยเยียนก็หล่อเหลาทั้งนั้น แต่หากกล่าวกันตามตรงซย่าโหวฉิงเทียนยังหล่อกว่าอีก
มารหน้าใสที่เป็นภัยระดับประเทศเช่นนี้ ไม่รู้ว่านางมารน้อยคนไหนจะได้ไป!
น่าอิจฉาชะมัด!
คิดถึงว่าตนเองไม่ช้าก็เร็วจะต้องกลับจีนอยู่ดี ชายหนุ่มรูปงามมิมีวันเป็นของนาง อวี้เฟยเยียนก็ยิ่งบดเคี้ยวเนื้อปลาในปากอย่างแค้นเคือง
ช่างเถอะ ไม่คิดมากดีกว่า!
กินปลาต่อดีกว่า!
ซย่าโหวฉิงเทียนมองเห็นสีหน้าเคลิ้มฝันปรากฏบนใบหน้านางทว่าจู่ๆ ก็หายไป จากนั้นอวี้เฟยเยียนก็ตั้งหน้าตั้งตากินปลาย่างด้วยท่าทีไม่สบอารมณ์ ทำให้ซย่าโหวฉิงเทียนกังวลใจ เมื่อครู่ เพียงเมื่อครู่นี้ที่ซย่าโหวฉิงเทียนมั่นใจว่าอวี้เฟยเยียนกำลังจะซาบซึ้งอยู่แล้ว แล้วจู่ๆ เหตุใดถึงใดเปลี่ยนแปลงเป็นเช่นนี้เล่า!
เขาทำอะไรผิดไปกันแน่
นี่เป็นครั้งที่ซย่าโหวฉิงเทียนรู้สึกว่าคำพูดที่ว่า ใจสตรีลึกล้ำยิ่งกว่าเข็มในมหาสมุทร นั่นกล่าวได้ถูกต้อง
นี่แมวน้อยเขาอายุเพียงเท่านี้ จิตใจกลับลึกล้ำถึงเพียงนี้ ดูไม่ออก จับต้องไม่ได้ ทำให้เขาร้อนใจยิ่งนัก!
