จำนนรักชายาตัวร้าย – ตอนที่ 110-3

ตอนที่ 110-3

จำนนรักชายาตัวร้าย – ตอนที่ 110-3 เมืองหลวงเกิดเรื่อง
“เอาเถอะ…”

ข้อเสนอของอวี้เฟยเยียน ซย่าโหวฉิงเทียนเองก็รอคอยด้วยหัวใจอย่างใจจดใจจ่อ

นางยินยอมชิดใกล้เขา นั่นเป็นสิ่งที่อยู่นอกเหนือจากความคาดหมายเขาอย่างแท้จริง ซึ่งมันทำให้เขาดีใจเป็นอย่างมาก!

ถึงอย่างไรก็แล้วแต่อวี้เฟยเยียนก็ยังมีอาการเขินอายอยู่ดี เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่นางจะได้สัมผัสแฟนหนุ่มของนาง ทั้งยังเป็นครั้งแรกที่กระทำเรื่องเช่นนี้ ดังนั้นอวี้เฟยเยียนจึงดับตะเกียง แล้วค่อยๆ คลำทางเข้าไปหาซย่าโหวฉิงเทียน

ถึงแม้อวี้เฟยเยียนตั้งมั่นแน่วแน่ที่จะเปลี่ยนแปลงความคิดปิดกั้นของซย่าโหวฉิงเทียนให้จงได้ ทว่าหลังจากเหตุการณ์นั้นเกิดขึ้น ก็ทำให้นางเสียใจอย่างที่สุดที่ตัดสินใจกระทำเช่นนั้นลงไป มันทรมานจนมิอาจเอื้อนเอ่ยออกมาเป็นคำพูดได้

พี่ชายท่านนี้ แรงที่ท่านกักเก็บเอาไว้ไม่ต้องดีถึงเพียงนี้ได้ไหมเล่า

มือของข้าจะไม่ใช่มือของตัวเองอีกต่อไปนะ มันแทบจะหลุดอยู่แล้วด้วย!

รีบทำให้มันจบเร็วเข้าเถิด!

ข้าเสียใจภายหลังแล้ว พอใจหรือยัง!

จวบจนกระทั่งไฟในห้องสว่างไสวขึ้นมาอีกครั้ง สีหน้าของซย่าโหวฉิงเทียนมีความสุขจนพูดไม่ออก หลังจากที่อวี้เฟยเยียนล้างมือทั้งสองข้างแล้วเสร็จ ก็คลานขึ้นไปบนเตียงทันที

“ข้าเหนื่อยจะตายอยู่แล้ว อย่ามารบกวนข้า ข้าต้องการนอน!”

อวี้เฟยเยียนคำรามใส่ซย่าโหวฉิงเทียน แล้วมุดเข้าไปอยู่ในผ้าห่มทันที

“แมวน้อย อย่าเพิ่งหลับสิ อยู่พูดคุยเป็นเพื่อนพี่ก่อน!”

นี่เป็นครั้งแรกที่ซย่าโหวฉิงเทียนได้สัมผัสกับความสุขสมราวกับล่องลอยอยู่บนสรวงสวรรค์ แล้วจะยินยอมปล่อยนางไปได้อย่างไร

ด้วยรับรู้ว่ามือทั้งสองข้างของอวี้เฟยเยียนปวดเมื่อยอย่างหนัก เขาจึงรีบเกาะกุมมือน้อยนั้นเอาแล้ว แล้วบีบนวดคลายความเมื่อยล้าให้กับนาง

“อย่ามาแตะต้องข้านะ!”

ข้าอยากที่จะร้องไห้จริงๆ เลย!

ก่อนหน้านี้มองเห็นอาวุธเขาตั้งโด่ อวี้เฟยเยียนหลวงคิดไปว่าสัตว์ป่าเขาจะดุร้ายกว่าปกติเสียอีก

แต่หลังจากที่ได้สัมผัสด้วยตัวเองแล้ว อวี้เฟยเยียนก็แทบน้ำตานองหน้า

ท่านเป็นผู้ชายจริงๆ หรือเปล่า

เช่นนั้นท่านก็ควรดุดันราวราชสีห์สิ!

“ฉิงเทียน รอให้ข้าสำเร็จขั้นจอมเทพอาวุโสก่อนแล้วเราสองคนค่อยฝึกร่วมกันเถอะ!”

อวี้เฟยเยียนรู้สึกอย่างชัดเจนว่า การร่วมหอของนางจะกลายเป็นคืนสีเลือดเอานะสิ แถมยังเลือดทะลักออกมากเสียด้วย!

เมื่อนึกถึงว่าตนเองอาจจะต้องกลายเป็นเจ้าสาวคนแรกที่ต้องตายในคืนเข้าหอในวันแต่งงาน อวี้เฟยเยียนก็อยากจะร้องไห้ยิ่งนัก

พระเจ้าช่วย!

ในตอนนี้นางไม่อยากที่จะไปเปลี่ยนแปลงความคิดของซย่าโหวฉิงเทียนอีกแล้ว ให้เขาเป็นซย่าโหวฉิงเทียนที่น่ารักน่าทะนุถนอม ใสซื่อบริสุทธิ์เช่นเดิมนั่นแหละดีที่สุด!

ไม่อย่างนั้น พวกเราผูกพันกันด้วยสัญญาใจก็ได้นะ!

ความรักโดยไม่มีเรื่องเพศใดๆ มาปิดกั้นนั้นสวยงามที่สุดเลย!

“ไม่เอา!”

ซย่าโหวฉิงเทียนรู้สึกคับข้องใจยิ่งนักกับท่าทีก่อนและหลังของอวี้เฟยเยียนที่แตกต่างกันราวฟ้ากับเหว

เขาถือโอกาสเอนกายนอนลงเคียงข้างอวี้เฟยเยียน แล้วรั้งนางเข้ามาในอ้อมกอด

“เรื่องเมื่อครู่เจ้าไม่ชอบหรือ”

ซย่าโหวฉิงเทียนน้ำเสียงอู้อี้

จริงๆ แล้วเขาชื่นชอบความรู้สึกที่ได้หลั่งมันออกไปอย่างที่สุด เขาไม่เคยมีประสบการณ์เรื่องนี้มาก่อน ลองปฏิบัติเป็นครั้งแรกก็หลงรักเสียแล้ว!

“หากว่าเจ้าไม่ชอบละก็ ต่อไปก็อย่าได้ฝืนใจตัวเองอีกเลย”

ร่างกายเขาถูกรังเกียจเดียดฉันท์ ทำให้ซย่าโหวฉิงเทียนแอบเสียใจอยู่ไม่น้อย

จะทำอย่างไรดี แมวน้อยไม่ชอบเขา!

“ไม่ใช่อย่างนั้นนะ…”

เมื่อรู้ว่าซย่าโหวฉิงเทียนเข้าใจไม่ถ่องแท้ อาการเข้าใจครึ่งๆ กลางๆ เขามักจะทำให้เขาคิดเลยเถิดไปไกลเอาได้ง่ายๆ อวี้เฟยเยียนก็รู้ในทันทีว่าตนเองจะต้องมีความอดทนราวกับกำลังสอนเด็กน้อยเลยทีเดียว ห้ามชักนำเขาไปในทางที่ผิดเด็ดขาด

มิเช่นนั้น นางก็จะกลายเป็นหลิวเซิ้งคนที่สองทันที!

“แล้วคืออะไรกัน”

ซย่าโหวฉิงเทียนฝังศีรษะลงที่ซอกคอของอวี้เฟยเยียน เขากำลังบอกนางว่าตนเองกำลังรู้สึกเสียใจเป็นอย่างมาก

“บอกพี่มาเถอะ…”

จู่ๆ ชายหนุ่มผู้เย็นชาเย่อหยิ่งก็ออดอ้อนด้วยความน้อยอกน้อยใจ ทำให้ในใจของอวี้เฟยเยียนรู้สึกตั้งรับไม่ทันกับการเปลี่ยนแปลงเขาในตอนนี้

จนกระทั่งใบหูและแก้มทั้งสองข้างของซย่าโหวฉิงเทียนปรากฏแก่สายตา อวี้เฟยเยียนถึงได้รู้ว่า คราวนี้เขาได้เปิดใจแล้วจริงๆ

แต่ว่า…นางหวาดกลัวยิ่งนัก!

“แมวน้อย เด็กดี บอกเหตุผลพี่ที!”

ซย่าโหวฉิงเทียนใช้ดวงเรียวราวหงอันงดงามนั้นชม้ายชายตามองมาที่นาง มันให้ดูราวกับสุราชั้นเลิศแรมปี ทำให้อวี้เฟยเยียนเกือบหลวมตัวติดกับ

อิดออดเป็นเวลานานอวี้เฟยเยียนก็ติดกับแผนการชายหนุ่มรูปงามเข้าให้จนได้ นางโน้มเอวลงไป แล้วกระซิบที่ข้างหูซย่าโหวฉิงเทียนแผ่วเบาสองสามคำ

คราวนี้ทำเอาใบหน้าของซย่าโหวฉิงเทียนยิ่งแดงเถือกเข้าไปอีก

“ไม่ต้องกลัวนะ แมวน้อย! พี่ไม่มีวันทำร้ายเจ้า!”

ซย่าโหวฉิงเทียนลูบไล้แผ่นหลังอวี้เฟยเยียนแผ่วเบา

“พี่ให้สัญญา เจ้าไม่อยากฝึกร่วม พี่ก็รอได้!”

“ฉิงเทียน เจ้าช่างดีจริงๆ เลย!”

ซย่าโหวฉิงเทียนให้เกียรตินางถึงเพียงนี้ อวี้เฟยเยียนซาบซึ้งใจเป็นอย่างมาก

เพราะที่นี่คือสังคมที่ผู้ชายทรงอำนาจ แต่ซย่าโหวฉิงเทียนดีกับนางถึงเพียงนี้ ก็นับว่าเป็นสิ่งที่หาได้ยากยิ่งแล้วสำหรับนาง

“เด็กโง่! เจ้าคือแมวน้อยของพี่! พี่ย่อมต้องดีกับเจ้าอยู่แล้ว!”

ซย่าโหวฉิงเทียนดีกับนางเช่นนี้ ทำให้อวี้เฟยเยียนเป็นฝ่ายที่รู้สึกผิดกับเขาขึ้นมาแทน

หากเปลี่ยนเป็นหญิงอื่น ได้พบกับชายที่มีอุดมการณ์และแข็งแกร่งเช่นนี้ จะต้องดีใจอย่างที่สุดเป็นแน่

แต่นางนั้นมีเหตุมีผล มีหลักการครบถ้วนโดยตลอด ทว่ากลับไม่เคยปฏิบัติได้จริงเลยสักครั้ง

ก่อนหน้านี้นางก็เคยพบกับกรณีของคนไข้ที่เป็นเจ้าสาวที่เจ็บตัวกับการร่วมรักในครั้งแรกหลายเคส ซึ่งยังหลงเหลือเป็นบาดแผลที่แสนเจ็บปวดฝังลึกเป็นเงาดำอยู่ในใจมาเป็นจำนวนไม่น้อย บวกกับนิสัยที่ออกจะ…แมนเกินไปสักหน่อยของซย่าโหวฉิงเทียนด้วยแล้ว นางจะถอยห่างออกมาก็นับเป็นเรื่องปกติ

เมื่อเห็นผู้ชายหล่อเหลาเข้าหน่อยก็พุ่งเข้าใส่ แต่เมื่อถึงเวลาที่ทุกอย่างพร้อมแล้วขึ้นมาจริงๆ นั้น นางกลับเป็นฝ่ายถอยร่นเสียเอง

ช่างเป็นมนุษย์ขี้ขลาดที่มีความต้องการแต่ดันไร้ซึ่งความกล้าหาญเสียนี่!

อวี้เฟยเยียนดูถูกตนเองอยู่ในใจอยู่ครู่ใหญ่

“จริงสิ เสวี่ยเยียนสืบหาพวกพ้องของคนผู้นั้นเจอแล้วหรือยัง”

หลังจากที่สงบสติอารมณ์ได้แล้ว อวี้เฟยเยียนก็เปลี่ยนหัวข้อสนทนา

“ยังเลย พวกมันปลอมตัวได้อย่างแนบเนียน แต่ว่า หลิวเซิ้งส่งข่าวมาแจ้งว่า พวกมันที่มาในครั้งนี้มีทั้งหมดสามคน นอกเหนือจากเฉินเจินที่ตายด้วยน้ำมือของพี่แล้ว ยังมีเฉินฉู่และตี้อู่เฉิน”

เมื่ออวี้เฟยเยียนเอ่ยถึงเรื่องราวที่เกี่ยวข้องกับตระกูลหนานกงขึ้น ซย่าโหวฉิงเทียนก็ดูเคร่งขรึมขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด

“ในเมื่อเฉินเจินมาถึงที่นี่แล้ว เฉินฉู่และตี้อู่เฉินย่อมต้องมาถึงแผ่นดินต้าโจวแล้วเช่นกัน เพียงแต่พวกเขาปิดบังซ่อนเร้นตัวเองไว้อย่างดี”

“ตี้อู่เฉิน คนของเผ่าตันก็เข้ามาร่วมวงด้วยหรือนี่”

เมื่อได้ยินชื่อของตี้อู่เฉิน อวี้เฟยเยียนก็ขมวดคิ้วขึ้นมา

นางรู้สึกเป็นมิตรกับตี้อู่เฮ่ออียิ่งนัก แต่ว่าตี้อู่เฉินคนนี้น่าจะเป็นพวกเดียวกันกับตี้อู่หงเยี่ย เขาจะต้องเป็นชาวตันขวาอย่างแน่นอน!

เขามาในครั้งนี้ ก็เพื่อแก้แค้นให้กับตี้อู่หงเยี่ย!

จำนนรักชายาตัวร้าย

จำนนรักชายาตัวร้าย

Status: Ongoing

เพราะการทดลองถอดดวงจิตของดอกเตอร์คิว ทำให้วิญญาณ อวี้เฟยเยียน นักศึกษาอัจฉริยะมากพรสวรรค์ข้ามเวลามาอยู่ในร่างคุณหนูโลลิต้า (?) แห่งจวนจงอี้โหว ซึ่งไม่เพียงร่างกายอ่อนแอจนฝึกวรยุทธ์ไม่ได้ แม้แต่สติปัญญายังถูกคนวางยาพิษทำลายจนอาจจะตายได้ภายในสามเดือน นับเป็นตัวไร้ประโยชน์อย่างสิ้นเชิง แต่แล้วเมื่อเธอบังเอิญได้พบกับท่านอ๋องผู้ไม่เคยหวั่นไหวกับสตรีใดอย่างซย่าโหวฉิงเทียน และช่วยชีวิตเขาไว้จากการลอบสังหาร ความเด็ดเดี่ยวของนางทำให้เขาสนใจอยากได้นางมาเป็น ‘สัตว์เลี้ยง’ ของตน! แต่แล้วเมื่อรู้ว่านางคือว่าที่พระชายาองค์ชายสี่ เท่ากับมีศักดิ์เป็นหลานสะใภ้ของตน เช่นนั้นแล้วเขาจะทำเช่นไรกับ ‘แมวป่าน้อย’ ที่เขาสู้อุตส่าห์เฝ้าทะนุถนอมมาตัวนี้ดีเล่า!

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท