จำนนรักชายาตัวร้าย – ตอนที่ 128-2 สกุลหนานกง พวกเรามาแล้ว!!

ตอนที่ 128-2 สกุลหนานกง พวกเรามาแล้ว!!

จำนนรักชายาตัวร้าย – ตอนที่ 128-2 สกุลหนานกง พวกเรามาแล้ว!!

ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด เสิ่นถูเลี่ยถึงไม่ต้องการให้อวี้เฟยเยียนได้เห็นภาพลักษณ์ในมุมที่โหดร้ายป่าเถื่อน ของเขาติดตาไป

จู่ๆก็ได้รับการผ่อนปรนใน ทำเอาเถ้าแก่ผู้นั้นดีใจจนเนื้อเต้น

“คุณชายใหญ่ ท่านและสหายของท่านอยู่ที่นี่ได้เลยโดยไม่ต้องจ่ายเงินขอรับ!” เถ้าแก่โรงเตี๊ยมรีบเร่งชันกายลุกขึ้น แล้วสมนาคุณคณะของเสิ่นถูเลี่ยทันที

“ข้าไม่ขาดแคลนเงินเพียงเท่านี้หรอก!”

เสิ่นถูเลี่ยกวาดสายตามองไปที่เถ้าแก่ครู่หนึ่ง

“ไสหัวไปซะ!”

“ขอรับๆ!” อวี้เฟยเยียนกำลังพูดคุยรำลึกความหลังหานจื่ออยู่ครู่ใหญ่ เมื่อเสิ่นถูเลี่ยที่เห็นว่านางกำลังพูดเองเออเองอยู่คนเดียว ก็รู้สึกแปลกใจเป็นอย่างมาก

“เสี่ยวอวี้เจ้ากำลังพูดคุยกับมัน?”

“ใช่นะสิ! หานจื่อเฉลียวฉลาดยิ่งนัก!” อวี้เฟยเยียนลูบหัวหานจื่อ

“หานจื่อ เขาคือเสี่ยวเลี่ย เสิ่นถูเลี่ย เป็นเพื่อนใหม่ของพวกเรา!”

เพื่อน?

หานจื่อมองสำรวจเสิ่นถูเลี่ยตั้งแต่หัวจรดเท้า แล้วฝืนยอมรับเขาเป็นสหายเช่นเดียวกัน

“ฮิ เสี่ยวเลี่ยเลี่ย!”

หานจื่อกางกงเล็บแล้วตวัดไปเบื้องหน้าทักทาย ทำเอาเสิ่นถูเลี่ยตื่นตระหนกยิ่งนักกับการกระทำของมัน

‘สุนัขตัวนี้เข้าใจภาษามนุษย์!’

เสิ่นถูเลี่ยโน้มกายลงเล็กน้อยแล้วเอื้อมมือไปจับอุ้งมือของหานจื่อเอาไว้เป็นการทักทายมันกลับ

“หานจื่อ!”

เสิ่นถูเลี่ยรู้ว่าควรจะทำตัวอย่างไร หานจื่อก็ดีใจ

การมาของหานจื่อทำให้ความไม่สบายใจทั้งหมดที่อัดแน่นอยู่ในใจของอวี้เฟยเยียนมลายหายไปมากทีเดียว

มีหานจื่ออยู่คอยเป็นกำลังหลักอยู่ทั้งตัว ศึกครั้งนี้กับสกุลหนานกง อวี้เฟยเยียนจึงมีความมั่นใจเต็มพิกัด นางไม่ต้องมาคอยนั่งเป็นกังวลอีกแล้วว่าตนเองจะเป็นตัวถ่วงของซย่าโหวฉิงเทียน

หลังจากที่สอบถามมาหลายคน ในที่สุดอวี้เฟยเยียนก็ตามหาร้านขายยาจนเจอ นางซื้อยาสมุนไพรมากมายกลับมาที่โรงเตี๊ยมเซียนเค่อ จากนั้นจัดแจงปิดประตูลงกลอนเริ่มปรุงยา

ข่าวที่คุณชายใหญ่แห่งตระกูลเสิ่นถูเดินทางมายังเมืองเฮ่อ แพร่สะพัดไปถึงหูของหนานกงอ๋าวภายในเวลาเพียงไม่นาน

“เสิ่นถูเลี่ย?” หนานกงอ๋าวขมวดคิ้ว

ตระกูลหนานกงและและตระกูลเสิ่นถูไม่นับว่าไปมามาสู่กันอย่างสนิทสนม เพียงแต่ไม่มีความขัดแย้งต่อกัน สามารถมองหน้ากันได้เท่านั้นเอง

เพราะทั้งสองตระกูลพำนักอยู่ห่างไกลกัน ไม่มีพื้นที่ได้ติดต่อทำการค้าสักเท่าไหร่นัก จึงไม่มีกรณีพิพาทเรื่องผลประโยชน์ต่อกันแต่อย่างใด

สำหรับคุณชายใหญ่แห่งสกุลเสิ่นถูคนนี้ หนานกงอ๋าวก็เคยแต่ได้ยินชื่อเสียงอันกึกก้องของเขามาบ้าง

งานชุมนุมแปดตระกูลใหญ่ที่สามสิบปีจะมีสักครั้งที่ผาจื่อจิงใกล้เข้ามาทุกขณะ และเสิ่นถูเลี่ยเป็นผู้ที่ได้รับความนิยมมากที่สุดในขณะนี้ ไม่มีเหตุผลอื่นใดนอกเสียจากเขาคือลูกหลานตระกูลทั้งแปดที่สำเร็จขั้นจักรพรรดิอาวุโสเร็วที่สุดนั่นเอง

พูดถึงงานชุมนุม แท้ที่จริงแล้วก็คือการประลองต่อสู้กันของตระกูลทั้งแปดก็เพื่อจะล้างไพ่กำหนดฐานะของแต่ละตระกูลบนแผ่นดินอู๋โยวแห่งนี้ใหม่อีกครั้งเท่านั้นเอง

คนรุ่นก่อนแก่เฒ่าเข้าสู่วัยชราย่อมต้องผันตัวไปอยู่เบื้องหลัง ปล่อยให้รุ่นลูกรุ่นหลานออกมาแสดงฝีมือบ้าง

‘แข่งขันกันระหว่างตระกูล’

พูดง่ายๆนั่นก็คือเปรียบเทียบว่าลูกหลานของตระกูลไหนเก่งกาจกว่ากัน ลูกหลานตระกูลไหนเด่นดังกว่ากันนั่นเอง! เพราะผู้ที่จะมาสืบทอด เป็นประมุขของตระกูลนั้นในรุ่นต่อไป ปกติแล้วก็จะแสดงตัวออกมาในงานชุมนุม ณ หุบเขาจื่อจิงแห่งนี้

ทายาทผู้สืบทอดของตระกูลที่มีความสามารถเหนือใคร จะสามารถนำพาตระกูลของตนให้รุ่งเรืองสืบต่อไป

หากไม่มีอะไรผิดพลาดละก็ เสิ่นถูเลี่ยก็คือประมุขแห่งตระกูลเสิ่นถูคนต่อไปแน่นอน

เมื่อคิดได้ดังนั้นก็ทำให้หนานกงอ๋าวอดที่จะเป็นกังวลใจขึ้นมาไม่ได้

เขามีหนานกงเช่อเป็นลูกชายเพียงคนเดียว แล้วลูกชายคนนี้ก็ดันสุขภาพอ่อนแอโรคภัยรุมเร้าเสียนี่ ความรู้ความสามารถในด้านวรยุทธ์ก็ไม่ได้โดดเด่น แม้ว่าสกุลหนานกงจงมีลูกศิษย์ลูกหาที่ยอดยเยี่ยมหลายคน แต่พวกเขาเหล่านั้นก็ไม่ใช่ลูกของเขาสักหน่อย!

ตอนที่สกุลหนานกงกำลังรุ่งเรืองถึงขีดสุดนั้นสามารถไปได้ถึงอันดับสองจากบรรดาตระกูลทั้งแปดทีเดียว แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ในอดีตที่ผ่านพ้นไปแล้ว

อันดับของสกุลหนานกงในตอนนี้จากบรรดาตระกูลทั้งแปดมิสู้ดี ที่ด้อยกว่าสกุลหนานกงมีเพียงเผ่าตันเท่านั้น แม้แต่สกุลสุ่ยยังอยู่เหนือกว่าสกุลหนานกงด้วยซ้ำ

งานชุมนุมที่หุบเขาจื่อจิงในครั้งนี้ หนานกงอ๋าวจึงมิได้คาดหวังแต่อย่างใด

เขาไม่คิดที่จะแย่งชิง และเขาก็แย่งชิงมาไม่ได้ด้วย

ทุกสิ่งทุกอย่างในโลกมีวันรุ่งเรืองย่อมมีวันตกต่ำ ยากจะคาดเดาและเปลี่ยนแปลงไม่มีสิ้นสุด

หนานกงอ๋าวฝากความหวังเอาไว้ที่งานชุมนุมที่หุบเขาจื่อจิงในคราวหน้าก็แล้วกัน

ในเมื่อลูกชายไม่มีความสามารถเพียงพอที่จะแบกรับหน้าที่อันใหญ่หลวงได้ ไม่เป็นไร ยังมีหลานชาย!

แต่ก่อนที่สกุลหนานกงจะกลับมารุ่งเรืองอีกครั้งได้นั้น สามสิบปีก่อนที่จะถึงวันนั้นเขาจึงต้องตระเตรียมการทุกอย่างให้เงียบเชียบมากที่สุด

โชคยังดีก็คือ เผ่าตันแบ่งออกเป็นซ้ายและขวา ความสามารถของพวกเขาจึงถูกแบ่งครึ่งในฉับพลัน สุดท้ายตกต่ำจนกลายเป็นตระกูลรั้งท้ายอยู่หางแถว

แต่ก็ยังโชคดีเพราะยังมีเผ่าตันรั้งท้ายเอาไว้ สกุลหนานกงจึงไม่ต้องอเนจออนาถมากนัก

ก็ไม่รู้เช่นกันว่าตันซ้ายจะมาเข้าร่วมงานชุมนุมที่หุบเขาจื่อจิง ถึงตอนนั้นคงจะมีละครสนุกให้ได้ชมอย่างแน่นอน!

“สืบมาได้หรือไม่ว่าเสิ่นถูเลี่ยมายังเมืองเฮ่อทำไมกัน?” คิดได้ดังนั้น หนานกงอ๋าวก็สงบสติอารมณ์ลงมา

“เรียนประมุข ไม่มีข้อมูลที่แน่นอนขอรับ”

“ช่างเถอะ เจ้าถอยไปได้!”

หนานกงอ๋าวครุ่นคิดอยู่นาน สุดท้ายจึงได้ตัดสินใจว่าจะไปพบเสิ่นถูเลี่ยสักครั้ง เขาไม่ควรจะไปล่วงเกินตระกูลเสิ่นถู อีกทั้งจะต้องสานสัมพันธ์อันดีกับว่าที่ประมุขแห่งตระกูลเสิ่นถูคนนี้ต่อไปอีกด้วย

ชื่อเสียงของสกุลเสิ่นถูในหมู่ตระกูลทั้งแปดนับว่าไม่เลว ในอดีตบรรพบุรุษของพวกเขาปฏิบัติตัวด้วยความเป็นธรรมโปร่งใส หากว่าต้องเผชิญเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้นมา และสามารถทำให้สกุลเสิ่นถูเอ่ยปากแทนได้ ย่อมต้องดีกว่าต้องออกหน้ามาพูดเองอยู่แล้ว

สกุลหนานกงจะต้องก้าวผ่านสามสิบปีนี้ให้ได้อย่างปลอดภัย สร้างบรรยากาศที่สงบสุขเพื่อเตรียมตัวสำหรับงานชุมนุมที่หุบเขาจื่อจิงในครั้งหน้า

หนานกงเช่อไม่มีหวังแล้ว ดังนั้นหนานกงอ๋าวจึงได้ฝากความหวังเอาไว้ที่หลานชายของตนแทน

หวังว่าหลานชายของเขาจะสามารถเชิดหน้าชูตา นำพาสกุลหนานกงไปสู่ความรุ่งเรืองอย่างสูงสุดได้

คิดได้ดังนั้น หนานกงอ๋าวจึงเดินทางไปที่โรงเตี๊ยมเซียนเค่อด้วยตัวเอง ซึ่งเสิ่นถูเลี่ยก็ใจกว้างพอที่จะให้เกียรติมาพบเขาด้วยตัวเองเช่นกัน

เมื่อหนานกงอ๋าวเชื้อเชิญตนเองไปเป็นแขกที่สกุลหนานกงนั้น เสิ่นถูเลี่ยจึงเอ่ยตอบกลับว่าขอสอบถามสหายของตนเองก่อน

“สหายของคุณชายเสิ่นถู ก็คือสหายของข้า หนานกงอ๋าวเช่นกัน!” หนานกงอ๋าวกล่าวพร้อมกับรอยยิ้ม

เสิ่นถูเลี่ยมีนิสัยผ่าเผย ชอบการคบค้าสมาคม เรื่องนี้ใครๆต่างก็รู้ดี เขาและอวิ๋นจิ่นเฉินแห่งตระกูลอวิ๋น และกงอวี้หลิงแห่งตระกูลกงอวี้เป็นสหายที่ดีต่อกัน จนได้รับชายยาว่า “เหล็กสามแฉก”

โบราณว่าคนแบบไหนก็คบค้าสามคมกับคนแบบนั้น

สหายที่ดีของเสิ่นถูเลี่ยทั้งสองคน ต่างก็เป็นทายาทที่ยอดเยี่ยมและเก่งกาจที่สุดจากบรรดาพี่น้องในตระกูลของตนเองทั้งสิ้นเช่นกัน คนหนุ่มทั้งสามเป็นสหายที่ดีต่อกัน ความสัมพันธ์ของทั้งสามตระกูลก็เป็นได้ด้วยดี จึงทำให้หนานกงอ๋าวรู้สึกอิจฉาไม่น้อย

หากว่าหนานกงเช่อสามารถคบค้ากับเสิ่นถูเลี่ย กลายเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน จนสามารถเข้าไปคลุกคลีกับวงการของเสิ่นถูเลี่ยได้ เขาคงจะไม่มีอะไรต้องกังวลอีกแล้ว!

เพราะไม่ว่าจะเป็นตระกูลอวิ๋นหรือตระกูลกงอวี้ ก็ล้วนแล้วแต่เป็นตระกูลที่อยู่แถวหน้าทั้งสิ้นนะสิ!

เมื่อคิดได้ดังนั้น หนานกงอ๋าวก็ยังยินดีปรีดาอย่างยิ่งที่จะเชื้อเชิญเสิ่นถูเลี่ยและสหายของเขาไปเป็นแขกที่จวนหนานกง

“ซย่าโหว ท่านจะไปไหม?”

ลำพังตัวเขาเองนั้นไม่มีปัญหาอะไรอยู่แล้ว แต่เมื่อเห็นท่าทางของซย่าโหวฉิงเทียนและอวี้เฟยเยียนที่แลดูจะเป็นกังวลเรื่องของหนานกงจื่อหลิงไม่น้อย ดังนั้นเขาจึงได้เข้ามากล่าวถามเป็นพิเศษ

“ไปสิ ไม่เข้าถ้ำเสือแล้วจะได้ลูกเสือได้อย่างไรกัน!”

โอกาสมารออยู่ตรงหน้าเช่นนี้แล้ว เขาต้องคว้าเอาไว้อย่างแน่นอน

จำนนรักชายาตัวร้าย

จำนนรักชายาตัวร้าย

Status: Ongoing

เพราะการทดลองถอดดวงจิตของดอกเตอร์คิว ทำให้วิญญาณ อวี้เฟยเยียน นักศึกษาอัจฉริยะมากพรสวรรค์ข้ามเวลามาอยู่ในร่างคุณหนูโลลิต้า (?) แห่งจวนจงอี้โหว ซึ่งไม่เพียงร่างกายอ่อนแอจนฝึกวรยุทธ์ไม่ได้ แม้แต่สติปัญญายังถูกคนวางยาพิษทำลายจนอาจจะตายได้ภายในสามเดือน นับเป็นตัวไร้ประโยชน์อย่างสิ้นเชิง แต่แล้วเมื่อเธอบังเอิญได้พบกับท่านอ๋องผู้ไม่เคยหวั่นไหวกับสตรีใดอย่างซย่าโหวฉิงเทียน และช่วยชีวิตเขาไว้จากการลอบสังหาร ความเด็ดเดี่ยวของนางทำให้เขาสนใจอยากได้นางมาเป็น ‘สัตว์เลี้ยง’ ของตน! แต่แล้วเมื่อรู้ว่านางคือว่าที่พระชายาองค์ชายสี่ เท่ากับมีศักดิ์เป็นหลานสะใภ้ของตน เช่นนั้นแล้วเขาจะทำเช่นไรกับ ‘แมวป่าน้อย’ ที่เขาสู้อุตส่าห์เฝ้าทะนุถนอมมาตัวนี้ดีเล่า!

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท