บทที่ 141 ผู้หญิงของคุณชายสามเย่ (2)
“ดูรูปถ่ายเสร็จแล้วคุณไม่มีอะไรจะพูดเลยหรือ? “อีกฝั่ง หนึ่งของสายสนทนา เห่อถงถงไม่เห็นเธอพูดอะไร จึงรู้สึก ใจร้อน
“ถ่ายรูปได้ไม่เลวเลย”เวินลั่วชิงมองดูรูปถ่ายแล้วประเมิน ตรงไปตรงมา ในรูปถ่ายนั้นผู้หญิงก็สวย ผู้ชายก็หล่อเข้า กันดี
แท้จริงแล้วเป็นลั่วนิ่งหวังเป็นอย่างยิ่งว่าทั้งสองจะเป็น คู่รักกัน ถ้าเป็นเช่นนั้นเธอก็จะสามารถลดความวุ่นวายไป ได้มากมาย เป็นลั่วฉิงจ้องมองรูปถ่ายอยู่ตลอดเวลา ดวงตาประกาย
เบาๆเหมือนรู้จักมักคุ้นกับเมิ่งโร่ถึงราวกับเคยเห็นที่ไหนมา
ก่อน
ปกติตามหลักแล้วเธอจะมีความจำที่ดีมาก คนที่เคยพบ เจอจะไม่มีวันลืม แต่ตอนนี้เธอนึกไม่ออกว่าเคยเห็นเมิ่งโร่ ถึงที่ไหนมาก่อน
สำหรับชื่อที่เรียกขานว่าเมิ่งโร่ถึง เธอก็ไม่เคยได้ยินมา ก่อน
“โอ้!ให้ตายสิ สามีคุณไปแอบนัดเจอผู้หญิงคนอื่น แต่ คุณกลับตอบสนองแค่นี้เนี้ยนะ? “จู่ๆเห่อถงถงเกิดรู้สึก ใจร้อนขึ้นมา ถ้าเวลานี้อยู่ตรงนั้นก็อยากจะเดินไปตบสักที หนึ่ง
“มิฉะนั้น? หรือจะไปจับชู้กัน? “เงินลั่วฉิงยิ้มอ่อนๆ เธอ แค่พูดหยอกล้อคล้อยตามคำพูดของเห่อถงถุง
“ได้ ความคิดนี้เข้าท่าดี” แต่ว่าเห่อถงถงเอาจริง น้ำเสียง มิสามารถบดบังความตื่นเต้นดีใจไว้ได้ “เพื่อนรัก ถ้างั้น พวกเราไปจับชู้กันเถอะ พาเด็กน้อยทั้งสองคนไปด้วยพอ ถึงเวลานั้นก็ต้องเกิดเรื่องใหญ่โต ทีแรกฉันกับจื่อโม่ก็คิด จะไป…”
เป็นลั่วนิ่งได้ยินคำพูดของเห่อถงถงก็รู้สึกขบขัน แต่ พอได้ยินประโยคสุดท้าย ดวงตาก็หรี่ขึ้น “คุณกับจื่อโม่คิด จะทำอะไรนะ? ”
“ไม่มี ไม่มีอะไรสักหน่อย”เห่อถงถงเป็นคนที่ปากตรงกับ ใจไม่สามารถปิดปากเงียบไว้ได้ เมื่อกี้ตื่นเต้นจึงเผลอพูด ออกไป แต่เธอรู้ว่าจะยอมรับไม่ได้ มิเช่นนั้นจะทำให้จื่อโม่ ดูถูกเธอได้
จื่อโม่ได้กำชับแล้วกำชับอีกว่าห้ามไม่ให้ฉิงฉิงรู้แผนการ ของพวกเขาก่อนเด็ดขาด
“ฉิงฉิง คุณคิดว่าจะทำอย่างไรดี คุณพูดมา ฉันจะไป จัดการแทนเอง”เห่อถงถงรีบเปลี่ยนบทสนทนา “ตอนนี้คุณ เป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย คุณต่างหากที่ถูกต้อง ตามหลักขนบธรรมเนียม พวกเราไม่ต้องเกรงกลัวหล่อน หรอก”
“ฉันแค่แต่งงานในนามกับเย่ซือเฉินเท่านั้น ดังนั้นคุณ อย่าได้ตื่นตระหนกมากไปนักเลย โอเค ฉันยุ่งอยู่ แค่นี้ล่ะ นะ”
หลังจากวางสายเงินลั่วชิงก็สายหัว ให้เธอไปจับชู้เย่ซือ เฉินหรือ? เห่อถงถงคิดได้ยังไงเนี้ย
ในยามค่ำคืน เป็นลั่วนิ่งกลับถึงบ้าน เพิ่งจะเข้ามาถึง ประตูที่ห้องโถงก็ได้ยินเสียงของคุณปู่เย่ที่ตะคอกอย่าง โกรธเกรี้ยว”นายกำลังหมายความว่าอย่างไรกัน? นายคิด จะทำอะไรกันแน่? ตอนนี้ฉันสอนนายไม่อยู่แล้วใช่ไหม? ฟังคำพูดของฉันไม่เข้าสักคำ ฉันไม่ชอบอะไรนายก็ทำ อย่างนั้น?
เงินลั่วชิงไม่ได้ตั้งใจจะแอบฟัง แต่เป็นเพราะเสียงของ คุณปู่เยดังมาก ทำให้เธอได้ยินอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
“ฉันบอกนายกี่ครั้งแล้วว่าห้ามนายคบค้าสมาคมกับผู้ หญิงคนนั้นอีก ทำไมบ่ายวันนี้เธอมาโผล่ที่บริษัทได้ มิ หนำซ้ำยังถูกแอบถ่ายอีกต่างหาก นาย นายจะทำให้ฉัน ตรอมใจตายให้ได้เลยสิใช่ไหม? ”
ได้ยินคำพูดนี้ ดวงตาของเวินลั่วชิงก็เกิดเป็นประกายขึ้น มาแวบหนึ่ง คุณปู่เย่กำลังพูดถึงเรื่องเพิ่งโร่ถึง?
“ผู้หญิงที่นายแต่งงานด้วยรู้เรื่องนี้ไหม? “จากนั้นคุณปู่ เย่ก็ถามขึ้นมาหนึ่งประโยค ครั้งนี้น้ำเสียงได้ลดต่ำลงแล้ว
แต่ลั่วฉิ่งไม่ได้ยินเสียงขานตอบของเย่ซือเฉิน
“ฉันขอบอกนายว่าทางที่ดีอย่าให้เธอรู้ มิเช่นนั้นนายก็รู้ ว่าจะเกิดอะไรขึ้น” น้ำเสียงของคุณปู่เย่สูงขึ้นอีกครั้งด้วย อารมณ์ที่เต็มเปี่ยมไปด้วยการข่มขู่อย่างเห็นได้ชัด “ฉัน ขอเตือนนายว่าตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปไม่ต้องมีสายส้มพันธ์ใดๆ กับผู้หญิงคนนั้นอีกเด็ดขาด มิเช่นนั้นนายอย่าคิดจะได้ เงินจะบริษัทตระกูลเย่กรุ้ปแม้แต่สตางค์เดียว”
เงินลั่วฉิงหยุดชะงักไปชั่วครู่ คุณปู่เย่กล้วเธอรู้เรื่องของ เมิ่งโร่ถึง? เป็นเพราะอะไรกัน? กลัวเธอจะหึงหวง? กลัว เธอจะโกรธ? คุณปู่เย่จะมีความหวังดีต่อเธอขนาดนั้นเลย หรือ?
เพราะปกติคุณปู่เยไม่พอใจในตัวเธอทุกอย่าง
แต่ว่าเรื่องที่กระจ่างที่สุดก็ต้องเป็นเรื่องที่คุณปู่เยไม่ยิน ยอมให้เยซื้อเฉินกับเมิ่งโร่ถึงติดต่อกัน? และคัดค้านอย่าง ใหญ่หลวงอีกด้วย
แค่เคยซื้อเฉินติดต่อกับเมิ่งโร่ถึงก็อย่าคิดที่จะได้เงินจาก บริษัทตระกูลเย่กรุ้ปแม้แต่สตางค์เดียว
ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องแต่งงานกับเมิ่งโร่ถึง ดังนั้นเย่ซื้อเฉินจึงได้มาแต่งงานกับเธอ?
เงินลั่วชิงรู้สึกว่าที่เย่ชือเฉินแต่งงานกับเธอมีสองเหตุผล เหตุผลแรกก็เป็นเพราะหุ้นส่วนในบริษัทตระกูลเย่กรุ๊ป เนื่องจากคุณปู่เย่ได้พูดอย่างแน่วแน่แล้วว่า ถ้าเยซื้อเฉินไม่ แต่งงานเขาก็จะโอนหุ้นส่วนให้กับคนอื่น และคุณปู่เย่ก็ไม่ อนุญาตให้เย่ซือเฉินแต่งงานกับเมิ่งโร่ถึง ดังนั้นเธอจึงซวย ที่ถูกเยซูเฉินเลือก
เหตุผลที่สองก็ต้องเป็นเพราะเย่ซือเฉินจงใจจะยั่วโมโห คุณปู่เย่ เนื่องจากคุณปู่เยไม่ขอบคุณสมบัติของเธอเลย แม้แต่น้อย ตอนเธอเข้าไปอยู่ที่บ้านของตระกูลเย่ครั้งแรกคุณปู่เยก็โมโหไม่น้อย
แต่ว่าคุณสมบัติของเมิ่งโร่ถึงก็ไม่ได้แย่อะไร ทำไมคุณปู่ เยถึงได้คัดค้านขนาดนี้?
ตั้งแต่ต้นจนจบเวินลั่วชิงได้ยินแต่เสียงของคุณปู่เยคน เดียว ไม่ได้ยินเยซือเฉินตอบอะไรสักคำ
เป็นลั่วถึงสามารถจินตนาการบรรยากาศภายในห้อง หนังสือได้ คุณปู่เย่นั้นมีอารมณ์ที่โกรธจัดราวฟ้าผ่า แต่ เยซื้อเฉินนั้นมีอารมณ์ที่อิ่มเอมใจ ไม่สนใจอะไร
มุมปากเวินลั่วชิงโค้งขึ้นมายิ้ม เธอสังเกตเห็นว่าคนที่ดู เหมือนเรียบเฉยเย็นชาและยโสอย่างเย่ซื้อเฉิน แท้จริงเป็น คนที่ใจจืดใจดำ และสามารถทำให้คนตรอมใจตายแล้วไม่ คิดจะชดใช้อย่างไร้ความปราณีใดๆอีกด้วย
เวินลั่วฉิงคิดว่าแอบฟังอยู่อย่างนี้ไม่ดี ถ้าคุณปู่เย่รู้เข้าก็ จะรู้สึกอึดอัดได้ ดังนั้นเธอจึงเดินย่องๆเข้าห้องนอนไป
หลังจากที่เป็นลั่วนิ่งกลับเข้าห้องก็ยังคงได้ยินเสียง ตะคอกของคุณปู่เย่เล็กน้อย แต่เป็นเพราะมีประตูกั้นไว้ หลายบาน จึงได้ยินไม่ชัดเจนนัก
จากนั้นเวินลั่วชิงก็ได้ยินเสียงเปิดประตู ได้ยินเสียงมีคน เดินลงจากตึก ฟังจากเสียงเท้าที่เดินลงไปนั้นไม่น่าจะเป็น แค่คนเดียว น่าจะเป็นเย่ซื้อเฉินกับคุณปู่เย่ออกไปพร้อมกัน
จากนั้นในคฤหาสน์ก็เงียบสงบลง
เป็นลั่วนิ่งเปิดประตูห้องออก เห็นประตูห้องหนังสือเปิด ทิ้งไว้ เห็นได้ชัดว่าเย่ซื่อเฉินไม่อยู่ในห้องหนังสือได้ออกไปพร้อมกับคุณปู่เย่แล้ว
ได้ยินเสียงเท้าของทั้งสองเดินลงไปก็รู้ว่ามีความเร่งรีบ น่าจะมีเรื่องเร่งด่วน
เช้าวันรุ่งขึ้น เงินลั่วชิงตื่นมาไม่เห็นเยซือเฉิน เห็นได้ อย่างชัดเจนว่าเย่ซือเฉินไม่ได้กลับมาทั้งคืน
วันนี้เป็นวันเสาร์เงินลั่วชิงไม่ต้องไปที่บริษัท ในเมื่อเยซือ เฉินไม่อยู่บ้าน เธอจึงอยากจะไปหาเด็กน้อยทั้งสองคน
แต่จื่อโม่ของเธอบอกเธอว่า เขาจะไปร่วมกิจกรรมของ อนุบาล เธอไม่ต้องไป
เงินลั่วชิงไม่ได้คิดอะไรมาก ไม่ง่ายเลยที่จะได้พักผ่อน อยู่บ้านหนึ่งวัน
ตอนพลบค่ำ เงินลั่วชิงกำลังทำอาหารอยู่นั้น จู่ๆก็ได้ยิน เสียงประตูใหญ่ดังขึ้น เธอคิดว่าเป็นเย่ซือเฉินกลับมาแล้ว จึงได้เดินออกไป
แต่ว่าเมื่อเห็นคนที่เปิดประตูใหญ่เดินเข้ามา เวินลั่วฉิงก็ ตัวแข็งที่อ
ใครสามารถบอกเธอได้บ้าง นี่มันเกิดอะไรขึ้น? เงินลั่วชิงเห็นใครคนนั้นเดินเข้าบ้านไปอย่างคุ้นชินกับ เส้นทาง
เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่มาครั้งแรก!
ใช่สีในคฤหาสน์แห่งนี้มีห้องโดยเฉพาะของเพิ่งโร่ถึง ดัง นั้นเห็นได้ชัดว่าเธอมาประจำ
เป็นลั่วนิ่งจ้องมองเธอแบบไม่ขยับเขยื้อนและไม่ได้พูด
อะไร
