บทที่ 182 คุณชายสามเย่หึงแล้ว คนบางคนต้องแย่แน่
(3)
เยซื้อเฉินไม่ตอบคำถามเขา แต่กลับรีบลงไปยังด้านล่าง ทันที คุณชายห้าฉิงเบิกตาโพลง พี่สามลงไปด้านล่างแล้ว มี เรื่องสนุกแล้วล่ะสิ
ด้านล่างตึก เสียงคนซุบซิบนินทาไม่มีท่าทีว่าจะหยุดลง “ฉันรู้สึกว่าเย่อหยู่นานน่าจะอยากกลับไปกินน้ำพริกถ้วย
เก่านะ เธอดูเขาสินั่งอยู่ข้างเวินลั่วฉิงตลอดเลย ไม่สนใจใยดี เป็นหรวนหรวนสักนิด” “ใช่จริงด้วย เวินหรวนหรวนอุตส่าห์ขอร้องเย่อหยู่นาน ขนาดนั้นแล้ว เย่อหยู่นานไม่ไว้หน้าเขาสักนิด เวินหรวนหรวน
ในตอนนี้ดูเหมือนตัวตลกจริง ๆ เลย”
“ห้าปีก่อน เป็นเพราะเงินหรวนหรวนเลยทำให้เย่อหยู่นาน ไม่ได้หมั้นกับคุณหนูใหญ่ตระกูลเวิน แต่นี่ก็ผ่านไปห้าปีแล้ว เย่อหยู่นานกลับไม่มีที่ท่าว่าจะขอเว็นหรวนหรวนแต่งงาน วัน นี้ยิ่งทำให้เห็นหรวนหรวนเสียหน้าท่ามกลางคนมากมายแบบ นี้ เงินหรวนหรวนช่างน่าขายหน้าจริง ๆ”
เสียงซุบซิบนินทาของผู้คนนั้นไม่เบา เวินหรวนหรวนได้ยิน ชัดทุกคำพูด สีหน้าเป็นหรวนหรวนดูไม่ดีอย่างมาก
“ห้าปีก่อนเย่อหยู่นานไม่ได้หมั้นกับคุณหนูใหญ่ตระกูลเวิน ตอนนี้ทั้งสองคนยังมีหวังกลับมาคืนดีกันได้ไหมนะ”
“น่าจะมีโอกาสแหละ คุณหนูใหญ่ตระกูลเวินดูเหมือนจะยัง ชอบเย่อหยู่นานอยู่นะ” เงินลั่วชิงได้ยินเสียงที่ทุกคนซุบซิบนินทา เธอก็ยิ้มออกมา เล็กน้อย แล้วเดินไปหาที่นั่งอยู่อีกด้านหนึ่ง เธอไม่ได้อยากให้ ทุกคนเข้าใจผิดไปแบบนั้น
เธอกับเย่อหยู่นานไม่ได้เป็นอะไรกันทั้งนั้น
แน่นอน เธอมีเรื่องที่ยังต้องสะสาง เงินหรวนหรวนวางยา เธอในงานเลี้ยง เรื่องนี้ยังไม่จบหรอกนะ
เพียงแต่ ทันใดนั้นเอง ก็มีการเคลื่อนไหวอยู่ที่หน้าประตู หลังจากนั้น เคยซื้อเฉินกับคุณชายห้าฉิงก็เดินเข้ามาพร้อม
กัน
ตอนที่เป็นลั่วนิ่งเห็นเย่ซื้อเฉิน แววตาคู่นั้นของเธอเต็มไป ด้วยความสงสัย เขามาได้ยังไงกัน
งานเลี้ยงวันนี้เหมือนจะไม่ได้เชิญเขานะ อีกอย่าง ไม่ใช่เขา ไปประเทศ R กับเมิ่งโร่ถึงหรอกเหรอ
สีหน้าเยซื้อเฉินนั้นเย็นชา และไม่ได้มองมายังเธอ เวินลั่วฉิงแอบถอนหายใจ หลังจากที่เขาเข้ามาก็ไม่มองเธอ สักนิด น่าจะไม่ได้มาหาเธอหรอก
“นั่นมันคุณชายสามเย่นี่ ฉันไม่ได้มองผิดไปใช่ไหม คุณ ชายสามเย่มาด้วยเหรอเนี่ย พระเจ้า ฉันจะเป็นลม นี่เป็นครั้ง แรกที่ฉันได้อยู่ใกล้คุณชายสามเย่ขนาดนี้”
“ใช่คุณชายสามเย่จริง ๆ ด้วย คุณชายสามเย่หล่อมากเลย ฉันจะหลงตายอยู่แล้วเนี่ย”
พวกผู้หญิงเหล่านั้นจะบ้ากันหมดแล้ว
“ทำไมคุณชายสามเย่ถึงมานะ ตระกูลเวินสามารถเชิญคุณ ชายสามเย่มาได้เหรอ อีกทั้งเป็นงานเลี้ยงแบบนี้เนี่ยนะ” พวก ผู้ชายต่างพากันประหลาดใจ แทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง
แต่คนที่อยู่ตรงหน้าก็คือคุณชายสามเย่จริง ๆ
ถึงแม้จะเป็นตระกูลมหาเศรษฐีกันทั้งนั้น แต่ยังไงก็ยังมี ความแตกต่างอยู่ดี ปกติคนอย่างพวกเขาไม่สามารถที่จะ เข้าไปเทียบชั้นกับคนระดับคุณชายสามเย่ได้หรอก”
งานเลี้ยงในวันนี้ได้พบกับคุณชายสามเย่ ทุกคนจะไม่ตก ตะลึงกันได้ยังไงล่ะ
คุณชายห้าฉิงดึงเย่ซือเฉินไปนั่งฝั่งตรงข้ามกับเวินลั่วฉิง
เวินลั่วฉิงงุนงง เธอรู้สึกได้ว่าเย่ซือเฉินไม่ได้อยากมานั่งตรง นี้ แต่คุณชายห้าฉิงลากเขามานั่ง
และถึงแม้ตอนนี้เย่ซื้อเฉินจะนั่งตรงข้ามกับเธอ แต่เขากลับ ไม่มองเธอแม้แต่น้อย ทำเหมือนเธอเป็นอากาศยังไงยังงั้น
พวกเขาแอบแต่งงานกันแล้ว แต่ให้คนอื่นรู้ไม่ได้ เย่ซื้อเฉิน ไม่แม้แต่จะมองเธอ เวินลั่วชิงจึงเล่นตามน้ำแกล้งทำเป็นคน ไม่คุ้นเคยกัน และไม่เอ่ยปากทักทายเขา
สีหน้าเยซื้อเฉินยิ่งเงียบขรึมเย็นชาขึ้นอย่างชัดเจน เธอถือ โอกาสตอนที่เขาไม่อยู่ในเมือง A มางานเลี้ยงหาคู่ เขายังไม่ ได้คิดบัญชีนี้กับเธอเลย
แล้วเมื่อกี้เธอยังยิ้มร่าเริงสดใสให้กับเย่อหยู่นาน แต่ตอนนี้ เมื่อเห็นเขา กลับไม่คิดทักทายสักนิด ซ้ำยังแกล้งทำเป็นไม่รู้ จักเขาอีก
ได้ เธอมันแน่จริง ๆ ในที่สุดเย่ซื่อเฉินก็มองไปยังเวินลั่วฉิง สายตาเขาดูเย็นชา เย็นชามากจนรู้หนาวไปถึงกระดูก
เป็นลั่วนิ่งสะดุ้งเล็กน้อย เขาไม่พอใจเหรอ อืม เขาไม่พอใจ จริง ๆ ด้วย เธอพอมองออก
แต่เหมือนเธอก็ไม่ได้ไปทำอะไรให้เขาไม่พอใจนี่
เขากับเมิ่งโร่ถึงบินไปประเทศ R ด้วยกันแถมยังพักด้วยกัน อีก สองวันมานี้เธอก็ไม่ได้ทำอะไรผิดเลยสักนิด มิหนำซ้ำเธอ ยังช่วยพวกเขาปกปิดเรื่องนี้ไว้อีกต่างหาก
ผู้ชายคนหนึ่งที่กำลังจะเดินไปข้าง ๆ เวินลั่วฉิงเมื่อสักครู่นี้ ยืนนิ่งอยู่กับที่ ลังเลไม่กล้าที่จะก้าวเข้าไปใกล้อีก ไม่ว่าคุณ ชายสามเย่จะตั้งใจมานั่งตรงข้ามกับเงินลั่วฉิง หรือไม่ได้ ตั้งใจก็ตาม แต่นั่นก็ทำให้เขาไตร่ตรองแล้วถอยหลังไป
และเมื่อกี้เขาก็รู้สึกเหมือนคุณชายสามเย่ปรายตามองเขา ด้วย สายตานั้นดูเย็นยะเยือกจนทำให้คนตัวสั่นเลยทีเดียว
ในงานมีคนมากมายอยากจะเดินเข้าไปทักทาย แต่ก็ไม่มี ใครกล้าบุ่มบ่ามเข้าไป เพราะไม่มีใครรู้ว่าคุณชายสามเย่มาที่ นี่ด้วยเหตุผลใด
แน่นอนว่าการที่คุณชายสามเย่เดินไปนั่งตรงข้า
มกับเวินลั่วฉิงนั้น ทุกคนต่างคิดว่าเป็นเพราะคุณชายห้าฉิง ลากคุณชายสามเยไปที่นั่น ไม่มีใครเชื่อว่าคุณชายสามเย่จะ เต็มใจไปนั่งตรงนั้นด้วยตัวเอง
ถึงแม้ทุกคนจะรู้ดีว่าเป็นลั่วนิ่งไม่โง่เหมือนเมื่อก่อนแล้ว แต่ ก็ไม่มีทางที่จะเข้าตาคุณชายสามเย่อย่างแน่นอน
เงินหรวนหรวนแววตาเป็นประกาย สีหน้าดูตื่นเต้นอย่างเห็น ได้ชัด วันนี้เป็นงานเลี้ยงตระกูลเวิน คุณชายสามเย่มาถึงนี้ เป็นเพราะเธอหรือเปล่านะ ถ้าหากได้เป็นที่โปรดปรานของ คุณชายสามเย่ สามารถกลายเป็นภรรยาของคุณชายสาม เย.
เงินหรวนหรวนยิ่งคิดยิ่งตื่นเต้นดีใจ
“วันนี้คุณชายสามเย่อุตส่าห์มา เป็นเกียรติกับพวกเราจริง ๆ ฉันนำแก้วเหล้ามาให้ค่ะ” เงินหรวนหรวนเดินเข้ามา ใบหน้า เต็มไปด้วยรอยยิ้ม แล้วนำแก้วเหล้าในมือวางไปที่ด้านหน้า ของคุณชายสามเย่ โน้มตัวไปด้านหน้าเล็กน้อย เสแสร้งทำ เป็นโชว์เนินอกยั่วยวนคุณชายสามเย่
ยั่วยวนอย่างเห็นได้ชัดมาก
มุมปากเวินลั่วฉิงยกขึ้นเล็กน้อย หลังจากที่เย่ซือเฉินเข้ามา เขาก็ไม่ได้พูดอะไรกับเธอ และดูเหมือนจะไม่พอใจเธออย่าง
มาก
หรือไม่ นอกจากเย่ซื้อเฉินจะไม่พอใจเธอแล้ว ก็คงจะรักษา ระยะห่างกับเธอ เพื่อไม่ให้คนอื่นรู้เรื่องการแต่งงานของพวก
เขา
ดังนั้น เธอรู้สึกว่าในสถานการณ์แบบนี้ เธอควรจะหลบไปดี
กว่า
เงินลั่วชิงยกแก้วน้ำ แล้วลุกขึ้นยืนเพื่อออกจากตรงนั้น คุณชายห้าฉิงสับสนงงงวย นี่มันอะไรกัน คนสำคัญไปแล้ว เหลือแต่ยัยบ้าที่ทำตัวยั่วยวนจนน่า ขยะแขยงไว้ที่นี่เนี่ยนะ ยัยบ้าชอบยั่วนี่คิดว่าตัวเองหุ่นดีนักหรือไง กล้าดียังไงมา โชว์นั้นโชว์นี่ต่อหน้าพี่สาม แม่งเอ้ย ทุเรศจริง ๆ
ดวงตาที่ดำเข้มของเย่ซื้อเฉินหรี่ลงอย่างรวดเร็ว สายตา เย็นยะเยือกนั่นแฝงไปด้วยอันตรายที่ทำให้คนเห็นกลัวตัวสั่น
ได้
เธอแกล้งทำเป็นไม่รู้จักเขาก่อน ไม่ทักทายเขาสักคำ ตอน นี้ยังจะกล้าไปจากที่นี่อีก
ดี ดีจริง ๆ !
“คุณหนูใหญ่ตระกูลเวิน คุณชายเย่เชิญคุณไปพบครับ” หลังจากที่เวินลั่วฉิงเดินออกไปได้ไม่กี่ก้าว ผู้จัดการลี่ที่เดิน สวนเธอมาพอดี ได้เอ่ยปากพูดกับเธอ
เวินลั่วฉิงขมวดคิ้วเล็กน้อย เย่อหยู่นานตอนนี้ขยับตัวไม่ได้ ไม่ว่ายังไงเรื่องนี้ก็เป็นเพราะเธอ
อีกทั้ง เรื่องที่เธอกับเย่ซือเฉินแอบแต่งงานกัน เยซือเฉินไม่ ได้สนใจเธอ แน่นอนว่าเธอก็ต้องปลีกตัวออกไปเพื่อไม่ให้คน อื่นสงสัยเรื่องของทั้งคู่
ดังนั้น เป็นลั่วอึ้งจึงเดินเข้าไปข้าง ๆ เย่อหยู่นาน
ดวงตาของเย่ซื้อเฉินยิ่งดำมืดลงทันที เธอหลบเขา เพื่อไป หาเย่อหยู่นานงั้นเหรอ
เธอตายแน่ เขาไปทำงานนอกสถานที่แค่สองวัน เธอช่าง กล้าขนาดนี้เลยเหรอ
เธอมันกล้ามาก..
