บทที่ 251 ถึงจื้อ โม่คือลูกชายของฉัน (5)
คุณผู้ชายน่าจะกลับมาแล้ว
แต่วันนี้ทั้งวันไม่รู้คุณผู้หญิงไปไหนกันแน่ ? คุณผู้หญิง บอกว่าไปทำงาน ถ้าคุณผู้หญิงไปทำงานแล้วทำไมคุณผู้ชาย ถึงตามหาคุณผู้หญิงไม่เจอหล่ะ?
“คุณผู้หญิง วันนี้คุณผู้ชายตามหาคุณทั้งวันเลย คุณป้า หลิวคิดว่าน่าจะต้องเตือนคุณผู้หญิงก่อน เพื่อให้คุณผู้หญิง ได้เตรียมใจ
เงินถั่วงหยุดเคลื่อนไหวกะทันหัน เชื่อเงินตามหาเธอ ทั้งวัน? มันหมายความว่ายังไงเหรอ?
เขาตามหาเธอ และตามหาทั้งวัน
เขาตามหาเธอเพราะอะไรเหรอ? ต้องการคิดบัญชีกับเธอ อย่างนั้นเหรอ?
เช้าวันนี้เมื่อเธอตื่นขึ้นมา เชื่อเงินได้ออกไปจากห้องแล้ว ตอนแรกเธอนึกว่าเรื่องนี้มันจะผ่านไป แต่เชื่อเงินตามหา เธอทั้งวันมันเพราะอะไรเหรอ?
ป้ารู้ได้ยังไงว่าเขาตามหาฉันมาทั้งวัน? “เป็นลั่วจึงรู้สึก ค่าพูดของคุณป้าหลิวมีปัญหา เชื่อเงินตามหาเธอ คุณป้า หลิวรุ้มันเป็นเรื่องปรกติอยู่แล้ว แต่คุณป้าหลิวรู้ได้ยังไงว่า เชื่อเงินตามหาเธอมาทั้งวัน
เงินถั่วจึงรู้สึกว่าคำพูดของคุณป้าหลิวพูดเกินจริงเป็น
ไป!
“ตอนเช้าคุณผู้ชายได้กลับมาที่บ้านแล้วครั้งหนึ่ง พอตอน เที่ยงก็กลับมาอีกครั้ง เมื่อช่วงเย็นก็โทรศัพท์กลับมาหลาย ครั้ง ถามว่าคุณผู้หญิงกลับมาแล้วหรือยัง? “คุณป้าหลิวเป็น คนชื่อ เมื่อถูกเงิน วฉิงถาม ก็ตอบตามความจริงออกมาทุก อย่าง
เมื่อเป็นถั่วนิ่งได้ยินคำพูดเหล่านี้ของเธอ สีหน้าเปลี่ยนไป ทันที ดูแล้ว คำพูดของคุณป้าหลิวเมื่อไม่ได้พูดเกินจริงอะไร
เลย
ต้องทำถึงขนาดนี้เลยเหรอ? ออกตามหาเธอทั้งวัน? วันนี้ ทั้งวันเขาไม่มีอะไรทำเลยเหรอ?
จะว่าไปแล้ว เธอก็แค่ไปทำงาน กลางคืนก็กลับมา เขา จําเป็นต้องรีบตามหาเธอขนาดนั้นเลยเหรอ?
แน่นอนว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน เป็นลั่วนิ่งรู้สึกผิด รู้สึกผิด
มากเป็นพิเศษด้วย
เนื่องจากเมื่อคืนเธอเมาเหล้า และเธออาจทําอะไรเขา……..
“คุณป้าหลิว ป้าดูแล้วคุณผู้ชายอารมณ์เป็นยังไงบ้าง? ” เงินถั่วนิ่งสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วลองถามออกมา “ตอนที่คุณผู้ชายกลับมาครั้งแรก สีหน้าดูน่ากลัวมาก….. คุณป้าหลิวกำลังอธิบายสถานการณ์ตอนที่เชื่อเงินกลับมา
สายตาของเงินถั่วงกะพริบเล็กน้อย ตอนที่กลับมาครั้ง แรกน่ากลัว ถ้าอย่างนั้นแสดงว่าหลังจากนั้นก็ดีขึ้น……..
เงินถั่วนิ่งนึกถึงเรื่องเมื่อคืนที่เธอทํากับเอเงิน ถ้าเชื่อ เฉิน โกรธมาก ในตอนแรกก็เป็นเรื่องปรกติ แต่เมื่อเขาค่อยๆ สงบลง ก็คงจะไม่ค่อยโกรธแล้วมั้ง
“ตอนที่คุณผู้ชายกลับมาครั้งที่สอง…..คำพูดของคุณป้า หลิวชะงักไปสักครู่ เสมือนกำลังคิดหาคำศัพท์ที่จะมาอธิบาย ให้ฟัง
เงินถั่วนิ่งมองไปที่เธอ สายตานั้นเต็มไปด้วยความหวัง และคาดหวังไม่น้อยอย่างเห็นได้ชัด
จากนั้น คุณป้าหลิวสูดลมหายใจเข้าลึกๆ มีอาการสั่นเล็ก น้อยแล้วพูดขึ้นว่า “มันน่ากลัวมาก!
เงิน วฉิง:
เรื่องนี้ยังอยู่ยิ่งร้ายแรง? สถานการณ์เหมือนไม่ค่อยดีเท่า
ไหร่!
“หลังจากนั้นคุณผู้ชายโทรศัพท์กลับมา ฟังน้ำเสียงนั้น แล้วทำให้รู้สึกขนลุกและน่ากลัวมาก ความรู้สึกนั้นเหมือน ตอนเด็กเดินกลับบ้านคนเดียวตอนกลางคืนแล้วต้องเดิน ผ่านสุสานขนาดใหญ่อย่างนั้นเลย ไม่น่ากลัวยิ่งกว่านั้นอีก คุณป้าหลิวไม่รู้ถึงความรู้สึกของเงินถั่วนิ่งในเวลานี้ จึง อธิบายต่อไปอีก
เงินถั่วนิ่งมองไปที่คุณป้าหลิว อืม คุณป้าหลิวอธิบายได้ดี มาก พูดให้เห็นภาพ พูดดีจนเธอรู้สึกว่าอยู่ในเหตุการณ์ด้วย เลย
“ฉันกินอิ่มแล้ว ขอตัวขึ้นไปนอนก่อน เป็นลั่วจึงวาง ตะเกียบและถ้วย ในมือลง แล้วลุกขึ้นอย่างอ่อนโยน เตรียม เข้าไปในห้อง
“คุณผู้หญิง เมื่อฉันได้โทรศัพท์ไปหาคุณผู้ชาย คุณผู้ชาย น่าจะกลับมาเร็วๆนี้ คุณไม่รอคุณผู้ชายก่อนเหรอ ? “คุณป้า หลิวรู้สึกสงสัยเล็กน้อย เมื่อคุณผู้หญิงยังกินอย่างอร่อย ทำไมจู่ๆก็หยุดกินขึ้นมา อีกอย่างคุณผู้ชายก็ใกล้จะกลับมา แล้ว คุณผู้ชายตามหาคุณผู้หญิงมาทั้งวัน คุณผู้หญิงจะไม่รอ คุณผู้ชายหน่อยเหรอ?
เงินถั่วนิ่งที่ตอนแรกเดินอยู่อย่างมั่งคงจู่ๆก็อ่อนแรงลงเล็ก น้อย เธอรู้สึกว่าขามีอ่อนแรงเล็กน้อย น่าจะเป็นเพราะเหนื่อย เกินไป ใช่ ต้องเป็นเพราะเหนื่อยเกินไปแน่นอน ดังนั้นเธอ จําเป็นต้องพักผ่อน
“ฉันเหนื่อยแล้ว ขอตัวเข้าห้องก่อน วินาทีต่อมา เป็นวง เร่งฝีเท้า ให้เร็วขึ้น รีบขึ้นไปชั้นบน กลับไปห้องตัวเองอย่าง รวดเร็ว
สายตาของคุณป้าหลิวกะพริบเล็กน้อย เมื่อคุณผู้หญิงยัง เดินเหมือนไม่มีแรงอยู่เลย ทำไมอยู่ๆก็วิ่งเร็วขนาดนี้? หรือ ว่าเป็นเพราะได้กินข้าวแล้วจึงมีแรงขึ้นมา?
เมื่อเข้าไปข้างในห้อง เป็นลั่วจึงคิดดูแล้ว จึงรีบล็อกประตู
ห้อง
เงินล้วจึงคิดว่า ในเมื่อเธอล็อกห้องแล้ว กลางคืนเชื่อเงิน คงไม่พึงประตูเข้ามาในห้องเธอหรอกมั้ง?
ความจริงแล้วบางครั้งเยซื้อเฉินก็เป็นลูกผู้ชายเหมือนกัน ดังนั้น ถ้าเธอล็อกประตูห้องตอนนี้ หรือ เขาก็คงจะไม่เข้ามา ต้องบอกเลยว่า ความคิดของเงินถั่วจึงช่างฝันหวานเหลือ
เกินจริงๆ!!
ตอนแรกเป็นลั่วนิ่งคิดว่าตัวเองน่าจะนอนไม่หลับ แต่ เขา เหนื่อยมากจริงๆ เมื่อนอนลงไปที่เตียง ไม่กี่นาทีก็นอนหลับ
ไป
เมื่อเชื่อเงินกลับมาถึงคฤหัสถ์ ไม่เห็นเป็นลั่วถึง สีหน้า
เปลี่ยนไปทันที : “คุณผู้หญิงหล่ะ? ”
ไหนบอกว่ากลับมาแล้วไม่ใช่เหรอ? ทำไมไม่เห็นเธอ
หล่ะ?
“คุณผู้หญิงเหนื่อยมาก กลับห้องไปพักผ่อนแล้วเมื่อคุณ ป่าหลิวเห็นสีหน้าของเขือเป็นเย็นชาลงในพริบตา ทำให้ ตกใจจนร่างกายหดลงโดยปริยาย แต่คุณป้าหลิวก็ทำใจ แข็งพูดขึ้นว่า “คุณผู้ชาย คุณผู้หญิงเหนื่อยแล้วจริงๆ…..
ตอนนี้ เชื่อเงินได้ขึ้นไปชั้นบนอย่างรวดเร็วแล้ว ไม่รู้ว่า ได้ยินคำพูดของคุณป้าหลิวหรือเปล่า
เมื่อเยซื้อเฉินขึ้นไปถึงชั้นบน รีบวิ่งเข้าไปที่ห้องของ เงิน วฉิงทันที เมื่อบิดลูกบิดเพื่อจะเปิดประตูปรากฏว่าประตู ได้ล็อกไว้
เยซื้อเฉินตะลึงเล็กน้อย มีความโกรธเล็กน้อย แต่ก็รู้สึกว่า เล็กน้อย ปรกติไม่ได้ล็อกประตูห้องอยู่แล้ว ตอนนี้กลับล็อก ประตูห้อง เธอคิดจะทำอะไร?
แต่เมื่อนึกถึงคำพูดของคุณป้าหลิว เชื่อเงินจึงไม่ได้เคาะ ประตูห้อง แต่ไปเอากุญแจมาไขประตูห้องเลย
เมื่อเปิดประตูห้องเข้าไปแล้ว สิ่งที่เขาเห็นคือเธอกำลัง
นอนหลับฝันดีอยู่
ตอนนั้น เขารู้สึกว่าหัวใจที่รุ่มร้อนของเขาสงบนิ่งลงไปใน
ทันที
ยังดีที่เธอกลับมาแล้ว!!
เขาคิดว่า ครั้งนี้ถ้าเธอยังกล้าหนีไปอีก ถึงแม้ต้องพลิก
แผ่นดิน ก็ต้องตามหาเธอออกมาให้ได้ เมื่อเชื่อเงินเดินเข้าไปหา แล้วนอนลงข้างๆเธอ ยื่นมือไป จับหน้าเธอเบาๆ เขารู้ว่าเธอเหนื่อยแล้ว แต่เขาตามหาเธอ มาทั้งวัน ตามหาเธออย่างคนบ้าคลั่งมาทั้งวัน ขณะนี้ เธอได้ อยู่ข้างกายเขา ทำให้เขาหักห้ามใจไม่ได้ที่จะเตะต้องตัวเธอ
เชื่อเงินก้มหน้าลงไป จูบเธอเบาๆ ท่าทางเบามาก และ อ่อนโยน เวลานี้บริเวณที่เขาจูบไม่ใช้ริมฝีปาก กลับเป็น ใบหน้าของเธอ เขาจูบมันลงไปจูบแล้วจูบอีก
“เบบี้ อย่าเล่น เวลานี้เป็นถั่วนิ่งเหนื่อยจริงๆ เธอรู้สึกได้ว่า มีคนกำลังจูบเธออยู่ แต่ว่าเธอลืมตาไม่ขึ้นจริงๆ เนื่องจากไม่ ได้ลืมตาขึ้น ดังนั้นจึงไม่รู้ว่าคนที่จูบเธอคือใคร
ระหว่างครึ่งหลับครึ่งตื่น เธอนึกว่าคนที่จูบเธอคือลูกจอไม่
เบบี้? ริมฝีปากของ เอเงินยิ้มออกมาเล็กน้อย ผู้หญิง คนนี้เหมือนจะชอบเรียกคนอื่นแบบนี้ เมื่อคืนเธอก็เรียกเขา แบบนี้เหมือนกัน
เมื่อนึกถึงเมื่อคืน สายตาของเชื่อเงินดิ่งลงเล็กน้อย ท่าที ที่จูบอยู่เปลี่ยนเป็นเร่าร้อนอย่างเห็นได้ชัด เขารู้ว่าเธอ เหนื่อย แต่เขาห้ามใจไม่ได้จริงๆที่จะจูบเธอ
ถึงแม้จะได้แค่กอดเธอไว้แบบนี้ หรือได้แค่จูบแบบนี้ก็ยังดี
“เบบี้ อย่าเล่น ฉันเหนื่อยมาก อยากนอน ” เป็นลั่วจึงยังคง ลืมตาไม่ขึ้น ได้แต่ยื่นมือออกไปตามสัญชาตญาณ อยาก พลักเขาออกไป เวลานี้เธออยู่ระหว่างครึ่งหลับครึ่งตื่น เสียง อ่อนโยนฮือออออออย่าให้เกิดอาการหวั่นไหว เสียงที่ได้ยิน นี้ช่างยั่วยวนยิ่งนัก
