บทที่308 คุณชายสามเย่ เรายังร้ายกว่านี้อีกได้ไหม (4)
“ผมจะไปทําธุระนอกสถานที่ หลังจากคลอเคลียกับ คุณชาย สามเก๋ก็สวมกอดเธอ ยิ้มอย่างพอใจ แต่ก็ยังดีที่คุณชายสามเข้ ไม่ได้ทิ้งการงาน เขายังคงคิดเรื่องที่จะหาเงินเลี้ยงภรรยา
“ดี “เงินลั่วจึงรู้สึกเศร้าเล็กน้อย ดังนั้นสีหน้าเลยนนิดหน่อย แต่เมื่อได้ยินเขาพูด อารมณ์เธอของแจ่มใสขึ้นชั่วขณะ
ดีมาก ดีมาก ที่เขาต้องไปทำธุระอีกครั้ง ในที่สุดเธอก็จะได้ไป เจอเด็กทั้งสองคนแล้ว
ครั้งที่แล้ว เขาไปทำธุระแล้ว เธอกะว่าจะไปดูเด็กๆ แต่เพราะ เรื่องของเล้งหรงเลยไม่ได้ไป
ในขณะนี้เงินลั่วจึงนึกถึงเล้งหนึ่ง เพิ่งนึกได้ว่า เล้งทรงดู เหมือนจะหายตัวไปอย่างกะทันหัน ในช่วงนี้ ครั้งที่แล้วยังชวนเธอ ทานอาหารอยู่เลย แต่สุดท้ายก็ไม่มีความเคลื่อนไหวใดๆ ใน ช่วงนี้เลย?
น่าแปลกมาก
แต่ เป็นลั่วจิงก็ไม่ได้คิดอะไรมาก ในขณะนี้เธอคิดเพียงว่า เชื่อเงินไปทำธุระแล้ว เธอสามารถไปอยู่กับเด็กทั้งสองได้ ดัง นั้นตอนนี้เธอเลยมีความสุขมาก อารมณ์สวยงามไปหมด
เปซื้อเงินคิดอยู่แล้วว่าเธอจะตอบสนองเช่นนี้ เห็นหน้าเธอมี ความดีใจที่สอนก็สอนไม่อยู่ จึงจงใจค่อยกล่าวเพิ่มประโยคนึงเข้าไป แต่ว่า คุณต้องไปกับผม
ในทันใดนั้น ความดีใจบนใบหน้าของเงินถั่วนิ่ง ก็เย็นจนแข็ง ที่อเลย เมื่อกี้เธอมีความสุขแค่ไหน ตอนนี้เธอก็มีความโกรธแค่
นั้น
ทำไมฉันต้องไปทำธุระกับคุณ?” เป็นลั่วจึงประท้วงโดยตรง
“เพราะคุณเป็นภรรยาของผมไง”คุณชายสามแย่ให้เหตุผลที่ ไม่เกี่ยวข้องเรื่องนี้กับเธอ แต่ก็ทำเอาเธอไม่สามารถโต้เถียงได้
อีกเลย
…………เงินลั่วจิงโกรธ ทำไม? ทำไม?
ได้ยินมาว่าภรรยาอยู่กินด้วยกัน ดื่มด้วยกัน นอนด้วยกัน แต่ ที่ภรรยาต้องไปทำธุระด้วยกันเคยได้ยินแบบนี้ด้วยหรอ?
เธอคิดถึงลูกน้อยของเธอ คิดถึงจริงๆ คิดถึงมาก เธออยากไป เจอลูกน้อย ปกติเขาจับจ้องเธออยู่ตลอดยังไม่ว่า แต่ตอนนี้ยังถูก เขาพาไปทำธุระด้วยกันอีก
เธอทำไมโชคร้ายขนาดนี้?
เงินถั่วนิ่งรู้สึกว่าชาติที่แล้วเธอขุดหลุมฝังศพบรรพบุรุษของ ครอบครัวเขาแน่เลย นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมชาตินี้จึงโชคร้าย ขนาดนี้ ที่ต้องมาเป็นภรรยาของเขา
เงินถั่วถึงสาบาน ว่าจะรอจนกว่าเขาจะได้รับหุ้นบริษัทตระกูล เอกรุ๊ป เธอก็จะไม่ยอมเป็นภรรยาของเขาอีก
“ฉันยังต้องจัดการบริษัทตระกูลเวิน ตอนนี้ฉันเป็นประธานของ บริษัทตระกูลเงิน” และจู่ๆเป็นถั่วนิ่งก็จำเหตุผลนี้ได้ เธอคิดว่า เธอเป็นประธานคนใหม่ของบริษัทตระกูลเงิน มันไม่เหมาะสม จริงๆที่จะไม่ไปทำงานทุกวัน
ดังนั้น เป็นลั่วจึงคิดว่าฉันคนนี้ของเธอน่าจะโอเคแหละ
“วางใจได้เลย บริษัทตระกูลเป็นเลขาหลิวจะคอยดูแลให้ไม่มี ปัญหาแน่นอน เพราะยังไงๆคุณไปทำงานก็ไปทำเรื่องอะไรออก มาไม่ได้อยู่ดี “แต่ว่า เย่ชื่อเฉินปฏิเสธเธอโดยตรง เหตุผลแบบนี้ ยังไงก็ไม่รอด
ในใจของเงินถั่วนิ่งไม่พอใจ แต่ว่า เป็นลั่วถึงก็รู้ดี ว่าเธอไม่ สามารถเผชิญหน้ากับเยซื้อเฉิงโดยตรงได้ เธอจําได้ว่าหลาย ครั้งก่อนหน้านี้ ที่เธอยอมอ่อนโยนต่อเขาแล้ว เชื่อเงินก็จะถอย ให้เธอ
“คุณสามีคะ คุณไปเองเถอะนะคะ ฉันจะอยู่บ้านรอคุณกลับมา ไวๆค่ะ “เงิน วฉิงยื่นมือออกไป จับแขนของเขา จึงเขาอย่าง อบอุ่น แล้วเงยหน้าขึ้นมองเขา และรอยยิ้มบนใบหน้า น้ำเสียงนุ่มนวลราวกับจะหยดเป็นน้ำได้เลย กรุยกราย
เงินถั่วนิ่งเป็นที่โหดเป็นอ่อนโยนได้ ตอนก้าวร้าว สามารถ ทำให้ลมและเมฆเปลี่ยนสีได้ เมื่ออ่อนโยนก็เหมือนสายลมในฤดู ใบไม้ผลิ
แต่ว่า เมื่อก่อนตอนเธออ่อนโยน นอกจากลูกทั้งสองคนแล้ว ก็ ไม่มีใครได้เห็นมุมที่เธออ่อนโยนเลย
เงินถั่วนิ่งฟังเสียงของตัวเอง ยังรู้สึกร่างกายขนลุกไปหมด เธอ รู้สึกว่าเธอได้พยายามเต็มที่แล้วจริงๆ
ถ้าทำขนาดนี้แล้วเชื่อเงินยังไม่ยอม เธอก็พร้อมที่จะสู้กับ เย่ อเงิน
สายตาคู่หนึ่งของเงินถั่วนิ่งจ้องมองไปที่เยซื้อเฉิน และรอการ ตอบกลับของ เอเฉิน
เป็นลั่วจึงคิดอยู่ แต่เชื่อเฉินตกลงที่จะไม่ให้เธอไปทำงาน นอกสถานที่ เรื่องอื่นเธอสามารถที่จะยอมๆเขาอย่างเหมาะสมได้
เห็นเธอในสภาพนี้ หัวใจของคุณชายสามเยก็เต้นช้าลงครึ่ง
จังหวะ
เขารู้เสมอว่าเธอมีด้านที่น่ารัก แต่เขาไม่เคยคิดเลยว่าเธอยัง มีด้านนั้น
การอ้อนแบบนี้ ช่างสุดๆไปเลย
น้ำเสียงนุ่มนวล หัวใจของเขาจะอ่อนไปหมดแล้ว
มีชั่ววูบหนึ่ง ที่เขาอยากตกลงเธอแล้วจริงๆ
“แต่ผมอยากให้คุณอยู่กับผมทั้งกลางวันและกลางคืนเลย แต่ คุณชายสามเย่ก็รู้ตัวดี เขาตกลงเธอไม่ได้ เขาจะถูกล่อลวง โดยอุบายของเธอทำให้ไม่ได้เด็ดขาด
แววตาของเงินถั่วนิ่งจมลง ในตอนนี้ เธออยากจะกัดเขาแรงๆ เธอยอมขนาดนี้แล้ว แต่เขายังปฏิเสธเธออย่างไร้ความปราณี
ผู้ชายคนนี้ใจช่างแข็งจริงๆ เธอคิดว่า หัวใจของเขาทำด้วย
หินแน่ๆ
หากเป็นเด็ก โม่บ้านเธอ ไม่ว่าเธอจะบอกอะไรเด็ก ไม่ของเธอก จะเห็นด้วย โดยไม่ลังเล
เธอรู้สึกว่า สิ่งที่เขาต้องการเน้นคือปัญหาของตอนกลางคืน แต่ไม่ใช่ตอนกลางวัน………
แม่ง ทันใดนั้นเป็นถั่วนิ่งก็คิดได้ว่าคำพูดนี้ยังไงก็มีปัญหา
คุณชายสามเก๋ไม่ใช่คุณชายสามแย่ที่เย็นชาและเย่อหยิ่งอีก
ต่อไป
เงินถั่วงจ้องไปที่เขา จ้องมองเขาอย่างแรง
“ตื่นได้แล้ว ใส่เสื้อผ้าชะ เราต้องไปให้ทันเวลาขึ้นเครื่องบิน เย่ซื้อเฉินเพิกเฉยต่อสายตาของเธอที่กำลังจ้องเขาอย่างแรง แล้วดึงเธอลุกขึ้นจากเตียงจนได้
เงินถั่วนิ่งเพียงแค่นั่งอยู่นิ่งๆ ไม่ร่วมมืออะไรเลย เธอต้องการ จะต่อต้านเขาอย่างเงียบ ๆ
“คุณอยากให้ผมสวมเสื้อผ้าให้งั้นเหรอ? “เยซื้อเฉินมองไม่รู้ว่า เธอคิดยังไง แอบขในใจ นึกได้ว่าเธอขี้อายมาตลอด จึงแกล้ง เธอ
แต่ว่า ครั้งนี้ เป็นลั่วจึงไม่ตอบสนองอะไรเลย และไม่ได้มอง หน้าเขาด้วยซ้ำ ยังคงนั่งอยู่ในท่าที่หลังจากที่เขาช่วยดึงเธอลุก ขึ้นมา
แม่ง คุกคามเธอ? เธอเกลียดการถูกคุกคามจากผู้อื่นที่สุด
แต่ก็ เขาไม่รู้ว่ามันจะปัญญาอ่อนเกินไปไหมที่จะคุกคามเธอ ด้วยเรื่องแบบนี้?
กี่ครั้งแล้วที่เธอนอนกับเขา ในตัวเธอมีอะไรอีกที่เขาไม่เคย เห็น แค่เรื่องที่เขาเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เธอจะคุกคามเธอได้เหรอ?
เป็นลั่วจึงคิด ทางที่ดีที่สุดคือเลื่อนเวลาออกไป ขึ้นเครื่องบิน ให้ไม่ทันที่สุด แน่นอนถ้าท่าเขาโมโห เขาก็จะไปเองคนเดียว
แน่นอน ต้องบอกว่าความคิดของเงินถั่วงนั้นดีงามจริงๆ
เยซื้อเงินคิดแล้วก็พลางหัวเราะ แต่เขารู้ว่าตอนนี้เขาไม่ สามารถหัวเราะออกมาได้ เขาจึงต้องกลั้นไว้ ที่แท้ ตอนภรรยา ของเขาอารมณ์เสียแบบนี้นี่เอง!
อืม ไม่เหมือนใครเลยจริงๆ
“คุณภรรยาครับ คุณอยากให้ผมสวมเสื้อผ้าให้ ผมยินดีมาก แต่ตอนนี้เวลาใกล้จะไม่ทันแล้ว เลขาหลิวรออยู่ที่หน้าประตูแล้ว นั้นเอาแบบนี้ คุณใส่ชุดนอนตัวนี้ก่อน เดี๋ยวไปถึงบนรถ ผมค่อย สวมเปลี่ยนเสื้อผ้าให้คุณนะครับ “เมื่อเชื่อเงินกล่าวเช่นนี้ ก็ พลางเอาชุดนอนที่แทบไม่มีผ้ามาด้วยจริงๆ แล้วสวมไว้ในตัว เงินลั่วนิ่ง
ชุดนอนตัวนี้เป็นตัวที่เชื่อเงินเอามาเมื่อวาน เขาให้เธอใส่ไว้ แต่เธอปฏิเสธ ชุดนอนแบบนี้ไม่ใส่ยังดีกว่าใส่อีก เธอ ปัญญาอ่อนแล้วเท่านั้นที่จะไม่ให้เขาดู
แต่ว่า ตอนนี้เขือเงินคลองชุดนอนนี้ให้เธอแล้ว
เขายังพูดอีกว่า? ให้เธอใส่ชุดนอนนี้ก่อน แล้วไปถึงบนรถ ค่อยเปลี่ยนให้เธอ?
