บทที่ 315 ต้องจ่ายคืนเสมอเมื่อออกมาใช้ชีวิตข้าง นอก คุณชายสามเย่ (7)
เชื่อเงินออกจากห้องและเลี้ยวซ้าย เขาเพียงแค่ก้าวเพียง ก้าวเดียวและหยุดอีกครั้ง มุมปากของเขาเม้มเล็กน้อย จาก นั้นเขาก็ไปที่ห้องทางขวา
ห้องพักที่เลขาหลีจองไว้อยู่ติดกัน แต่ห้องที่อยู่ติดกันทั้ง สามห้องบนชั้นนี้เป็นห้องชุดประธานาธิบดี ดังนั้นเขาจึง
สงสัยว่าเธอคงจะเปลี่ยนห้อง
ไม่ต้องบอกก็รู้ว่า คุณชายสามเพูดถูก
“เปิดประตู” คุณชายสามเย่เดินไปที่ประตูด้านขวาของ ห้อง แล้วเคาะอย่างแรง เสียงทุ้มที่เพียงพอที่เปล่งออกมา ทำให้คนตัวสั่นตกใจได้
ซึ่งกำลังดื่มน้ำอยู่ในห้องถือแก้วน้ำไว้แน่น ความเร็วของเขาช่างเร็วมากจริง ขนาดเธอเปลี่ยนห้องแล้วก็ ยังเห็นได้ชัดว่าไม่ส่งผลกระทบต่อเขาเลย
แต่ลั่วนิ่ง ไม่ได้ส่งเสียงออกไป แน่นอนว่าไม่คิดที่จะ ช่วยเขาเปิดประตูแน่นอน
คุณชายสามเที่ยืนอยู่นอกประตูไม่ได้ยินเสียง ไม่แปลก ใจที่เป็นถั่วไม่อยู่ในห้อง ริมฝีปากของเขาค่อยๆ คลี่ออกมาอย่างน่าหลงใหลและแปลกประหลาดเล็กน้อย
“คุณจะเปิดประตูเอง หรือให้ผมเรียกคนมาเปิดให้?” คุณ ชายสามแย่พูดอีกครั้ง เห็นได้ชัดว่าพูดช้าลงเล็กน้อย แต่ฟัง แล้วรู้สึกถึงอันตรายมากขึ้น
เงินถั่วนิ่งที่อยู่ในห้องขนแขนของเธอลุกขึ้นเมื่อได้ยินฟัง แต่เธอก็ยังไม่สนใจเขา
เขาบอกว่าจะเรียกให้คนมาเปิดประตู
งั้นเธอก็รอให้เขาเรียกคนมาเปิดประตู
ไปเรียกมาซิ มาเลย เธอกำลังรออยู่
หลังจากที่รับสาย เลขาหลีก็คิดมากขึ้นเรื่อยๆ ว่าต้องมี บางอย่างผิดปกติแน่ เขาจึงรีบหันรถและรีบกลับไปที่โรงแรม
ทันที
เลขาหลี่เพิ่งจัดการกับธุระเสร็จจึงไม่ได้ออกไปไกล เขารีบ กลับมาอย่างเร็ว เมื่อเห็นว่าท่านประธานของเขาถูกขังไว้ที่ ประตูด้านนอก ก็เม้มริมฝีปากอย่างแรง เหตุการณ์เช่นนี้คือ อะไรกันแน่?
นั่นไม่ใช่ห้องที่เขาจองไว้สำหรับท่านประธานหรอกเหรอ? ทำไมท่านประธานถึงอยู่ข้างนอก
“ท่านประธานเกิดอะไรขึ้น?” ในขณะนี้เลขาหลี่รู้ว่ามีบาง อย่างผิดปกติ แต่เขาไม่รู้ว่าสถานการณ์ตอนนี้เป็นเช่นไร
“เรียกคนมาเปิดประตู” เชื่อเงินหันกลับไปจ้องมองเขา และสั่งด้วยเสียงที่เย็นชา
ห้องเป็นห้องที่เลขาหลีจองไว้ เลขาหลีจะเรียกคนมาเปิด ประตู โรงแรมก็คงจะเปิดให้อย่างแน่นอน
“ครับ” เลขาหลีตอบกลับพร้อมกับทำหน้าสงสัย เพียงแค่ จะหันกลับไปเรียกคนให้เปิดประตู แต่ในเวลานี้ ประตูห้อง กลับถูกเปิดจากข้างใน
“เกิดอะไรขึ้นเหรอคะ ท่านประธาน?” เป็นถั่วนิ่งเปิดประตู แล้วยืนอยู่ที่ประตูด้านนอก พร้อมกับยิ้มและมองไปที่เชื่อ เฉิน ในขณะนี้ใบหน้าของเธอแสดงออกอย่างไร้ซึ่งความรู้สึก
ผิดและยังคงเต็มไปด้วยความสงสัยอยู่
หน้าตาแบบนั้น ใครเห็นก็ไม่สงสัย
ดังนั้นเลขาหลีจึงไม่สงสัยอะไรเลย
ซื้อเป็นเพียงแค่มองไปที่เธอ จากนั้นก็เปิดประตูโดยตรง และเดินเข้าไป
เมื่อเห็นท่าทางของท่านประธานของเขาเช่นนี้ เลขาหลีก ขมวดคิ้วเล็กน้อย ดูเหมือนว่าจะเป็นการไม่เหมาะสมที่ท่าน ประธานจะเข้าไปในห้องของผู้ช่วยเป็นนัก เพราะว่าผู้ช่วยเป็น เป็นผู้หญิง
แม้ว่าท่านประธานจะมีเรื่องสำคัญที่ต้องทำจริงๆ ก็ไม่ควรทําเช่นนี้
“มีธุระอะไรสําคัญเหรอคะ ท่านประธาน? หรือไม่มี ฉันว่า จะพักผ่อนก่อน ฉันเป็นผู้หญิงที่มีสามีแล้ว มันไม่เหมาะที่ท่าน ประธานจะเข้าห้องของฉันในเวลานี้ สามีของฉันเป็นคนที่ ใจแคบมาก ถ้าเขาเข้าใจผิด เขาคงที่ฉันตายเลย” เป็นลั่วจึง ไม่ได้หยุดเยซือเฉิน แต่ยังเขยิบไปอีกด้านหนึ่ง
เมื่อยืนอยู่ข้างๆ เธอก้มศีรษะลง เสียงของหวาดกลัวและ กระวนกระวายเป็นอย่างมาก
คำพูดประโยคนี้ของเงินถั่วนิ่งนั้นเยี่ยมจริงๆ ตอนที่เธอ บอกว่ามีสามีแล้ว ต่อไปถ้าเยซื้อเฉินบอกว่าพวกเขาเป็นสามี ภรรยากัน ตราบใดที่เธอไม่ยอมรับเลขาหลีก็คงจะสงสัยเอา
ได้
แน่นอนว่าในเวลานี้เป็นถั่วจึงไม่ลืมที่จะว่าคุณชายสาม เยสักสองสามประโยค
การกระทำของคุณชายสามเหยุดลง พร้อมกับหันไปมอง ที่เธอ ใบหน้านั้น คล้ำ
เขาใจแคบ? เขาตีเธอ?
เขา ใจแคบตั้งแต่เมื่อไหร่? เขาตีเธอเมื่อไหร่?
เดิมทีเลขาหลีรู้สึกว่ามันไม่เหมาะสม เมื่อเขาได้ยินคำพูด ของเงินถั่วนิ่ง เขาก็ยิ่งรู้สึกแย่ เขาอยากจะพูดอะไรบางอย่างแต่เมื่อเขาเห็นท่าทางของท่านประธานของเขา ในตอนนี้ เขา กลับกลัวที่จะพูดออกมา
“คุณกลับได้แล้ว” คุณชายสามเส่งสายตามองเลขาหลี ด้วยความเย็นชา หลังจากนั้นก็ก้าวอีกครั้งตรงเข้าไปในห้อง
“เลขาหลีช่วยเกลี้ยกล่อมท่านประธานให้หน่อยได้ไหม คะ?” เป็นลั่วจึงมองไปที่เย่ซื้อเฉิน และก็มองกลับไปที่เลขา หลี่ เหมือนอยากจะร้องไห้
“ผู้ช่วยเป็นห้องนี้เป็นห้องของท่านประธาน ถ้าไม่อย่างนั้น คุณไปที่ห้องข้างๆ?” แม้ว่าเลขาหลีจะกลัว แต่ก็เห็นสภาพ เงินถั่วนิ่งแบบนี้ ก็ไม่อาจจะปฏิเสธได้จริงๆ
ในตอนนี้เลขาหลีไม่รู้จริงๆ ว่าท่านประธานหมายถึงอะไร แม้ว่าท่านประธานที่เขารู้จักจะไม่ใช่คนแบบนั้น แต่เขาก็ไม่ น่าจะคิดเล็กคิดน้อยเรื่องห้องได้
แต่เขาก็ไม่สามารถคิดถึงเหตุผลอื่นใด เขาคิดว่าในเมื่อ ท่านประธานต้องการเข้ามาในห้องนี้ งั้นผู้ช่วยเงินจะไปห้อง อื่นก็คงไม่มีปัญหาอะไร?!
“อืม ค่ะ” เป็นลั่วจึงพอใจเป็นอย่างมาก พร้อมกับพยัก หน้า และจากไปด้วยกับคำพูดของเลขาหล
“เงิน วฉิง เธอกล้าขยับก็ลองดู” คุณชายสามแย่ในขณะนี้ กำลังนั่งอยู่บนเตียง แต่แม้ว่าเขาจะนั่งอยู่ แต่ท่าทางก็ยังคงกดดันจนผู้คนหายใจไม่ออก
ตอนนี้ เห็นได้ชัดว่าเป็นคำขู่ของคำพูดของเขา
เลขาหลีขา นอย่างช่วยไม่ได้!!!
เป็นลั่วจึงหยุดขยับ ศีรษะก้มต่ำลง และมือทั้งสองประสาน กัน แล้วบิดอย่างแรง ดูเหมือนกลัวและกลัวมาก
เลขาหลีรู้สึกว่าภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ หากเขายังจะ จากไป แล้วปล่อยให้ผู้ช่วยเงิน อยู่คนเดียวก็คงจะไม่ ยุติธรรม เขาไม่สามารถทำในสิ่งที่ไม่เป็นธรรมได้!!
“ท่านประธาน ผู้ช่วยเงินนั้นเป็นผู้หญิงและก็แต่งงานแล้ว ด้วย สามีของเขายังเป็นคนใจแคบอีก และมีแนวโน้มที่จะใช้ ความรุนแรงว่ากันว่าคนที่มีแนวโน้มใช้ความรุนแรงนั้นเป็น คนโหดร้าย …” เลขาหลีแอบสูดลมหายใจ แล้วเกลี้ยกล่อม ท่านประธานของเขาเอง
คำพูดเหล่านี้เป็นข้อสรุปที่เลขาหลีได้มาจากเงินทั่วถึง ต้องบอกเลยว่า เลขาหลี่เข้าใจ “ข้อความสำคัญ” ทั้งหมดใน คำพูดของเงินถั่วง
เงินถั่วนิ่งได้ยินคำพูดของเลขาหลีก็รู้สึกตกใจ เธอไม่ได้ คาดหวังว่าเลขาหลีจะพูดคำพวกนี้ออกมา เธออดไม่ได้ที่จะ ยกย่องเขาในใจ แต่ก็อดไม่ได้ที่จะสวดอ้อนวอนให้เขาอย่าง ลับๆ คุณต่อหน้าท่านประธานของคุณเองว่าเป็นคนใจแคบคำว่าท่านประธานของคุณว่ามีแนวโน้มจะเป็นพวกหัวรุนแรง และยังคำว่าท่านประธานของคุณเองว่าเป็นพวกคนโหดร้าย คุณช่างกล้ามาก!!
นัยน์ตาของเขือเงินค่อยๆ เงยขึ้นและมองไปที่เลขาหลี การมองเห็นในนั้นดูเรียบง่ายมาก ดูเหมือนว่าจะไม่ได้ใช้ ความรู้สึกใดๆ มอง เมื่อมองดูใกล้ ๆ ก็ดูสงบ สงบเหมือนกับ ไม่มีคลื่นใดๆ
แต่เลขาหลีรู้สึกราวกับว่าเขาตกลงไปในถ้ำน้ำแข็งเป็น เวลาหลายพันปี ในชั่วพริบตา เขาถูกแช่แข็งอย่างสมบูรณ์ ตั้งแต่หัวจรดเท้า ดูเหมือนว่าเลือดในร่างกายของเขาจะแข็ง และไม่มีอบอุ่นขึ้นเลย
