บทที่ 417เธอสวยเกิน คุณชายสามเย่ไม่กล้ายอมรับ (5)
ฉะนั้นเขารู้ดีว่าควรจะทำเช่นไรดี
“อืม”แน่นอนว่าเวินลั่วฉิงชอบใจมาก
แววตาของถังจื่อโม่อ่อนนุ่มขึ้นมา
พอลูกรักทั้งสองนอนหลับแล้ว เวินลั่วฉิงก็ไปดูข้อมูลที่เกี่ยวกับคดี ซึ่งคดีซับซ้อนเอาการเสียจริงๆ เวลาที่อีกฝ่ายให้ก็ไม่มากพอ
ยิ่งไปกว่านั้น อีกฝ่ายชี้แนะเป็นพิเศษว่า งานเลี้ยงคืนพรุ่งนี้จะมีคนสำคัญปรากฏตัว ฉะนั้นเธอกับถังไป๋เชียนต้องไปเข้าร่วมงานเลี้ยงคืนพรุ่งนี้ด้วย
ข้อมูลพวกนี้เป็นเรื่องปกติของงาน ปกติเวลาทำงานก็จะพบเจอลักษณะนี้บ่อยครั้งเช่นกัน ฉะนั้นเวินลั่วฉิงไม่ได้คิดอะไรมาก
วันต่อมา ถังไป๋เชียนนำชุดราตรีที่เตรียมไว้ให้เธอ ชุดราตรีของเธอกับของเขานั้นเข้ากันได้ดีมาก ดูแล้วคล้ายเสื้อคู่มากเลยทีเดียว แต่ทว่าเวินลั่วฉิงก็ไม่ได้ใส่ใจกับเรื่องพวกนี้มากนัก
“ฉิงฉิง คืนนี้คุณกับผมปลอมตัวเป็นคู่สามีภรรยากันนะ ถ้าหากเจออันตรายอะไรก็ให้ปฏิบัติตามจังหวะที่เหมาะสมนะ”ถังไป๋เชียนสั่งการอย่างเป็นธรรมชาติ
“ค่ะ ฉันรู้แล้ว”เวินลั่วฉิงพยักหน้ารับ เพื่อให้ภารกิจราบรื่นยิ่งขึ้น ปกติพวกเขาไปทำภารกิจก็ล้วนปลอมตัวเป็นตัวละครต่างๆอยู่แล้ว
ช่วงหกโมงเย็น ถังไป๋เชียนพาเวินลั่วฉิงไปปรากฏตัวในงานเลี้ยงที่โรงแรม
บัดนี้เวินลั่วฉิงใช้ใบหน้าที่แท้จริง และยิ่งเธอแต่งงานอ่อนๆ บวกกับชุดราตรีที่สวยงาม จึงทำให้เธองดงามจนไม่อาจละสายตาไปมองที่อื่นได้
วันนี้ถังไป๋เชียนก็แต่งตัวเป็นพิเศษ ฉะนั้นจึงมีชีวิตชีวาและหล่อเหลาน่ามองเป็นอย่างยิ่ง
ทั้งสองเดินเข้างานเลี้ยงในห้องโถง ชั่วขณะนั้นก็ดึงดูดสายตาผู้คนทันที
หลายๆคนเมื่อมองเห็นเวินลั่วฉิง ดวงตาก็เผยความตกตะลึงเพราะความเลอโฉม
บัดนี้เย่ซือเฉินก็อยู่ในห้องโถงด้วย เขาช้อนตามองมา ซึ่งพอดีกับเวินลั่วฉิงก็เงยหน้าขึ้นมาเห็นเขา
ดวงตาทั้งคู่ของทั้งสองคนสบตากันในชั่วขณะนั้น……
อันที่จริงเย่ซือเฉินมาถึงตั้งนานแล้ว เขามารอเธอโดยเฉพาะ รอจนรู้สึกร้อนใจด้วยซ้ำ ซึ่งสายตาของเย่ซือเฉินได้แต่จับจ้องอยู่ที่ประตูตลอดเวลา ฉะนั้นเมื่อเวินลั่วฉิงเข้ามา เขาก็เห็นเธอทันที
ตอนที่เย่ซือเฉินเห็นเธอโดยที่ยังไม่เห็นถังไป๋เชียน เขาก็ดูออกว่าเป็นเธอในแวบแรกเลย
เธอในวันนี้ ไม่ได้แปลงโฉมเฉกเช่นเมื่อก่อน ตอนนี้คือใบหน้าอันแท้จริงของเธอ
เขารู้ว่าเธอสวยมาก เพราะได้รับรู้ความจริงจากการเล่าของเสิ่นถิงมาแล้ว แต่บัดนี้เมื่อได้ชมโฉมหน้าอันแท้จริงของเธอ เขาก็ยังคงตกตะลึงในความงามอยู่ดี
เธอสวยเหลือเกิน สวยมากๆ การแต่งตัวในขณะนี้ของเธอ มันสวยจนทำให้หายใจไม่สะดวก
บัดนี้สายตาของคุณชายสามเย่มีเพียงเธอเท่านั้น จึงมองอย่างอื่นไม่เห็นแล้ว
เดิมทีเวินลั่วฉิงเงยหน้าขึ้นอย่างเป็นธรรมชาติ แต่เธอคาดไม่ถึงเลยว่าจะเห็นเย่ซือเฉินเข้า
นาทีที่เห็นเย่ซือเฉิน เห็นได้ชัดว่าเธอหยุดชะงักไปชั่วครู่ นึกไม่ถึงและตกตะลึงว่าทำไมเย่ซือเฉินถึงได้ปรากฏอยู่ที่นี่？
แต่ว่าเธอนึกได้ว่าเย่ซือเฉินมีอุตสาหกรรมอยู่ที่ประเทศMด้วย ยิ่งไปกว่านั้นเย่ซือเฉินมีอำนาจและผลกระทบต่อที่นี่ไม่เบา ฉะนั้นเย่ซือเฉินปรากฏตัวอยู่ในงานเลี้ยงเช่นนี้ก็ถือว่าปกติดี
ดังนั้น เวินลั่วฉิงจึงไม่ได้คิดอะไรมาก
ส่วนวันนี้เธอมีภารกิจที่จะต้องปฏิบัติ ฉะนั้นสถานะของเธอกับรุ่นพี่จะเปิดเผยไม่ได้
เธอคิดว่า เย่ซือเฉินไม่เคยเห็นใบหน้าแท้จริงของเธอมาก่อน ฉะนั้นตอนนี้เย่ซือเฉินน่าจะไม่รู้จักเธอ นาทีต่อมาเวินลั่วฉิงจึงทำเหมือนไม่รู้จักเย่ซือเฉิน ละสายตาไปมองที่อื่นอย่างเป็นธรรมชาติ
ฉะนั้น การมองแค่แวบหนึ่งของเธอ ดูคล้ายกับมองผ่านไปเรื่อยเปื่อย เธอเห็นเย่ซือเฉินก็เหมือนกับเห็นคนอื่นตามปกติทั่วไป การตอบสนองไม่ต่างกันเลย
เย่ซือเฉินเห็นเธอมองเห็นตนแล้วแท้ๆ แต่กลับไม่มีการโต้ตอบใดๆ อีกทั้งยังละสายตาไปจุดอื่นโดยที่แสร้งทำเป็นไม่รู้จักเขา จากนั้นเธอก็ไม่ได้มองเขาอีกเลย ก้มหน้าราวกับกำลังพูดอะไรกับถังไป๋เชียนอยู่
บัดนี้มือของเย่ซือเฉินหดกลับมาอย่างแรง ดวงตาทั้งคู่ลุ่มลึกขึ้นขีดสุด
ดีมาก เธอเห็นเขาแล้วแท้ๆแต่กลับทำเป็นไม่รู้จักเขาอีก！！
จากนั้นก็คลอเคลียอยู่กับถังไป๋เชียน
เธอช่างเก่งนัก！！
เขายังไม่ทันตายเลยนะ！！
เย่ซือเฉินไม่ได้เดินเข้าไปทันที เพียงแต่ดื่มเหล้าในมือเข้าไปอย่างรวดเร็ว
เขาจะดูสิว่า เธอจะเสแสร้งได้ถึงเมื่อไหร่กัน？
เขาจะดูสิว่า เธอจะแสร้งทำเป็นไม่รู้จักเขาตลอดทั้งงานเลี้ยงในคืนนี้เลยหรือเปล่า？
เดิมที เขารอคอยการมาถึงของเธออยู่ตลอด และเขาก็จินตนาการไปต่างๆนาๆว่าเมื่อเธอเห็นเขาแล้วจะตอบสนองเช่นไร ซึ่งรวมทั้งกรณีนี้ด้วย
เขาก็รู้ว่าวันนี้เธอเข้าร่วมงานเลี้ยงเพื่อทำภารกิจบางอย่าง ฉะนั้นจำเป็นต้องปกปิดสถานะที่แท้จริงของตน
แต่ทว่าถึงแม้เธอจะรักษาเป็นความลับ แต่ก็ไม่จำเป็นต้องแสร้งทำเป็นไม่รู้จักเขามั้ง？
เมื่อสักครู่ หากเธอมองเขามองอีกแค่แวบหนึ่งหรือแสดงท่าทางเล็กน้อยต่อเขา ตอนนี้เขาก็คงไม่โกรธเคืองขึ้นเพียงนี้หรอก
เขามองออกวันนี้เธอแต่งหน้าอ่อนๆและแต่งตัวโดยเฉพาะ
ตอนที่อยู่กับถังไป๋เชียน เธอก็จะแต่งตัวสวยงามเสมอ
ซึ่งต่างจากตอนที่อยู่กับเขา ตอนที่อยู่กับเขา เธอไม่ได้ใส่ใจเรื่องพวกนี้เลย
ดวงตาของเย่ซือเฉินหยุดอยู่ที่ชุดราตรีของเธอ ชุดราตรีของเธอในวันนี้น่าจะเลือกอย่างพิถีพิถัน เมื่อมายืนอยู่กับถังไป๋เชียนแล้วช่างรู้สึกทิ่มตานัก
เขาเห็นถังไป๋เชียนกล่าวทักทายกับผู้อื่น เขายังเห็นมือของถังไป๋เชียนโอบอยู่ที่เอวของเธออย่างสนิทสนมชิดเชื้อกัน
ส่วนเธอก็ไม่ได้ปฏิเสธ ปล่อยให้ถังไป๋เชียนโอบตามใจชอบ
บัดนี้ ดวงตาของเย่ซือเฉินเย็นถึงจุดสูงสุด สองมือกำหมัดจนได้ยินเสียงกระดูก เขาอยากจะบีบเธอให้ตายนัก
เขารู้ว่าหลังจากที่หย่ากับตนแล้วก็ไปหาถังไป๋เชียน เขาก็รู้ว่าในของเธอถังไป๋เชียนนั้นไม่ธรรมดา แต่ทว่า……
“มองอะไรเหรอ？”บังเอิญกับเวลานี้หลี่ยุ่นเดินเข้ามาข้างกายเขา พูดอย่างกึ่งจริงกึ่งเท็จว่า“ทำไม？สนใจคนสวยคนนั้นเหรอ？พูดตามจริง ผู้หญิงคนนั้นสวยมากจริงๆ แต่เสียดายดอกงามมีเจ้าของเสียแล้ว”
เย่ซือเฉินไม่ได้สนใจเธอ เพียงแต่ภายในตาหรี่ยิ่งมีกลิ่นอายอันตรายเพิ่มขึ้นเท่านั้นเอง
ดอกงามมีเจ้าของ？ถังไป๋เชียนเหรอ？เขาอยู่ทั้งคน จะถึงคิวถังไป๋เชียนได้อย่างไรกัน
หลี่ยุ่นเห็นเย่ซือเฉินไม่ได้สนใจเธอ แต่ยังคงจ้องมองเวินลั่วฉิงอยู่ ดวงตาของเธอจึงหยีขึ้นเล็กน้อย
สัมผัสที่หกของผู้หญิงแรงมาก ตั้งแต่ผู้หญิงคนนั้นเข้ามา ก็สังเกตเห็นสายตาของเย่ซือเฉินจับจ้องอยู่แต่ผู้หญิงคนนั้น
สามารถทำให้เย่ซือเฉินเป็นเช่นนี้ได้ ผู้หญิงคนนั้นต้องมีความสัมพันธ์ไม่ธรรมดากับเย่ซือเฉินเป็นแน่
หลี่ยุ่นชอบเย่ซือเฉิน ชอบมาโดยตลอด เธอไม่เพียงแต่แสดงความรู้สึกที่มีต่อเขาอย่างมีเลศนัยมาก่อนหนึ่งครั้งเท่านั้น ยังเคยแสดงอย่างตรงไปตรงมาอีกด้วย แต่เสียงตาที่เย่ซือเฉินไม่เคยเหลียวตามองเธอแม้แต่แวบเดียว
เธอยังมีอำนาจในประเทศMอยู่บ้าง และได้ร่วมงานกับเย่ซือเฉินบ้าง ฉะนั้นความสัมพันธ์จึงถือว่าไม่เลวทีเดียว แน่นอน นี้เป็นสิ่งที่เธอพร่ำเพ้อไปเอง
