บทที่483 เขารู้เรื่องเด็กๆสองคนแล้ว (7)
เวลานี้เวินลั่วฉิงอยู่ที่บริษัท กำลังจะไปยังห้องประชุม เห็นสายที่โทรมาของเขาแล้วก็รู้สึกอึ้งไป นึกถึงคำพูดเมื่อคืนของเขาแล้วจึงกดรับสาย : “ฮัลโหล คุณ……”
“ถังหลินโทรหาคุณหรือเปล่า?” เพียงแต่เวินลั่วฉิงยังพูดไม่จบนั้น ก็ถูกคุณชายสามเย่ตัดบทเสียก่อน
เวินลั่วฉิงอึ้งไปเล็กน้อย บุคคลนี้เปลี่ยนไปเป็นคนใจร้อนตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?
“ไม่มีนี่” หลังจากที่เวินลั่วฉิงแยกจากถังหลินที่หมู่บ้านซิงหูแล้ว ถังหลินก็ไม่ได้ติดต่อเธอมาเลย จะว่าไปจริงๆแล้วเธอเองก็รู้สึกผิดหวังอยู่บ้าง เดิมทีคิดว่าหาครอบครัวแม่เจอแล้วเสียอีก
“จำไว้นะ ถ้าเขาโทรมาหาคุณ คุณไม่ต้องรับ ไม่ต้องไปสนใจเขา” เย่ซือเฉินออกคำสั่ง
“อา?” เวินลั่วฉิงรู้สึกงุนงงอยู่บ้าง เขาหมายความว่าอะไรกัน?
“อาอะไรล่ะ? ได้ยินที่ผมพูดไหม?” เวลานี้เย่ซือเฉินกลัวว่าถังหลินจะไปหาเวินลั่วฉิงจริงๆ
เวลานี้ความหึงหวงของคุณชายสามเย่ได้ทลายลงมาแล้ว ความหึงหวงถูกฝังลงในหัวเป็นที่เรียบร้อย การกระทำในตอนนี้ของคุณชายสามเย่นั้นดูจะเป็นเหมือนเด็กไปอยู่บ้าง
เวินลั่วหยาง : “…………”
ทำไมเธอถึงได้รู้สึกว่าดูผิดปกติ
“ได้ยินแล้ว” เวินลั่วฉิงที่ดึงสติกลับมาแล้วนั้นตอบรับกลับไป
เวลานี้เอง เวินลั่วฉิงได้ยินเสียงตวาดด้วยความโมโหของคุณปู่ดังขึ้นจากในห้องประชุม เธอรู้สึกตกใจ : “ฉันมีธุระอยู่ทางนี้ วางก่อนนะ เดี๋ยวฉันค่อยบอกคุณอีกที”
ตอนที่เธอเพิ่งจะรับสายจากเย่ซือเฉิน คุณปู่เข้าไปในออฟฟิศก่อน ดูแล้วจะเกิดการถกเถียงกันขึ้นมา
“แกนี่มันลูกเนรคุณ ตอนนี้แม้แต่ฉันแกก็ยอมไม่ลงแล้วใช่ไหม?” คุณปู่เวินมองไปยังเวินจีหยัน โมโหเสียจนหน้าดำหน้าเขียวไปหมด
“พ่อ ผมเองก็คิดแทนพ่อนะ พ่ออายุขนาดนี้แล้ว สุขภาพก็ไม่ค่อยดี ผมอยากจะให้พ่ออยู่พักผ่อนที่บ้าน” คำพูดของเวินจีหยันฟังดูดี แต่ต่อให้คำพูดจะฟังดูดีแค่ไหนก็ไม่อาจปิดบังถึงจุดประสงค์ของเขาได้เลย
เวินลั่วฉิงเปิดประตูแล้วเดินเข้ามา รีบเดินมาอยู่ข้างๆคุณปู่ แล้วพยุงเขา : “คุณปู่คะ ใจเย็นๆนะคะ อย่าโมโหเลยค่ะ”
คุณหมอสั่งเอาไว้ ว่าอย่าให้มีอะไรมากระตุ้นคุณปู่
“พ่อ พ่อดูสุขภาพของพ่อเองสิ แค่พูดก็ยังต้องใช้แรงขนาดนี้ ผมจะยอมให้พ่อมาเป็นกังวลเรื่องของที่บริษัทนี่ต่ออีกได้อย่างไร” อยู่ต่อหน้าคนนอกแล้ว เวินจีหยันจะเสแสร้งออกมาได้เป็นอย่างดี
“พวกคุณก็หมายความแบบนี้ใช่ไหม? ต้องการจะเลือกเขามาเป็นประธานบริษัท?” คุณปู่ไม่ได้สนใจเวินจีหยัน แต่กลับมองไปยังผู้จัดการไม่กี่คนที่อยู่ภายในห้องประชุมนั้น
คุณปู่เวินรู้ว่าวันนี้ถ้าคิดอยากจะให้ฉิงฉิงขึ้นเป็นประธานบริษัท คนอื่นๆคงจะไม่ยอมอย่างแน่นอน ดังนั้นเขาจึงคิดอยากจะมาบริหารดูแลบริษัทเอง แต่คิดไม่ถึงเลยว่า เวินจีหยันจะไม่ยอมอ่อนให้แม้แต่เขา
“ท่านครับ พวกเราเองก็นึกถึงสุขภาพของท่านเหมือนกันนะครับ” คนอื่นๆนั้นเห็นได้ชัดว่าได้มีการปรึกษาหารือกับเวินจีหยันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
ไม่กี่คนนั้นได้รับผลประโยชน์จากเวินจีหยัน ดังนั้นเวลานี้จึงช่วยพูดแทนเวินจีหยันอีกด้วย
คุณปู่เวินโมโหเสียจนเริ่มรู้สึกเจ็บหน้าอก : “ได้ ได้ พวกคุณนี่ดีจริงๆเลยนะ ผมยังไม่ตาย พวกคุณก็ ก็……”
เวินลั่วฉิงเห็นท่าทางของคุณปู่เวินแล้ว ในใจนั้นก็รู้สึกตกใจ ดวงตาปรากฏความเย็นชาออกมา เธอไม่เข้าใจเรื่องธุรกิจ แต่การจัดการเรื่องแบบนี้นั้น ก็ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว
เธอไม่ได้ออกเสียงก็เป็นเพราะว่าไม่อยากจะยุ่ง อีกทั้งเย่ซือเฉินเคยบอกเอาไว้แล้วว่าเขาจะเป็นคนจัดการเอง เธอคิดว่าเย่ซือเฉินจะจัดการแล้วเสียอีก
แต่ตอนนี้……
มุมปากของเวินลั่วฉิงขยับเล็กน้อย ตอนที่อยากจะเปิดปากพูดออกมานั้น เวลานี้เองที่จู่ๆโทรศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้นมาเสียก่อน
เวินลั่วฉิงหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา เห็นเป็นข้อความหนึ่งฉบับที่เย่ซือเฉินส่งมาให้
‘คุณอยู่ที่บริษัทใช่ไหม? เรื่องที่บริษัทคุณไม่ต้องยุ่งนะ ให้เวินจี้หยันทำไปก่อน แล้วผมจะจัดการเอง’
เมื่อครู่ที่เย่ซือเฉินโทรมานั้นคงจะได้ยินเสียงเข้า และเดาได้ว่าเธออยู่ที่บริษัท
ไม่รู้ทำไม ได้เห็นข้อความจากเย่ซือเฉินแล้ว เธอแทบจะไม่ได้คิดเลย ราวกับว่าฟังทุกอย่างที่เขาจัดการเอาไว้แล้วอย่างนั้น
“คุณปู่คะ เราไปกันก่อนดีกว่านะคะ” เวินลั่วฉิงประคองคุณปู่ คิดที่จะออกไป : “หนูพาคุณปู่ไปโรงพยาบาลก่อนนะคะ”
เวินลั่วฉิงไม่รู้ว่าเย่ซือเฉินจะจัดการอะไรบ้าง ดังนั้นในเวลานั้นเองจึงยากที่จะบอกกับคุณปู่
“ฉิงฉิง ไปเลยแบบนี้ แล้วบริษัทล่ะ?” คุณปู่เวินเอ่ยถามระหว่างทาง คิดอยู่ว่าถึงแม้ความสัมพันธ์ของเย่ซือเฉินกับฉิงฉิงจะไม่ธรรมดา หรือเย่ซือเฉินจะสามารถช่วยฉิงฉิงได้ ดังนั้นขณะนั้นเองในใจของเขานั้นจึงกอดความหวังครั้งใหญ่เอาไว้ด้วยเช่นกัน
ตอนนี้ได้มาเห็นสถานการณ์นี้แล้ว เห็นว่าเย่ซือเฉินไม่ได้ทำอะไรเลย ในใจของคุณปู่เองก็รู้สึกผิดหวังอยู่บ้าง
บางทีความสัมพันธ์ของเย่ซือเฉินกับฉิงฉิงอาจจะไม่ได้เป็นอย่างที่เขาคิดเอาไว้? หรือทั้งสองคนจะเป็นเพียงแค่คนรู้จักเท่านั้น? หรือก็รู้จักกันเพียงแค่เพียงเพราะบริษัทตระกูลเย่กรุ้ปมาลงทุนกับบริษัทเวินซื่อกรุ้ปแค่นั้น
และถึงอย่างไรสำหรับพวกเขาแล้วเย่ซือเฉินก็ไม่ใช่คนที่เข้าถึงได้ง่ายๆอยู่แล้ว!!
“คุณปู่คะ นั่นไม่ใช่สิ่งที่หนูต้องการ หนูเพียงแค่อยากให้คุณปู่สุขภาพร่างกายแข็งแรงแค่นั้นก็พอค่ะ เราไปกันเถอะนะคะ” เวินลั่วฉิงมองไปยังคุณปู่ แล้วหัวเราะเบาๆ รอยยิ้มนั้นดูจาง แต่กลับดูมีเสน่ห์ที่สามารถปลอบประโลมคนได้
คุณปู่เวินอึ้งไป แล้วถึงได้พยักหน้าลง
คุณปู่เวินกับเวินลั่วฉิงออกไปด้วยกัน
เวินจีหยันเห็นคุณปู่ออกไปแบบนี้แล้ว นั่นเรียกว่าเป็นความรู้สึกที่พอใจยิ่งนัก บริษัทเวินซื่อกรุ้ปในที่สุดก็เป็นของเขาแล้ว
เขาเป็นประธานบริษัทเวินซื่อกรุ้ปแล้ว
แต่บางครั้งก็เห็นได้ชัดว่าการดีใจจนหลงระเริงง่ายต่อการนำไปสู่ความทุกข์ด้วยเช่นกัน
เวินลั่วฉิงกังวลเรื่องสุขภาของคุณปู่เวิน เดิมทีคิดจะพาคุณปู่ไปตรวจที่โรงพยาบาล แต่คุณปู่ไม่ยอม เวินลั่วฉิงจึงส่งคุณปู่กลับบ้านแทน
และเพิ่งที่จะมาถึงบ้าน เวินลั่วฉิงก็ได้รับโทรศัพท์จากถังหลิน
เวินลั่วฉิงเห็นถังหลินโทรมา จึงรู้สึกงุนงงอยู่เล็กน้อย ผ่านไปนานขนาดนี้แล้วถังหลินโทรมาหาเธอแบบนี้หมายความว่าอะไรกัน?
เย่ซือเฉินยังโทรมาหาเธอเป็นพิเศษก่อนหน้านี้ บอกให้เธอไม่ต้องรับสายถังหลิน
มุมปากของเวินลั่วฉิงกระตุกเล็กน้อย หลังจากนั้นก็ยังคงกดรับสายเขา : “ฮัลโหล คุณชายใหญ่ถังมีธุระอะไรหรือเปล่าคะ?”
“ฉิงฉิง เธอมานี่หน่อยสิ ฉันมีเรื่องสำคัญจะคุยกับเธอ” ถังหลินได้ยินคำพูดของเวินลั่วฉิงแล้ว อดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้ เด็กนี่คงจะโทษเขาสินะที่ไม่ได้โทรมาหาเธอนานขนาดนี้?
เวินลั่วฉิงอึ้งไป คำพูดที่ดูกำกวมของถังหลิน ได้ยินแล้วราวกับว่าไม่ได้มีแค่เพียงเรื่องของแม่อย่างไรอย่างนั้น?
“ได้ค่ะ ส่งที่อยู่มาให้ฉันหน่อยนะคะ” แต่เรื่องของแม่นั้นเธอจะต้องเคลียร์ให้ชัดเจน ดังนั้นเธอจึงรับปากไป
หลังจากนั้นถังหลินก็ส่งที่อยู่มาให้ เวินลั่วฉิงเองก็ไม่ได้คิดอะไรมาก จึงขับรถออกไปเลย
เวลานี้ ที่โรงพยาบาลส่วนตัวของโจ๋วอันหนาน
โจ๋วอันหนานมองดูข้อมูลตรงหน้า สีหน้ายิ่งดูจริงจังมากขึ้นไปกว่าเดิม ทำไมเธอถึงคิดไม่ถึงกันว่าเรื่องราวจะกลายมาเป็นแบบนี้
เวินลั่วฉิง? เวินลั่วฉิง!
คาดไม่ถึงว่าจะเป็นคนไข้ของเธอในตอนนั้น การผ่าตัดของเวินลั่วฉิงในครั้งนั้นเป็นเพราะตอนที่เธอคลอดลูกแล้วเลือดออกมาเป็นจำนวนมาก
และเป็นเพราะเรื่องราวในครั้งนั้นทำให้ต่อไปเธอไม่สามารถจะมีลูกได้อีก
เวินลั่วฉิงไม่สามารถมีลูกได้อีก นับว่าเป็นข่าวร้ายสำหรับเย่ซือเฉิน แต่เวินลั่วฉิงเคยคลอดลูกอีกสองคน? ลูกของผู้ชายคนอื่น!
เรื่องนี้เธอจะต้องบอกกับเย่ซือเฉิน
