บทที่ 499 ความสวยและความสามารถของเธอ ช่างน่าตกใจ (9)
“ทำไม? ยังไม่ลงมือฆ่าเขาอีก? นี่พวกคุณจะปกป้องคนขององค์กรหงหู? ยังจะฝ่าฝืนความตั้งใจของบรรพบุรุษ?” เวินลั่วฉิงเอ่ยเสริมอีกครั้งช้าๆ เธอพูดพลางมองไปที่คนสอดแนมคนนั้น
“เธอ? เธอหมายความว่าอย่างไร? เธอพูดอะไรไร้สาระ ฉันไม่ใช่คนขององค์กรหงหู ฉันไม่ใช่ เธอพูดไปเรื่อย ฉันไม่ใช่คนขององค์กรหงหู” คนสอดแนมคนนั้นในที่สุดก็เหมือนจะรู้สึกตัว เข้าใจความหมายของเวินลั่วฉิงแล้วตกใจจนหน้าซีดขาวในทันที
ตอนที่คนของตระกูลกู้มาหาเขา ให้เงินจำนวนมาก และยังรับประกันว่าไม่อันตรายถึงชีวิต ดังนั้นเขาถึงตกลง!
แต่ตอนนี้หมายจะฆ่าเขาทันที!!
เงินสำคัญแค่ไหนแต่ก็ไม่สำคัญเท่าชีวิต!!!
กู้เจิ้งฉุนนัยน์ตาวาววับขึ้นส่งสายตาให้กู้เจิ้งหลุน ความหมายคือให้เขาฆ่าคน ฆ่าคนสอดแนมตอนนี้เป็นประโยชน์กับพวกเขามากกว่า
กู้เจิ้งหลุนหยิบปืน แล้วเล็งตรงไปที่หัวของคนสอดแนม
“โอ๊ะ ดูท่าแล้วตระกูลกู้เชื่อคำพูดของฉันอยู่มากเหมือนกัน แม้แต่โอกาสแก้ตัวก็จะไม่ให้เลย” เวินลั่วฉิงเห็นกู้เจิ้งหลุนเคลื่อนไหว มุมปากก็ยกขึ้นเล็กน้อย คำพูดนั้นเจือการประชดประชันชัดเจน
“รอเดี๋ยว จะฟังความเด็กคนนั้นข้างเดียวไม่ได้ คนนี้เหมือนมีอะไรจะพูด ให้เขาพูดก่อน” ท่านปู่หลี่ได้สติก็ออกปากจัดแจงทันที
ถ้าคนคนนี้ถูกฆ่าตายในฐานะคนขององค์กรหงหู เด็กคนนี้ก็ต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย ถังหยุนเฉิงเองก็ต้องตายเหมือนกัน
เขาคิดว่าเรื่องนี้มีลับลมคมใน
ถังหยุนเฉิงมองไปทางเวินลั่วฉิง แววตาเป็นประกายขึ้นเล็กน้อย เด็กคนนี้ต้องการจะทำอะไรกันแน่?
ทำเอาเขาสับสนไปหมด
“ฉัน ฉันไม่ใช่คนขององค์กรหงหูจริงๆ ไม่ใช่จริงๆ พวกคุณต้องเชื่อฉัน” คนสอดแนมคนนั้นตกใจจนเป็นอัมพาตอยู่บนพื้น ตอนนี้น้ำเสียงก็สั่นเล็กน้อยแก้ต่างให้ตัวเอง
“ถ้าอย่างนั้นนายก็บอกว่าเป็นคนของหน่วยไหน” ท่านปู่หลี่ไม่รอให้หัวหน้ากงได้เอ่ยปาก เอ่ยถามทันที
“ฉันเป็น ฉันเป็นคนของท่านหมิงฉุน” คนนั้นอึกอักเล็กน้อย ตอนที่พูดยังหันไปมองทางกู้หนานโดยไม่รู้ตัว
ท่านหมิงฉุน คนที่อยู่เหตุการณ์ต่างรู้ว่า ท่านหมิงฉุนคนขององค์กรเจิ้งเหอมีจุดยืนตรงกันข้ามกับพวกเขาแปดสุดยอดวงศ์ตระกูล
และองค์กรเจิ้งเหอมีผลประโยชน์ทับซ้อนกับพวกเขาสุดยอดแปดวงศ์ตระกูล
ชัดเจนว่าเป็นตระกูลกู้ที่จัดการเรื่องตัวตนของคนสอดแนมไว้เป็นอย่างดี
“ดังนั้น เขาก็แค่คนสอดแนม” กู้เจิ้งหลุนรีบด่วนสรุปอย่างรวดเร็ว
“นายทำหน้าที่อะไรให้กับท่านหมิงฉุน?” ท่านปู่หลี่ถามอีกครั้ง
“ฉันเป็นเพียงแค่คนขับรถระดับล่าง ไม่มีตำแหน่งอะไร ครั้งนี้คุณเวินบอกว่ามีเอกสารลับจะให้ฉัน ฉันคิดว่าคราวนี้เป็นโอกาสที่ดีที่จะแสดงผลงานต่อหน้าท่านหมิงฉุน ก็เลยตกลง ฉันไม่ได้โกหก ไม่เชื่อพวกคุณไปเช็กตัวตนของฉันได้เลย ที่สำนักงานมีหลายคนที่รู้จักฉัน” ชัดเจนว่าคำพูดพวกนี้มีคนสอนไว้ก่อนแล้วอย่างดี ดังนั้นก็พูดได้ว่าตระกูลกู้นั้นวางแผนได้รัดกุม
“นายเป็นคนขับรถ? ขับมานานเท่าไหร่แล้ว” อยู่ๆ เวินลั่วฉิงก็เอ่ยถามขึ้นมา
“หลายปีแล้ว” คนนั้นลังเลไปสักพัก แล้วตอบอย่างระมัดระวัง
“หลายปีมานี้นายขับรถให้แค่องค์กรเจิ้งเหอตลอด?” เวินลั่วฉิงดูเหมือนจะถามตามอำเภอใจอีกครั้ง
“ใช่” คนนั้นพยักหน้า แล้วก้มหน้าลงทันที ไม่กล้ามองเวินลั่วฉิง
“นายโกหก ฝ่ามือของนาย กลางฝ่ามือมีแต่หนังด้าน ผิวหนังด้านของนายชัดเจนที่สุดระหว่างนิ้วโป้งกับนิ้วชี้ มีรอยเส้นหมึกอยู่ระหว่างนิ้วโป้งและนิ้วชี้บางๆ มีขี้เลื่อยละเอียดอยู่ในเล็บ ถึงแม้ว่าจะทำความสะอาดเป็นพิเศษแล้วก็เถอะ แต่ก็ยังตกค้างเหลืออยู่ มีขี้เลื่อยอยู่บนหนังศีรษะของนายซึ่งสระออกไม่ได้ ดังนั้น นายไม่ใช่คนขับรถ แต่เป็นช่างไม่คนหนึ่ง” เวินลั่วฉิงเอ่ยปากพูดอีกครั้ง น้ำเสียงกดต่ำลงเล็กน้อย
เมื่อเธอพูดจบ ‘คนสอดแนม’ คนนั้นก็สั่นไปทั้งตัวอย่างเห็นได้ชัด แต่ก็ยังปากแข็งตะโกน: “เธอพูดไปเรื่อย”
“บนตัวนายมีกลิ่นของไม้พิลาปขาว ไม้พิลาปขาวขึ้นแค่เขาหลิงจื่อเท่านั้น กลิ่นไม้พิลาปขาวบนตัวนายชัดมาก ติดมาไม่ได้ในวันสองวันแน่ ดังนั้น นายอยู่ที่เขาหลิงจื่อมานาน……” เวินลั่วฉิงยิ้มบาง เสียงเบามาก แต่กลับทำให้คนหมดหนทางซักถาม
“ไม่ ไม่ใช่ เธอพูดไปเรื่อย” คนนั้นยังแก้ตัว แต่น้ำเสียงนั้นเบาลงอย่างเห็นได้ชัด
“เป็นช่างไม่อยู่ที่บนเขาหลิงจื่อไม่น่าจะมีเยอะ แม้บนเขาหลิงจื่อจะห่างไกลความเจริญ ผู้คนอาศัยอยู่ไม่เยอะ แต่นายเป็นช่างไม้ คาดว่ามีคนที่รู้จักนายไม่น้อย ดังนั้นแค่ถามก็รู้แล้ว” เวินลั่วฉิงพูดพลางจงใจมองไปทางกู้หนาน มุมปากยกขึ้นเล็กน้อย……
ต้องบอกว่ากู้หนานสรรหาคนใช้ความคิดไปไม่น้อย เขาหลิงจื่อห่างไกลคาวมเจริญเป็นอย่างมาก คนพักอยู่ไม่เยอะ จำนวนมากไม่มีสำมะโนครัว ดังนั้นจะตรวจสอบได้ยุ่งยากมากแน่
คนนี้ร่างกายกำยำ ผิวขาว นอกจากผิวหนังด้านที่มือ จุดอื่นถือว่าผิวขาวบอบบาง ดูไม่เหมือนครอบครัวเกษตรกรที่อยู่ในเขาลึก
ถ้าหากตรวจสอบตัวตนไม่ได้ อย่างนั้นก็ยิ่งยืนยันความบริสุทธิ์ของเธอได้ยาก
ยิ่งไปกว่านั้นตระกูลกู้ยังให้ตัวตนปลอมๆ กับเขายิ่งต้องไร้ร่องรอยอย่างแน่นอน
แผนการของตระกูลกู้ละเอียดมาก แต่เสียดายที่มาเจอเธอ
‘คนสอดแนม’ คนนั้นทรุดลงกับพื้น หมดหนทางโต้แย้ง
สีหน้าของกู้หนานตื่นตระหนกมากขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
ถังหยุนเฉิงกลับชะงักไป สายตาทั้งคู่ที่มองเวินลั่วฉิงตะลึงอย่างเห็นได้ชัด ดูท่าแล้วเด็กคนนั้นไม่ใช่คนที่กินๆ นอนๆ เสียแล้ว เด็กคนนี้เองก็เก่งกาจอยู่ไม่น้อย!!
“ไปตรวจสอบ ไปตรวจสอบเดี๋ยวนี้ ตรวจสอบตัวตนคนนี้ให้ละเอียด” ท่านปู่หลี่ได้สติกลับมาก็กำชับย้ำไปย้ำมา ตอนที่มองไปทางเวินลั่วฉิงอีกครั้ง แววตากก็เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด
เด็กคนนี้ไม่ได้ไร้น้ำยา ยังมีฝีมืออยู่บ้าง
ความจริงแล้วไม่ต้องไปตรวจก็ได้ ท่าทีของคนสอดแนมในตอนนี้นั้นได้อธิบายทุกอย่างแล้ว
และที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างฉลาดเฉียบแหลม จุดเด่นที่เวินลั่วฉิงพึ่งพูดไปนั้น ตอนนี้พวกเขาก็สังเกตเห็นอย่างชัดเจนแล้ว
ในตอนนี้คนของตระกูลกู้ไม่มีใครเอ่ยปากพูดอะไรอีก หัวหน้ากงเองก็ปิดปากเงียบไม่เอ่ยอะไร
“ไม่ถูก ในเมื่อเขาเป็นเพียงช่างไม้คนหนึ่ง แล้วเขาจะต้องการเอกสารลับไปทำไม?” คำพูดนี้ของท่านปู่หลี่ก็คือจงใจ: “ยังมีเขาเข้ามาได้อย่างไร? เสื้อผ้าของพวกเราที่เขาสวมอยู่มาจากไหน?”
ตัวตนของคนนี้เปิดเผยแล้ว เรื่องอื่นๆ อีกมากมายก็ไม่ชัดเจนแล้ว
“เสื้อผ้าเขาอาจจะขโมยมา?” กู้หนานใจฝ่อ ในที่สุดก็ทนไม่ไหวเอ่ยขึ้นมา
“คุณหนูกู้ ฉันจะบอกว่า เขาช่างไม้คนหนึ่งจะขโมยเสื้อผ้าของแปดสุดยอดวงศ์ตระกูลไปทำไม?” เวินลั่วฉิงมองไปทางกู้หนาน แล้วหัวเราะออกมา
กู้เจิ้งฉุนถลึงตาใส่กู้หนานหนึ่งที
“ที่จริงแล้วอยากตรวจสอบว่าเสื้อผ้าพวกนี้ได้มาจากไหนก็ไม่ยาก” สายตาของเวินลั่วฉิงหยุดที่เสื้อผ้าของคนสอดแนมคนนั้นด้วยนัยน์ตาเป็นประกาย
