บทที่ 587 เมียร้องผัวตาม เหมาะสมที่สุด ความสามารถกากสุดๆ (4)
เวินลั่วฉิงยิ้มและแผ่รัศมีออกมาไม่น้อย เธอเดาได้นานแล้วว่าในห้องน้ำมีคนอยู่ เพียงแค่ไม่มั่นใจว่าเป็นใคร
คำพูดของคุณย่าเย่ตอนนี้ รวมกับปฏิกิริยาของคุณย่าเย่ตอนที่พูดประโยคนี้ ทำให้เธอมั่นใจได้ว่าคนที่อยู่ในห้องน้ำคือเย่ซือเฉิน
เกิดเรื่องอย่างนี้ขึ้น เย่ซือเฉินต้องมาหาคุณปู่เย่แน่นอน นี้ยิ่งชัดเจนขึ้นอีก
เอกสารที่อยู่บนเตียงนั้นต้องเป็นเย่ซือเฉินที่เอามาแน่นอน
“ชอบสิ?” เวินลั่วฉิงยิ้ม ตอนที่เธอพูดประโยคนี้เธอตั้งใจให้เสียงดังขึ้นอีก
เย่ซือเฉินที่อยู่ในห้องน้ำได้ยินเธอพูดอย่างนี้ รอยยิ้มที่มุมปากยังคงยิ้มไม่หยุด ขณะนั้นเขารู้สึกราวกับดื่มน้ำผึ้ง หวานไปถึงก้นบึ้งหัวใจ
“คุณชอบอะไรเขา? ฉันดูออก ความจริงแล้วคุณไม่รู้สึกอะไรกับเฉินเฉิน ไม่งั้นคุณคงไม่หย่ากับเขา ตอนนี้กลับมาตอแยเขาไม่เลิก จริงๆแล้วคุณชอบอะไรเขา?” คุณย่าเย่ตั้งใจถามประโยคนี้ เธอเข้าใจเวินลั่วฉิงเล็กน้อย เธอรู้ว่าเวินลั่วฉิงไม่มีทางพูดโกหก
เธออยากให้เย่ซือเฉินได้ฟังคำพูดในใจของเวินลั่วฉิง เธอรู้สึกว่าอย่างนี้ทำให้เย่ซือเฉินตายใจได้
ในห้องน้ำ มุมปากของเย่ซือเฉินเยาะเย้ยขึ้นมาไม่น้อย จนถึงวันนี้เขาเพิ่งจะรู้ชัด คุณปู่เย่ไม่ใช่คนที่เจ้าเล่ห์ที่สุดในตระกูลเย่ของพวกเขา แต่เป็นคุณย่า
เวินลั่วฉิงจะไม่รู้ความคิดของคุณย่าเย่ได้ยังไง ดวงตาเธอส่องประกาย จากนั้นตั้งใจพูดว่า : “ชอบเงินของเขาไง เขามีเงินเยอะแยะมากมาย ทั้งเมืองA ไม่ ทั่วทั้งประเทศจะมีใครมีเงินมากกว่าเขาอีก ดังนั้นฉันจึงชอบเขามากๆ รักเขามาก…”
เวินลั่วฉิงจงใจหยุดพูดสักครู่ จากนั้นค่อยๆ พูดต่อช้าๆ ว่า : “รักเงินของเขามากที่สุด”
คุณย่าเย่อยากได้ยินเธอพูดอย่างนี้ใช่ไหม? ได้ เธอจะทำตามความต้องการของคุณย่า
ในห้องน้ำ เย่ซือเฉินได้ยินเธอพูดอย่างนั้น ตกตะลึงก่อน ดวงตาคู่นั้นส่องประกายรวดเร็ว จากนั้นแอบถอนหายใจเงียบๆ คิดว่า เธอรู้แล้วว่าเขาอยู่ในห้องน้ำ
เขาเข้าใจเธอดี ตอนนั้นที่เธอหย่าไม่ต้องการเงินแม้แต่บาทเดียว เธอจะละโมบเงินของเขา?
ถ้าเธอละโมบรักเงินของเขาก็ดี ถ้าเธอละโมบรักเงินของเขาตอนนั้นก็คงไม่หย่ากับเขาหรอก
คำพูดของเธอตอนนี้เห็นได้ชัดว่าจงใจพูดให้คุณย่าเย่ฟัง
“ดังนั้น คุณก็แค่รักเงินของเขา?” คุณย่าได้ยินคำพูดของเวินลั่วฉิง สีหน้าปรากฏความสุขขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัดเจน จากนั้นจงใจถามต่อ
ตอนนั้นเธออยากให้เย่ซือเฉินได้ยินชัดๆ ยิ่งชัดยิ่งดี
ใบหน้าของคุณปู่เย่ซ่อนความตื่นเต้นไว้ไม่น้อย ไม่มีผู้ชายคนไหนที่ทนกับผู้หญิงที่รักแค่เงินของเขาได้ เย่ซือเฉินได้ยินเวินลั่วฉิงพูดอย่างนี้ ต้องโกรธแน่นๆ และต้องไม่มีใจให้เวินลั่วฉิงอีกแน่นอน
ถ้าเป็นอย่างนี้ เย่ซือเฉินต้องไม่คิดจะแต่งงานกับเวินลั่วฉิงอีกต่อไปแน่นอน งั้นก็แก้ไขปัญหาได้อย่างสวยงาม
“เขาหรอ ก็ชอบนิดๆ นะ” เวินลั่วฉิงคิดแล้วคิดอีก จงใจแกล้งทำเป็นลังเลสักพัก จากนั้นจึงพยายามพูดประโยคอย่างนี้ออกมา
ในห้องน้ำ เย่ซือเฉินได้ยินคำพูดที่พยายามจนไม่รู้จะพยายามยังไงของเธอ ดวงตาทั้งคู่หรี่ลงเล็กน้อย ผู้หญิงคนนี้ช่างไม่มีเมตตา ทำให้คนโกรธจนหาอะไรมาแทนไม่ได้จริงๆ
“ฉันรู้อยู่แล้ว ฉันรู้อยู่แล้วว่าทั้งหมดก็เพื่อเงินของเย่ซือเฉิน ผู้หญิงอย่างคุณโลภจนไม่มีที่สิ้นสุดจริงๆ” คุณปู่เย่คิดว่านี้เป็นโอกาสพอเหมาะพอดี ต่อจากนี้ เวินลั่วฉิงก็ไม่ต้องพูดอะไรมากแล้ว
“เฉินเฉิน ได้ยินหมดแล้วสินะ คุณออกมาได้แล้ว” คุณย่าเย่ก็รู้สึกว่านี้ได้ผลดีมากและมากเป็นพิเศษ ดังนั้น ตอนนั้นเธอจึงเรียกให้เย่ซือเฉินออกมา
เย่ซือเฉินเปิดประตูห้องน้ำ และเดินออกมา ดวงตาของเขามองตรงไปที่เวินลั่วฉิง
“โธ่ คุณอยู่ที่นี่ได้ยังไง? งั้นที่ฉันพูดไปเมื่อกี้คุณได้ยินหมดแล้วสิ?” เวินลั่วฉิงปิดปากไว้ แกล้งทำท่าทางเหมือนไม่รู้เรื่องนี้มาก่อน ใบหน้าแสดงความตื่นเต้นออกมาไม่น้อย
เย่ซือเฉินแอบหัวเราะในใจ เธอนี่ใช้ได้จริงๆ เทคนิคการแสดงอย่างนี้ไม่มีใครแล้ว
ในเมื่อเธอแสดง งั้นเขาก็ให้ความร่วมมือหน่อย เขาไม่เดินไปแต่กลับยืนพิงกำแพง และไม่พูดอะไร แค่ยืนมองเธอเงียบๆ
“เมื่อกี้ได้ยินหมดแล้วสินะ เธอรักเงินของคุณ เห็นความสำคัญแค่ของเงินคุณ ผู้หญิงแบบนี้ยังกล้าอยากได้อีกหรือไง?” คุณปู่เย่เห็นปฏิกิริยาของเวินลั่วฉิง เห็นสีหน้าเย็นชาของเย่ซือเฉิน ในใจยิ่งได้ใจ
“เฉินเฉิน เรื่องบางเรื่องย่าคงไม่ต้องพูดอะไรมากอีกแล้วใช่ไหม? คุณเห็นกับตาตัวเองแล้ว ได้ยินกับหูไม่ทางเป็นเรื่องโกหก” คุณย่าเย่รีบพูดเสริม เธอรู้สึกว่าภายใต้สถานการณ์อย่างนี้เธอไม่จำเป็นต้องพูดอะไรมากอีกแล้ว
เมื่อกี้ที่อยู่ในห้องน้ำเย่ซือเฉินต้องได้ชัดเจนแน่นอน ต่อไปนี้ เขาต้องเลิกกับเวินลั่วฉิงแน่นอน
เย่ซือเฉินไม่สนใจพวกเขา แต่กลับกวักมือเรียกเวินลั่วฉิง
เวินลั่วฉิงยิ้มมุมปาก จากนั้นให้ความร่วมมือเดินเข้าไปตรงหน้าเขา ยืนอยู่ตรงหน้าเขา มีรอยยิ้มบนใบหน้าเธอ รอยยิ้มนั้นสดใสและสวยงามมาก
คุณปู่เย่เห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของเวินลั่วฉิงก็ตะลึง เวลาอย่างนี้ผู้หญิงคนนี้ยังยิ้มอยู่ได้ยังไงกัน?
จากนั้นที่ทำให้คุณย่าเย่ตกใจยิ่งกว่าก็คือ…
เวินลั่วฉิงยื่นมือออกไปกะทันหัน รั้งคอของเย่ซือเฉินไว้ เธอยังเขย่งเท้าขึ้นอีกนิด ขยับเข้าใกล้ใบหน้าของเย่ซือเฉิน พูดหัวเราะเบาๆ ว่า : “เมื่อกี้ฉันพูดว่า ฉันชอบคุณ ชอบมาก ชอบคุณมาก แปลกใจไหม? ตกใจไหม?”
หลังจากเวินลั่วฉิงพูดจบ ก็หอมแก้มเย่ซือเฉินอีกหน่อย
ทันใดนั้น คุณปู่เย่และคุณย่าเย่นิ่งไปแล้ว ตกใจจนอึ้งนิ่งไปเลย ไม่ว่ายังไงพวกเขาก็คิดไม่ถึงว่าเวินลั่วฉิงจะทำแบบนี้…
ทำไมถึง ถึงได้…หน้าไม่อายขนาดนี้!
และที่ยิ่งทำให้เขาไม่อยากจะเชื่อก็คือ เย่ซือเฉินก็จูบลงไปหน้าของเวินลั่วฉิง จากนั้นยิ้มพยักหน้าเบาๆ ว่า : “อืม เซอร์ไพรส์มาก”
“เวินลั่วฉิง เมื่อแกเพิ่งจะพูดไปว่าชอบเงินของเขา” หลังจากคุณปู่เย่ได้สติกลับมา ตะโกนเสียงดัง : “เวินลั่วฉิง หน้าไม่อาย เมื่อกี้แกไม่ได้พูดอย่างนี้ชัดๆ”
“ใช่ไง เมื่อกี้ฉันพูดว่าชอบเงินของเขา เงินเป็นของเขา ฉันชอบเงินของเขา ก็เท่ากับฉันชอบเขา” เวินลั่วฉิง มองคุณปู่เย่แวบหนึ่ง สายตานั้นจริงจังและจริงใจ
“เฉินเฉิน เมื่อกี้ในห้องน้ำแกต้องได้ยินกับหูตัวเองแน่นอน แกยังจะโดนเธอหลอกอีกหรือไง?” ตอนนั้นคุณย่าเย่ก็ร้อนใจอย่างชัดเจน ตอนนั้นเธอเห็นว่าเวินลั่วฉิงกำลังโกง จึงไม่พูดอะไรกับเวินลั่วฉิงเยอะ เธอแค่ต้องการเกลี้ยกล่อมเย่ซือเฉินเท่านั้น
“โชคดีที่ฉันยังมีเงินอีกเยอะ” แต่เย่ซือเฉินกลับไม่หันมองคุณย่าเย่แม้แต่น้อย มองแค่เวินลั่วฉิง และพูดอย่างอบอุ่น
ความหมายประโยคนี้ของเขาชัดเจนกว่านี้ไม่ได้อีกแล้ว
“อืม ฉันชอบที่คุณมีเงินเยอะแยะมากมาย” เวินลั่วฉิงยิ้มสดใสยิ่งขึ้น ดีใจยิ่งขึ้น ประโยคนี้ดีจนไม่รู้จะดีไปกว่าได้ยังไงอีก
