บทที่ 589 เด็กๆ กลับมาแล้ว การยอมรับญาติอย่างน่าตื่นเต้น (1)
เธอคิด ถ้าตอนนี้เขาจะพาเธอกลับบ้าน เธอจะตอบตกลง? หรือไม่ตกลง?
“ไปสำนักกิจการพลเรือน จดทะเบียนสมรสก่อน” เย่ซือเฉินจับมือเธอแน่นมาก แน่นมากๆ ตอนนี้เขาต้องการเธอมาก ต้องการเธออย่างมากที่สุด แต่เขารู้ว่ามีเรื่องหนึ่งที่สำคัญยิ่งกว่า นั้นก็คือจดทะเบียนสมรสให้เสร็จเรียบร้อยก่อน
เวินลั่วฉิง : “…”
เธอเดาผิดไปแล้ว? ช่างน่าแปลกใจจริง!!
โจ๋วอันหนานที่ยืนอยู่ไม่ไกลได้ยินที่เย่ซือเฉินพูด ร่างกายแข็งทื่อไปกะทันหัน ดวงตาคู่นั้นเบิกกว้าง อดหัวเราะออกมาไม่ได้ พวกเขาจะไปจดทะเบียน?
จะเป็นไปได้ยังไง? เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด
“คุณเย่ ฉันจำเป็นต้องเตือนคุณหน่อย วันนี้วันอาทิตย์” เวินลั่วฉิงมองเย่ซือเฉิน อดหัวเราะไม่ได้ แต่วันนี้เป็นอาทิตย์ คนอื่นเขาไม่ทำงานกัน เขาจะไปจดทะเบียนที่ไหน?
“วันอาทิตย์ก็ไม่สามารถขัดขวางการจดทะเบียนสมรสของฉันได้” เย่ซือเฉินมองเวินลั่วฉิง มองหน้ายิ้มของเธอ มุมปากของเขายกขึ้น เขาเย่ซือเฉินต้องการจดทะเบียน ไม่ต้องพูดถึงวันอาทิตย์ ต่อให้ปิดช่วงเทศกาลตรุษจีน เขาก็มีวิธีจัดการเรื่องนี้ได้เหมือนกัน
เวินลั่วฉิง : “…”
โอเค เขาสามารถ เธอยอมแล้ว
ขอถามหน่อยมีอะไรในโลกนี้ที่สามารถทำให้คุณชายสามเย่ลำบากได้ไหม?
แค่นิสัยความเคยชินของคุณชายสามเย่ที่ไม่ขยับอะไรก็จะไปจดทะเบียนที่สำนักงานกิจการพลเรือนนี้จะเปลี่ยนได้ไหม?
คนอื่นเขามีความรักกันโรแมนติก แต่คุณชายสามเย่ทำไมถึงได้ตรงไปตรงมาขนาดนี้ ทำไมบุ่มบ่ามขนาดนี้?
แม้แต่ขั้นตอนการขอแต่งงานคุณชายสามเย่ก็ข้ามไป
ครั้งแรกก็เป็นแบบนี้ ครั้งที่สองก็ยังเป็นแบบนี้…
เธอจะพูดอะไรได้อีกไหม?
แต่ ต่อให้รีบแค่ไหนก็ไม่สามารถไปจดทะเบียนได้ตอนนี้ อย่างน้อยต้องรอให้เรื่องนี้ของคุณชายสามเย่แก้ไขได้แล้ว
ร่างกายของโจ๋วอันหนานที่ยืนอยู่ไม่ไกลรัดแน่นขึ้นอีกครั้ง สีหน้าปรากฏความตื่นเต้นอย่างชัดเจน พวกเขาคงไม่ไปจดทะเบียนสมรสกันวันนี้จริงๆ ใช่ไหม?
ขาของโจ๋วอันหนานขยับนิดหน่อย คิดอยากจะเดินออกไป แต่ตอนนั้นเอง เธอหยุดลงอีกครั้ง
โจ๋วอันหนานรู้ดีว่าเธอไม่ควรปรากฏตัวภายใต้สถานการณ์อย่างนี้ เธอต้องหาวิธีอื่น
“ไป ไปสำนักงานกิจการพลเรือน วันนี้พวกเราต้องจดทะเบียนให้เรียบร้อย” คุณชายสามเย่กอดเวินลั่วฉิงและเดินตรงออกไปด้านนอก เห็นเขาตัดสินใจวันนี้ต้องจดทะเบียนให้เรียบร้อย
เวินลั่วฉิงแอบถอนหายใจเงียบๆ เธอพบว่าเมื่อคุณชายสามเย่พูดถึงเรื่องการจดทะเบียน ความสงบนิ่งในเวลาปกติหายไปจนหมดเกลี้ยง
“รอให้แก้ไขเรื่องนี้ได้ก่อน” ครั้งนี้เวินลั่วฉิงไม่ปฏิเสธ แต่เธอรู้ว่าช่วงเวลาอันตรายอย่างนี้ถ้าพวกเขาไปจดทะเบียนกันจริงๆ เกรงว่าจะโดนคนด่าอีกครั้ง
เธอไม่สนใจได้ แต่เขาล่ะ?
ในเมื่อตอนนี้คุณปู่เย่ยังอยู่ในโรงพยาบาล และเขาก็เป็นคนของตระกูลเย่ เป็นหลานชายแท้ๆ ของคุณปู่เย่
น้ำเสียงของเวินลั่วฉิงในตอนนั้นเบามาก และพวกเขาเดินห่างออกมาระยะหนึ่งแล้ว ดังนั้นโจ๋วอันหนานจึงไม่ได้ยินที่เธอพูด
เย่ซือเฉินตะลึงเล็กน้อย คนฉลาดอย่างเขา เข้าใจความหมายของเธอได้โดยธรรมชาติ เขายิ้มไม่หุบ : “ความหมายของคุณคือตกลงจดทะเบียนสมรสกับฉันอีกครั้งแล้วใช่ไหม? รอให้เรื่องแก้ไขได้เรียบร้อยแล้วพวกเราไปจดทะเบียนสมรสกัน?”
ตอนนั้นสีหน้าเย่ซือเฉินดีอกดีใจ จนควบคุมไม่ได้
เวินลั่วฉิงมองเขาแวบหนึ่ง แอบถอนหายใจในใจเงียบๆ อีกครั้ง เขาจะทำขั้นตอนก่อนหน้าการจดทะเบียนให้โรแมนติกกว่านี้หน่อยไม่ได้หรือไง?
แต่เห็นได้ชัด คุณชายสามเย่ดูเหมือนจะไม่ค่อยรู้สึกตัวเท่าไหร่ คุณชายสามเย่ช่างเป็นคนอาศัยความสามารถของตนล้วนๆคนหนึ่ง
ทำอะไรต้องคิดถึงประสิทธิผล เรื่องแต่งงานก็เหมือนกัน
แม้แต่จิตสำนึกด้านความรักเขาก็ไม่มีเลยด้วยซ้ำ
ถึงแม้เธอจะเป็นแม่ที่มีลูกสองคนแล้วก็ตาม แต่เธอก็มีหัวใจของสาวน้อยเหมือนกัน มีความฝันของสาวน้อย แต่ทว่า ทางด้านคุณชายสามเย่แล้ว เธอไม่ควรคาดหวังมากเกินไป
“วันนี้คุณมาเพื่อยั่วยุพวกเขาสินะ? แผนของคุณราบรื่นมาก เรื่องน่าจะแก้ไขได้ในเร็วๆ นี้ ดังนั้น พวกเราก็จะสามารถไปจดทะเบียนสมรสได้ในเร็วๆ นี้แล้ว” คุณชายสามเย่ไม่รู้ความรู้สึกของเวินลั่วฉิง ณ ขณะนี้ ยังคงจดจ่ออยู่ในความคิดที่จะได้รีบไปจดทะเบียนสมรสเร็วๆ อยู่
ทันใดนั้นเวินลั่วฉิงเกิดไม่อยากคุยกับเขาแล้ว
เขาเดาแผนการในวันนี้ของเธอออก แต่ทำไมถึงดูความคิดอื่นๆ ของเธอไม่ออก
ทำไมคุณถึงชอบทำอะไรน่าเบื่ออย่างนี้?
“เป็นอะไรไป?” ในที่สุดคุณชายสามเย่ก็รู้สึกถึงความผิดปกติเล็กน้อยทางอารมณ์ของคนที่อยู่ในอ้อมกอด เขาหยุดเดิน ค่อยหมุนตัวเธอมา ให้เธอมองเขา
เวินลั่วฉิงเงยหน้าขึ้น มองหน้าเขา ริมฝีปากแดงโค้งงอนิดหน่อย
“โกรธหรือ?” เย่ซือเฉินกะพริบตาปริบๆ มองท่าทางของเธอ ดูเหมือนโกรธ แต่เมื่อกี้ยังดีๆ อยู่เลย ทำไมถึงโกรธได้ล่ะ?
แต่ว่า ท่าทางของเธอ ก็ไม่เหมือนโกรธจริงๆ สายตาของเขามองไปที่ริมฝีปากที่โค้งน้อยๆ ยิ้มนิดๆ : “ครั้งนี้คุณอยากให้ฉันจูบคุณ ถ้าคุณอยากให้ฉันจูบบอกมาตรงๆ ได้เลย ไม่ต้องอาย…”
“คุณเย่ กรุณาไสหัวออกไป” เวินลั่วฉิงกระตุกมุมปาก มองเขาอย่างดุๆ จากนั้นผละออกจากมือเขา และเดินออกไปด้านนอกคนเดียวอย่างรวดเร็ว
“ไม่ใช่บอกให้ฉันไสหัวไปหรือไง? ทำไมคุณไปก่อน…” เย่ซือเฉินเห็นท่าทางโกรธตุ๊บป่องของเธอ ยิ้มออกมา จงใจพูดเสริมด้านหลังหนึ่งประโยค เขารู้สึกว่าท่าทางเธอตอนนี้น่ารักมาก
ผู้หญิงของเขาทำไมถึงน่ารักได้ขนาดนี้ล่ะ?!
เวินลั่วฉิงได้ยินที่เขาพูด หยุดเดินทันที หันกลับมาอย่างรวดเร็ว และจ้องมองเขาอย่างดุๆ อีกครั้ง
เธอไม่อยากคุยกับเขา ไม่อยาก!
เห็นท่าทางเธอแสดงอารมณ์โกรธเบาๆ เล่นๆ ออกมาอย่างนี้ คุณชายสามเย่ยิ้มไม่หยุดอย่างควบคุมไม่ได้ รอยยิ้มบนใบหน้าค่อยๆ เปิดออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ ค่อยยิ้ม…
ความรู้สึกนี้ดีมากจริงๆ
เวินลั่วฉิงเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าเขา ทำได้แค่กัดฟันด้วยความเกลียด แค่อยากจะกัดเขาอย่างโหดๆ สักครั้ง เธอพบว่าผู้ชายคนนี้ทำไมถึงได้ชั่วร้ายขนาดนี้?
เวินลั่วฉิงไม่รู้ตัวว่าตอนนี้เธอไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญจิตวิทยาด้านอาชญากรรมที่เฉียบขาดมาตั้งนานแล้ว ตอนนี้เธอเป็นแค่สาวน้อยที่เล่นกับนิสัยเด็กๆ
“โอเค โอเค” เย่ซือเฉินเดินมาด้านหน้า กอดเธอไว้อีกครั้ง ก้มหัวนิดๆ จูบลงบนริมฝีปากที่ยิ้มกว้างขึ้นเรื่อยๆ ของเธอสักครู่ สายตาของเขาหม่นลงเล็กน้อย : “คุณรู้ไหมท่าทางของคุณตอนนี้ทำให้คนหลงใหลเป็นพิเศษ ดึงดูดคนเป็นพิเศษ ถ้าคุณยังมองฉันอย่างนี้อีก ฉันจะต้องการคุณอย่างควบคุมไม่ได้เลย”
สำหรับคุณชายสามเย่แล้ว ไม่ว่าตอนไหนเธอก็ทำให้หลงใหลได้ทั้งนั้น ไม่ว่าเวลาไหนก็ทำให้เขาหลงใหลจนควบคุมไม่ได้ตลอด
โจ๋วอันหนานยืนอยู่ไม่ไกล จ้องมองพวกเขา ในแววตามีอารมณ์ซับซ้อนมากมายเหลือเกิน เธอไม่เคยเห็นเย่ซือเฉินเป็นแบบนี้มาก่อน
เขาที่อ่อนโยนขนาดนั้นในตอนนี้ สบายอกสบายใจขนาดนั้น มีความเล่นแง่ ความชั่วร้ายและมีความเสเพลเล็กน้อย
โจ๋วอันหนานรู้ดีว่ามีแค่เวินลั่วฉิงเท่านั้นที่ทำให้เขาเป็นแบบนั้น
ทำไมเป็นเวินลั่วฉิง? ทำไมต้องเป็นเวินลั่วฉิง?
ทำไมถึงเป็น…ไม่ได้
