บทที่ 743 ถังจื่อโม่ลงมือเอง พ่อลูกร่วมมือกันกำจัดศัตรู (9)
“ฉันน่าจะไม่ทันระวังกดผิดไป” ตอนนี้เวินลั่วฉิงสามารถคิดออกเพียงแค่เหตุผลนี้ เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าขอแค่เป็นคนที่มีสมองก็สามารถรู้ได้ว่าเป็นเรื่องปลอม
“ไม่ทันระวัง?” เป็นอย่างที่คิดจริงๆ ด้วย คุณชายสามเย่นั้นไม่เชื่อ เปลวไฟในแววตาของเขาเพิ่มมากขึ้น “ฉันโทรหาเธอไปห้าสาย เธอไม่ได้รับเลย จากนั้นก็ดึงฉันเข้าไปในบล็อกลิสต์ ตอนนี้เธอบอกฉันว่า เธอไม่ทันระวังกดผิด?”
“เวินลั่วฉิง เธอคิดว่าฉันเป็นเด็กสามขวบหรอ?” คุณชายสามเย่โกรธมาก โมโหมากๆ ได้ยินเหตุผลนี้ของเธอแล้ว ตอนนี้เขาอยากจะฆ่าคน
เวินลั่วฉิงอึ้งไปเลย เขาโทรหาเธอ? อีกอย่างยังโทรมาห้าสาย?
เธอต่างก็ไม่ได้รับ? แล้วก็บล็อกเขาทิ้ง?
แต่ว่า เธอไม่รู้เลย เธอบริสุทธิ์ใจจริงๆ มากๆ บริสุทธิ์ใจ!!
ไม่ต้องพูด ต้องเป็นถังจื่อโม่ทำแน่ๆ
ความผิดนี้ เธอสามารถไม่ยอมรับได้ไหม? เธอสามารถโยนให้ลูกชายเลยได้ไหม?
แต่พอนึกถึงจื่อโม่ลูกรักที่น่ารักของบ้านเธอ เธอรู้ ความผิดนี้เธอจำเป็นต้องยอมรับ
ถังจื่อโม่ยังยืนอยู่ที่ไม่ไกล ขณะนี้ ระยะห่างของเขาไม่ได้ไกลมาก คำพูดของเย่ซือเฉินเข้าได้ยินแล้ว เห็นสีหน้าที่เกือบจะฆ่าคนของเย่ซือเฉิน ร่างกายที่เล็กจิ๋วของถังจื่อโม่หดตัวลงทันที
เย่ซือเฉินน่ากลัวมาก?
แต่ว่าเจ้าเด็กถังจื่อโม่ไม่ได้หลบ เขายังคงยืนอยู่ที่นั่น
“พูด ทำไมไม่รับโทรศัพท์ฉัน? ทำไมถึงบล็อกฉัน?” เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่า จัดการกับปัญหานี้ไม่เสร็จ วันนี้คุณชายสามเย่ไม่ยอมปล่อยแน่ๆ
แต่ว่า ปัญหานี้ เวินลั่วฉิงไม่สามารถอธิบายได้จริงๆ เวินลั่วฉิงมองคุณชายสามเย่ ขยับริมฝีปาก สุดท้ายก็ยังเลือกที่จะเงียบ
เห็นเธอเงียบไป ในแววตาของเย่ซือเฉินดูแย่ลงเยอะมาก “เพราะว่าหยวนจุนหลิน?”
“แน่นอนว่าไม่ใช่” เวินลั่วฉิงอึ้งไปเลย รีบคัดค้านกลับ สบตากับแววตาที่เต็มไปด้วยความโกรธของเขา เวินลั่วฉิงรู้ ขณะนี้ถึงแม้เธอจะอธิบายยังไง ก็ไม่มีความโน้มน้าวใจ
“นายคือผู้ชายของฉัน เขาเป็นแค่คนนอก นายว่าฉันจะวางสายของนายเพราะเขาได้ยังไงล่ะ?” เวินลั่วฉิงมองเขา โค้งริมฝีปากขึ้น บนใบหน้ามีรอยยิ้มที่อยากจะทำดีด้วยอย่างเห็นได้ชัดเจน
ถังจื่อโม่ “……”
เขาไม่เคยรู้เลยว่าที่แท้คุณแม่ของเขาจะยอมคนขนาดนี้
คุณชายสามเย่อึ้งไปเลย ความโกรธในใจหายไปครึ่งหนึ่งทันที สีหน้าก็ดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัดเจน แต่ว่า เขาก็ยังชักสีหน้า สีหน้าจริงจังมาก
เรื่องที่สำคัญขนาดนี้ ไม่มีทางที่จะพูดไม่กี่คำก็ช่างมันไป
เธอเองก็อย่าคิดที่จะให้มันผ่านไปแบบนี้
“เธอกล้าพูด ที่เธอไม่รับโทรศัพท์ฉันแล้วบล็อกฉัน ไม่ใช่ตอนอยู่กับหยวนจุนหลิน?” หลังจากเย่ซือเฉินได้รับรูปภาพภาพนั้นแล้วก็โทรหาเธอ ตอนนี้เธอกำลังอยู่กับหยวนจุนหลินแน่ๆ
จุดนี้ เขาไม่สามารถยอมรับได้
เวินลั่วฉิง “……”
เธอพึ่งมาถึงสโมสร ถังจื่อโม่ก็ตามเข้า จากนั้นถังจื่อโม่ก็หยิบโทรศัพท์ของเธอไป ดังนั้น เย่ซือเฉินพูดได้ไม่ผิด ไม่รับโทรศัพท์ แล้วบล็อกเขา คือตอนที่เธอกำลังอยู่กับหยวนจุนหลิน
แต่ว่า เขารู้ได้ยัง?
หรือว่า เขาใส่เครื่องดับฟังอยู่บนตัวของเธอ?
แต่ว่าความคิดนี้แค่ผ่านแวบมา ในไม่ใช่เธอก็คัดค้านในใจ เธอรู้ว่าเย่ซือเฉินไม่มีทางทำแบบนั้น
“คุณสามี พวกเรายืนอยู่หน้าบ้านคนอื่นแบบนี้เหมือนจะไม่ดีมั้ง หรือว่า เรากลับก่อนดีไหม” มือของเวินลั่วฉิงควงแขนของเขา มองไปทางเขา รอยยิ้มเบิกบานเป็นพิเศษ
เวินลั่วฉิงรู้ เธออยากจะปกป้องถังจื่อโม่ เรื่องนี้ต้องพูดได้ไม่ชัดเจนแน่ๆ ฉะนั้น เธออยากจะเปลี่ยนวิธีการใหม่
คำว่าคุณสามีของเธอหวานๆ อ่อนๆ สามารถหลอมละลายเข้าไปในใจของคน
ความโกรธของคุณชายสามเย่หายไปหมดแล้ว แต่ยังคงทำตัวทำสีหน้าที่ดุร้าย “บัญชีนี้เรากลับไปคิดดีๆ ที่บ้าน”
ถึงแม้เขาจะไม่โกรธเธอแล้ว แต่ว่าเรื่องนี้ก็ต้องพูดคุยให้ชัดเจน
“อื้ม อื้ม ไปเถอะ” เวินลั่วฉิงสูดหายใจลึก ขอแค่สามารถพูดคุยได้ก็ดี พอถึงบ้าน เธอกล่อมเขาดีๆ น่าจะไม่มีเรื่องอะไรแล้ว
แต่ว่า พอนึกถึงสถานการณ์ในเมื่อวานตั้งแต่ตอนเย็นถึงกลางคืน เวินลั่วฉิงก็ยังมีความกลัว……
แต่ว่าเพื่อลูก เธอได้แต่เสียสละตัวเองหน่อย
“ไป กลับบ้าน” เย่ซือเฉินจับเอวของเวินลั่วฉิง พาเธอไปยังข้างๆ รถ เปิดประตูรถออก เขาให้เวินลั่วฉิงขึ้นรถก่อน
เวินลั่วฉิงไม่ได้ปฏิเสธเลย เธอหวังว่าจะสามารถรีบออกจากที่นี่ แต่ว่า ขณะนี้เจ้าเด็กถังจื่อโม่ยังยื่นอยู่ข้างๆ
ครั้งนี้ถังจื่อโม่ไม่ได้ตั้งใจหลบเย่ซือเฉิน เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าหวังว่าเย่ซือเฉินจะมองเห็น
หลังจากที่เย่ซือเฉินปิดประตูให้เธอแล้ว ก็อ้อมไปอีกทางหนึ่ง
เวินลั่วฉิงเห็นแล้ว ทางที่เย่ซือเฉินหันไปในตอนนี้คือทางที่เจ้าเด็กถังจื่อโม่กำลังยืนอยู่พอดี
ขอแค่เย่ซือเฉินเงยหน้าขึ้น แวบตาเดียวก็สามารถเห็นถังจื่อโม่ได้
ลูกน้อยของบ้านเธอน่ารักขนาดนั้น สวยขนาดนั้น เป็นที่น่าสนใจขนาดนั้น ไม่มีเหตุผลที่เย่ซือเฉินจะมองไม่เห็น
แววตาของเวินลั่วฉิงได้ตามดูเย่ซือเฉินตลอดเวลา เธอเห็นเย่ซือเฉินเงยหน้าขึ้น จากนั้นก็มองไปทางที่ถังจื่อโม่ยืนอยู่
เวินลั่วฉิงเห็นใบหน้าที่ทำเป็นเท่ของเจ้าเด็กถังจื่อโม่มีกลับความตื้นตันเพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัดเจน อื้ม ดังนั้นเห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าวันนี้เจ้าเด็กถังจื่อโม่ตั้งใจมาเจอเย่ซือเฉิน
แบบนี้ก็ดี สองพ่อลูกก็คงจะรู้จักกันแล้ว
เธอคิดอยู่ว่า เย่ซือเฉินคงจะมองถังจื่อโม่ออกอยู่มั้ง ถังจื่อโม่ในตอนนี้ยิ่งอยู่ก็ยิ่งเหมือนเย่ซือเฉินแล้ว
คนอื่นพูดว่าเลือดข้นกว่าน้ำ พวกเขาเป็นถึงพ่อลูกกันเลย ถึงแม้ว่าหน้าตาจะไม่ค่อยคล้ายกัน เย่ซือเฉินเห็นถังจื่อโม่แล้ว จะต้องมีความรู้สึกสนิทสนมแน่นอน!!!
อีกอย่าง รถของตระกูลถังก็อยู่ข้างๆ เย่ซือเฉินรู้จักรถของตระกูลถัง
เวินลั่วฉิงเห็นถึง แววตาของเย่ซือเฉินที่มองไปทางถังจื่อโม่ไม่มีผิดแล้ว เวินลั่วฉิงรู้สึกว่า แววตาจุดโฟกัสของคุณชายสามเย่ในตอนนี้น่าจะเป็นถังจื่อโม่
วินาทีนี้ ในใจของเวินลั่วฉิงก็อดตื้นตันไม่ได้เลย ไม่รู้ว่าหลังจากที่เย่ซือเฉินรู้จักถังจื่อโม่แล้วจะมีการตอบสนองยังไง
เขาจะตื้นตันไหม?
เขาจะดีใจไหม?
เขาคงจะประหลาดใจมากสินะ?
ไม่รู้ว่าจะทำให้เขาตกใจไหม?
ริมฝีปากของเวินลั่วฉิงอดโค้งขึ้นไม่ได้
และแล้ว วินาทีต่อไป คุณชายสามเย่กลับเก็บสายตาของเขา แล้วเปิดประตูรถ ขึ้นรถมา
“เย่ซือเฉิน เมื่อกี้นายไม่เห็น…..” เวินลั่วฉิงอึ้งไปเลย อึ้งไปเลยจริงๆ เมื่อกี้เขามองไปทางถังจื่อโม่แล้วแท้ๆ แต่กลับไม่มีการตอบสนองใดๆ?
หรือว่าเขาไม่เห็นเจ้าเด็กถังจื่อโม่หรอ?
“เห็นอะไร?” คุณชายสามเย่มองไปทางเธอ ขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย พูดประโยคไปครึ่งหนึ่งหมายความว่าอะไร?
เขาเห็นอะไร? เธอหวังว่าเขาจะเห็นอะไร?
อีกอย่างเมื่อกี้เธอเรียกเขาว่าคุณสามีแท้ๆ ตอนนี้กลับเปลี่ยนเป็นเย่ซือเฉินแล้ว!
เขาฟังแล้วไม่พอใจมาก นี่เธอเห็นว่าเขาหายโมโหแล้ว ท่าทีก็เปลี่ยนทันที ผู้หญิงคนนี้ช่างทำให้คนโมโหจนตายจริงๆ!!
