เปลี่ยนสิ่งที่เธอรักที่สุดเร็วจังเลย
ร่างกายเย่ซือเฉินแข็งค้าง หัวใจเต้นกระตุกอีกครั้ง ได้ฟังคำพูดของเธอ ทำให้เขารู้สึกเหมือนมีอะไรชนหัวใจเขาแรงๆ หัวใจของเขาราวกับมีอะไรพลิกผันขึ้นมา
เลขาหลิว“……”
ฮ่า ลูกบ้านไหนกันแน่ ทำไมน่ารักอย่างนี้？
ถ้าเขาไปซื้อไอศกรีมให้เด็กคนนี้ เด็กคนนี้จะบอกว่ารักเขามากที่สุดหรือเปล่า？
“หนูจ๋า อาไปซื้อไอศกรีมให้หนูนะครับ”เลขาหลิวมองหน้าถังจื่อซีด้วยรอยยิ้ม ชนิดที่เห็นได้ฟันไม่เห็นตาแล้ว ทำหน้ารอคอย รอคอย‘ท่าที’ของถังจื่อซี
“อืม อาไปเลย”เด็กน้อยถังจื่อซีมองหน้าเลขาหลิวแวบหนึ่ง จากนั้นก็โบกมือ ท่วงท่านี้เหมือนกำลังไล่ยุงไม่มีผิด
เลขาหลิว“……”
สองมาตรฐานชัดๆ ถึงหน้าตาเขาจะไม่ดีเท่าประธาน แต่สาวน้อยโลลิก็รังเกียจเขาอย่างนี้ไม่ได้นะ
หน้าตาเขาก็ไม่ได้แย่เสียหน่อย
อีกอย่าง คนที่ไปซื้อไอศกรีมให้เธอคือเขา ไม่ใช่ท่านประธาน สาวน้อยโลลิประมวลสถานการณ์ผิดพลาดแล้ว
คุณชายสามเย่เห็นท่าทีของถังจื่อซีก็อดหัวเราะไม่ได้ เขาคิดว่าเด็กคนนี้มีนิสัยสดใสร่าเริง ทำตัวสนิทใกล้ชิดกับทุกคน แต่ตอนนี้ดูแล้วเห็นทีจะไม่ใช่
เบบี้คนนี้เหมือนจะทำตัวสนิทใกล้ชิดกับเขาเป็นพิเศษ ซึ่งทำให้คุณชายสามเย่รู้สึกชื่นบานอย่างยิ่ง
“เลขาหลิว คุณไม่ต้องไป ผมพาเธอไปเอง”จากนั้นคุณชายสามเย่ก็เรียกเลขาหลิวให้หยุด
คุณชายสามเย่ยุ่งมาก งานในบริษัทตระกูลเย่กรุ๊ปก็ไม่น้อยแล้ว เขายังมีธุรกิจของตัวเองอื่นๆอีกเยอะ ถึงแม้ปกติเขาจะไม่ไปบริหารด้วยตัวเอง แต่เขาจะเป็นคนตัดสินใจเรื่องใหญ่ๆทั้งหมด
ช่วงนี้เนื่องจากเรื่องของเวินลั่วฉิง เขาเลยไม่ได้ไปทำงานต่างถิ่น ประชุมผ่านทางวิดีโอคอลทุกครั้ง อีกสักครู่ เขาจะมีประชุมสำคัญผ่านทางวิดีโอคอล ซึ่งเวลาใกล้จะถึงแล้ว
ทว่าเขาไม่อยากจากไป เขาอยากอยู่ต่อกับเด็กคนนี้ เขาเองก็ไม่รู้ว่าวันนี้ตัวเองเป็นอะไรไป
อาจเป็นเพราะเด็กคนนี้น่ารักมากล่ะมั้ง
เลขาหลิว“……”
ตอนแรกเขาถูกสาวน้อยโลลิรังเกียจ ต่อมาก็ถูกประธานของเขารังเกียจอีก เขาทำอะไรผิดกันแน่？！
แค่ซื้อไอศกรีมหนึ่งแท่งไม่ใช่เหรอ？หรือแม้แต่ไอศกรีมหนึ่งแท่งเขาก็ซื้อไม่ได้เรื่อง？
“ไป พวกเราไปซื้อไอศกรีมกัน”คุณชายสามเย่กับถังจื่อซีไม่ได้สนใจเลขาหลิว คุณชายสามเย่จูงถังจื่อซีไปซื้อไอศกรีม
ทุกคนต่างตะลึงงัน ท่านประธานไปซื้อไอศกรีมให้กับเด็กที่ไม่รู้โผล่ออกมาจากไหน เด็กที่ไม่รู้ว่าเป็นลูกเต้าเหล่าใคร
ท่านประธานยังมีรอยยิ้มเต็มหน้าด้วย
ทุกคนต่างรู้สึกว่าตัวเองตาลาย
คนนี้ยังเป็นประธานที่เมื่อกี้ทำให้พวกเขาตกใจกลัวจนไม่กล้าแม้แต่หายใจแรงๆอยู่หรือไม่
จุดนี้อยู่ไม่ห่างจากเคาน์เตอร์ขายไอศกรีม คุณชายสามเย่จูงถังจื่อซีไป แล้วให้เธอเลือกเองหนึ่งอัน
ถังจื่อซีเลือกรสสตรอเบอร์รี่ของโปรดของเธอ
คุณชายสามเย่รับไอศกรีมมา จากนั้นก็ยื่นให้ถังจื่อซี
ถังจื่อซีรับไอศกรีมมาก็ไม่ได้รีบกินแต่อย่างใด เธอโบกมือให้เย่ซือเฉิน
เย่ซือเฉินชะงัก เข้าใจความหมายของเธอ จากนั้นก็ย่อตัวลงอยู่ตรงหน้าเธอ “อะไรเหรอ？”
ถังจื่อซีโน้มตัวเข้าไปหอมที่แก้มเขาหนึ่งครั้ง“ขอบคุณค่ะคุณอา หนูรักคุณอาที่สุดเลย”
แค่เวลาสั้นๆไม่กี่นาที คุณชายสามเย่เลื่อนขั้นเป็นรักที่สุด รักที่สุดแล้ว
คาดว่าตอนนี้เด็กน้อยถังจื่อซีลืมหม่ามี้สุดที่รักไปแล้ว แน่นอนพี่ชายสุดที่รักก็ทิ้งไปอยู่ด้านหลังแล้วเช่นกัน
ร่างกายเย่ซือเฉินแข็งค้าง หัวใจเต็นระรัวนิดๆ การเต้นของหัวใจนั้นชัดเจนมาก เขาไม่เคยถูกเด็กหอมแก้มมาก่อน มันเป็นครั้งแรกอย่างแน่นอน ความรู้สึกนี้วิเศษเหลือเกิน
เลขาหลิวมองตาค้าง โอ้พระเจ้า ท่านประธานของเขาถูกหอมแก้มเสียดื้อๆอย่างนี้เลย？
คุณนายเห็นแล้วจะหึงไหม？
