“ผู้ชาย? หรือว่าผู้หญิง?” จู่ๆ ริมฝีปากของถังหลินค่อยๆ โค้งงอขึ้น คำพูดประโยคนั้นมีอารมณ์ที่แปลกๆ แฝงอยู่
หลินเป้ยคือคนที่ฉลาด แค่แวบเดียวก็เข้าใจความหมายของเขาแล้ว ความหมายของเขาคือบอกว่าตอนนี้เธอกำลังเป็นหญิงที่ปลอมตัวเป็นชาย ไม่มีใครรู้ว่าเธอเป็นผู้หญิงดังนั้น หากเธอชอบผู้ชายคนหนึ่ง ไม่เหมาะสมแน่นอน แต่ว่าก็เป็นไปไม่ได้ที่เธอจะชอบผู้หญิง
ไม่พูดไม่ได้เลยว่า ถังหลินฉลาดมากจริงๆ!!
“ฉันแอบชอบเขา ฉันแอบชอบเขามานานแล้ว” สมองของหลินเป้ยหมุนเร็วมาก ดังนั้นก็ตอบเร็วมาก เธอไม่สามารถชอบแบบโจ่งแจ้งได้ แต่ว่าสามารถแอบชอบได้
ถังหลินได้ยินคำพูดนี้ของเธอแล้ว สีหน้าดูแย่ลงอย่างเห็นได้ชัดเจน
“ดังนั้น ฉันไม่มีทางแต่งงานกับนาย” หลินเป้ยรีบพูดเสริมอีกหนึ่งประโยค “เพราะว่าฉันไม่ชอบนาย และฉันก็ไม่มีทางชอบนาย”
“ถึงแม้จะเป็นแบบนี้ งานแต่งนี้ก็ต้องแต่ง” ในแววตาของถังหลินมีความเย็นชาที่น่ากลัว เรื่องนี้ไม่มีพื้นที่ให้พูดเจรจาเลย!!
ในเมื่อเขาเอาเธอแล้ว งั้นเขาก็จะสู่ขอเธอ การเป็นผู้ชายคนหนึ่ง หน้าที่แบบนี้ เขาจำเป็นต้องมี
ดังนั้นงานแต่งนี้จำเป็นต้องแต่ง!
“ถังหลิน นายไม่พูดเหตุผลเลย ฉันพูดแล้วว่าฉันไม่อยากแต่งงานกับนาย หรือว่านายยังอยากบังคับให้ฉันแต่งหรอ?” หลินเป้ยฟังคำพูดของเขาแล้ว โมโหจนเกือบจะกระโดดขึ้นมา เธอพูดคำพูดนี้มาถึงขั้นนี้แล้ว ถังหลินยังบอกว่าจะแต่งงาน?
“อย่าพูดว่าบังคับ ถึงแม้ว่าจะเป็นการลักพาตัว ฉันก็จะลักพาตัวเธอไปแต่งงาน” ถังหลินได้ยินคำพูดของเธอแล้ว จู่ๆ ก็ยิ้ม แต่ว่ารอยยิ้มนั้นไม่ค่อยมีความสุขเลย
หลินเป้ย “…….”
เขาพูดอะไร? ความหมายของเขาคือ หากเธอไม่ยอมแต่งงานด้วย เขาก็จะลักพาตัวเธอไปแต่งงาน?
เขา? ทำไมเขาถึงเป็นแบบนี้
“ถังหลิน ฉันจะบอกนายอย่างชัดเจนนะ ฉัน ไม่มีทางแต่งงานกับนาย” หลินเป้ยในขณะนี้ก็โมโหมากแล้ว ไม่พูดคุยเหตุผลกับเขาแล้ว เพราะว่าเธอรู้ พูดเหตุผลกับถังหลิน ก็คือการสีซอให้ควายฟัง
ในเมื่อเขาดื้อด้านขนาดนี้ งั้นเธอก็ดื้อด้านกับเขาจนจบเลย
เธอไม่เชื่อหรอกว่า เธอไม่อยากแต่งงาน ถังหลินจะยังสามารถบังคับให้เขาแต่งงานกันได้?
เธอ หลินเป้ย ไม่ได้รังแกง่ายขนาดนั้น
“เรื่องนี้เกรงว่าเธอจะไม่สามารถตัดสินได้” ถังหลินมองดูเธอ ริมฝีปากดูเย็นชายิ่งขึ้นเยอะมาก เรื่องอื่นสามารถพูดเจรจาได้ แต่ว่าเรื่องนี้ไม่มีพื้นที่ให้พูดเจรจาเลย
“งั้นเราก็มาดูกัน” ขณะนี้นิสัยน้อยๆ ของหลินเป้ยก็ขึ้นมาแล้ว เธอจะลองดูว่า ถังหลินจะสามารถบังคับเธอได้ถึงขั้นไหน
เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่า ขณะนี้หลินเป้ยสู้กับเขาขึ้นมาแล้ว อีกอย่างยังตัดสินใจสู้กับเขาจนจบด้วย
ก็ลองมาดูว่าตอนจบใครจะชนะ!!
“งั้นมาดูกัน?” ถังหลินได้ยินประโยคนี้ของเธอแล้ว ก็ยักคิ้วอย่างชัดเจน นี่เป็นครั้งแรกเลยที่มีคนกล้าพูดแบบนี้กับเขา อีกอย่างยังเป็นผู้หญิงคนหนึ่งอีกด้วย
“ได้ งั้นก็มาดูกัน” ถังหลินมองไปทางเธอ แววตามีรอยยิ้มแฝงอยู่อ่อนๆ ผู้หญิงคนนี้กล้ามากจริงๆ เขาเองก็รู้ เธอฉลาดมาก ความคิดก็ไม่น้อย เขาจะลองดูว่า เธอจะสามารถเล่นอะไรออกมาได้
“ถังหลิน ฉันจะบอกนายนะ หากนายกล้าเปิดเผยตัวตนของฉัน ฉันไม่มีทางให้อภัยนายแน่ๆ” หลินเป้ยสบตากับแววตาที่ยิ้มอยู่ของถังหลิน ในใจแอบตกใจเล็กน้อย ตอนนี้จุดที่เธอกลัวก็คือจุดนี้ เธอกลัวว่าตัวตนของเธอจะถูกเปิดเผย
ถังหลินมองดูเธอ เม้มที่ริมฝีปาก ไม่ได้พูดอะไร ราวกับว่ากำลังคิดอะไรอยู่
ถังหลินรู้ดี หากไม่เปิดเผยตัวตนของเธอ เขาก็ไม่สามารถสู่ขอเธอ แต่ว่าฟังคำขู่ของเธอในตอนนี้แล้ว ในใจของเขาก็เริ่มเกิดความลังเล
นอกจากเรื่องงานแต่งนี้ที่ไม่สามารถพูดเจรจาได้ เรื่องอื่นก็ยังสามารถพูดเจรจาได้ เธอไม่อยากให้เขาเปิดเผยตัวตนของตัวเอง เขาก็ให้ความเคารพเธอ ไม่เปิดเผย
แต่ว่า เขาจะให้เธอเปิดเผยตัวตนของตัวเอง
“ถังหลิน นายได้ยินหรือเปล่า?” เห็นเขาไม่ได้พูดอะไร ในใจของหลินเป้ยก็เริ่มมีความกระวนกระวาย เรื่องนี้สำหรับเธอสำคัญมาก เรื่องนี้ห้ามทำขอไปที
“ฉันตอบตกลงเธอจะมีข้อดีอะไร?” ถึงแม้ว่าถังหลินจะตัดสินใจแล้วว่าจะไม่เปิดเผยตัวตนของเธอ แต่ว่าไม่ได้บอกกับเธอ เขามองดูเธอ ในแววตามีรอยยิ้มที่แปลกๆ ผ่านไป
“อะไร? ข้อดีอะไร?” หลินเป้ยอึ้งไปเลย? เธอสามารถให้ข้อดีอะไรกับเขา “ฉันช่วยนายยืนยันความบริสุทธิ์ของนายแล้วไม่ใช่แล้ว?”
นี่น่าจะเป็นข้อดีที่ใหญ่ที่สุดสำหรับเขาแล้วแหละ
“ฉันรู้ ฉันไม่ได้หมายถึงแบบนี้” แววตาของถังหลินยังคงมองเธออยู่ตลอดเวลา รอยยิ้มที่อยู่ในแววตายิ่งอยู่ก็ยิ่งเข้มขึ้น
เขารู้สึกว่า บางเวลาเจ้าเด็กนี่ก็ไหวพริบดีมาก แต่ว่าบางทีก็ดูซื่อๆ บื้อๆ
แต่ว่า น่ารักมากๆ เลย
หลินเป้ยมองดูเธอ กะพริบตาแล้วกะพริบตาอีก เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าไม่เข้าใจ
ถังหลินยกมือขึ้น นิ้วของเขาชี้ไปทางริมฝีปากของเธอ แล้วชี้มาทางตัวเขาเอง ความหมายชัดเจนมากๆ แล้ว
หลินเป้ย “……”
ให้ตายเถอะ เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่าเนี่ย
ปกติถังหลินดูอารมณ์คงที่มาก เขากลับ กลับให้เธอจูบเขา?!
ทำไมเธอถึงต้องจูบเขา!
เธอไม่จูบเขาหรอก?!
“ทำไม? ไม่ยอม?” ถังหลินมองดูใบหน้าที่โกรธของเธอ ริมฝีปากอดยิ้มโค้งขึ้นไม่ได้ จู่ๆ เขาก็พบว่า การแกล้งเธอเป็นเรื่องที่สนุกเรื่องหนึ่ง
ปกติแล้วถังหลินเป็นคนที่มั่นคงมาก แต่ว่าเขารู้สึกว่าการที่แกล้งผู้หญิงของตัวเองแบบนี้ ไม่ได้มีอะไรที่ไม่ดี
“ฉันยอม……” หลินเป้ยมองดูเธอ กัดฟันในที่เงียบ เธอตั้งใจดึงน้ำเสียงให้ยาว จากนั้นก็พูดเสริมอีกประโยคหนึ่งว่า “ก็แปลกสิ!!”
นี่ยังต้องถามอีกหรอ? แน่นอนว่าเธอไม่ยอมจูบเขาอยู่แล้ว ไม่ยอม ไม่ยอมมากๆ
“จูบฉัน หรือว่าให้ฉันไปเปิดเผยตัวตนเธอในตอนนี้ เธอเลือกมาอันหนึ่ง” ถังหลินรู้ว่าสิ่งที่เธอกังวลที่สุดคืออะไร ดังนั้น เขารู้สึกว่าไม่ใช่จุดนี้ให้เกิดประโยชน์ ช่างน่าเสียดายจริงๆ
พูดตามความจริง ริมฝีปากของเธอนุ่มมาก จูบขึ้นมาแล้วรู้สึกดีมากจริงๆ
คืนนั้นเขาถูกคนวางยาแล้ว อาจจะเพราะว่าไม่ค่อยชัดเจน แต่ว่าเมื่อคืน เพื่อที่เธอจะขังเขาไว้นอกประตู ตั้งใจอ่อนเขาก่อน จูบเขาก่อน
ความรู้สึกแบบนั้นดีมาก ทำให้เขาคิดถึงมาก……
อื้ม คิดถึงมากๆ และหวังไว้มาก ถังหลินมองดูเธอ แววตาคู่หนึ่งดูอึมครึมลงทันที
“นาย?” หลินเป้ยโมโหจนกัดฟัน คนคนนี้ทำไมถึงหน้าด้านเจ้าเล่ห์แบบนี้ กลับกล้ามาข่มขู่เธอแบบนี้?
“ฉันให้เวลาเธอเลือกสามวินาที……” แต่ว่าความเจ้าเล่ห์หน้าไม่อายของถังหลินไม่เพียงแค่มีเท่านี้ มองดูภาพที่เขากัดฟัน เขายิ่งมีข้อแม้เพิ่มขึ้นมาอีก
หลินเป้ยเบิกตาโตทั้งสองดวง มองเขาด้วยความอึ้ง คนคนนี้? ทำไมคนคนนี้ถึงเป็นแบบนี้?
ทำไมเขาถึงเกินไปขนาดนี้ได้?
วินาทีนี้ หลินเป้ยอยากจะกัดเขาตาย กัดเขาตายไปเลย ไม่ออมมือแน่ๆ
“หนึ่ง…….” แต่ว่าถังหลินกลับเริ่มนับเวลานี้ เขาก็แค่ไม่อยากจะให้เวลาเธอได้คิดมาก
หลินเป้ยโมโหจนจะอ้วก รอยโค้งที่อยู่ตรงหน้ายิ่งอยู่ยิ่งชัดเจน
ขณะนี้ ถังหลินยืนอยู่ข้างหน้าของเธอ ระยะห่างระหว่างพวกเธอห่างไม่ถึงเมตร เขาสามารถมองเธอได้อย่างชัดเจน
