“ของที่เย่ซือเฉินอยากประมูล พวกเราต้องแย่งมาให้หมด หากเย่ซือเฉินไม่ได้ประมูลเยอะ พวกเราก็ประมูลกับคนอื่นแบบสุ่มๆเพิ่มอีกหลายชิ้นได้เลยครับ”เมื่อเทียบกับความตกตะลึงของฉู่หลิงเอ๋อ เด็กน้อยถังจื่อโม่ใจเย็นมากๆ พูดประโยคนี้ออกมาอย่างไม่ยินดียินร้าย
“แคร่ก แคร่ก……”ฉู่หลิงเอ๋อสำลักน้ำลายตัวเอง“ประมูลสุ่มๆเพิ่มอีกหลายชิ้น？จื่อโม่สุดที่รักจ้ะ ที่ผมประมูลสุ่มๆ ราคาไม่ได้น้อยๆเลยนะ ไม่แน่ว่าขายทั้งบริษัทเวินซื่อกรุ้ปก็ไม่พอ”
“บอกแล้วว่าพวกเราไม่ต้องจ่ายเองไงครับ กังวลทำไมครับ”ถังจื่อโม่ใจเย็นยิ่งนัก ไม่กระวนกระวายเลยสักนิด
ฉู่หลิงเอ๋ออยากเอ่ยปากพูด ทว่าเวลาเดียวกัน เวทีประมูลก็มีแสงไฟสว่างขึ้นกะทันหัน เห็นได้ชัดว่าการประมูลกำลังจะเริ่มได้
ฉู่หลิงเอ๋อจึงกล้ำกลืนคำพูดลงคอ ถึงแม้ยังรู้สึกกังวลอยู่บ้าง แต่เมื่อนึกถึงได้ว่าจื่อโม่เป็นเด็กฉลาดปราดเปรื่อง เห็นจื่อโม่มีแนวทางในใจแล้ว หรือว่าเธอไม่ควรกังวลเกินไป
ในเวลาเดียวกัน ภายในห้องวีไอพีระหว่างถังจื่อโม่กับเย่ซือเฉิน
“หัวหน้าน้อยครับ คุณหนูถังไม่ได้มากับคุณชายสามเย่ครับ”อะเฉียงรู้ว่าหัวหน้าน้อยของตนมาที่นี่เพื่ออยากเจอหน้าคุณหนูถัง ตอนนี้คุณหนูถังไม่มา หัวหน้าน้อยคงผิดหวังน่าดู？
“ผมไม่ได้ตาบอด เห็นอยู่”บัดนี้อารมณ์หัวหน้าน้อยไม่ดีจริงๆ อุตส่าห์ดิ้นรนเข้ามาแต่กลับไม่อาจบรรลุเป้าหมายได้ อารมณ์ดีถึงจะแปลก
“หัวหน้าน้อยครับ หรือพวกเรากลับกันเลยครับ？”อะเฉียงรู้ว่าเจ้านายตัวเองไม่ค่อยมีความอดทนสักเท่าไหร่ และไม่สนใจการประมูลซื้อของอย่างนี้ด้วย ยิ่งไม่สนใจเรื่องวัตถุโบราณเลยสักนิด
ในเมื่อคุณหนูถังไม่มา เกรงว่าหัวหน้าน้อยจะทนอยู่ต่อไม่ไหวแล้ว
“ในเมื่อมาแล้วก็อย่ารีบร้อนกลับไปเลย ดูก่อน”ทว่ากลับทำให้อะเฉียงประหลาดใจ วันนี้หัวหน้าน้อยมีความอดทนสูงมาก
“หัวหน้าน้อยมีแผนจะทำอะไรครับ？”อะเฉียงรู้ว่าเจ้านายตนไม่ใช่คนมีความอดทน ตอนนี้หัวหน้าน้อยอยู่ต่อคงต้องมีแผนอะไรบางอย่างเป็นแน่
“หัวหน้าน้อยครับ หัวหน้ากำลังโมโหท่านอยู่นะครับ ช่วงนี้พวกเราสงบเสงี่ยมหน่อยก็ดีครับ”อะเฉียงกลัวว่าหัวหน้าน้อยจะก่อเรื่องอะไรอีก ถ้าเกิดว่าทำให้หัวหน้าโกรธอีก หัวหน้าน้อยคงต้องฉิบหายแน่
“เขาเห็นคุณหนูถังเป็นหัวแก้วหัวแหวนของตัวเอง ผมไม่เป็นอริกับคุณหนูถังก็สิ้นเรื่องแล้ว วางใจเถอะ”หัวหน้าน้อยไม่เห็นด้วยเขารู้จักนิสัยตาเฒ่าดี ตาเฒ่าชอบปกป้องคนรอบข้างของตัวเองเป็นอย่างมาก
ตอนนี้ตาเฒ่าปกป้องคุณหนูถัง เขาไม่บาดหมางกับคุณหนูถังก็ไม่เป็นปัญหาแล้ว
สำหรับเย่ซือเฉินเหรอ？
อย่างไรเสียก็ว่างอยู่ ในเมื่อมาแล้วก็ต้องทำอะไรบ้าง
หากตาเฒ่าสืบสาวขึ้นมาจริงๆ ถึงเวลาเขาก็บอกว่าเพื่อหยั่งเชิงความสามารถของเย่ซือเฉิน
“แต่ถ้าหากหัวหน้าน้อยเป็นปรปักษ์กับคุณชายสามเย่ แล้วคุณหนูถังโกรธจนมาคิดบัญชีกับหัวหน้าน้อยขึ้นมา จะทำยังไงครับ？”อะเฉียงนึกถึงความสัมพันธ์ของคุณหนูถังกับคุณชายสามเย่ รู้สึกว่าอาจเป็นอย่างนี้ได้
“งั้นก็ดีเลย ผมรอให้เธอมาหาผม”ทันใดนั้นแววตาหัวหน้าน้อยทอแสงสว่างเจิดจ้า น้ำเสียงมีความตื่นเต้นดีใจหลายส่วน
“หัวหน้าน้อยครับ คุณหนูถังไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไปนะครับ อีกทั้งตอนนี้หัวหน้าปกป้องคุณหนูถังอย่างเห็นได้ชัด คุณแน่ใจหรือครับว่าถึงเวลาจะรับมือไหวครับ？”อะเฉียงร้อนใจแทนหัวหน้าน้อยของตัวเองจริงๆ ลำพังคุณหนูถังก็เก่งกาจมากแล้ว ที่สำคัญกว่าก็คือตอนนี้หัวหน้าปกป้องคุณหนูถังอย่างฉายชัด ละทิ้งหัวหน้าน้อย
หากหัวหน้าน้อยกับคุณหนูถังขัดแย้งกันจริงๆ ถึงเวลาหัวหน้าต้องช่วยคุณหนูถังอย่างแน่นอน ซึ่งเป็นเรื่องที่ไม่ต้องสงสัยเลย
หัวหน้าน้อยอาจไม่ใช่คู่ต่อสู้ของคุณหนูถังก็เป็นได้ บวกกับการปกป้องจากหัวหน้า ถึงเวลานั้นหัวหน้าน้อยต้องเจอศึกหนักแน่
“รับมือไม่ไหว？”หัวหน้าน้อยยกคิ้วขึ้น“คนหรือเรื่องที่ทำให้มู่เฉิงอย่างผมรับมือไม่ไหวมีไม่มากนัก”
หัวหน้าน้อยพูดได้เผด็จการมาก อะเฉียงมองหัวหน้าน้อยด้วยแววตานับถือ เวลาหัวหน้าน้อยเอาจริงเอาจังขึ้นมาก็เก่งกาจมาก
“ดังนั้น ยิ่งรับมือไม่ไหว ผมก็ยิ่งต้องท้าทาย หากคุณหนูถังมีความสามารถที่จะตีผมให้ตายได้……งั้นผมตายก็ได้ ผมยินดี”ทว่าประโยคต่อมาของหัวหน้าน้อยกลับเปลี่ยนในชั่วพริบตา
มุมปากอะเฉียงกระตุก ไม่รู้ควรพูดเช่นไรไปชั่วขณะ
ภายในห้องวาดภาพของซ่างกวนหง
“หัวหน้าครับ หัวหน้าน้อยไปที่สมาคมประมูลหงเยว่ครับ”ผู้ดูแลจ้งมีแหล่งข่าวที่แม่นยำมาโดยตลอด ช่วงนี้คอยจับตามองหัวหน้าน้อยเป็นพิเศษ ดังนั้นจึงรู้ความเคลื่อนไหวของหัวหน้าน้อยเป็นอย่างดี
“เขาไปที่สมาคมประมูลหงเยว่？”ซ่างกวนหงหยุดวาดรูป“เขาไม่เคยสนใจของพวกนั้นนี่นา”
ผู้ดูแลจ้งได้ยินคำพูดของหัวหน้าตัวเอง พลางอดกระตุกมุมปากไม่ได้ หัวหน้าน้อยไม่เพียงแต่ไม่ชอบของพวกนั้น หัวหน้าน้อยยังไม่หวงแหนทะนุบํารุงวัตถุโบราณอีกด้วย
ขวดหยกที่ราคาไม่เบา หัวหน้าน้อยก็นำมาใส่ดอกไม้ ภาพวาดโบราณที่มีราคามหาศาลหัวหน้าน้อยก็นำมาเป็นผ้าปูโต๊ะ
สรุปก็คือในสายตาหัวหน้าน้อย ไม่เคยมีวัตถุโบราณเป็นของหายาก เป็นของล้ำค่าเลย
ดังนั้นการที่หัวหน้าน้อยไปที่สมาคมประมูลหงเยว่ ไม่ต้องเดาก็รู้ว่ามีเป้าหมายอื่น
“วันนี้เย่ซือเฉินก็ไปที่สมาคมประมูลหงเยว่ด้วยครับ หัวหน้าน้อยน่าจะไปเพราะเย่ซือเฉินครับ”ด้วยความสามารถของผู้ดูแลจ้ง เรื่องการสืบข้อมูลเช่นนี้ก็ทำได้อยู่แล้ว
“เขาไม่ได้ไปเพราะเย่ซือเฉิน เขาไปเพราะคุณหนูถัง”มุมปากซ่างกวนหงโค้งขึ้นเล็กน้อย เขาเลี้ยงมู่เฉิงจนเติบใหญ่ จึงรู้จักนิสัยมู่เฉิงดี
“แต่คุณหนูถังไม่ได้ไปที่สมาคมประมูลหงเยว่ครับ และหัวหน้าน้อยก็ไม่ได้ออกมา ดังนั้นผมกังวลว่าหัวหน้าน้อยจะ……”ผู้ดูแลจ้งเข้าใจหัวหน้าน้อยท่านนี้ดี
“อะจ้ง นายคิดว่าเมื่อมู่เฉิงดวลกับเย่ซือเฉิน ใครได้เปรียบกว่ากัน？”ซ่างกวนหงไม่ได้วิตกกังวล แต่กลับคาดหวังเล็กน้อย
“อันนี้ก็บอกไม่ถูกครับ”ดวงตาผู้ดูแลจ้งประกายระยิบระยับ วันนั้นหัวหน้าน้อยเล่าถึงความสัมพันธ์ระวห่างเย่ซือเฉินกับคุณหนูถังเขาจึงไปสืบเรื่องของเย่ซือเฉินมาบ้าง พบว่าเย่ซือเฉินคนนี้ไม่ธรรมดาเลย
มิน่าล่ะถึงได้โดนใจคุณหนูถัง
แน่นอน ถึงแม้หัวหน้าน้อยจะทำตัวเหลวไหลบ้างเป็นครั้งคราว แต่ก็เก่งเรื่องงานมาก ไม่เช่นนั้นหลายปีมานี้หัวหน้าน้อยคงไม่บริหารองค์กรโกสต์ซิตี้ได้ดีเพียงนี้หรอก
หากหัวหน้าน้อยปะทะกับเย่ซือเฉิน？
ก็บอกยากว่าใครจะแพ้ใครจะชนะ
“ปล่อยเขาทำตามใจชอบเลย”มุมปากซ่างกวนหงยกโค้งขึ้นเผยรูปเรเดียนที่แปลกประหลาดหลายส่วน
“หัวหน้าครับ คุณจะใช้หัวหน้าน้อยไปหยั่งเชิงความสามารถของเย่ซือเฉินเหรอครับ？”ผู้ดูแลจ้งทายความคิดของหัวหน้าตัวเองถูกเสมอ
“หัวหน้าทำแบบนี้เพื่อคุณหนูถังเหรอครับ？”ผู้ดูแลจ้งจ้องหัวหน้าตัวเอง ใบหน้ายังคงมีความตะลึงหลายส่วน ถึงแม้เขาพอจะเดาถูกว่าหัวหน้าให้ความสำคัญกับคุณหนูถังเป็นพิเศษ แต่กลับคาดไม่ถึงว่าจะพิเศษถึงเพียงนี้
หัวหน้าถึงกลับใช้หัวหน้าน้อยเป็นเครื่องมือในการหยั่งเชิงเย่ซือเฉิน
หัวหน้าไม่กลัวหัวหน้าน้อยจะสร้างความเคืองใจให้กับเย่ซือเฉินจนนำปัญหาใส่ตัวเหรอ
หัวหน้าเลือกปฏิบัติเกินหน้าเกินตาไปแล้ว
ตอนนี้ยังไม่สามารถยืนยันได้ว่าคุณหนูถังก็คือองค์หญิงขององค์กรโกสต์ซิตี้ ทว่าหัวหน้ากลับปกป้องอย่างลำเอียงถึงขั้นนี้
หากวันหนึ่ง แน่ใจแล้วว่าคุณหนูถังก็คือองค์หญิงขององค์กรโกสต์ซิตี้ พอถึงเวลานั้นไม่รู้ว่าหัวหน้าจะยิ่งขนาดไหน
ทันใดนั้นผู้ดูแลจ้งก็รู้สึกสงสารหัวหน้าน้อยขึ้นมากะทันหัน
เพียงแต่ความสงสารเกิดขึ้นเพียงหนึ่งวินาที จากนั้นใบหน้าของเขาก็เผยรอยยิ้มออกมา “วิธีนี้ดีครับ หัวหน้าน้อยออกโรงต้องรู้ความสามารถที่แท้จริงของเย่ซือเฉินได้แน่ครับ”
ผู้ดูแลจ้งเชื่อมั่นใจตัวหัวหน้าน้อยมาก เพราะหัวหน้าน้อยถนัดเรื่องพวกนี้อยู่แล้ว
ซ่างกวนหงมองผู้ดูแลจ้งแวบหนึ่ง ไม่ได้พูดอะไร
“หัวหน้าครับ ถ้าเย่ซือเฉินแพ้ละครับ……”ผู้ดูแลจ้งกะพริบตาปริบๆ ทันใดนั้นคิดความเป็นไปได้หนึ่งขึ้นมา หากเย่ซือเฉินพ่านแพ้ให้กับหัวหน้าน้อย ถึงเวลาจะส่งผลกระทบต่อ……
คนนอกรู้ดีว่าหัวหน้าองค์กรโกสต์ซิตี้ปกป้องคนของตัวเอง ทว่ามีเพียงเขาเท่านั้นที่รู้ว่าปกป้องพิเศษถึงขั้นไหน
ผู้ที่หัวหน้าต้องการปกป้อง งั้นก็ต้องให้สิ่งที่ดีที่สุดในโลก ดังนั้นหากเย่ซือเฉินพ่ายแพ้ให้กับหัวหน้าน้อย ไม่แน่ถึงเวลาคงมีผลกระทบจริง
ซ่างกวนหงชะงัก ไม่ได้ตอบคำถามของผู้ดูแลจ้ง แต่เป็นการจับดินสอวาดภาพของเขาต่อ
และเวลานี้งานประมูลในสมาคมประมูลหงเยว่เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการแล้ว……
