“จื่อโม่ หนูไม่ให้น้าบอกความจริงกับคุณชายสามเย่เองนะ ในเมื่อหนูไม่ยอมให้น้าบอกความจริงกับคุณชายสามเย่ แล้วทำไมต้องรอคุณชายสามเย่ด้วยล่ะ?”
“ผมไม่ได้รอเขาสักหน่อย ผมก็แค่ถามไปงั้น” ถังจื่อโม่ก้มหน้า แล้วเล่นโทรศัพท์มือถือต่อไป แต่กลับไม่ได้เล่นเกมอีกแล้ว ตอนนี้ถ้าตั้งใจฟังให้ดี จะพบว่าน้ำเสียงของถังจื่อโม่ฟังดูเศร้าหมองเล็กน้อย
“อ้อ น้าคิดว่าหนูกำลังรอคุณชายสามเย่อยู่ ไม่ได้รอเขาก็ดี” ฉู่หลิงเอ๋อนึกถึงปฏิกิริยาของคุณชายสามเย่ก่อนหน้านี้ตอนที่เธอพูดถึงถังจื่อโม่ ทำให้เธออดตกใจไม่ได้
“เงินล่ะ เขาจ่ายหรือยัง?” ถังจื่อโม่เงยหน้าขึ้นอีกครั้ง แล้วมองไปที่ฉู่หลิงเอ๋อ ในดวงตาดูมีประกายขึ้นอีกครั้ง
“จ่ายแล้ว” ฉู่หลิงเอ๋อพยักหน้า ถึงแม้เธอดูออกว่าคุณชายสามเย่ไม่ได้เต็มใจจ่ายเงินให้ แต่สุดท้ายคุณชายสามเย่ก็ยอมจ่ายให้อยู่ดี
“เขาจ่ายเงินให้ ไม่ได้ถามอะไรเหรอครับ?” ถังจื่อโม่นิ่งอึ้งไป ดวงตาดูเป็นประกายเล็กน้อย เขารออยู่ในรถตลอด เพื่อรอเย่ซือเฉิน เขารอให้เย่ซือเฉินพบว่าเขามีตัวตน จากนั้นมาหาเขา แต่ตอนนี้เย่ซือเฉินจ่ายเงินแล้ว แต่กลับไม่มาหาเขา?
นี่มันเกิดอะไรขึ้น? !
นี่ไม่เหมือนกับที่เขาคาดการณ์ไว้เลยสักนิด!!
ตกลงมันเกิดข้อผิดพลาดขึ้นตรงไหน?
“ถามอะไร? หนูอยากให้คุณชายสามเย่ถามอะไร?” ฉู่หลิงเอ๋อขึ้นรถแล้ว กำลังคาดเข็มขัดนิรภัย เมื่อได้ยินคำพูดของถังจื่อโม่ เธอก็อดไม่ได้ที่จะหันไปมองถังจื่อโม่
“น้าได้เอ่ยถึงผมให้เขาฟังหรือเปล่า?” ถังจื่อโม่ตั้งใจครุ่นคิด แล้วถามอีกครั้ง เขากำลังคิดว่าฉู่หลิงเอ๋อได้เอ่ยถึงเขาให้เย่ซือเฉินฟังหรือเปล่า
“เอ่ยถึงแล้ว น้าเอ่ยถึงแน่นอน” ฉู่หลิงเอ๋อพยักหน้าหงึก ๆ เธอกลัวว่าถังจื่อโม่จะไม่เชื่อ เลยรีบพูดเสริมว่า : “เรื่องที่หนูฝากฝังน้าจะไม่ทำตามได้เหรอ?”
“แล้วเขาไม่ได้ถามถึงผมเหรอครับ?” ถังจื่อโม่ดวงตาเป็นประกายเล็กน้อย สีหน้าดูผิดคาดมาก
ในเมื่อฉู่หลิงเอ๋อเอ่ยถึงเขาให้เย่ซือเฉินฟัง แล้วเย่ซือเฉินไม่ถามอะไรหน่อยเหรอ?
“ถามแล้ว ถามอยู่แล้วล่ะ” ฉู่หลิงเอ๋อถอนหายใจเฮือกใหญ่ : “จื่อโม่ โชคดีที่หนูออกมาก่อน หนูไม่รู้หรอกว่าท่าทีตอนที่คุณชายสามเย่ได้ยินฉันเอ่ยชื่อหนู น่ากลัวขนาดไหน”
“หมายความว่าไง?” ถังจื่อโม่ตกใจเล็กน้อย ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ : “หมายความว่าไงที่บอกว่าน่ากลัว?”
“ท่าทีของคุณชายสามเย่ในตอนนั้น น่ากลัวมากจริง ๆ ตอนนั้นน้าสัมผัสได้ถึงรังสีอำมหิต ความรู้สึกนั้นเหมือนกับได้ยินชื่อของศัตรูไม่มีผิด น่ากลัวมากเหลือเกิน” ฉู่หลิงเอ๋อไม่ได้พูดเกินจริงเลยสักนิด ตอนนั้นคุณชายสามเย่มีปฏิกิริยาแบบนั้นจริง ๆ
“เพราะอะไรครับ?” คราวนี้ถังจื่อโม่ตกตะลึงจริง ๆ เย่ซือเฉินเห็นเขาเป็นศัตรู? เพราะอะไรกัน?
“ไม่รู้สิ” ฉู่หลิงเอ๋อเองก็ไม่เข้าใจปัญหานี้เหมือนกัน
“หรือเขารู้ว่าผมมีตัวตน?” ถังจื่อโม่ครุ่นคิดอย่างตั้งใจ สีหน้าดูเคร่งเครียดมากขึ้นอย่างชัดเจน
“น้าคิดว่าไม่น่าใช่นะ ต่อให้หนูยั่วโมโหคุณชายสามเย่ แต่พวกหนูก็เป็นพ่อลูกกันนะ คุณชายสามเย่จะโกรธแค่ไหน ก็ไม่น่าจะเห็นหนูเป็นศัตรู ไม่น่าจะเต็มไปด้วยรังสีอำมหิตแบบนั้น” ฉู่หลิงเอ๋อไม่เห็นด้วยกับคำพูดของถังจื่อโม่ ยังไงก็เป็นพ่อลูกกัน คุณชายสามเย่ไม่น่าจะโหดร้ายขนาดนั้น
ต่อให้ไม่เห็นแก่ความเป็นพ่อลูกกัน ก็ต้องเห็นแก่หน้าฉิงฉิงบ้างแหละ จื่อโม่เป็นลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของฉิงฉิง แค่จุดนี้คุณชายสามเย่ก็ไม่กล้าทำอะไรถังจื่อโม่แล้ว
“งั้นทำไมตอนที่เขาได้ยินชื่อผมถึงได้มีท่าทีแบบนั้นล่ะครับ?” หลังจากที่ถังจื่อโม่ฟังฉู่หลิงเอ๋ออธิบาย ในใจก็ยิ่งรู้สึกเศร้าหมองมากขึ้น
“น้าคิดว่าต้องมีอะไรเข้าใจผิดแน่ ๆ? เห็นปฏิกิริยาของคุณชายสามเย่ในตอนนั้น น่าจะรู้ว่าหนูมีตัวตน น้าหมายถึงว่าคุณชายสามเย่ก่อนหน้านี้น่าจะเคยได้ยินชื่อของหนู ไม่รู้ว่าในใจของคุณชายสามเย่หนูอยู่ในฐานะไหนกันแน่ หรือคุณชายสามเย่จะเข้าใจอะไรผิดไป?” ฉู่หลิงเอ๋อเริ่มวิเคราะห์ เธอคิดว่าเป็นได้อย่างมากที่คุณชายสามเย่จะเข้าใจผิด
ถังจื่อโม่ขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วเงียบไปชั่วขณะ
“จื่อโม่ หนูหลบหลีกกล้องวงจรปิดทั้งหมดของสมาคมประมูลหงเยว่ได้ยังไง?” ฉู่หลิงเอ๋อนึกถึงก่อนหน้านี้ที่คุณชายสามเย่สั่งให้คนไปดูตรวจดูกล้องวงจรปิด แต่กลับไม่เจอถังจื่อโม่ เรื่องนี้เธอรู้สึกแปลกใจมาก
จื่อโม่ทำได้ยังไงกัน?
“อะไรนะ? ผมไม่ได้จงใจหลบกล้องวงจรปิดของสมาคมประมูลหงเยว่นะ อีกอย่างผมก็ไม่รู้ด้วยว่ากล้องวงจรปิดของสมาคมประมูลหงเยว่ติดตั้งไว้ตรงไหนบ้าง ผมจะไปตั้งใจหลบกล้องได้ยังไง?” ถังจื่อโม่มองไปที่ฉู่หลิงเอ๋อ รู้สึกไม่เข้าใจ และสงสัยอย่างมาก!!
“ไม่ได้หลบเหรอ? ตอนนั้นคุณชายสามเย่ให้คนไปตรวจดูกล้องวงจรปิดของสมาคมประมูลหงเยว่ แต่กลับไม่พบอะไรเลย ไม่เจอหนูด้วย หนูไม่ได้หลบกล้องวงจรปิด แล้วทำไมในกล้องวงจรปิดถึงไม่เห็นหนูล่ะ?” ฉู่หลิงเอ๋อตาโตด้วยความแปลกใจเป็นอย่างมาก
“ผมแอบเข้าไปสมาคมประมูลหงเยว่หลังจากที่น้าเข้าไปแล้ว จากนั้นก็แอบเข้าไปในห้องของน้า แต่ผมไม่ได้จงใจหลบกล้องวงจรปิดจริง ๆ นะครับ” ถังจื่อโม่ขมวดคิ้วเป็นปม วันนี้เขามาเพื่อทดสอบเย่ซือเฉิน แต่เขาก็ยังหวังว่าเย่ซือเฉินจะพบเจอเขา ดังนั้นเขาจึงไม่ได้ตั้งใจหลบหลีก
“หนูไม่ได้จงใจหลบ แต่ในกล้องวงจรปิดทั้งหมดกลับไม่มีหนูเลย? มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่เนี่ย?” ฉู่หลิงเอ๋อหรี่ตาลงเล็กน้อย สีหน้าดูเคร่งขรึมขึ้น : “หรือมีใครเล่นตุกติก? !”
“ถ้าหากมีคนเล่นตุกติกจริง ๆ แล้วเป็นใครกัน? เขามีจุดประสงค์อะไร?” ฉู่หลิงเอ๋อคิดพิจารณา สีหน้าดูเคร่งเครียด : “ไม่ค่อยมีใครรู้เรื่องที่น้าพาหนูมาสมาคมประมูลหงเยว่ แม้แต่แม่ของหนูยังไม่รู้เลย คนนอกยิ่งไม่รู้เข้าไปใหญ่ เรื่องนี้มันแปลกจริง ๆ”
“น้าหลิงเอ๋อครับ ถ้าหากเป็นอย่างที่น้าคาดเดาจริง ๆ แสดงว่าคนคนนั้นคอยแอบดูพวกเราอยู่ตลอดน่ะสิ?” ถังจื่อโม่ฉลาดมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว และความรู้สึกไวมากด้วย เขาเริ่มรู้สึกไม่ชอบมาพากลแล้วล่ะ!
“เรื่องนี้หนูไม่ต้องสนใจแล้ว เดี๋ยวน้าจะไปสืบให้แน่ชัดเอง” ฉู่หลิงเอ๋อเห็นสีหน้าจริงจังของถังจื่อโม่ ก็เป็นห่วงขึ้นมา ยังไงซะจื่อโม่ก็แค่เด็กอายุห้าขวบเท่านั้น จื่อโม่ไม่ควรจะมากังวลกับเรื่องพวกนี้
คืนนี้ เดิมทีจื่อโม่ตั้งใจมาหาคุณชายสามเย่ แต่คิดไม่ถึงว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ในเมื่อเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ก็ต้องสืบให้แน่ชัด หรืออาจสืบเจออะไรก็ได้
ยังไงช่วงนี้ก็มีคนจับตาดูตระกูลถังอยู่ไม่น้อย มีแต่พุ่งเป้ามาที่ตระกูลถังเต็มไปหมด
ไม่แน่แผนการของจื่อโม่คืนนี้อาจทำให้เชื่อมโยงไปถึงคนที่แอบทำลายตระกูลถังลับหลังก็ได้ งั้นก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ได้ผลเหนือความคาดหมายเลยล่ะ
หวังว่าจะสามารถสืบเจอเบาะแสอะไรที่เป็นประโยชน์บ้างนะ!!
ฉู่หลิงเอ๋อนึกถึงเรื่องคืนนี้ว่าอาจจะมีคนแอบเล่นตุกติกลับหลัง เธอจึงเพิ่มความระมัดระวังรอบคอบมากขึ้น และไม่ได้หยุดอยู่ตรงนี้นานเกินไป รีบขับรถออกไปทันที
และในขณะเดียวกัน เย่ซือเฉินพากู้หวูออกมาจากประตูใหญ่ของสมาคมประมูลหงเยว่แล้ว รถของเย่ซือเฉินไม่ได้จอดอยู่ที่ลานจอดรถชั้นใต้ดิน รถของเขาจอดอยู่ด้านนอกประตูใหญ่ของสมาคมประมูลหงเยว่
“ลูกพี่ครับ นั่นคุณฉู่ไม่ใช่เหรอ?” กู้หวูมองไปทางนอกหน้าต่าง จากนั้นก็เห็นฉู่หลิงเอ๋อที่กำลังขับรถออกมาพอดี
ฉู่หลิงเอ๋อเพิ่งขึ้นมาจากลานจอดรถชั้นใต้ดิน จึงไม่ได้ปิดหน้าต่างรถ เมื่อมองไปจากทางนี้ สามารถเห็นในรถได้อย่างชัดเจน
คุณชายสามเย่มองไปทางนั้น จึงได้เห็นฉู่หลิงเอ๋อที่ขับรถออกมาพอดี
จากนั้น…..
