“พวกเราก็ฟังคุณชายน้อยครับ อยากให้พวกเราทำอะไรพวกเราก็จะทำครับ”คนอื่นได้ยินถังจื่อโม่ถามก็รีบพยักหน้ารับ แสดงจุดยืนอย่าชัดเจน
“โอเค งั้นพวกคุณเข้ามาใกล้ๆสิ ผมมีเรื่องจะพูดกับพวกคุณ”ในที่สุดปีศาจน้อยถังจื่อโม่ก็พึงพอใจ ใบหน้าไม่มีความเสียใจ ความน้อยใจในอยุติธรรมแล้ว
กู้หวูกระตุกมุมปากแรงๆ ดังคาดความเสียใจกับความน้อยใจของปีศาจน้อยเมื่อครู่เป็นการเสแสร้งทั้งเพ
ทว่าถึงจะรู้ว่าปีศาจน้อยเสแสร้ง กู้หวูก็ไม่มีทางเลือก เพราะเมื่อกี้เขาแสดงจุดยืนต่อปีศาจน้อยแล้ว คงกลับคำไม่ได้
กู้หวูได้ยินคำพูดของถังจื่อโม่ก็ก้าวเข้าหาถังจื่อโม่
“คุณหยุด อย่าเข้ามา ยืนอยู่ตรงนั้นเถอะ”เพียงแต่ถังจื่อโม่กลับชี้ไปยังกู้หวู ไม่ยอมให้กู้หวูเข้าใกล้
“ทำไมล่ะครับ？”กู้หวูตะลึงตาค้าง ทำไมไม่ให้เขาเข้าใกล้ รังเกียจเขางั้นหรือ？
ในองค์กรยมบาลนอกจากลูกพี่แล้วก็จะถือคำพูดของเขาเป็นหลัก อันที่จริงปกติลูกพี่ก็ไม่ค่อยสนใจเรื่องภายในขององค์กรยมบาลมากนัก ดังนั้นเรื่องน้อยใหญ่เขาก็เป็นคนตัดสินใจเอง ตอนนี้กลับถูกรังเกียจเสียอย่างนั้น？ถูกคว่ำบาตรเสียงอย่างนั้น？
ยังมีหลักการอันยุติธรรมของสวรรค์อยู่ไหม？
เขาไปทวงความเป็นธรรมได้จากที่ไหนบ้าง？
“แผนต่อจากนี้ของผม คุณไม่รู้จะดีกว่า ผมกลัวคุณจะแอบบอกเย่ซือเฉิน บอกง่ายหน่อยก็คือ ผมไม่เชื่อใจคุณ”ถังจื่อโม่มองกู้หวู เอ่ยทุกประโยคอย่างมีเหตุผล
“ไม่ใช่ พวกเขาฟังผมทั้งนั้น ผมสามารถ……”บัดนี้ใจคอกู้หวูแห้งเหี่ยวเหลือเกิน นี่มันเกิดอะไรขึ้น？
“เมื่อกี้คุณเพิ่งบอกไม่ใช่เหรอว่า คนในองค์กรยมบาลฟังคำสั่งผมทุกคน？”เด็กน้อยถังจื่อโม่ตัดบทกู้หวูโดยตรง
กู้หวู“……”
เขาไม่อยากคุยกับปีศาจน้อยแล้ว！！
น่าโมโหจริงๆ！！！
“คุณห้ามแอบฟังและไม่ต้องแอบโทรหาเย่ซือเฉินด้วย ไม่งั้น ……”ถังจื่อโม่มองกู้หวูพร้อมกับกล่าวคำขู่ทันที ราศีนั่นจัดเต็ม พลานุภาพนั้นเหลือแสน น่ากลัวยิ่งนัก
เด็กห้าขวบมีพลานุภาพแบบนี้ ถึงกู้หวูจะตะลึงตาค้าง ถึงจะทำให้กู้หวูขมฝาด ห่อเหี่ยวใจ แต่เมื่อคุณชายน้อยอย่างนี้แล้ว กู้หวูก็รู้สึกภาคภูมิใจมาก
สมกับที่เป็นลูกชายของลูกพี่จริงๆ หากอนาคตคุณชายน้อยมาบริหารองค์กรยมบาล คงจะพัฒนาองค์กรยมบาลให้ก้าวไกลกว่าเดิมเป็นแน่
กู้หวูแอบถอนหายใจ ช่างเถอะ ปล่อยปีศาจน้อยทำตามใจชอบแล้วกัน ไม่ว่าอย่างไรปีศาจน้อยก็ยังห้าขวบเอง คงไม่ทำเรื่องใหญ่โตหรอก
ยิ่งไปกว่านั้นปีศาจน้อยกับลูกพี่เป็นพ่อลูกกัน ปีศาจน้อยคงไม่ทำอะไรที่เกินเลยหรอก ลูกพี่ก็คงไม่ถือโทษโกรธปีศาจน้อยจริงๆ
เมื่อคิดได้เช่นนี้ กู้หวูก็รู้สึกเบาใจ จากนั้นก็เดินห่างออกไป ไม่แอบฟังเด็ดขาด
คนอื่นก็เข้าใกล้ปีศาจน้อย ปีศาจน้อยถังจื่อโม่ก็คุยกับพวกเขาเสียงเบา
ถึงแม้กู้หวูตัดสินใจจะไม่แอบฟัง แต่เห็นภาพแล้วก็อดอยากรู้อยากเห็นไม่ได้ พลางชะเง้อชะแง้เพื่อให้ได้ยิน แต่เสียงของถังจื่อโม่เบามาก กู้หวูไม่ได้ยินสักคำ
กู้หวูเม้มปาก ปีศาจน้อยระมัดระวังและละเอียดรอบคอบมาก อายุน้อยก็ไม่ธรรมดาเสียเลย！！
ในเมื่อไม่ได้ยิน กู้หวูจึงล้มเลิกความตั้งใจ ปะทะกับปีศาจน้อยถังจื่อโม่ครึ่งค่อนวันก็รู้สึกกระหายน้ำแล้ว กู้หวูจึงยกน้ำบนโต๊ะขึ้นมาดื่ม
“อะไรนะครับ？คุณจะให้พวกเราลักพาตัวลูกพี่เหรอครับ？”เวลานี้นี่เอง หนุ่มโรคเด็กม.2ต้าชุนที่ล้อมรอบตัวถังจื่อโม่พลันร้องเสียงหลงจากความตื่นตกใจ
ต้าชุนกล่าวจบ กู้หวูก็ตกใจตัวสั่นทันที น้ำที่ดื่มเข้าไปก็พ่นออกมา แก้วน้ำในมือก็หล่นใส่พื้นแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
เกิดอะไรขึ้น？
ปีศาจน้อยจะลักพาตัวลูกพี่？
แถมยังลูกน้องขององค์กรยมบาลไปปฏิบัติหน้าที่นี่？！！！
ปีศาจน้อยใช้วิธีหนามยอกเอาหนามบ่ง？！
ลูกพี่ให้พวกเขาลักพาตัวปีศาจน้อย จากนั้นปีศาจน้อยก็จะลักพาตัวลูกพี่เช่นกัน？！
จองเวรจองกรรมอย่างนี้เมื่อไหร่จะจบจะสิ้น？
ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขาเป็นพ่อลูกแท้ๆกันนะ！！
ถังจื่อโม่ได้ยินเสียงร้องของต้าชุน พลางเลิกคิ้ว“คุณตะโกนให้ดังกว่านี้สิ”
“คุณชายน้อยครับ ขอโทษครับ ผม ผมแค่ตกใจมากไปหน่อย เมื่อกี้ตกใจจนสะดุ้งเลยครับ”อันที่จริงหนุ่มโรคเด็กม.2ต้าชุนไม่ได้ผิด เขาไม่ได้ตั้งใจจริงๆ เพราะเรื่องที่คุณชายน้อยบอกมันน่าตกใจเหลือเกินต่างหาก
“คุณชายน้อยครับ มีอะไรปรึกษาหารือกันดีๆครับ”กู้หวูเดิมทีคิดว่าปีศาจน้อยถังจื่อโม่อายุแค่ห้าขวบ คงไม่ทำเรื่องใหญ่โต แต่ทว่าเมื่อกี้ได้ยินคำพูดของต้าชุน กู้หวูก็รู้ว่าเขาประเมินกำลังต่อสู้ของปีศาจน้อยต่ำไป
“ไม่ปรึกษา ผมตัดสินใจแล้ว เมื่อกี้คุณบอกว่าจะฟังคำสั่งของผม ตอนนี้คิดจะขัดขวางผมแล้วเหรอ？”ถังจื่อโม่มองกู้หวูด้วยใบหน้าบิดเบี้ยว สีหน้าเข้มงวดและจริงจังเป็นพิเศษ แค่มองแวบแรกก็รู้ว่าเจรจาไม่ได้
“คุณชายน้อยครับ ลักพาตัวลูกพี่ไม่ง่ายนะครับ ถ้าเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นก็ไม่ดีนะครับ”กู้หวูรู้สึกตกใจมาก เรื่องลักพาตัวไม่ใช่เรื่องเล่นๆนะ？
“อืม ผมก็รู้ว่าลักพาตัวเย่ซือเฉินไม่ง่าย ดังนั้นพวกเราจำเป็นต้องเตรียมการให้ดี ต้องดักซุ่มก่อน”ถังจื่อโม่ได้ยินคำพูดของกู้หวู ไม่เพียงแต่ไม่เปลี่ยนความคิด ในใจยังมีแผนการขึ้นมา
“คุณชายน้อยฟังผมนะครับ มันไม่ใช่เรื่องเล่นๆนะครับ”กู้หวูตกใจจนสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ถึงกับดักซุ่มรอเลยหรือ？นี่เป็นจังหวะเอาให้ถึงตายชัดๆ！！
“ใช่แล้ว เพื่อไม่ใช่เย่ซือเฉินจำพวกคุณได้ เดี๋ยวพวกคุณปิดหัวด้วย ให้เห็นแต่ดวงตาสองข้าง จากนั้นพวกคุณก็แปลงโฉมด้วย”ครั้งนี้ถังจื่อโม่ไม่แยแสกู้หวู เห็นกู้หวูเป็นอากาศธาตุ ตอนนี้ถังจื่อโม่กำลังครุ่นคิดถึงแผนการของเขาอยู่
กู้หวูได้ยินถ้อยคำของปีศาจน้อยถังจื่อโม่ พลางเบิกตากว้าง ไม่ใช่มั้ง？จะให้เขาแปลงโฉมด้วย？
หากลูกพี่จำไม่ได้ว่าเป็นคนในองค์กรยมบาลแต่แรก หากลูกพี่ลงไม้ลงมือขึ้นมา เกรงว่าจะเกิดอุบัติเหตุขึ้นได้
กู้หวูไม่อยากเห็นเหตุการณ์ลักษณะนี้ที่สุด
“คุณชายน้อยครับ บรรพบุรุษน้อยครับ ผมขอร้องละครับ พวกเราก่อเรื่องวุ่นวายดีกว่านะครับ？”บัดนี้กู้หวูรู้สึกว่าไม่ว่าอย่างไรก็จำเป็นต้องขัดขวางปีศาจน้อยคนนี้
“ไม่ได้”เพียงแต่ถังจื่อโม่ตอบเขาหนึ่งประโยคอย่างตรงไปตรงมา ไม่ให้เจรจาเลยสักนิด
“พวกคุณเข้าใกล้หน่อย ผมจะบอกรายละเอียดแผนการของผมให้”ถังจื่อโม่ไม่สนใจกู้หวู เรียกให้คนอื่นเข้าใกล้กว่าเดิม ความหมายก็คือจะคว่ำบาตรกู้หวู
จะให้กู้หวูรู้เรื่องนี้ไม่ได้…
