ดังนั้นเรื่องนี้ไม่ผิดแน่นอน เวินลั่วฉิงคือลูกของบ้านเวิน!!
ไม่ใช่ลูกขององค์กรโกสต์ซิตี้
“ทำไมถึงเป็นแบบนี้? ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้?” ผู้ดูแลจ้งก็ยังรับเรื่องนี้ไม่ได้ หัวหน้าชอบคุณหนูใหญ่ตระกูลถังขนาดนั้น หัวหน้าให้ความสำคัญกับคุณหนูใหญ่ตระกูลถังขนาดนั้น ในใจของหัวหน้าต้องหวังว่าคุณหนูใหญ่ตระกูลถังเป็นลูกสาวของตัวเองแน่นอน
ทำไมจู่ๆถึงเปลี่ยนไปล่ะ?
“ครั้งนี้นายแน่ใจเหรอว่าไม่ได้เข้าใจผิด?” ผู้ดูแลจ้งมองไปทางอะเหลียง ไถ่ถามไปตรงๆเลย ผู้ดูแลจ้งนั้นก็หวังว่าครั้งนี้จะผิด
“ครั้งนี้ไม่ผิดแน่นอนครับ ผมไปสืบเรื่องเมื่อแปดปีที่แล้ว ผลตรวจดีเอ็นเอในตอนนั้นของเวินลั่วฉิงและคุณปู่เวินผมก็หาเจอแล้วครับ สามารถแน่ใจได้ครับ” ครั้งที่แล้วอะเหลียงทำผิดพลาด ครั้งนี้แน่นอนว่าจะระมัดระวังกว่าเดิม ดังนั้นสิ่งที่จำเป็นต้องสืบเขาก็สืบหมดแล้ว หลักฐานที่ต้องการเขาก็หามาแล้ว
ผู้ดูแลจ้งรีบหยิบผลตรวจดีเอ็นเอมา หลังจากเห็นผลการตรวจสอบแล้ว เม้มปากขึ้น อยู่ต่อหน้าหลักฐานแบบนี้ ผู้ดูแลจ้งก็ไม่ดีที่จะพูดต่อ
“ผลตรวจดีเอ็นเอ ผลตรวจดีเอ็นเออีกแล้ว” ในใจของผู้ดูแลจ้งในขณะนี้เครียดมาก โยนผลตรวจดีเอ็นเอกลับไปให้อะเหลียง
ทว่า แรงการโยนของผู้ดูแลจ้งไม่เบาเลย ปลิวไปยังตรงหน้าของซ่างกวนหงเลย ซ่างกวนหงยื่นมือออกไปหยิบผลตรวจดีเอ็นเอใบนั้นมา นัยน์ตาคู่หนึ่งมองผ่านมา
ซ่างกวนหงมองดูผลตรวจดีเอ็นเอ ระหว่างนั้นไม่ได้พูดอะไร และไม่มีการตอบสนองใดๆ ทว่าเวลาที่ซ่างกวนหงมองนั้นค่อนข้างนาน
ไม่รู้ว่ากำลังทดสองความแน่ใจ หรือว่าเพราะผิดหวังในใจ ไม่อยากยอมรับผลแบบนี้
ผู้ดูแลจ้งเห็นสภาพของหัวหน้าบ้านตัวเองตอนดูผลตรวจดีเอ็นเอแล้ว ก็แอบถอนหายใจยาว ผลการตรวจดีเอ็นเอนั้นเขาดูเพียงแวบเดียวก็ดูหมดแล้ว หัวหน้าฉลาดขนาดนั้น เก่งขนาดนั้น ต้องดูนานขนาดนี้เลยเหรอ?
ผลตรวจดีเอ็นเอนั้นอะเหลียงเป็นคนเอามา อะเหลียงเองก็ต้องมั่นใจแล้วว่าผลการตรวจดีเอ็นเอไม่มีปัญหาถึงได้นำมาให้หัวหน้าดู
ครั้งที่แล้วอะเหลียงทำผิดพลาดไป ครั้งนี้ต้องระมัดระวังเป็นอย่างมากแน่นอน ดังนั้นครั้งนี้ไม่ผิดพลาดอีกแน่นอน
หัวหน้าดูไปนานขนาดนี้ ระหว่างนั้นอารมณ์ของผู้ดูแลจ้งซับซ้อนมาก หัวหน้าต้องไม่ยอมเชื่อแน่นอน ไม่สามารถรับกับผลแบบนี้ได้
ไม่ง่ายเลยกว่าหัวหน้าจะดูมีสีสันในชีวิตมากขึ้น ผู้ดูแลจ้งรู้ดี นี่ต่างก็เพราะว่ามีความเกี่ยวข้องกับคุณหนูใหญ่ตระกูลถัง ในใจของหัวหน้ามีความหวัง มีการรอคอย ดังนั้นจึงได้มีความโมโห
ตอนนี้หัวหน้ารู้แล้วว่าคุณหนูใหญ่ตระกูลถังไม่ใช่ลูกสาวของตัวเอง ทั้งหมดต่างก็เป็นเพราะอะเหลียงทำผิดพลาด หัวหน้าจะได้รับการโจมตีหรือเปล่า จะทรุดลงไปอีกหรือเปล่า จะหมดหวังอีกครั้งหรือเปล่า
พอผู้ดูแลจ้งนึกถึงเรื่องพวกนี้แล้วก็อดกลัวไม่ได้ เขากลัวจริงๆว่าหัวหน้าจะกลับไปเป็นเหมือนเมื่อก่อน
อีกอย่าง หลังจากผ่านเรื่องนี้ไปแล้ว หัวหน้าอาจจะเสียใจกว่าเดิม ท้อแท้กว่าเดิม อาการของหัวหน้าอาจจะหนักกว่าเดิม
ไม่ว่ายังไงแล้วพอมีความหวังแล้ว การผิดหวังแบบนี้ทำให้รู้สึกหมดหวังยิ่งกว่า
ผู้ดูแลจ้งเข้าใจอารมณ์แบบนี้มากๆ เพราะว่าตอนนี้เขาเองก็มีอารมณ์แบบนี้ เมื่อกี้เขายังคิดอยู่ว่าลูกสองคนนั้นของคุณหนูใหญ่ตระกูลถังอาจจะเป็นหลานของหัวหน้า
แต่ว่าตอนนี้อะไรก็ไม่มีแล้ว อะไรก็ไม่มีแล้ว!!
จะไม่ให้รู้สึกผิดหวังได้ยังไงล่ะ?!
“หัวหน้า ความผิดของผมเองครับ เชิญหัวหน้าทำโทษเลยครับ” อะเหลียงรู้สึกผิดมาก ยิ่งไปกว่านั้นคือเป็นห่วงหัวหน้า เขาช่วยหัวหน้าตามหาคุณหญิงมาตลอดหลายปีนี้ เข้าใจสถานการณ์ดีที่สุดแล้ว หัวหน้าใบ้ความหวังน้อยๆ นี้ยึดเอาไว้ เวลายิ่งนานความหวังของหัวหน้าก็ยิ่งน้อยลง
นี่ก็เป็นสาเหตุที่ว่าทำไมตลอดหลายปีมานี้หัวหน้ายิ่งอยู่ยิ่งท้อยิ่งหมดหวัง
ตอนนี้ ไม่ง่ายเลยกว่าหัวหน้าจะมีความหวังเพิ่มขึ้น คิดไม่ถึงว่าสุดท้ายแล้วจะเป็นผลแบบนี้ เขาเป็นคนให้ความหวังกับหัวหน้า กลับทำให้หัวหน้าผิดหวัง อะเหลียงถึงขั้นอยากจะฆ่าตัวเอง
ซ่างกวนหงดูแล้วเงียบสงบมาก นั่งเงียบๆ อยู่แบบนั้น ไม่ขยับเลย ไม่พูดอะไรด้วย บนใบหน้าไม่มีความผิดปกติใดๆ สีหน้าของเขาในตอนนี้ มองไปแล้ว ก็เหมือนดั่งทุกอย่างได้หยุดนิ่งลง
“หัวหน้า พวกเราสามารถลองไปหาอีกรอบได้ครับ ต้องหาเจ้าหญิงเจอแน่นอนครับ” สิ่งที่ผู้ดูแลจ้งกลัวมากที่สุดก็คือสภาพแบบนี้ของหัวหน้า หัวหน้าที่โดดเดี่ยวแบบนี้ทำให้รู้สึกปวดใจและสงสาร
ในที่สุดซ่างกวนหงก็มีการตอบสนองแล้ว เขาเงยหน้าขึ้นมองผู้ดูแลจ้งก่อน นัยน์ตานั้นมีความหมายที่ลึกซึ้ง
ผู้ดูแลจ้งสบตากับนัยน์ตาแบบนี้ของหัวหน้าบ้านตัวเอง หัวใจดวงหนึ่งกระตุกขึ้นมาทันที ถึงแม้ว่าหัวหน้าจะไม่ได้พูดอะไรเลย ทว่าเขาเข้าใจความหมายของหัวหน้าดี
ตอนแรกเรื่องที่เกี่ยวกับหัวหน้า เป็นเพราะหัวหน้าหมดหวังท้อแท้และเย็นตาตั้งแต่แรก เขาจึงได้พูดว่าอาจจะมีเจ้าชายหรือเจ้าหญิง
ตอนแรกเขาก็แค่อยากจะปลอบใจหัวหน้า อยากจะให้ความหวังกับหัวหน้า หวังว่าหัวหน้าจะสามารถอยู่ต่อไปได้
เขานึกไม่ถึงว่า การตอบสนองของหัวหน้าในตอนนั้นรุนแรงมาก พอเขาพูดถึงเรื่องนี้ หัวหน้าก็มั่นใจกับเรื่องนี้แล้ว อีกอย่างยังพูดแต่เจ้าหญิง เจ้าหญิงอยู่ตลอด
จากนั้นก็ให้อะเหลียงไปสืบ อะเหลียงสืบเจอว่าเป็นคุณหนูใหญ่ตระกูลถัง เขายังจำได้ว่าตอนนั้นตอนที่เขาได้นำรูปของคุณหนูใหญ่ตระกูลถังให้หัวหน้าดู ดวงตาของหัวหน้าเปล่งประกายขึ้นทันที
ตลอดยี่สิบกว่าปีมานี้ หัวหน้าตามหาคุณหญิงมาโดยตลอด ไม่มีข่าวคราวเลย เขาไม่ได้เห็นแสงแบบนั้นในตาของหัวหน้ามานานมากแล้ว วินาทีนั้นในใจของเขาอบอุ่นมาก แต่กลับรู้สึกกังวลเช่นกัน
สิ่งที่เขารู้สึกอบอุ่นคือ ในที่สุดหัวหน้าก็มีความหวังแล้ว หัวหน้าจะไม่มีใจที่อยากตายแล้ว
สิ่งที่เขากังวลคือ หากมันผิดพลาดไป หากไม่ใช่ หากเป็นแค่การดีใจเปล่า พอถึงเวลาหัวหน้าต้องได้รับการโจมตีที่หนักแน่นอน
ต่อมา หัวหน้าเริ่มสนใจในเรื่องของคุณหนูใหญ่ตระกูลถังมากขึ้น และเริ่มเป็นห่วงคุณหนูใหญ่ตระกูลถังมากขึ้น หน้าตาของคุณหญิงที่หัวหน้าวาดก็เป็นภาพของคุณหนูใหญ่ตระกูลถัง
เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าในใจของหัวหน้ามั่นใจแล้วว่าคุณหนูใหญ่ตระกูลถังก็คือลูกสาวของตัวเอง
จริงๆ ตอนนี้เขาเองก็คิดว่าคุณหนูใหญ่ตระกูลถังเป็นเจ้าหญิงของพวกเขา เขาคิดว่าใช้เวลาอีกไม่นานก็สามารถให้หัวหน้าสมดั่งใจแล้ว
คิดไม่ถึงว่า กลับทำผิดพลาดไป?!
ต่างก็ผิดไปหมดแล้ว!!
หากคุณหนูใหญ่ตระกูลถังไม่ใช่ลูกสาวของหัวหน้า งั้น เฉิงโหรวโหรวจะใช่หรือเปล่า? เฉิงโหรวโหรวจะเป็นเจ้าหญิงตัวจริงขององค์กรโกสค์ซิตี้พวกเขาหรือเปล่า?
หากเป็นแบบนั้นจริงๆ เกรงว่าหัวหน้าจะผิดหวังกว่าเดิม!!
เรื่องพวกนั้นของ เฉิงโหรวโหรวช่างทำให้ผิดหวังมากจริงๆ เมื่อก่อนเป็นเพราะผลตรวจดีเอ็นเอ เขาจึงยังอยากจะปกป้อง เฉิงโหรวโหรว ทว่า เฉิงโหรวโหรวกลับทำลายทุกอย่างทิ้งด้วยตัวเอง
ลูกสาวของหัวหน้าจะเป็นแบบนั้นได้ยังไง?!
เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้แน่นอน?
ไม่ใช่เพราะเฉิงโหรวโหรวไม่มีความสามารถ และไม่ใช่เพราะเฉิงโหรวโหรวโง่เกินไป แต่เป็นเพราะว่านิสัยของ เฉิงโหรวโหรวแย่มากจริงๆ ตัวตนของ เฉิงโหรวโหรวร้ายอยู่แล้วตั้งแต่แรก ไม่เช่นนั้นก็คงไม่ทำเรื่องแบบนั้นออกได้
