สาเหตุอะไรที่หยวนหยูทำอย่างนั้น？！แถมยังทำอย่างเฉียบขาดขนาดนั้น？！
“ได้ ผมจะสืบให้รู้เรื่องเลย”โจ๋วชิงแอบถอนหายใจหนึ่งเฮือก น้ำเสียงเคร่งขรึมอย่างฉายชัด เมื่อก่อนมีหลักฐานแน่นหนัก แถมหยวนหยูยังบอกจากปากตัวเองว่าไม่รักเขา ดังนั้นเขาจึงไม่ได้สงสัยอะไร และหลายปีมานี้ เขาหลีกเลี่ยง ไม่เคยสืบมาก่อนเลย
ตอนนี้มีข้อสงสัยมากมายเช่นนี้ เขาต้องสืบให้กระจ่างอยู่แล้ว
หรือว่า ตอนนั้นเขาเข้าใจเธอผิดจริงๆ
“โจ๋วชิงอย่าวู่วาม ไม่ว่าจะเป็นฝีมือใคร แต่คนคนนั้นต้องไม่ธรรมดาแน่นอน”ถังหลินกำชับอย่างไม่วางใจ ถังหลินกังวลว่าสภาพจิตใจของโจ๋วชิงตอนนี้จะทำอะไรผลีผลามได้ ถึงเวลาเรื่องก็จะเลวร้ายขึ้น
“พี่ใหญ่สบายใจได้ ผมรู้ว่าต้องทำยังไง”โจ๋วชิงได้ยินถังหลินพูดก็เคร่งขรึมเล็กน้อย และใจเย็นอย่างสมบูรณ์แล้วด้วย เขารู้ว่าเรื่องนี้ร้ายแรงมาก เขารู้ว่าเวลานี้เขาจะทำตามอารมณ์ไม่ได้ เขาให้คนตบตาเหมือนแปดปีก่อนไม่ได้อีก
โจ๋วชิงวางสายเสร็จ สีหน้าก็สับสนซับซ้อนยิ่ง เรื่องผ่านมาแปดปีแล้ว แปดปีมานี้ เขาหลีกเลี่ยงไม่ไปสนใจเรื่องเธอ เขาไม่มีทางเอ่ยถึงเรื่องในอดีตแน่นอน
เขาคิดว่าความจริงตอนนั้นเป็นอย่างที่เขาเห็น ทว่ากลับคาดไม่ถึงว่า สิ่งที่เขาเห็นกับตาก็ไม่ใช่ความจริงเสมอไป
พี่ใหญ่สืบคนชื่อหลี่เจี๋ยไม่เจอ จึงเป็นพิรุธอันใหญ่หลวง เพราะตอนนั้นหยวนหยูอยู่กับหลี่เจี๋ยแท้ๆ
เรื่องผ่านมาแปดปี เขาไปสืบตอนนี้มันสายเกินไปอย่างเด่นชัด ผ่านมาแปดปี เกรงว่าบางอย่างคงถูกกลบเกลื่อนจนไม่เหลือร่องรอยอะไรแล้ว ไม่งั้นทำไมพี่ใหญ่ถึงสืบไม่เจอ
เขาสืบตอนนี้ก็คงสืบไม่ง่าย แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็จะไปสืบ เขาจำเป็นต้องรู้ว่าตอนนั้นเกิดอะไรขึ้น
โจ๋วชิงกำลังใคร่ครวญ ทันใดนั้นมือถือก็มีเสียงข้อความดังขึ้น เป็นข้อความที่ถังหลินส่งมา——‘พี่สืบเจอเรื่องหนึ่ง ไม่รู้เกี่ยวข้องกับเรื่องตอนนั้นหรือเปล่า พ่อของหยวนหยูเสียชีวิตเดือนกันยายนเมื่อแปดปีก่อน’
ถังหลินนึกเรื่องนี้ขึ้น จึงส่งมาบอกโจ๋วชิงทันที ถังหลินไม่ทำอะไรที่ไร้ประโยชน์ ในเมื่อถังหลินส่งข้อความหาโจ๋วชิง แสดงว่าเรื่องนี้ต้องเกี่ยวข้องกับเรื่องในอดีตแน่ๆ
ตอนโจ๋วชิงเห็นข้อความ ร่างกายแข็งค้างกะทันหัน เดือนกันยายนของแปดปีก่อน？
ตอนนั้นเกิดเรื่องตอนสิ้นเดือนสิงหาคม ซึ่งก็คือ หลังเขากับหยวนหยูเลิกไม่นาน พ่อของหยวนหยูก็เสียชีวิต
ทว่าตอนนั้นเขาไม่เคยได้ยินหยวนหยูเล่าว่าพ่อของเธอป่วยอะไรเลย
โจ๋วชิงพินิจพิเคราะห์ดูแล้ว โทรหาถังหลินอีกครั้ง“สาเหตุอะไร？”
“สืบจากข้อมูลของโรงพยาบาลพบว่า เป็นอุบัติเหตุทางรถ เมื่อรักษาอย่างเร่งด่วน แต่ก็ไม่อาจรักษาได้ จึงเสียชีวิตเวลาต่อมา ตอนนั้นแค่เข้ารักษาฉุกเฉิน ไม่ได้นอนโรงพยาบาล ข้อมูลเลยมีไม่เยอะ หมอเขียนคำวินิจฉัยไม่ละเอียด พี่สืบได้เท่านี้”ถังหลินได้ยินโจ๋วชิงโทรมาถามก็รู้ว่าสิ่งที่เขาสงสัยนั้นถูกต้อง เพียงแต่เขาสืบได้ไม่เยอะเลย
“พี่ใหญ่ กำลังสงสัยอะไรอยู่？”บัดนี้เสียงของโจ๋วชิงแหบแห้งเล็กน้อย จู่ๆเขาก็รู้สึกว่าเรื่องอดีตมีอะไรมากมายที่เขาไม่รู้
“หยวนหยูเป็นคนชนบท บ้านเกิดห่างจากเมืองAมาก ดังนั้นพ่อของหยวนหยูไม่มีทางพักอยู่ในเมืองAแน่ ถึงแม้พ่อของเธอมาเยี่ยมเธอในเมืองA จากนั้นก็เกิดอุบัติเหตุขึ้น แต่ก็บังเอิญเกินไป พี่ให้ฉิงถิงสืบข้อมูลจากทางตำรวจถึงเรื่องการแจ้งความอุบัติเหตุรถยนต์วันนั้น แต่ไม่มีข้อมูลพ่อของหยวนหยู เกิดอุบัติเหตุใหญ่ขนาดนี้ ไม่มีฝ่ายไหนแจ้งความเลยหรือ？ไม่สมเหตุสมผลเลย”ถังหลินวิเคราะห์ปัญหาที่ตัวเองสืบเจอ เรื่องบังเอิญเกินไป และไม่สมเหตุสมผลเลย ต้องมีปัญหาแน่ๆ
“นายเป็นหมอ ถนัดด้านนี้ดี หากนายสงสัยอะไรก็ไปสืบที่โรงพยาบาลเลย นายอาจจะพบเบาะแสอะไรก็ได้”ถังหลินจะฉลาดแค่ไหนก็ไม่รู้เรื่องการแพทย์เลย ดังนั้นข้อมูลที่โรงพยาบาลออก เขาเห็นปัญหาแค่ผิวเผินเท่านั้น แต่โจ๋วชิงไม่เหมือนกัน โจ๋วชิงเป็นหมอที่โดดเด่นคนนั้น หากมีปัญหาจริงๆ เขาต้องสังเกตเห็นแน่ๆ
“ได้ ผมจะไปสืบตอนนี้ พี่ส่งชื่อโรงพยาบาลมา”โจ๋วชิงกระฉับกระเฉงขึ้นเป็นกอง เมื่อมีคำถามมากขึ้น แสดงว่าเรื่องตอนนั้นยิ่งมีปัญหา ดังนั้น เขาต้องสืบให้กระจ่าง
โจ๋วชิงวางสายอีกครั้ง ครั้งนี้เขาไม่ปล่อยให้ตัวเองจมอยู่กับความเสียใจ แต่เป็นการรีบลุกขึ้น เมื่อเห็นถังหลินส่งที่อยู่โรงพยาบาลมา เขาก็รีบออกจากห้องทำงานของตัวเอง
และเวลาเดียวกัน ณ โรงพยาบาลตี้อี หยวนหยูกำลังนั่งอยู่ในห้องทำงาน
หลังรับสายของโจ๋วชิง เธอก็ไร้ชีวิตชีวามาก ด้านนอกยังมีคนไข้รอเธอดูอาการอีกมาก ทว่าสภาพจิตใจของเธอตอนนี้ ไม่อาจตรวจอาการคนไข้ได้เลย
ดังนั้นหยวนหยูไม่ได้เรียกคนไข้คนอื่นเข้ามา
และเวลานี้ ลิ้นชักของเธอมีเสียงมือถือดังลอยออกมา
หลังได้ยินเสียงเรียกเข้า ร่างกายหยวนหยูก็สั่นเทิ้ม นั่นไม่ใช่เสียงเรียกเข้ามือถือเธอ เพราะเธอวางมือถือวางบนโต๊ะ แต่เสียงมาจากอีกเครื่องหนึ่ง และคนที่รู้หมายเลขนี้มีคนเดียว นั่นก็คือคนผู้นั้น
หยวนหยูไม่อยากรับสายของคนผู้นั้น ทว่าเธอรู้ว่าไม่รับไม่ได้ หยวนหยูเปิดลิ้นชัก ก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมา หน้าจอมือถือปรากฏหมายเลขโทรศัพท์ที่ไม่คุ้นเคย และไม่ใช่เบอร์ที่ติดต่อเธอเมื่อวาน
เธอรู้ว่าคนผู้นั้นทำอะไรระมัดระวังสูง ไม่มีอะไรรั่วไหลได้เลย สิ่งที่เธอทำไม่เคยทิ้งพิรุธอะไรเลย
เธอได้มือถือเครื่องนี้จากคนไข้ที่เธอตรวจอาการเมื่อวาน ตอนเธอรับสายจากคนผู้นั้น เธอก็รู้สึกมึนงง วินาทีต่อมา เธอก็ทายออกว่าเป็นคนผู้นั้น เพราะแปดปีก่อน คนผู้นั้นก็ใช้วิธีเช่นนี้ติดต่อเธอ
ตอนเธอรับสายเมื่อวาน หัวใจของเธอก็หล่นวูบ เพราะเธอรู้ดี คนผู้นั้นติดต่อเธอ มันต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่ ซึ่งเป็นอย่างนี้เสมอมา！！
แต่เธอไม่รับมือถือเครื่องนั้นไว้ไม่ได้ พอคนไข้คนนั้นออกไป เธอก็ได้รับสายจากคนผู้นั้น และคนผู้นั้นก็ให้เธอเอาจดหมายรักที่โจ๋วชิงเคยเขียนหาเธอ คืนให้กับโจ๋วชิง
ตอนนั้นเธอรู้สึกงุนงง ไม่เข้าใจเจตนาของคนผู้นั้น และคนผู้นั้นก็ไม่อธิบายอะไรให้เธอเข้าใจด้วย อีกฝ่ายเรียกร้องให้เธอทำตามก็พอ นี่คือวิธีการของอีกฝ่าย！！
