โจ๋วชิงน่าจะไม่รู้เรื่องในตอนนั้นที่คุณพ่อของหยวนหยูป่วย แน่นอนว่าไม่มีทางไปสืบเกี่ยวกับโรงพยาบาลในมณฑลแน่นอน ดังนั้นในตอนนั้นโจ๋วอันหนานแค่ลบข้อมูลการพักที่โรงพยาบาลในเมืองAก็ถือว่าครอบคลุมมากแล้ว!!
แน่นอน ตอนนั้นโจ๋วอันหนานก็คงคิดไม่ถึงว่าเวลาผ่านไปแปดปีจะสามารถเกี่ยวโยงเรื่องในตอนนั้นออกมาได้อีก
“วันนี้โจ๋วอันหนานยังสามารถบังคับให้หยวนหยูฆ่าตัวตาย แสดงว่าคุณพ่อของหยวนหยูอาจจะยังมีชีวิตอยู่” เวินลั่วฉิงในขณะนี้มั่นใจมากๆ หากไม่ใช่เพราะคุณพ่อของหยวนหยูยังมีชีวิตอยู่ หยวนหยูไม่มีทางเชื่อฟังโจ๋วอันหนานแน่นอน ไม่มีทางฆ่าตัวตายแน่นอน
“คนอยู่ที่ไหน?” เย่ซือเฉินเองก็เห็นด้วยกับคำพูดของเวินลั่วฉิงมากๆ ทว่าคุณพ่อของเวินลั่วฉิงอยู่ที่ไหน?
“ไม่มีทางอยู่ที่โรงพยาบาลตระกูลโจ๋วแน่นอน หลายปีมานี้ไม่มีทางที่หยวนหยูจะไม่ไปเยี่ยมคุณพ่อของตัวเอง แน่นอน และเป็นไปไม่ค่อยได้ที่จะอยู่ในโรงพยาบาลของโจ๋วอันหนานเอง ไม่ว่ายังไงแล้วโจ๋วอันหนานก็ทำเรื่องพวกนี้โดยที่ปิดบังโจ๋วชิง เธอไม่อยากให้โจ๋วชิงมีโอกาสรู้เรื่องนี้แน่นอน” เวินลั่วฉิงตัดสองที่นี้ออกก่อน ถึงแม้ว่าสองที่นี้จะมีเครื่องมือการแพทย์ที่ดีที่สุด
“โจ๋วอันหนานน่าจะยังมีห้องทำงานที่คนนอกไม่รู้” ไม่ว่ายังไงแล้วเย่ซือเฉินกับโจ๋วอันหนานก็รู้จักกันมานานขนาดนี้ ถือว่ารู้จักโจ๋วอันหนานอยู่
“ไปหาโจ๋วชิงเถอะ” เย่ซือเฉินไม่อยากเสียเวลาไปสืบห้องทำงานที่ลึกลับของโจ๋วอันหนานแล้ว เย่ซือเฉินอยากเปิดเผยเรื่องนี้ออกมาแล้ว
เรื่องนี้โจ๋วชิงมีสิทธิ์ที่จะต้องรับรู้ แปดปีแล้ว ก็เป็นเวลาที่โจ๋วชิงต้องรู้ความจริงในตอนนั้นแล้ว
“อืม” สำหรับความเห็นของเขา เวินลั่วฉิงเห็นด้วยเป็นอย่างมาก เรื่องของโจ๋วอันหนานโจ๋วชิงน่าจะรู้ดีที่สุดแล้ว ดังนั้นเรื่องนี้ให้โจ๋วชิงออกหน้าน่าจะง่ายกว่า
อีกอย่างเรื่องนี้ก็ควรจะบอกโจ๋วชิงจริงๆ ถึงแม้ว่าสำหรับโจ๋วชิงแล้วจะโหดร้ายเกินไป ทว่าเธอเชื่อว่าโจ๋วชิงยอมที่จะรู้ความจริง ก็ไม่อยากที่จะถูกปิดบังต่อไป
เย่ซือเฉินกดโทรเบอร์ของถังหลินอย่างรวดเร็ว “พี่ใหญ่ สืบเจอแล้ว”
“สืบเจอแล้ว เกิดอะไรขึ้น?” น้ำเสียงของถังหลินดูตื่นเต้นอย่างเห็นได้ชัดเจน เขาคิดไม่ถึงว่าเย่ซือเฉินจะได้ผลลัพธ์เร็วขนาดนี้ เขาสืบไปจะครึ่งวันไม่เจออะไรเลย ตอนนั้นเย่ซือเฉินใช้เวลาไม่ถึงสองชั่วโมงก็สืบเจอแล้ว
นี่ดูเหมือนเขาไร้ประโยชน์เกินไปหรือเปล่า?
“พี่ใหญ่ พวกเราไปโรงพยาบาลตอนนี้เลย ไปพบโจ๋วชิง เจอหน้ากันแล้วค่อยคุยรายละเอียด เรื่องนี้โจ๋วชิงมีสิทธิ์ที่ต้องรู้” เย่ซือเฉินรีบพูดการตัดสินใจของตัวเองออกมา
“อืม ได้ ฉันรอพวกเธออยู่ที่โรงพยาบาล ฉันเรียกโจ๋วอันหนานมาด้วย” ถังหลินรู้ว่าคุยในโทรศัพท์นั้นคุยไม่ชัดเจนแน่นอน อีกอย่างทุกคนอยู่กันครบแล้วพูดให้ชัดเจนคือสิ่งที่ดีที่สุด
ถังหลินออกจากโรงพยาบาลไม่นานอยู่แล้ว จึงกลับหัวรถกลับไปอีกครั้ง ในตอนที่ถังหลินกลับโรงพยาบาลแล้วไปหาโจ๋วอันหนาน กลับเห็นว่าโจ๋วอันหนานออกจากโรงพยาบาลไปแล้ว
ถังหลินตะลึงงัน โจ๋วอันหนานรีบออกจากโรงพยาบาลเร็วขนาดนี้ เธอจะไปทำเรื่องอะไรหรือเปล่า
ถังหลินกังวลว่าโจ๋วอันหนานจะทำร้ายฉิงฉิง เขาจึงรีบไปที่ห้องผู้ป่วยของหยวนหยู
“โจ๋วชิง นายรีบโทรหาโจ๋วอันหนาน ให้เธอมาโรงพยาบาลหน่อย” ตอนนั้นถังหลินแค่หวังว่าโจ๋วชิงจะสามารถเรียกโจ๋วอันหนานกลับมา ขอแค่โจ๋วอันหนานกลับมาเขาจึงจะวางใจ
ส่วนเย่ซือเฉินก็สืบเรื่องเมื่อแปดปีเจอแล้ว เรื่องต่อจากนี้โจ๋วอันหนานก็ควรจะอยู่ในสถานการณ์ด้วย
“ทำไมเหรอครับ?” โจ๋วชิงเห็นสีหน้าของถังหลินแล้วรู้สึกแปลกใจ และไม่เข้าใจ เขาไม่เข้าใจว่าทำไมถังหลินต้องให้เขารีบเรียกโจ๋วอันหนานกลับมา
“นายให้เธอกลับมาก่อน เรื่องอื่นเดี๋ยวฉันอธิบายกับนาย” ถังหลินในตอนนั้นไม่รีบที่จะอธิบาย อีกอย่างเรื่องนี้รอให้เย่ซือเฉินมาก่อนค่อยพูดจะดีสุด
ถึงแม้ว่าในใจของโจ๋วชิงจะมีความสงสัย ทว่า สำหรับการขอร้องของถังหลิน เขาไม่ได้ลังเลนานเกินไป เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วรีบโทรออก
“เดี๋ยวก่อน” แต่ว่าในตอนที่โจ๋วชิงกดโทรออกมา ถังหลินกลับเรียกเขาไว้กะทันหัน
โจ๋วชิงขมวดคิ้ว มองไปทางเขาด้วยความสงสัย วันนี้พี่ใหญ่ไม่เหมือนกับวันปกติเลย
“นายบอกกับเธอว่า เหมือนหยวนหยูจะฟื้นแล้ว ให้เธอรีบมา” ถังหลินกังวลว่าโจ๋วอันหนานจะไม่มา ดังนั้นเขาจำเป็นต้องใช้ความเล่ห์เหลี่ยมเล็กน้อย
“พี่ใหญ่ เกิดเรื่องอะไรขึ้นครับ?” โจ๋วชิงได้ยินคำพูดของถังหลินแล้วก็อึ้งไปเลย ความหมายของพี่ใหญ่คือให้เขาโกหกให้โจ๋วอันหนานมา?
แต่ว่าเพราะอะไร?
“ทำตามที่ฉันบอก เดี๋ยวนายก็รู้” ถังหลินไม่ได้อธิบายเพิ่ม เรื่องบางเรื่องจำเป็นต้องให้เย่ซือเฉินนำหลักฐานมาจึงจะพูดได้ชัดเจน อีกอย่างเมื่อกี้เย่ซือเฉินก็ไม่ได้พูดอะไรมากมายในโทรศัพท์ เขาไม่ค่อยเข้าใจว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่
โจ๋วชิงมองดูถังหลิน เม้มริมฝีปากเล็กน้อย ระหว่างนั้นไม่ได้พูดอะไร เขาเชื่อใจพี่ใหญ่ ทว่าพี่ใหญ่ให้เธอโกหกโจ๋วอันหนาน ไม่ว่ายังไงแล้วโจ๋วอันหนานก็เป็นพี่สาวแท้ๆ ของเขา
ถังหลินเองก็ไม่ได้พูดอะไรมาก สิ่งที่เขาสามารถพูดได้ก็พูดแล้ว หากโจ๋วชิงไม่โทร เขาก็จะไม่บังคับโจ๋วชิง
“โอเค ผมโทร” โจ๋วชิงไม่ได้ลังเลนาน ในไม่ช้าก็ทำการตัดสินใจ เขาเชื่อใจพี่ใหญ่ พี่ใหญ่ไม่มีทางทำร้ายเขาแน่นอน สำหรับความเชื่อใจที่มีต่อพี่ใหญ่นั้นถึงขั้นเกินกว่าครอบครัวตนเอง
พี่ใหญ่ให้เขาทำแบบนี้ต้องมีเหตุผลแน่นอน ในเมื่อพี่ใหญ่ไม่พูด เขาก็จะยังทำตามที่พี่ใหญ่บอก
โจ๋วชิงกดโทรในเบอร์โทรศัพท์ที่หาออกมา
“ฮัลโหล มีอะไร?” โทรศัพท์ดังไปหลายเสียงมากโจ๋วอันหนานจึงจะรับ เสียงของโจ๋วอันหนานดูเย็นชาอย่างเห็นได้ชัดเจน ยังมีความหงุดหงิดแฝงด้วย มีความแตกต่างกับความเย็นชาในวันปกติอย่างชัดเจน
“พี่ พี่มาโรงพยาบาลหน่อยได้ไหม…..” โจ๋วชิงได้ยินน้ำเสียงของโจ๋วอันหนานแล้ว มีความผิดหวังเล็กน้อย ทว่าน้ำเสียงของเขาไม่มีเผยความผิดปกติอะไร
พี่ใหญ่ให้เขาโกหกโจ๋วอันหนานให้กลับมา ต้องมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นแน่นอน โจ๋วชิงคือคนฉลาด แน่นอนว่าก็เข้าใจเรื่องบางอย่างอยู่แล้ว
“นายเชิญคนอื่นแล้วไม่ใช่เหรอ?” โจ๋วอันหนานพูดแทรกคำพูดของเขาเลย โจ๋วอันหนานในตอนนี้ไม่เพียงแต่รู้สึกโมโหในเรื่องนี้ แต่เธอรู้ว่าถังหลินสงสัยในตัวเธอแล้ว ในใจมีความระมัดระวัง ดังนั้น เธอจึงไม่อยากกลับไปแบบนี้
“เมื่อกี้ผมดูจากอาการของหยู ผมรู้สึกว่าอาการของเธอเหมือนจะฟื้นแล้ว แบบนี้ไม่สามารถมาได้เร็วขนาดนี้ พี่มาช่วยผมดูหน่อยได้ไหม……”
ขณะนี้โจ๋วชิงได้นึกถึงความผิดปกติของโจ๋วอันหนานในก่อนหน้านี้ ในใจก็เริ่มมีความสงสัยแล้ว
คำพูดของโจ๋วชิงยังพูดไม่จบ ก็ได้ยินเสียงเบรกที่ดังผ่านมาจากอีกฝั่งหนึ่งแล้ว เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าโจ๋วอันหนานกำลังขับรถอยู่ และเมื่อกี้การตอบสนองของโจ๋วอันหนานก็รุนแรงมาก
เขารู้ว่าโจ๋วอันหนานเป็นคนที่เฉยชามาโดยตลอด โจ๋วอันหนานไม่มีทางเป็นห่วงหยวนหยูแน่นอน ดังนั้น ไม่ทางเป็นเพราะว่าดีใจถึงได้มีการตอบสนองรุนแรงแบบนี้
ไม่ได้ดีใจ แล้วเป็นเพราะอะไรล่ะ?! นัยน์ตาของโจ๋วชิงเปล่งประกายขึ้นทันที
“โอเค ฉันกลับไป” อีกทางหนึ่งของโทรศัพท์ก็เงียบไปสักพัก จากนั้นก็มีเสียงของโจ๋วอันหนานดังผ่านมาอีกครั้ง
โจ๋วอันหนานเองก็สงสัยว่ามีความเป็นไปได้ที่นี่จะเป็นแผนการที่ถังหลินวางเอาไหว ทว่าปกติแล้วไม่ว่าโจ๋วอันหนานจะทำเรื่องอะไรก็ราบรื่นเกินไปแล้ว ดังนั้นเธอมั่นใจเกินไปแล้ว เธอมั่นใจว่าเรื่องพวกนั้นที่เธอทำถังหลินเขาไม่สามารถสืบออกมาแน่นอน อย่างน้อยก็คงไม่สืบออกมาเร็วขนาดนี้
หากหยวนหยูฟื้นขึ้นมาแล้ว แล้วพูดอะไรบางอย่างออกมา เธอไม่มีทางให้เรื่องแบบนั้นเกินขึ้นแน่นอน
อีกอย่างหากถังหลินวางแผนให้เธอ เธอไม่กลับไปตอนนี้ จะทำให้พวกเขาสงสัยมากขึ้น
ดังนั้นเอจำเป็นต้องกลับไปดูก่อน
ดังนั้นโจ๋วอันหนานคิดอย่างรอบคอบแล้วตัดสินใจกลับไป โจ๋วอันหนาสูดหายใจลึก จากนั้นก็กลับหัว วนกลับไปอีกครั้ง
“พี่ใหญ่ เกิดเรื่องอะไรขึ้นครับ?” โจ๋วชิงวางสายแล้วหันไปมองถังหลินอีกครั้ง
“เดี๋ยวซือเฉินจะมา ให้ซือเฉินมาบอกนาย” เสียงของถังหลินมีความแหบเล็กน้อย ถึงแม้ว่าเมื่อกี้ซือเฉินไม่ได้พูดอะไรมาก ทว่ามีจุดหนึ่งที่ถังหลินเข้าใจดี ตอนนั้นที่โจ๋วชิงเลิกกับหยวนหยู ต้องเป็นเพราะการวางแผนของโจ๋วอันหนานแน่นอน
ถังหลินรู้ว่าเรื่องนี้โหดร้ายเกินไปสำหรับโจ๋วชิงแล้ว โดยเฉพาะในสถานการณ์ตอนนี้ที่หยวนหยูยังคงสลบอยู่ ถังหลินไม่อยากพูดจริงๆ
“เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้เกี่ยวข้องกับพี่สาวผม ใช่ไหมครับ” นัยน์ตาของโจ๋วชิงเปล่งประกายขึ้นกะทันหัน เมื่อกี้พี่ใหญ่ให้เขาโกหกหกโจ๋วอันหนานให้กลับมา เป็นไปได้ไหมว่าพี่สาวก็เกี่ยวโยงกับเรื่องนี้?
“เดี๋ยวซือเฉินก็มาถึงแล้ว” ถังหลินสูดหายใจลึก มีเรื่องบางอย่าง เขาพูดไม่ออกจริงๆ แต่ว่าเรื่องพวกนี้คือเรื่องที่โจ๋วชิงจำเป็นต้องเผชิญหน้าอยู่แล้ว หลักๆ ก็ต้องรอให้ซือเฉินมาแล้วค่อยพูดพร้อมกัน
โจ๋วชิงเห็นถังหลินไม่พูด ก็ไม่ได้ถามต่อ แต่ว่าโจ๋วชิงในตอนนี้สีหน้าดูหนักแน่นอย่างเห็นได้ชัดเจน เขามีลางสังหรณ์ที่ไม่ดี ดูเหมือนว่า มีความเป็นไปได้ที่โจ๋วอันหนานจะเกี่ยวข้องกับเรื่องในวันนี้
ถึงแม้ว่าโจ๋วชิงจะมีลางสังหรณ์ที่ไม่ค่อยดี และเดาเรื่องบางอย่างออกแล้ว ทว่าโจ๋วชิงก็คิดไม่ถึงว่า เรื่องต่อจากนี้จะโหดร้ายขนาดนั้น จะย่ำแย่ขนาดนั้น
เขาไม่มีทางคิดถึงว่า คนในครอบครัวของเขา จะทำกับเขาเช่นนี้!!
