ทว่าตอนนี้โจ๋วอันหนานก็ยังไม่รู้สึกผิด ยังไม่รู้ว่าตัวเองทำผิดอะไร
“ดอกเตอร์กู่ครับ คุณรู้ไหมครับว่าเป็นยาสามชนิดไหน？ยังมีทางช่วยหยวนหยูให้ฟื้นขึ้นมาไหมครับ？”โจ๋วชิงละสายตาจากการมองโจ๋วอันหนาน ตอนนี้เขาอยากฆ่าโจ๋วอันหนานทิ้งจริงๆ ทว่าเขารู้ว่ายังมีเรื่องสำคัญกว่ารอเขาทำอยู่ เขาต้องรู้อาการของหยวนหยูให้ละเอียดแล้วช่วยให้ฟื้นขึ้นมาก่อน
โจ๋วอันหนานทำเรื่องเหี้ยมเกรียมมากมาย ต้องได้รับบทลงโทษอย่างสาสมแน่
โจ๋วอันหนานได้ยินคำพูดของโจ๋วชิงก็เหยียดยิ้มอยู่ในใจ โจ๋วชิงคิดว่ากู่หยูเป็นทวยเทพหรือไง？
แค่ตรวจชีพจรก็รู้ว่าเธอฉีดยาเข้าไปสามตัว？
ยาสามชนิดที่เธอฉีดเข้าไป ถึงแม้จะใช้เครื่องมือตรวจสารพัดวิธีก็ไม่อาจตรวจเจอได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึง ตอนนี้เวลาล่วงเลยจากการผ่าตัดหลายชั่วโมงแล้วเลย ยาในร่างกายหยวนหยูละลายจนกระจายตัวพอสมควรแล้ว
ถึงแม้ตอนนี้จะตรวจแม่นยำขนาดไหนก็ไม่อาจมั่นใจได้ว่าเป็นยาสามชนิดไหน ดังนั้นตอนนี้โจ๋วอันหนานไม่ได้กังวลเลยสักนิด
ทว่าวินาทีต่อมาดอกเตอร์กู่กลับบอกตัวยาสามชนิดอย่างแม่นยำ
ระดับเสียงของดอกเตอร์กู่ไม่ดังมากนัก ทว่าก็ชัดเจนมาก น้ำเสียงนั้นหนักแน่นไม่เจือความสงสัยสักนิด ดูออกว่าดอกเตอร์กู่มั่นใจมาก ไม่ใช่การคาดเดาอย่างแน่นอน
โจ๋วอันหนานอึ้ง พลางเบิกตากว้าง จ้องมองดอกเตอร์กู่ราวกับเห็นสัตว์ประหลาดอย่างไรอย่างนั้น เธอไม่อยากเชื่อว่าแค่จับชีพจรก็รู้ว่าเธอฉีดยาอะไรเข้าไป
เป็นไปได้ยังไง？เธอไม่อาจเชื่อได้เลย
ไม่ เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด
แต่เธอเป็นคนฉีดยาให้หยวนหยูกับมือ ไม่ได้ผ่านมือใครทั้งนั้น จึงไม่มีคนที่สองรู้เด็ดขาด กระทั่งโจ๋วชิงยังไม่รู้เลย ดังนั้นดอกเตอร์กู่ไม่รู้ล่วงหน้าอยู่แล้ว
นาทีนี้ โจ๋วอันหนานรู้สึกหัวใจเต้นเร็วแบบควบคุมไม่ได้ มันเร็วมาก และเร็วขึ้นไปเรื่อยๆ โจ๋วอันหนานรู้สึกว่าหากเป็นเช่นนี้ต่อไป หัวใจเธอต้องระเบิดเป็นเสี่ยงๆแน่
ตอนนี้โจ๋วอันหนานรับรู้ความหมายของคำว่า เหนือฟ้ายังมีฟ้าแล้ว
วิชาแพทย์ของกู่หยูเก่งกาจจริงๆ ข่าวลือนั่นเป็นจริงอย่างฉายชัด แสดงว่าไม่ได้พูดเกินจริงๆ
ตอนนี้โจ๋วอันหนานรู้สึกหวาดกลัวแล้วจริงๆ กู่หยูตรวจเจอว่าเธอฉีดยาอะไรให้หยวนหยู เช่นนั้นกู่หยูจะมีวิธีรักษาให้หยวนหยูฟื้นขึ้นมาได้หรือเปล่า หากหยวนหยูฟื้น เธอก็จะถูกเปิดโปงแน่
ไม่ เป็นไปไม่ได้ ถึงแม้กู่หยูจะรู้ว่าเป็นยาสามชนิดไหน แต่กู่หยูอยากช่วยให้หยวนหยูฟื้นนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายเลย
ใช่ ไม่ง่ายแน่นอน กู่หยูจะเก่งขนาดไหน การที่จะช่วยให้หยวนหยูฟื้นขึ้นมาได้ เร็วสุดก็ต้องใช้เวลาหลายเดือน
โจ๋วอันหนานบอกตัวเองให้ใจเย็น อย่าได้กระวนกระวายเด็ดขาด เพราะทุกอย่างยังอยู่ในการควบคุมของเธอ ไม่มีอะไรหรอก ไม่มีอะไรเด็ดขาด เธอก็ไม่อนุญาตให้เกิดเรื่องที่เป็นผลเสียกับเธอเด็ดขาด
พวกเขาต้องใช้เวลาหลายเดือนกว่าจะช่วยหยวนหยูให้ฟื้นขึ้นมาได้ ซึ่งระยะเวลาหลายเดือนมันเพียงพอให้เธอจัดการทุกอย่างแล้ว
อีกอย่างพ่อของหยวนหยูยังอยู่ในมือของเธอ ถึงเวลาเธอยังสามารถเอาหยวนหยูให้อยู่ในเงื้อมมือได้
“โจ๋วอันหนาน โหดเกินไปแล้ว สติฟั่นเฟือนแล้ว”โจ๋วชิงได้ยินชื่อยาทั้งสามชนิดจากปากดอกเตอร์กู่ก็ตกใจ เขาไม่ได้มองโจ๋วอันหนานด้วยแววตาสังหารเท่านั้น กระทั่งน้ำเสียงยังมีพลังพิฆาตอยู่เต็มเหวี่ยง
โจ๋วอันหนานไม่คิดจะให้หยวนหยูฟื้นขึ้นมาเลยสักนิด
โจ๋วชิงเป็นหมอ วิชาแพทย์ของเขาก็ถือว่าไม่เลว เขารู้สรรพคุณตัวยาที่ดอกเตอร์กู่กล่าวมา เดิมทีเขายังไม่ค่อยเชื่อคำพูดของดอกเตอร์กู่เท่าใดนัก เพราะเขาคิดว่าโจ๋วอันหนานไม่ได้โหดถึงขั้นนั้น
ทว่าเมื่อกี้เขาเห็นการตอบสนองของโจ๋วอันหนานเมื่อได้ยินดอกเตอร์กู่พูดเต็มสองตา วินาทีนั้น โจ๋วชิงจึงรู้ว่าดอกเตอร์กู่พูดถูก
โจ๋วอันหนานโหดถึงขั้นเสียสติไปแล้ว
“โจ๋วอันหนาน ผมไม่ปล่อยไปแน่ ไม่ปล่อยพี่ไปแน่”เวลานี้โจ๋วชิงขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน น้ำเสียงพิฆาตชวนให้คนสะพรึงกลัวยิ่งนัก
โจ๋วอันหนานทำร้ายหยวนหยูอย่างนี้ เขาต้องช่วยแก้แค้นแทนหยวนหยูแน่
ตอนนี้หัวใจโจ๋วอันหนานกระสับกระส่าย โดยเฉพาะตอนสบตากับสายตาพิฆาตของโจ๋วชิงแล้ว โจ๋วอันหนานก็รู้สึกกลัวจริงๆ แต่เมื่อเธอได้ยินคำขู่ของโจ๋วชิง เธอกลับเหยียดยิ้มเย้ยหยัน “อย่าปัดความรับผิดชอบมาที่ฉันทั้งหมด ไม่มีหลักฐานจะพูดส่งเดชไม่ได้”
เวลานี้โจ๋วอันหนานยังคงพูดได้อย่างลอยหน้าลอยตา ไม่รู้สึกละอายใจหรือสำนึกผิดเลยสักนิด
เวินลั่วฉิงอึ้ง เวลานี้เวินลั่วฉิงไม่รู้ว่าควรชมสภาพจิตใจของโจ๋วอันหนานแข็งแกร่งมาก หรือควรตราหน้าว่าโจ๋วอันหนานหน้าด้านหน้าทนกันแน่
“โจ๋วอันหนาน เวรกรรมมีอยู่จริง พี่คิดว่าจะหนีรอดเหรอ？”ตอนนี้ดวงตาโจ๋วชิงแดงก่ำ เขาไม่อยากเชื่อเลย ถึงขั้นนี้แล้วโจ๋วอันหนานยังทำหน้าอย่างนี้อีก
“เอาหลักฐานให้ได้ก่อนแล้วค่อยมาว่ากัน”โจ๋วอันหนานไม่สะทกสะท้าน เวรกรรมอะไรกัน ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ต้องมีหลักฐานทั้งนั้น
“รอให้หยวนหยูฟื้นขึ้นมา สิ่งที่คุณทำก็ปิดไม่มิดแล้ว”ถังหลินทนดูต่อไปไม่ได้แล้ว ท่าทางของโจ๋วอันหนานไม่ต่างจากอันธพาลเลย แน่นอนถังหลินยิ่งไม่อยากเห็นโจ๋วชิงเจ็บปวดเสียใจอย่างนี้
โจ๋วอันหนานมองไปยังถังหลิน พลางยิ้มเย็นเยียบ“แต่พวกคุณต้องมีวิธีช่วยถึงจะได้นะ”
ถึงแม้พวกเขารู้ว่าเป็นยาสามชนิดไหน แต่ก็ไม่ใช่ง่ายๆที่จะช่วยให้หยวนหยูฟื้นขึ้นมาได้
แน่นอน ถึงพวกเขาจะรู้ว่าเป็นยาอะไร แต่ก็มีความเป็นไปได้สูงที่หยวนหยูจะไม่ฟื้นขึ้นมาตลอดชีวิต
มีความเป็นไปได้สูงขนาดไหนนะ？ขอเธอคิดดูก่อน โอกาสที่หยวนหยูจะไม่ฟื้นขึ้นมามีมากกว่าครึ่ง
ถังหลินได้ยินโจ๋วอันหนานพูดก็ชะงัก จากนั้นก็รีบมองไปยังโจ๋วชิงทันที
โจ๋วชิงส่ายหัวให้ถังหลินเบาๆ ความหมายชัดเจนมาก ถึงแม้จะรู้ว่าโจ๋วอันหนานฉีดยาอะไรให้หยวนหยู แต่ยากมากที่จะช่วยให้หยวนหยูฟื้นขึ้นมาได้สำเร็จ
คงไม่มีความหวังอะไรแล้ว
“โจ๋วอันหนาน ไม่ว่าหยวนหยูฟื้นขึ้นมาชี้ตัวพี่ได้หรือไม่ ผมก็ไม่ปล่อยพี่ไปแน่”ดวงตาโจ๋วชิงราวกับดูดเลือด มันแดงชาดจนน่าสยดสยอง และไอสังหารของเขาไม่อาจต้านทานได้เลย
คำพูดของโจ๋วชิงชัดเจนมากแล้ว ถึงแม้หยวนหยูจะชี้ตัวว่าโจ๋วอันหนานเป็นผู้ร้ายไม่ได้ ถึงแม้ไม่มีหลักฐาน ทว่าโจ๋วชิงก็ไม่ปล่อยโจ๋วอันหนานไป
เห็นได้ชัดว่าโจ๋วชิงอยากทำอะไรลับๆสักอย่าง
“โจ๋วชิง ฉันว่านายบ้าไปแล้ว”โจ๋วอันหนานคาดไม่ถึงว่าโจ๋วชิงจะพูดแบบนี้ เห็นท่าทางของโจ๋วชิงแล้วรู้สึกใจข่อนๆ
“สำหรับคนบ้าอย่างพี่ก็ต้องใช้วิธีบ้าๆสวนกลับนั่นแหละ”เวลานี้โจ๋วชิงเกลียดเข้ากระดูก ต้องบอกว่าเวลานี้โจ๋วชิงจะสู้ให้ถึงที่สุด เขาคิดว่าถึงจะต้องแลกด้วยชีวิตเขาก็ไม่ปล่อยโจ๋วอันหนานไปแน่
มากสุดก็หนึ่งชีวิตแลกกับหนึ่งชีวิต
“บ้าแล้ว บ้าแล้วจริงๆ”โจ๋วอันหนานเห็นท่าทางของโจ๋วชิง ร่างกายพลันแข็งทื่อ ก่อนกระเถิบถอยหลังหลายก้าว “โจ๋วชิง นายเป็นแบบนี้ ฉันแจ้งความได้นะ”
คนที่อยู่ในห้องคนไข้ได้ยินก็ตะลึงตะไล พวกเขายังไม่แจ้งความเลย โจ๋วอันหนานคิดจะแจ้งความซะงั้น ตลกสิ้นดี
“ได้ งั้นก็แจ้งความ ผมจะดูว่าพี่กล้าไหม？”โจ๋วชิงเหยียดยิ้มเย้ยหยัน โจ๋วอันหนานทำเรื่องเลวทรามมากมาย แต่กลับคิดจะแจ้งความเหรอ？
“โจ๋วชิงนายไม่มีหลักฐาน แต่เมื่อกี้พูดอย่างนั้นกับฉัน ฉันแจ้งความนายได้”โจ๋วอันหนานรู้สึกว่าเวลานี้โจ๋วชิงถูกบีบจนหัวเสียและไม่มีวิธีอื่นแล้ว ดังนั้นเวลานี้เธอจึงไม่ได้กังวลใจ ไม่ได้ตึงเครียด และยิ่งไม่รู้สึกกลัวอีก
การตอบสนองของโจ๋วชิงในตอนนี้บ่งชี้ว่าโจ๋วชิงไม่มีวิธีช่วยหยวนหยูให้ฟื้นขึ้นมาได้ ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เธอก็ไม่ต้องกังวลอีก ขอเพียงหยวนหยูไม่ฟื้น พวกเขาก็ทำอะไรเธอไม่ได้
พวกเวินลั่วฉิงที่อยู่ในห้อง ได้ยินโจ๋วอันหนานพูดต่างก็พากันเงียบ
เพราะโจ๋วอันหนานพูดถูก หยวนหยูไม่ฟื้นขึ้นมา พวกเขาก็จะไม่มีหลักฐาน ตอนนี้พวกเขาทำอะไรโจ๋วอันหนานไม่ได้เลย？
โจ๋วอันหนานมองทุกคนไม่พูดไม่จาก็ยิ่งรู้สึกลำพองใจ มุมปากอดเผยรอยยิ้มไม่ได้ คิดจะมาประลองกับเธอ พวกเขารวมกันยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเธอเลย
โจ๋วอันหนานมองไปยังเวินลั่วฉิงที่ทำตัวเป็นบ่างช่างยุ ยุแหย่ให้เธอกับน้องชายแตกคอกัน
“เถียงอะไรกัน มีอะไรให้เถียงกันนักหนา” ดอกเตอร์กู่มองมายังพวกเขา จากนั้นก็ลั่นวาจาเช่นนี้ออกมา “พวกนายแต่ละคนจำเป็นต้องเดือดเนื้อร้อนใจขนาดนี้ไหม เรื่องเล็กนิดเดียว กลับตีตนไปก่อนไข้？”
