แน่นอนว่า รู้ท่าทีของคารูแล้ว เขาก็มีวิธีที่จะรับมือแล้ว ดูเหมือนว่า วันนี้จะมีละครน่าดูแล้ว!!
คนที่อยู่อยู่หน้าประตูสองคนรีบเดินขึ้นข้างหน้า แล้วเริ่มค้นตัว ไม่ได้ค้นเจออะไร ถังหลินมาจากโรงแรมเลย บนตัวไม่ได้พกสิ่งของอย่างอื่นเลย
เหยียนหยูเชื่อฟังเขา เขาไม่บอก แน่นอนว่าเหยียนหยูก็ไม่พกอะไรมาอยู่แล้ว
สิ่งที่ทำให้ถังหลินแปลกใจคือผู้ชายที่เย่ซือเฉินส่งมาก็ไม่ได้พกอาวุธใดๆ อีกอย่างหลังจากที่เขาพูดแล้วผู้ชายคนนั้นก็ไม่ได้คัดค้าน ปล่อยให้ค้นตัวเลย
ภายในห้อง คารูนั่งอยู่ตรงกัน ประตูห้องอยู่ตรงหน้าพอดี ประตูห้องไม่ได้ปิด คารูสามารถเห็นสถานการณ์ทางนี้อย่างชัดเจน
“หัวหน้า พวกเขาไม่ได้พกอาวุธจริงๆ?!” คนของคารูไม่ได้ค้นอะไรเจอบนตัวของถังหลิน เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าแปลกใจมาก
คารูหรี่ตาลง มองไปทางถังหลินที่อยู่นอกประตู ไม่ได้พูดอะไร
“นายว่ายัยถังหลินนี่หมายความว่าอะไรกันแน่? เขากล้ามาพบนายแบบนี้จริงเหรอ?” ใบหน้าผู้ชายที่นั่งอยู่ฝั่งขวาของคารูนั้นกลับมีความสนใจเล็กน้อย “มาคุยเจรจากับนาย? เขาอยากคุยเรื่องอะไร?”
“แน่นอนว่ามาขอให้หัวหน้าเราปล่อยเขาไปอยู่แล้ว ด้านภาระกำลังพวกเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเราอยู่แล้ว อยู่ในประเทศR ไม่มีใครเป็นคู่ต่อสู้ของเรา หัวหน้าของเราออกมือแล้วยิ่งไม่มีใครสามารถสู้ได้แน่นอน ก่อนหน้านี้พวกเราโจมตีพวกเขาไปหลายรอบมาก พวกเขาไม่กล้าแม้แต่ตดเลย ตอนนี้ต้องมาขอให้ปรองดองกันแน่นอน” คนที่พูดคำพูดนี้สีหน้าเต็มไปด้วยควบประจบ ประจบประแจงเก่งมาก “หัวหน้า พวกเขามาขอร้อง พวกเราจะตกลงไหมครับ?”
“เงื่อนไขสามารถคุยกันก่อนได้ รอให้ได้รับประโยชน์แล้ว ค่อยตีก็ไม่ช้า” คารูยิ้มอ่อน ขอให้ปรองดองกันนั้นเป็นไปไม่ได้แน่นอน คำสั่งที่เขาได้รับมาก็คือต่อต้านถังหลินและแปดสุดยอดวงศ์ตระกูล
สำหรับใช้วิธีอะไรต่อต้าน เบื้องบนไม่ได้บอกมา งั้นแสดงว่าแล้วแต่เขา แบบนี้เขาชอบมากๆ!!
“หัวหน้าฉลาดที่สุดแล้วครับ” ประจบประแจงมาได้เร็วจริงๆ
“ถังหลินไม่ใช่คนหยาบคาย ฉันขอเตือนให้นายอย่าประมาทเกินไป” คนที่นั่งอยู่ฝั่งขวาขมวดคิ้วขึ้น สีหน้าดูมีความหนักแน่น
“ฉันกลัวเขา?” คารูหัวเราะออกมาเลย “ก็แค่คุณชายของตระกูลมหาเศรษฐี แค่นิ้วเดียวฉันก็สามารถบีบเขาตายได้”
เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าคารูไม่ได้ใส่ถังหลินไว้ในสายตาเลย
ถังหลินมาจัดการงานที่ประเทศRครั้งแรก เรื่องของแปดสุดยอดวงศ์ตระกูลหลายปีมานี้เรื่องที่ถังหลินออกหน้าตรงๆ ก็ไม่ได้มาก แน่นอนว่าอำนาจด้านธุรกิจของถังหลินต่างก็อยู่ในที่ลับ หลายปีมานี้ถังหลินถ่อมตนเกินไปแล้ว ดังนั้นคนนอกที่รู้ว่าถังหลินเก่งกาจนั้นมีไม่มาก
ข้างนอกตรวจหมดเรียบร้อยแล้ว ในที่สุดยามเฝ้าประตูก็ปล่อยเข้ามา ถังหลินไม่ได้มีความสงสัยใดๆ ไม่ได้มีความลังเลใดๆ เดินตรงเข้าไปข้างในเลย
เมิ่งหลินเห็นแล้วอกสั่นขวัญแขวนมาก แต่ว่าถึงเวลานี้แล้ว เขาห้ามพูดโน้มน้าวคุณชายถังต่อหน้าคนขององค์กรโกสต์ซิตี้เด็ดขาด จึงทำได้แต่ทนต่อไปเรื่อยๆ
ถังหลินสีหน้าเฉยชา เหยียนหยูที่อยู่ข้างกายของเขาก็มีความกังวลใจเล็กน้อย แต่ว่าไม่ได้เผยออกมาทางใบหน้า สีหน้าของผู้ชายที่เย่ซือเฉินส่งมาไม่ได้เปลี่ยนไปเลย เงียบสงบตั้งแต่ต้นจนจบ
“คุณชายถัง ขอต้อนรับครับ” คารูเห็นถังหลินเข้ามา ริมฝีปากแฝงรอยยิ้ม เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าได้ใจมากๆ
ถึงแม้ในปากจะบอกว่าขอต้อนรับ แต่กลับไม่ลุกขึ้นเลยแม้แต่น้อย ยังคงนั่งอยู่ที่เดิม
ถังหลินมองไปทางเขา สีหน้าไม่ได้เปลี่ยนไป เดินตรงไปยังหน้าเขาเลย
ตอนที่เขามาได้ทำความรู้จักกับเรื่องของคารูก่อนแล้ว แน่นอนต้องรู้ว่าคารูหน้าตายังไง ถังหลินเองก็รู้ว่าตอนนี้ตัวเองอยู่ในสถานที่ขององค์กรโกสต์ซิตี้ คารูนั้นเย่อหยิ่งมาโดยตลอด ก็คงไม่คิดที่จะหาตัวปลอมมาแทนหรอก
ถังหลินเดินตรงมาทางคารู นัยน์ตาคู่หนึ่งมองไปทางคารู ริมฝีปากโค้งขึ้น ดูแล้วอ่อนโยนเป็นพิเศษ เป็นความอ่อนโยนที่ทำให้คนไม่มีการป้องกันตัวเอง
คารูเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของถังหลินแล้ว ริมฝีปากก็มีความประชดเพิ่มขึ้น ยัยคุณชายร่ำรวยนี่มาขอปรองดองจริงๆ ด้วย
แต่ว่า ความคิดของคารูพึ่งโผล่ออกมา วินาทีต่อไป ร่างกายของถังหลินก็เอียงมาทางข้างหน้ากะทันหัน ยังไม่รอให้เขารู้ตัว ปืนที่อยู่ตรงเอวของเขาก็ถูกถังหลินหยิบไปแล้ว
คารูอึ้งไปเลย จากนั้นก็หัวเราะอย่างเย็นชา ถังหลินอยากใช้วิธีนี้มาขู่เขา?
ช่างน่าตลกจริงๆ เขาคารูจะตกใจเหรอ?
แต่ว่า รอยยิ้มของคารูพึ่งโค้งขึ้น ถังหลินก็ยิงไปทางขาของเขาเลย ทันใดนั้นเจ็บเข้าไปถึงกระดูก เลือดไหลออกมาเป็นน้ำ
การเปลี่ยนแปลงที่กะทันหันแบบนี้ทำเอาคนในห้องตกใจกันไปหมด ถังหลินแย่งอาวุธมานั้นไม่ได้ทำให้คนแปลกใจ แต่ใครก็คิดไม่ถึงว่าถังหลินจะยิงคารูจนบาดเจ็บ
หลังจากที่คนในห้องได้สติกลับมาแล้ว การตอบสนองแรกก็คือจะลงมือ แต่ว่าวินาทีที่พวกเขาได้สติกำลังจะลงมือ มีคนเร็วกว่าพวกเขาแล้วหนึ่งก้าว
ในวินาทีนั้น ห้าคนที่ยืนเป็นแถวทางขวา ข้อมือของทุกคนต่างก็มีมีดบินติดมือเพิ่มขึ้น และคนที่ยืนอยู่ทางซ้าย ในข้อมือของทุกคนต่างก็มีรอยแผลที่เต็มไปด้วยเลือดเพิ่มขึ้น
ทั้งหมดนี้ต่างก็เกิดขึ้นในวินาทีเดียว เป็นเพียงเรื่องในพริบตาเดียว
เพียงแค่พริบตาเดียว มีคนบาดเจ็บสิบคน และจุดที่บาดเจ็บต่างก็เป็นมือที่เป็นกลไกสำคัญ
ทันใดนั้น ในห้องเต็มไปด้วยเสียงกรีดร้อง ข้อมือบาดเจ็บ แน่นอนว่าไม่สามารถขยับมือได้แล้ว
ถึงแม้ว่าถังหลินไม่ได้หันไปมอง ทว่าเขารู้ดีว่าใครเป็นคนทำ เหยียนหยูอยู่ข้างกายเขามาหลายปี เขารู้ดี จากความสามารถของเหยียนหยูเหยียนหยูไม่สามารถทำได้แน่นอน
อย่าว่าแต่เหยียนหยู แม้กระทั่งเขาเองก็ทำไม่ได้ ผู้เชี่ยวชาญต่างก็อยู่ในมือของเย่ซือเฉินจริงๆ
ในมือของชายที่เงียบในขณะนี้ถืออาวุธที่แย่งมา ใบหน้าของเขายังคงไม่มีความรู้สึกใดๆ นัยน์ตาคู่หนึ่งของเขามองลงล่าง ไม่ได้มองพวกที่บาดเจ็บเลย
แน่นอนว่าเขาเองก็ไม่ได้ไปมองถังหลิน ไม่ได้มีความหมายที่จะขอคำชมเลย เหมือนว่าเรื่องเมื่อกี้เขาล้วนไม่ได้ทำ
เหยียนหยูได้สติกลับมาจากความตะลึงงัน อาวุธในมือที่แย่งมาเมื่อกี้จะปล่อยก็ไม่ใช่ จะจับก็ไม่ใช่
นัยน์ตาคู่หนึ่งของเหยียนหยูมองไปทางผู้ชายที่เงียบสงบ แววตาแบบนั้นซับซ้อนจนไม่สามารถอธิบายได้ นี่ยังเป็นคนอยู่หรือเปล่า? นี่เป็นความเร็วของคนปกติเหรอ?
เขารู้สึกเหมือนเมื่อกี้ก็เป็นเหมือนกับความฝัน!!
นี่เป็นคนอะไรกัน? คุณชายถังหามาจากไหนเนี่ย?
เหยียนหยูรู้สึกว่าหลังจากนี้หากมีคนแบบนี้อยู่ข้างกายของคุณชายถัง งั้นคงจะไม่มีเรื่องอะไรเกี่ยวข้องกับเธอแล้ว
เมิ่งหลินที่อยู่ข้างนอกได้ยินเสียงแล้ว ทันใดนั้นก็ตกใจจนหัวใจจะหยุดเต้น เขาเคยคิดว่าอาจจะลงมือกัน ทว่าไม่ว่ายังไงเขาก็คิดไม่ถึงว่าจะลงมือเร็วขนาดนี้ คุณชายถังพึ่งเข้าไปไม่นาน……
พวกคุณชายถังไม่ได้พกอาวุธเลย งั้นสถานการณ์ในตอนนี้……
การตอบสนองแรกของเมิ่งหลินก็คืออยากจะรีบพาคนพุ่งเข้าไปข้างใน ทว่าข้างนอกก็มีคนขององค์กรโกสต์ซิตี้อยู่ไม่น้อยเลย พวกเขาคงจะรีบเข้ามาห้ามคนของเมิ่งหลิน
“แม่มึงดิ……” เมิ่งหลินโมโหจนตาแดง คนปกติที่อ่อนโยนจู่ๆ ก็ระเบิดขึ้นมา หากเกิดเรื่องขึ้นกับคุณชายถัง เขาเองก็ไม่ต้องกลับมาแล้ว ดังนั้นยังมีอะไรให้น่ากลัวอีก
เมิ่งหลินในขณะนี้ไม่ได้เงียบสงบและกังวลเหมือนปกติที่พูดโน้มน้าวคุณชายถังแล้ว เขาอยากจะรีบลงมือเลย “ตีไอ่เด็กผีพวกนี้ให้ตายซะ ตีตายคนหนึ่งถือว่าได้ทุนคืน ตีตายสองคนถือว่าได้กำไร ผองเพื่อน ลงมือ!!” เขาอยู่ประเทศRมาหลายปีนี้ เขาทำมาหากินอย่างสภาพ ไม่เคยเป็นโทษใครเบน หากมีคนตั้งใจสร้างความแตกแยก ขอแค่ไม่ส่งผลกระทบต่อผลประโยชน์ของบริษัท สิ่งที่เขาสามารถทนได้เขาก็จะทน ทว่าตอนนี้พวกเขากลับกล้าทำร้ายถังหลิน หากเขาทนอีกเขาก็ไม่ใช่ผู้ชายแล้ว
“ประธานเมิ่ง พวกเราไม่เป็นอะไรครับ” ภายในห้อง เหยียนหยูที่ได้สติกลับมาได้ยินเสียงพูดติดต่อของเมิ่งหลินแล้ว ทว่าสำหรับการตอบสนองของเมิ่งหลินในตอนนี้ เหยียนหยูตกใจมากจริงๆ คิดไม่ถึงว่าประธานเมิ่งที่อ่อนโยนถึงขั้นบางทีก็อ่อนแอจะมีด้านที่ใจร้อนขนาดนี้ด้วย
ทางข้างนอก เมิ่งหลินได้ยินเสียงของเหยียนหยูแล้วตะลึงงันไปเลย จากนั้นก็รีบดึงสติกลับมา ในเมื่อเหยียนหยูยังมีชีวิตอยู่ งั้นถังหลินต้องไม่เป็นอะไรแน่นอน ในที่สุดหัวใจดวงนี้ของเมิ่งหลินก็ค่อยๆ วางใจลง
เมิ่งหลินไม่รู้ว่าข้างในเกิดอะไรขึ้นบ้าง แต่ว่าในเมื่อคุณชายถังไม่เป็นอะไร เขาก็ไม่ต้องรนแล้ว เมิ่งหลินโบกมือ ให้คนที่กำลังจะลงมือหยุดการเคลื่อนไหวลง
ภายในห้องในมือของถังหลินถือปืนที่แย่งมาจากบนตัวของคารู ขณะนี้ปากกระบอกปืนกำลังอยู่ตรงหน้าผากของคารู
“ลงมือสิ ถ้าแน่ก็ลงมือสิ เดี๋ยวกูยืมความกล้าให้มึงเอง กูจะดูว่ามึงยังกล้าลงมืออยู่หรือเปล่า!!” คารูได้สติกลับมาแล้ว ถึงแม้ว่าจะบาดเจ็บ ถึงแม้ว่าจะเจ็บมาก ทว่าเขาก็ยังคงเกรี้ยวกราดเหมือนเดิม เขามั่นใจแล้วว่าถังหลินไม่กล้าฆ่าเขาจริงๆ
“คารู นายทำอะไรพวกเราในประเทศR หัวหน้าของพวกนายไม่รู้ ฉันฆ่านายตาย ไม่แน่หัวหน้าของพวกนายยังจะขอบคุณฉันด้วยซ้ำ”
